είναι πολλοί οι φίλοι του θυλακίνου, (από το αρχαιοελληνικό θύλαξ, σύγχρονο θύλακας) που πιστεύουν ότι το είδος, αυτού του ιδιαίτερου ζώου, συνεχίζει να επιβιώνει στη φύση.Δημιούργησαν μια fb ομάδα που ονομάζεται "The Thylacine Awareness Group of Australia" που είναι αφιερωμένη στην έρευνα, την αναγνώριση και τη διατήρηση -αν ζουν κάποια άτομα του είδους- αυτού του ζώου.
Η ομάδα σήμερα, αριθμεί πάνω από 6.700 μέλη, από όλο τον κόσμο, ακόμα και από Καναδά και Ηνωμένο Βασίλειο.
όπως λένε πρόκειται για ένα ζώο αινιγματικό και ασύλληπτο, σύμβολο υγιούς οικοσυστήματος που ήταν, στην κορυφή της διατροφικής αλυσίδας.
Επικεφαλής της ομάδας είναι ο Neil Waters, που ζει στην Αδελαΐδα, και εργάζεται ως κηπουρός.
Πριν από 7 χρόνια πήγε στην Τασμανία και εκεί είχε μια σύντομη συνάντηση με ένα θυλακίνο, το σαρκοφάγο μαρσιποφόρο, γνωστό και ως τίγρη της Τασμανίας, που το 1986 δηλώθηκε ως εξαφανισμένο είδος.
δυο χρόνια αργότερα,τον Ιανουάριο του 1914, ενώ έκανε δουλειές στο σπίτι του στην Τασμανία, είδε πάλι, ένα μικρότερο ζώο αυτού του είδους, να περνά έξω από το παράθυρο του δωματίου του.
Ο θυλακίνος είχε κατηγοριοποιηθεί ως απειλούμενο είδος μέχρι το 1982, μια και οι κανονισμοί της Διεθνούς Ένωσης Προστασίας της Φύσης δηλώνουν πως ένα ζώο δε μπορεί να θεωρηθεί εξαφανισμένο παρά μόνο μετά την πάροδο 50 ετών χωρίς επιβεβαιωμένη θέαση στη φύση, και θεωρήθηκε εξαφανισμένο από την κυβέρνηση της Τασμανίας το 1986.
Το είδος επίσης αφαιρέθηκε από το Παράρτημα Α της Συνθήκης του Διεθνούς Εμπορίου Απειλούμενων Ειδών (CITES) το 2013.
Σήμερα θεωρείται κρυπτοειδές μυστηριώδες ζώο, που έχει περάσει στη σφαίρα του θρύλου και είναι αντικείμενο έρευνας για την κρυπτοζωολογία.
Το κέντρο κρυπτοζωολογίας Centre for Fortean Zoology (CFZ) λειτουργεί σε ένα αγρόκτημα στο Ντέβον της Αγγλίας.
ο Richard Freeman, διευθυντής του (CFZ) εκτιμά πως έχει επιβιώσει ένας μικρός πληθυσμός τίγρεων της Τασμανίας, σε απομακρυσμένες περιοχές στο βορειοδυτικό τμήμα της Τασμανίας.
Μια φωτο του ζώου, του τελευταίου ατόμου του είδους, που πέθανε σε ζωολογικό κήπου του Hobart, το 1936, μοιράζονται τα μέλη της ομάδας που δημιούργησε ο Neil Waters.
υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους πολλοί είναι γοητευμένοι από αυτό το ζώο. Ίσως να είναι αιτία, η ονομασία του, αφού δικαιώνει τη ρομαντική αντίληψη της Αυστραλίας για να εχει τη δική της τίγρη.
΄Ισως να είναι η θλιβερή ιστορία του, που κατασκεύασαν οι ευρωπαίοι (Βρετανοί) άποικοι της ηπείρου, που το θεώρησαν επικίνδυνο για τα παραγωγικά ζώα τους (τα ζώα κτηνοτροφίας) και το εξόντωσαν.
Το χαρακτήρισαν άδικα ως "πότη αίματος" αλλά αυτό αποτελεί μια δοξασία που καταρρίφθηκε αφού άτομα του θυλακίνου σε αιχμαλωσία αρνήθηκαν και απέφυγαν να σκοτώσουν και να τραφούν με ζωντανό ή νεκρό γουάλαμπι
(ο θυλακίνος δεν ήταν ικανός να κυνηγήσει λεία μεγαλύτερη από 5 κιλά)
ήταν ένα σχετικό ντροπαλό, νυκτόβιο πλάσμα, με μέγεθος περίπου όσο ενός μεσαίου/μεγάλου σκύλου.
Το 2011, μελέτη του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας η οποία εφήρμοσε εξελιγμένες τεχνικές αναπαράστασης και προσομοίωσης με τη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών, ανέφερε πως οι θυλακίνοι είχαν αναπάντεχα αδύναμα σαγόνια.
Οι αναλυτές θεωρούν πως οι θυλακίνοι έτρωγαν μόνο μικρά ζώα όπως τα μπάντικουτ (bandicoots) και τα οπόσουμ, ζώα με τα οποία επίσης τρέφονταν ο διάβολος της Τασμανίας και η δασύουρος τίγρη. Ένας τέτοιος βαθμός εξειδίκευσης πιθανώς έκανε τον θυλακίνο ευάλωτο απέναντι στις μικρές διαταραχές του οικοσυστήματος.
το 1921 κυκλοφόρησε μια επεξεργασμένη φωτογραφία που απεικόνιζε έναν θυλακίνο με ένα κοτόπουλο στο στόμα, αυτή η φωτο διαδόθηκε ευρέως και επιβάρυνε τη φήμη του ζώου ως κλέφτη πουλερικών.
Ωστόσο μια περαιτέρω ανάλυση της φωτο, αποδείκνυε ότι ο απεικονιζόμενος θυλακίνος ήταν ένα ταριχευμένο ζώο το οποίο στήθηκε για τους σκοπούς της φωτογράφησης...
Η πλήρης επιστημονική ονομασία για την τίγρη της Τασμανίας είναι Thylacinus cynocephalis . (μεταφράζεται σαν σκυλί με θύλακα και με το κεφάλι ενός λύκου)
Η σύγχρονη ιστορία καταγράφει την Thylacine ως εγγενές στην Τασμανία. Ωστόσο, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι κάποτε ήταν διαδεδομένη σε όλη την ηπειρωτική Αυστραλία, Τασμανία, ακόμα και την Παπούα Νέα Γουινέα.
(οι Αβορίγινες της Τασμανίας χρησιμοποιούσαν το Thylacine σαν τρόφιμο)
ήταν ένα πολύ ήσυχο ζώο που απέφευγε τους ανθρώπους, όταν το συλαμβάνανε συνήθως εγκατέλειπε τελείως τη μάχη για αντίσταση και συχνά έχανε ξαφνικά τη ζωή του από το σοκ.
Στις 7 Σεπτεμβρίου 1936, τελευταία γνωστή τίγρη της Τασμανίας πέθανε στο ζωολογικό κήπο του Χόμπαρτ. (ο φύλακας του zoo ξέχασε να κλειδώσει την πόρτα στο κατάλυμα του ζώου που τη νύχτα πέθανε από την έκθεσή του, στις καιρικές συνθήκες)
ένα ζώο που ήταν τόσο κοινό μόλις 100 χρόνια νωρίτερα, εξαφανίστηκε σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας...
Από το 1936, έχουν υπάρξει πολλές καταγεγραμμένες θεάσεις του Thylacine.
Στην πραγματικότητα, οι θεάσεις ήταν ένα σύνηθες φαινόμενο, μέχρι τη δεκαετία του 1960, αλλά καμία από αυτές τις θεάσεις δεν τεκμηριώθηκε.Είναι ενδιαφέρον, ότι όλες αυτές οι θεάσεις δεν ήταν στην Τασμανία. Θεάσεις έχουν συμβεί σε αγροτικές περιοχές της North Queensland, Νότιας Αυστραλίας και στη Βικτώρια.
το 1977 έγινε αναφορά για θέαση θηλυκής Thylacine με τα μικρά της, στα σύνορα New South Wales-Victorian, και μερικές φωτογραφίες τους ήταν αρκετά πειστικές, αλλά οι επιστήμονες διστάζουν να πουν περισσότερα χωρίς απτές αποδείξεις.
Με τις νέες τεχνολογίες γίνονται αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες κλωνοποίησης του Thylacine.
Το Μουσείο της Αυστραλίας έχει ένα μικρό έμβρυο Thylacine που διατηρήθηκε σε φορμόλη από το 1866.
Το 1999, το Μουσείο της Αυστραλίας ξεκίνησε μια προσπάθεια για να φέρει στη ζωή, αυτό το εξαφανισμένο είδος.
Ωστόσο οι επιστήμονες συζητούν αν η προσπάθεια και το κόστος για την κλωνοποίηση του Thylacine, είναι καλύτερα να δαπανηθούν στην προσπάθεια για να αποτραπεί η εξαφάνιση των άλλων απειλούμενων ζώων της Αυστραλίας.
Το 2008 ένα γονίδιο εισήχθη επιτυχώς εντός ενός εμβρύου ποντικού από θραύσματα που λήφθηκαν από 100χρόνων δείγματα που διατηρούνται σε αιθανόλη.
ο Andrew Pask, επικεφαλής της ομάδας του προγράμματος, αναπτυξιακός βιολόγος (developmental biologist) στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, λέει ότι η τεχνολογία δεν είναι ακόμη σε θέση να κλωνοποιήσει ένα Thylacine (but that the animal’s entire DNA has been sequenced)
Οι υποστηρικτές του Neil Waters λένε ότι υπήρξαν περισσότερες από 5.000 θεάσεις του thylacines τα τελευταία 80 χρόνια.
Περισσότερα από 100 άτομα παρακολούθησαν την πρώτη εκδήλωση (meet-and-greet event) για την έρευνα του εξαφανισμένου αυτού είδους, που πραγματοποιήθηκε στην Αδελαΐδα τον Νοέμβριο του 2016. Τα έσοδα από τα εισιτήρια για την εκδήλωση ( $ 8 για το κάθε εισιτήριο) δόθηκαν για την παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ, με μαρτυρίες και αναφορές για τις θεάσεις του ζώου.
ΠΗΓΗ 30-11-16
https://www.theguardian.com/environment/2016/dec/01/tasmanian-tiger-sightings-i-represent-3000-people-who-have-been-told-theyre-nuts
Τον Οκτώβριο του 2004 ένα μυστηριώδες ζώο (wallaby hunt) βρέθηκε τραυματισμένο στο Cardiff.
η φιλοζωική οργάνωση RSPCA το έπιασε και του έκανε ευθανασία
(πιάστηκε στην παγίδα που τοποθέτησε η οργάνωση και το μπροστινό του πόδι καταστράφηκε)
The animal was been caught on camera in the Cardiff suburbs several times, including on a garden patio.One city resident, Wayne Joinson, photographed it in his garden."It looked very odd, it had a grey body and a different sort of pointed nose," he said.
πηγή 19-10-14
http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/wales/3757934.stm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου