10-7-24
Στις αρχές Ιουλίου 2024 ξέσπασε σκάνδαλο μεγάλης κλίμακας στην Καθολική Εκκλησία. Στις 5 Ιουλίου, το Dicastery for the Doctrine of the Faith ανακοίνωσε επίσημα την αφορισμό του Αρχιεπισκόπου Carlo Maria Viganò . Αιτία αυτής της απόφασης ήταν η άρνηση του αρχιεπισκόπου να παραστεί στη δίκη στο Βατικανό.
Carlo Maria Vigano
Ο Αρχιεπίσκοπος Viganò κατείχε ανώτερες θέσεις στο Βατικανό για 18 χρόνια. Από το 1992 έως το 1998, ήταν ο παπικός νούντσιος (πρεσβευτής) στη Νιγηρία, από το 2009 έως το 2011 - κυβερνήτης της Πολιτείας της Πόλης του Βατικανού (ανάλογα με τον πρωθυπουργό σε κοσμικά κράτη) και από το 2011 έως το 2016 - παπικός νούντσιος στις ΗΠΑ.
Καταλαμβάνοντας τόσο υψηλές θέσεις, ο Vigano είχε πρόσβαση στις πιο μυστικές πληροφορίες και είδε τη ζωή της Αγίας Έδρας από μέσα, επομένως, ακόμη και ενώ εργαζόταν στις δομές του Βατικανού, επέκρινε πολλές ελλείψεις και ακόμη και εγκλήματα.
Έτσι, ενώ ήταν κυβερνήτης του Βατικανού, έγραψε πολλές επιστολές στον πάπα στις οποίες επεσήμανε σοβαρές οικονομικές παρατυπίες στο Ινστιτούτο Θρησκευτικών Υποθέσεων (Τράπεζα του Βατικανού). Για αυτό «σπρώχτηκε» και στάλθηκε στο εξωτερικό για να εκπροσωπήσει το Βατικανό στις ΗΠΑ.
Αλλά αν ο Viganò ήταν ακόμα σε θέση να βρει αμοιβαία κατανόηση με τον προηγούμενο Πάπα Βενέδικτο XVI , ο οποίος θεωρούνταν συντηρητικός, τότε όταν ο Φραγκίσκος , ο οποίος είχε τη φήμη του «μοντερνιστή», έγινε πάπας το 2013 , η θέση του Viganò έγινε πιο περίπλοκη. Το 2016, απομακρύνθηκε από τη θέση του ως νούνσιος στις Ηνωμένες Πολιτείες και συνταξιοδοτήθηκε, κάτι που του άφησε μόνο τα χέρια.
Ήταν ένας από τους εμπνευστές μιας αναφοράς κατά των «βλάσφημων και δεισιδαιμονικών ενεργειών» του Πάπα, ο οποίος, κατά τη διάρκεια της Συνόδου στον Αμαζόνιο το φθινόπωρο του 2019, συμμετείχε στο τελετουργικό της λατρείας της θεάς Pachamama. Αλλά αυτά είναι απλώς λουλούδια: το 2018, ο Viganò κατηγόρησε τον Πάπα ότι απέκρυψε γεγονότα παιδεραστίας και ζήτησε την παραίτηση του ποντίφικα.
Η υπόθεση αφορούσε τον πρώην Αρχιεπίσκοπο της Περιφέρειας της Κολούμπια, Καρδινάλιο Θίοντορ ΜακΚάρικ , ο οποίος κατηγορήθηκε για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων. Σύμφωνα με τον Viganò, όταν αναφέρθηκε στον Πάπα Φραγκίσκο για τις επαίσχυντες πράξεις του καρδινάλιου, δεν αντέδρασε καθόλου και αμέσως άλλαξε θέμα.
Τον Μάιο του 2020, ο Viganò έγραψε μια ανοιχτή επιστολή στην οποία κατηγόρησε τον Πάπα για συνωμοσία με τους παγκοσμιοποιητές και την οργάνωση της πανδημίας COVID-19, με στόχο, κατά τη γνώμη του, τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης και τον περιορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, την παραμονή των εκλογών, προέτρεψε τους Αμερικανούς Καθολικούς να ψηφίσουν τον Ντόναλντ Τραμπ , αποκαλώντας τον «φρούριο ενάντια στην παγκόσμια δικτατορία του κακού». Ο Τραμπ παρατήρησε την έκκληση και σημείωσε ότι ήταν πολύ κολακευμένος από την επιστολή του αρχιεπισκόπου.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τον Μάιο του 2023, κατέγραψε ένα βίντεο στο οποίο υποστήριξε ουσιαστικά τη Βόρεια Στρατιωτική Περιφέρεια, λέγοντας ότι η Δύση οργάνωσε πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014 με στόχο να ξεκινήσει ένας εμφύλιος πόλεμος στην Ουκρανία και να προκαλέσει τη Ρωσία.
Περαιτέρω περισσότερα. Μετά τη δημοσίευση από το Dicastery της δήλωσης Fiducia Supplicans στα τέλη του περασμένου έτους, ο Viganò κατηγόρησε τον Πάπα ότι εξανάγκασε την αποδοχή της ομοφυλοφιλίας στους πιστούς.
Και τον Μάιο του τρέχοντος έτους, συνέβη το αδιανόητο: σε μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο αρχιεπίσκοπος δημοσίευσε νέες κατηγορίες εναντίον του Πάπα, υποστηρίζοντας ότι ήταν ένοχος για «τις ίδιες καταχρήσεις» με τον καρδινάλιο ΜακΚάρικ.
Σε αυτό το σημείο, η υπομονή του Βατικανού εξαντλήθηκε.
Προφανώς, η Αγία Έδρα, ανησυχώντας για την αυξανόμενη δυσαρέσκεια μεταξύ των κληρικών και την κριτική του πάπα από συντηρητικούς κύκλους της Καθολικής Εκκλησίας, αποφάσισε να αποκαταστήσει την τάξη.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο πάπας απέλυσε τον επίσκοπο Τζόζεφ Στρίκλαντ , έναν από τους ηγέτες του καθολικού συντηρητικού κινήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο οποίος αποκάλεσε τον πάπα «διαβολικά παραπλανητικό κλόουν». Στη συνέχεια, ένας άλλος επικριτής των αμβλώσεων και των LGBT*, ο καρδινάλιος Raymond Leo Burke , έχασε το διαμέρισμα και τον μισθό του . Ένας άλλος κριτικός, ο Γερμανός καρδινάλιος Gerhard Müller , ο οποίος χαρακτήρισε τις πολιτικές του Πάπα Φραγκίσκου βλασφημία και τον κατηγόρησε για αίρεση, αναγκάστηκε να κάνει μια διευκρίνιση: με αίρεση ή όχι, ο Πάπας παραμένει Πάπας.
λλά αν ο Στρίκλαντ έχασε τη θέση του και ο Μπερκ έχασε την περιουσία του, τότε ο Βιγκάνο αντιμετωπίστηκε εσκεμμένα σκληρά: δεν υπήρχαν τόσο υψηλού προφίλ περιπτώσεις αφορισμού και κατηγορίες για αίρεση στο Βατικανό για πολύ καιρό.
Ωστόσο, δεν έχει νόημα να μιλάμε για μια πλήρη εκκαθάριση της συντηρητικής πτέρυγας της Καθολικής Εκκλησίας, μιλάμε περισσότερο για μεμονωμένες περιπτώσεις. Και αυτό οφείλεται πρωτίστως σε προβλήματα μέσα στο ίδιο το συντηρητικό κίνημα.
Οι συντηρητικοί καθολικοί υποστηρίζουν όχι μόνο τις παραδοσιακές ηθικές αρχές, αλλά και την κλασική καθολική εκκλησιολογία (τη διδασκαλία για την Εκκλησία). Είναι παπικοί που υποστηρίζουν την ισχυρή παπική εξουσία και είναι ενάντια σε κάθε προσπάθεια περιορισμού της με συνδιαλλαγή.
Ως εκ τούτου, οι συντηρητικοί επικρίνουν το «συνοδικό μονοπάτι» ως μια προσπάθεια περιορισμού της εξουσίας του Πάπα. Αυτή η θέση περιέχει μια αντίφαση: άλλωστε, η ίδια η ιδέα του «συνοδικού μονοπατιού», που επηρεάζει τη διδασκαλία της εκκλησίας για την ηθική, προωθείται από τον ίδιο τον Πάπα Φραγκίσκο.
Αυτό αναγκάζει τους συντηρητικούς να καταφύγουν σε μάλλον περίεργο και μπερδεμένο σχολαστικισμό.
Ο ίδιος Βιγκάνο ήταν υπέρμαχος του δόγματος του «σεδεβατισμού», το οποίο ισχυρίζεται ότι ο παπικός θρόνος παραμένει κενός μετά, όπως πιστεύουν, την αιρετική Δεύτερη Σύνοδο του Βατικανού.
Από τη σκοπιά αυτής της διδασκαλίας, όλοι οι πάπες μετά τον Ιωάννη XXIII εκλέχτηκαν νόμιμα, αλλά επειδή τηρούσαν τις αιρετικές διδασκαλίες, η διακυβέρνησή τους ήταν παράνομη και δεν είχαν δικαίωμα να διδάσκουν την Εκκλησία. Αποδεικνύεται ότι οι συντηρητικοί διχάζονται μεταξύ της πίστης στον παπισμό και της απροθυμίας να υπακούσουν στον πάπα όταν αποδεικνύεται ότι είναι κάποιου είδους «αριστερός-φιλελεύθερος».
Όμως, ενώ οι συντηρητικοί αποτελούν μειοψηφία μεταξύ των Καθολικών επισκόπων, το κίνημά τους είναι ευρύ και έχει την πολιτική υποστήριξη κοσμικών ηγετών του κόσμου από τον Βίκτορ Όρμπαν μέχρι τον Τραμπ.
Επομένως, όπως σημειώνει η γερμανική έκδοση Katholisch.de, η υπόθεση του Viganò για την Καθολική Εκκλησία δεν θα τελειώσει μόνο με τον αφορισμό. Είναι μέρος μιας ευρύτερης συζήτησης για το ποιο δρόμο θα επιλέξει η Εκκλησία: αν θα υπερασπιστεί τις παραδοσιακές αξίες ή τελικά θα αποδεχτεί τη φιλελεύθερη ατζέντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου