Από το Κασμίρ στη δικαστική έδρα
Ο Σαέντ Ντην θα είναι ο πρώτος αλλοδαπός δικαστής στην Ελλάδα
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μαρία Λίλα
«Οι δεκάδες ώρες αναμονής κάθε τέσσερις μήνες για την εξάμηνη άδεια παραμονής του πατέρα μου στην Ελλάδα μ΄ έκαναν να ονειρεύομαι από παιδί να γίνω δικηγόρος. Μεγαλώνοντας, άλλαξα γνώμη. Ο δικαστής έχει περισσότερο αποφασιστικό ρόλο. Πριν ακόμη περάσω στη Νομική, ήξερα πως θα ακολουθούσα τον δικαστικό κλάδο».
O Σαέντ Ντην σύντομα θα είναι ο μοναδικός δικαστής στην Ελλάδα με καταγωγή από το Κασμίρ. Αν και γεννήθηκε στη Νίκαια τον Νοέμβριο του 1978 και μεγάλωσε στον Πειραιά, έως το 2000 είχε κρατήσει την πακιστανική υπηκοότητα. Οι γονείς του είχαν έρθει στην Ελλάδα παράνομα από το Πακιστάν, στο οποίο κατέφυγαν όταν μαινόταν ο εμφύλιος πόλεμος στο Κασμίρ.
«Πρώτα ήρθε ο πατέρας μου, λαθρομετανάστης το 1974. Είχε καταφύγει με τη μητέρα μου στο Πακιστάν και από εκεί έφυγε για Ελλάδα. Η μητέρα μου πλήρωσε 2.000 δολάρια για να έρθει εδώ, μέσω Τουρκίας, μερικούς μήνες μετά τον πατέρα μου, μαζί με τις 3 πρώτες αδελφές μου. Πέρασαν άλλα δύο χρόνια για να νομιμοποιηθούν και μετά γεννήθηκα εγώ και άλλα τρία παιδιά».
Φθάνοντας ο πατέρας του στην Ελλάδα, δούλεψε στη Ναυπηγοε πισκευαστική Ζώνη Περάματος. Οταν ήρθε και η μητέρα του, εργάστηκε και εκείνη, φασόν σε βιοτεχνίες, στον Πειραιά. Η ενσωμάτωσή τους στην ελληνική κοινωνία δεν ήταν εύκολη- τα πρώτα τρία κορίτσια τους έσπευσαν να τα παντρέψουν το 1990 στο Πακιστάν.
Ο νέος δικαστής έχει ήδη και τις πρώτες του νομικές προστριβές, και μάλιστα με το Ελληνικό Δημόσιο: «Είμαστε 4 αγόρια και 4 κορίτσια στην οικογένεια. Όμως οι αρχές, ενώ θεωρούν πολύτεκνο τον πατέρα μου, δεν αναγνωρίζουν και τη μητέρα μου ως πολύτεκνη, επειδή όταν πήρε την ελληνική υπηκοότητα τα 5 από τα 8 παιδιά της είχαν ενηλικιωθεί. Κάτι τέτοιο βεβαίως δεν ισχύει για καμία Ελληνίδα. Έχω ήδη υποβάλει ένσταση και η υπόθεση θα εκδικαστεί τον Ιανουάριο».
Μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά από το 2004, ο Σαέντ Ντην έδωσε εξετάσεις στη Σχολή Δικαστών το 2006, αλλά απέτυχε: «Ήξερα πως θα ήταν δύσκολο και δεν απογοητεύτηκα. Εξάλλου περνάει ένας στους τέσσερις υποψήφιους. Τώρα είμαι πιο σίγουρος για τον εαυτό μου και πιστεύω πως βρίσκομαι πολύ κοντά στο να γίνει πραγματικότητα το όνειρό μου. Θα παρακολουθήσω για περίπου ένα χρόνο τη Σχολή Δικαστών και μετά θα διοριστώ, και κάθε 4 χρόνια θα μετακινούμαι σε διαφορετική πόλη. Οι γονείς μου βέβαια ακόμη ονειρεύονται τη μέρα που θα παντρευτώ μουσουλμάνα και θα πάω να εργαστώ στο Πακιστάν, αλλά δεν νομίζω ότι μπορεί να συμβεί αυτό. Εκεί εφαρμόζουν τη Σαρία, τον νόμο του Κορανίου, κι αν αποφασίσω να πάω, θα πρέπει να ξεχάσω τη δικηγορία».
Πηγή:Τα Νέα
1 σχόλιο:
Ναι, και;
Δημοσίευση σχολίου