20 Οκτωβρίου 2020
Ιστορία των ευρημάτων
Το 1924, η αποστολή του διάσημου Άγγλου αρχαιολόγου και περιηγητή F. Albert Mitchell-Hedges άρχισε τις εργασίες για την εκκαθάριση της αρχαίας πόλης των Μάγια στην υγρή τροπική ζούγκλα της χερσονήσου Γιουκατάν (εκείνη την εποχή - Βρετανική Ονδούρα, τώρα Μπελίζ). Τριάντα τρία εκτάρια δάσους, που είχαν καταπιεί μόλις ορατά αρχαία κτίρια, απλώς κάηκαν για να διευκολυνθούν οι ανασκαφές. Όταν τελικά ο καπνός καθαρίστηκε, τα μέλη της αποστολής αντίκρισαν ένα εκπληκτικό θέαμα: τα πέτρινα ερείπια μιας πυραμίδας, τα τείχη της πόλης και ένα τεράστιο αμφιθέατρο για χιλιάδες θεατές. Με το ελαφρύ χέρι του Mitchell-Hedges, το όνομα Lubaantun δόθηκε στον αρχαίο οικισμό, το οποίο μεταφρασμένο από τη γλώσσα των Μάγια σημαίνει «Πόλη των Πεσμένων Πετρών».
Η εικόνα ελήφθη από τον επίσημο ιστότοπο του LAI: https://lah.ru/hrustalnye-cherepa/
Πέρασαν τρία χρόνια και ο Μίτσελ-Χέτζες πήρε τη μικρή του κόρη Άννα στην επόμενη αποστολή του... Τον Απρίλιο του 1927, στα δέκατα έβδομα γενέθλιά της, η Άννα ανακάλυψε ένα καταπληκτικό αντικείμενο κάτω από τα ερείπια ενός αρχαίου βωμού. Ήταν ένα ανθρώπινο κρανίο σε φυσικό μέγεθος φτιαγμένο από τον πιο διάφανο χαλαζία και όμορφα γυαλισμένο. Το βάρος του ήταν 5,13 κιλά με πολύ αξιοπρεπείς διαστάσεις - πλάτος 124 χλστ., ύψος 147 χλστ., μήκος 197 χλστ. Αλήθεια, του έλειπε η κάτω γνάθος, αλλά τρεις μήνες αργότερα, κυριολεκτικά οκτώ μέτρα από το σημείο που βρέθηκε το κρανίο, βρέθηκε. Αποδείχθηκε ότι αυτό το κρυστάλλινο κομμάτι αιωρείται σε απόλυτα λείους μεντεσέδες και αρχίζει να κινείται με το παραμικρό άγγιγμα.
Μετά από αρκετό καιρό, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι αρχαίοι ινδικοί θρύλοι αναφέρουν έως και δεκατρία κρυστάλλινα κρανία της «Θεάς του Θανάτου», τα οποία φυλάσσονταν χωριστά το ένα από το άλλο υπό το άγρυπνο βλέμμα ιερέων και ειδικών πολεμιστών. Όπως ήταν φυσικό, ξεκίνησε η αναζήτησή τους, η οποία σύντομα απέδωσε αποτελέσματα. Παρόμοια κρανία βρέθηκαν σε αποθήκες ορισμένων μουσείων και ιδιωτών. Και όχι μόνο στην Αμερική (Μεξικό, Βραζιλία, ΗΠΑ), αλλά και στην Ευρώπη (Γαλλία) και στην Ασία (Μογγολία, Θιβέτ). Υπήρχαν σημαντικά περισσότερα από δεκατρία κρανία. Αλλά δεν ήταν όλοι τόσο τέλειοι όσο ο Μίτσελ-Χέτζες. Τα περισσότερα κρανία φαίνονταν πολύ πιο τραχιά. Φαίνεται ότι επρόκειτο για μεταγενέστερες και όχι πολύ επιδέξιες προσπάθειες να δημιουργηθεί κάτι παρόμοιο με τα ιδανικά κρανία που πιστεύεται ότι είχαν δώσει κάποτε οι θεοί στους ανθρώπους.
Η εικόνα ελήφθη από τον επίσημο ιστότοπο του LAI: https://lah.ru/hrustalnye-cherepa/
Αποδείχθηκε ότι ο Midgel-Hedges δεν ήταν ο πρώτος συγγραφέας τέτοιων ευρημάτων: στα τέλη της δεκαετίας του 80 του 19ου αιώνα στο Μεξικό, ένας από τους στρατιώτες του αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού βρήκε ένα κρυστάλλινο κρανίο, που τώρα εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο. Αυτό το δείγμα είναι σημαντικά διαφορετικό από το Lubaatun - παρά την ομοιότητα στο μέγεθος, είναι λιγότερο διαφανές, λιγότερο λεπτομερές και η κάτω γνάθος είναι συγχωνευμένη με το κρανίο.
Η εικόνα ελήφθη από τον επίσημο ιστότοπο του LAI: https://lah.ru/hrustalnye-cherepa/
Η εικόνα ελήφθη από τον επίσημο ιστότοπο του LAI: https://lah.ru/hrustalnye-cherepa/
Ένα άλλο πρόχειρο «αντίγραφο» του κρυστάλλινου κρανίου βρίσκεται στο Μουσείο του Ανθρώπου στο Παρίσι. Εμφανίζεται με τον τίτλο «κρανίο του θεού των Αζτέκων του κάτω κόσμου και του θανάτου».
Η εικόνα ελήφθη από τον επίσημο ιστότοπο του LAI: https://lah.ru/hrustalnye-cherepa/
Ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα άλλο εντελώς ανθρώπινο κρανίο (“Max”). Η ιδιοκτήτρια Joan Parks το κληρονόμησε από έναν Θιβετιανό μοναχό που το χρησιμοποίησε για να θεραπεύσει ανθρώπους.
Η εικόνα ελήφθη από τον επίσημο ιστότοπο του LAI: https://lah.ru/hrustalnye-cherepa/
Η εικόνα ελήφθη από τον επίσημο ιστότοπο του LAI: https://lah.ru/hrustalnye-cherepa/
Και τέλος, ένα από τα τελευταία ευρήματα, που αναφέρθηκε τον Αύγουστο του 1996 από το περιοδικό FATE. Τον χειμώνα του 1994, η ιδιοκτήτρια ενός ράντσο κοντά στο Creston (Κολοράντο, ΗΠΑ), κάνοντας ιππασία γύρω από την ιδιοκτησία της με ένα άλογο, παρατήρησε ένα γυαλιστερό αντικείμενο στο έδαφος. Τον σήκωσε. Ήταν ένα ανθρώπινο κρανίο από διαφανές γυαλί ή κρύσταλλο. Ωστόσο, το εξαιρετικά σκληρό υλικό συνθλίβεται και στρίβεται σαν να ήταν προηγουμένως πολύ εύπλαστο. Από πού προήλθε και γιατί ήταν τόσο παραμορφωμένο παραμένει ένα μυστήριο μέχρι σήμερα.
Η εικόνα ελήφθη από τον επίσημο ιστότοπο του LAI: https://lah.ru/hrustalnye-cherepa/
Αποτελέσματα έρευνας
Η πιο λεπτομερής έρευνα πραγματοποιήθηκε από την κόρη του Midgel-Hedges.
Αρχικά, ο ιστορικός τέχνης Frank Dordland άρχισε να μελετά το κρανίο. Μετά από προσεκτική εξέταση, ανακάλυψε σε αυτό ένα ολόκληρο σύστημα φακών, πρισμάτων και καναλιών που δημιουργούν ασυνήθιστα οπτικά εφέ. Χάρη σε αυτό, οι κόγχες των ματιών άρχισαν να λάμπουν όταν, για παράδειγμα, τοποθετήθηκε ένας πυρσός ή ένα κερί από κάτω τους (παρόμοιο αποτέλεσμα παρατηρείται και σε ορισμένα άλλα, πιο προηγμένα ευρήματα, τα οποία περιέχουν επίσης επιδέξια πρίσματα και φακούς).
Ο Ντόρντλαντ έκανε πολλά γύψινα αντίγραφα του κρανίου και έναν τεράστιο αριθμό φωτογραφιών χρησιμοποιώντας μικροσκόπιο και ειδικά προσαρτήματα. Ο ερευνητής έμεινε έκπληκτος που δεν ήταν ορατά ίχνη επεξεργασίας στον τέλεια γυαλισμένο κρύσταλλο ακόμη και κάτω από μικροσκόπιο. Αποφάσισε να ζητήσει συμβουλές από τη διάσημη εταιρεία Hewlett-Packard, η οποία εκείνη την εποχή ειδικευόταν στην παραγωγή ταλαντωτών χαλαζία και θεωρούνταν η πιο έγκυρη στην εξέταση του χαλαζία.
Μια μελέτη που έγινε το 1964 σε ειδικό εργαστήριο της εταιρείας Hewlett-Packard έδειξε ότι το κρανίο κατασκευάστηκε πολύ πριν από την εμφάνιση των πρώτων πολιτισμών σε αυτό το μέρος της Αμερικής. Το μέρος όπου κατασκευάστηκε το κρανίο αποδείχτηκε ένα μυστήριο: ούτε στο Μεξικό ούτε σε όλη την Κεντρική Αμερική υπάρχει ούτε ένα κοίτασμα κρυστάλλου βράχου. Η μόνη πηγή του θα μπορούσε να είναι μόνο οι φλέβες χαλαζία στην Καλιφόρνια, αλλά πέτρινος κρύσταλλος τόσο υψηλής ποιότητας δεν βρίσκεται καθόλου σε αυτά τα μέρη.
Αλλά η πιο εντυπωσιακή ανακάλυψη ήταν ότι το «προκατακλυσμιαίο» κρανίο ήταν φτιαγμένο από έναν μόνο κρύσταλλο. Επιπλέον, σε αντίθεση με όλους τους γνωστούς νόμους της φυσικής. Δείτε τι είπε σχετικά ένας από τους καλύτερους ειδικούς της εταιρείας, ο μηχανικός L. Barre:
Μελετήσαμε το κρανίο κατά μήκος τριών οπτικών αξόνων και διαπιστώσαμε ότι αποτελείται από τρεις έως τέσσερις αρθρώσεις... Αναλύοντας τις αρθρώσεις, ανακαλύψαμε ότι το κρανίο κόπηκε από ένα κομμάτι κρύσταλλο μαζί με την κάτω γνάθο. Στην κλίμακα Mohs, ο κρύσταλλος βράχου έχει υψηλή σκληρότητα επτά (δεύτερος μόνο μετά το τοπάζι, το κορούνδιο και το διαμάντι) και είναι αδύνατο να το κοπεί με οτιδήποτε άλλο εκτός από διαμάντι. Όμως οι αρχαίοι κατά κάποιο τρόπο κατάφεραν να το επεξεργαστούν. Και όχι μόνο το ίδιο το κρανίο - έκοψαν την κάτω γνάθο και τους μεντεσέδες στους οποίους αναρτάται από το ίδιο κομμάτι. Δεδομένης της σκληρότητας του υλικού, αυτό είναι κάτι περισσότερο από μυστηριώδες, και να γιατί: στους κρυστάλλους, εάν αποτελούνται από περισσότερες από μία διαφύσεις, υπάρχουν εσωτερικές τάσεις. Όταν πιέζετε την κεφαλή ενός κόφτη σε έναν κρύσταλλο, το άγχος μπορεί να το κάνει να σπάσει σε κομμάτια... Κάποιος όμως έφτιαξε αυτό το κρανίο από ένα κομμάτι κρύσταλλο τόσο προσεκτικά σαν να μην το είχε αγγίξει καθόλου κατά τη διαδικασία κοπής. Κατά την εξέταση της επιφάνειας του κρανίου, βρήκαμε στοιχεία έκθεσης σε τρία διαφορετικά λειαντικά. Το τελικό φινίρισμά του γίνεται με γυάλισμα. Ανακαλύψαμε επίσης ένα είδος πρίσματος κομμένο στο πίσω μέρος του κρανίου, στη βάση του, έτσι ώστε οποιαδήποτε ακτίνα φωτός που εισέρχεται στις κόγχες των ματιών να αντανακλάται εκεί. Κοιτάξτε τις κόγχες των ματιών του και μπορείτε να δείτε ολόκληρο το δωμάτιο σε αυτές.
Οι συνάδελφοί του συμφωνούν επίσης με τη γνώμη του ειδικού. Για να εξασφαλιστεί ότι το κρανίο δεν θρυμματίστηκε κατά την επεξεργασία, χρειάστηκαν οι πιο ακριβείς αναλυτικές μέθοδοι: οι τομές πρέπει να είναι αυστηρά προσανατολισμένες σε σχέση με τους άξονες ανάπτυξης του κρυστάλλου. Ωστόσο, οι κατασκευαστές του μυστηριώδους ευρήματος δεν φάνηκαν να ενδιαφέρονται καθόλου για αυτό το πρόβλημα - δούλεψαν το κρανίο, αγνοώντας όλους τους νόμους και τους κανονισμούς. Οι επαγγελματίες από τη Hewlett-Packard έμειναν μπερδεμένοι: «Αυτό το καταραμένο πράγμα απλά δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Όσοι το δημιούργησαν δεν έχουν ιδέα για κρυσταλλογραφία ή οπτικές ίνες. Αγνόησαν εντελώς τους άξονες συμμετρίας και αυτό το πράγμα αναπόφευκτα θα καταρρεύσει κατά την αρχική επεξεργασία. Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς γιατί δεν συνέβη αυτό » . Ωστόσο, το γεγονός, όπως λένε, είναι προφανές: το κρυστάλλινο κρανίο είναι μια πραγματικότητα που μπορεί να δει ο καθένας στο Μουσείο Αμερικανών Ινδιάνων.
Ένας από τους πιο σεβαστούς ερευνητές κρυστάλλινων κρανίων, ο Frank Joseph, ενδιαφέρθηκε για το αν υπήρχε «πρωτότυπο» για το κρανίο Mitchell-Hedges και πώς θα ήταν ο ιδιοκτήτης αυτού του κρανίου; Για την καθαρότητα του πειράματος, αυτό το καθήκον ανατέθηκε σε δύο ανεξάρτητες ομάδες: ένα αστυνομικό εργαστήριο της Νέας Υόρκης που ειδικεύεται στην ανακατασκευή προσώπων από κρανία και μια ομάδα μέντιουμ που «συνδέθηκαν» με το κρανίο σε κατάσταση έκστασης... Και τα δύο από αυτούς, ανεξάρτητα μεταξύ τους, δήλωσαν ότι «το πρωτότυπο Το κρυστάλλινο κρανίο ήταν το κρανίο μιας νεαρής κοπέλας. Τα πορτρέτα που απέκτησαν και οι δύο ομάδες αποδείχθηκαν πολύ παρόμοια.
Η εικόνα ελήφθη από τον επίσημο ιστότοπο του LAI: https://lah.ru/hrustalnye-cherepa/
Ως πρόσθετες μη επαληθευμένες πληροφορίες:
Τα τελευταία χρόνια, μέντιουμ έχουν αρχίσει να μελετούν το κρανίο. Βρήκαν ότι το κρανίο αλλάζει χρώμα και βαθμό διαφάνειας και μερικές φορές ξαφνικά περιβάλλεται από ένα φωτεινό φωτοστέφανο 45 εκατοστών. Επιπλέον, κάνει ήσυχους, υψηλούς ήχους που μοιάζουν πολύ με το χτύπημα των ασημένιων καμπάνων. Από καιρό σε καιρό, μια απαράμιλλη μυρωδιά αρχίζει να αναδύεται από ένα μυστηριώδες αντικείμενο, με αποτέλεσμα οι παρευρισκόμενοι να αισθάνονται δίψα. Όταν τα μέντιουμ αγγίζουν την επιφάνειά του σε διαφορετικά σημεία, βιώνουν ξεχωριστές αισθήσεις είτε θερμότητας, κρύου είτε ορισμένων δονήσεων, σαν να κρύβεται κάποια πηγή ενέργειας μέσα στο κρανίο.
Πριν από αρκετά χρόνια, ο μέντιουμ Star Johnson πραγματοποίησε μια σειρά από συνεδρίες με το κρανίο "Max", κατά τη διάρκεια των οποίων επικοινωνούσε τηλεπαθητικά με έναν εξωγήινο πολιτισμό.
Υποθέσεις
Οι αρχαίοι θρύλοι έλεγαν περίεργες τελετουργίες που αφορούσαν κρυστάλλινα κρανία. Δεκατρείς κληρικοί έπρεπε να κοιτάζουν ταυτόχρονα στο κρανίο «τους». Η παράδοση λέει ότι με αυτόν τον τρόπο οι ιερείς μπορούσαν να δουν τυχόν μυστικά - όχι μόνο τι συνέβαινε σε άλλα μέρη, αλλά και το παρελθόν και το μέλλον, μέχρι το τέλος του κόσμου. Οι θρύλοι έλεγαν επίσης ότι οι μυημένοι μπορούσαν να δουν στα κρανία την ημέρα της επιστροφής των θεών...
Σήμερα, ορισμένοι ερευνητές προτείνουν ότι τα κρυστάλλινα κρανία που βρέθηκαν κατασκευάστηκαν στην Ατλαντίδα και επέζησαν μόνο ως εκ θαύματος από την καταστροφή. Και οι υποστηρικτές της υπόθεσης της κοσμικής παλαιοεπαφής θεωρούν ότι το κρανίο είναι δημιούργημα εξωγήινων.
Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι αρχαίοι τα χρησιμοποιούσαν για ιατρικούς σκοπούς. Έτσι, η Joan Parks, η οποία κληρονόμησε το κρυστάλλινο κρανίο «Max» από έναν Θιβετιανό μοναχό, ισχυρίζεται ότι ο τελευταίος χρησιμοποίησε με μεγάλη επιτυχία το κρανίο για τη θεραπεία ανθρώπων. Παρατηρήσεις ερευνητών και συνεντεύξεις με αυτόπτες μάρτυρες έδειξαν ότι τα κρυστάλλινα κρανία έχουν πράγματι κάποια επίδραση σε όσους τα πλησιάζουν. Και ποικίλλει για διαφορετικούς ανθρώπους. Κάποιοι βιώνουν δυσφορία και περίεργους φόβους. Κάποιοι μάλιστα λιποθυμούν και χάνουν τη μνήμη τους για λίγο. Άλλοι, αντίθετα, παραδόξως ηρεμούν και μάλιστα πέφτουν σε ευδαιμονία.
[Τα κρυστάλλινα κρανία, που συχνά συνδέονται με αρχαίες παραδόσεις και μυστήρια, έχουν προκαλέσει ενδιαφέρον για την πιθανή χρήση τους σε ιατρικούς σκοπούς. Παρόλο που δεν υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις που να υποστηρίζουν την ιατρική αξία των κρυστάλλινων κρανίων, πολλοί χρήστες αναφέρουν προσωπικές εμπειρίες θετικής ενέργειας και θεραπευτικών ιδιοτήτων]
Υπάρχει μια ισχυρή πεποίθηση ότι τα κρυστάλλινα κρανία έχουν επίσης μυστικιστικές ιδιότητες. Τα μέντιουμ και οι πολύ ευαίσθητοι άνθρωποι διαβεβαιώνουν ομόφωνα ότι τα κρανία τους εμπνέουν ιδιαίτερες, σχεδόν υπνωτιστικές καταστάσεις, που συνοδεύονται από ασυνήθιστες μυρωδιές, ήχους και ζωηρές οπτικές παραισθήσεις. Ωστόσο, όχι μόνο ιδιαίτερα ευαίσθητοι, αλλά και απλοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι κατά καιρούς είδαν πώς το κρανίο στο σκοτάδι άρχισε να λάμπει ή να γεμίζει με «λευκή ομίχλη» και στη συνέχεια «μυστηριώδεις εικόνες ανθρώπων, καθώς και βουνά, δάση, ναούς και το σκοτάδι» εμφανίστηκε σε αυτό.
Υπάρχει επίσης μια εκδοχή ότι τα κρανία λειτουργούσαν ως αποδέκτες και αγωγοί του συλλογικού ασυνείδητου, δηλαδή αυτής της κληρονομιάς των συναισθημάτων και της γνώσης που πάντα κυκλοφορεί στο χώρο με τη μορφή ενέργειας.
Πιθανές μελλοντικές κατευθύνσεις για έρευνα
Οι κρύσταλλοι έχουν μια αξιοσημείωτη ιδιότητα: έχουν τη δική τους μνήμη. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι οι κρύσταλλοι έχουν μια άκαμπτη δομή. Κάθε ορυκτό έχει το δικό του, καθαρά ατομικό χωρικό πλέγμα. Η διάταξη των σωματιδίων μέσα σε αυτό το πλέγμα, αν και αρκετά σταθερή, δεν είναι ιδανική και μη σταθερή. Μπορούν να μετατοπιστούν λόγω εξωτερικών επιρροών και από αυτό το κρυσταλλικό πλέγμα παίρνει ένα μοναδικό σχήμα, δηλαδή γίνεται ένα είδος χρονικού των γεγονότων που συνέβησαν κατά το σχηματισμό και την ανάπτυξη του κρυστάλλου. Και αν υπήρχε ένα όργανο στο οποίο ήταν δυνατή η αναπαραγωγή όσων γράφονταν, τότε το «χρονικό» θα μπορούσε να αποκρυπτογραφηθεί.
Επιπλέον, οι μεταπτώσεις ενέργειας σε έναν κρύσταλλο μπορούν να χρησιμοποιηθούν με παρόμοιο τρόπο. Η απλούστερη ενεργειακή μνήμη των κρυστάλλων μας αποδεικνύεται από την επίδραση της φωταύγειας, δηλαδή την ικανότητα ενός κρυστάλλου να λάμπει υπό την επίδραση της εξωτερικής ενέργειας που τον διεγείρει.
Υπάρχει επίσης μια αξιοσημείωτη φράση στην περιγραφή: «... ένα είδος πρίσματος κομμένο στο πίσω μέρος του κρανίου, στη βάση του, έτσι ώστε οποιαδήποτε ακτίνα φωτός εισέρχεται στις κόγχες των ματιών αντανακλάται σε αυτές. Κοιτάξτε τις κόγχες των ματιών του και μπορείτε να δείτε ολόκληρο το δωμάτιο...» Για κάποιους, αυτό μοιάζει με το λειτουργικό υγρό μιας συσκευής λέιζερ. Φυσικά, αυτή η ομοιότητα είναι εξαιρετικά μακρινή, αλλά ακόμα...
Οι οπτικές ιδιότητες των κρανίων και των φακών και των πρισμάτων που περιέχουν υποδηλώνουν επίσης την πιθανή χρήση ολογραφικών τεχνολογιών. Αυτό είναι εύκολο να ελεγχθεί: απλώς ακτινοβολήστε το κρανίο με μια ακτίνα λέιζερ σε διαφορετικές γωνίες, μεταβάλλοντας τη συχνότητα του λέιζερ και αναλύστε το σήμα εξόδου. Εάν το κρανίο λειτουργεί ως φορέας πληροφοριών, τότε σε ορισμένες κατευθύνσεις της δέσμης λέιζερ αυτή η πληροφορία μπορεί να εμφανιστεί στο σήμα εξόδου. Αν και δεν είναι καθόλου απαραίτητο αυτές οι πληροφορίες να έχουν τη μορφή ολογραφικής εικόνας. Είναι πολύ πιθανό η ανάλυση του σήματος εξόδου να απαιτεί πρόσθετες προσπάθειες αποκωδικοποίησης. (Α. Σκλιάροφ)
LAH.RU - Κρυστάλλινα κρανία .
https://dzen.ru/a/X42EGOCn_izK1Mhv
==============
σχετικό βίντεο στον Κώδικα Μυστηρίων 12-7-24
Αποκαλύψεις για τον Μινώταυρο/Το μυστήριο των κρυστάλλινων κρανίων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου