Η μελέτη σημειώνει ότι υπάρχουν ίχνη ναρκωτικών στα λύματα, τα οποία καταλήγουν σε ποτάμια και λίμνες. Μόλις απελευθερωθούν στο περιβάλλον, αυτές οι ουσίες μπορούν να επηρεάσουν την άγρια φύση.
Επομένως, οι επιστήμονες αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν ένα πείραμα. Δημιούργησαν δύο δεξαμενές (reservoirs) νερού στην οποία έβαλαν καφέ πέστροφα (brown trout). Σε ένα μέρος του περιέκτη (container), το νερό περιείχε μεθαμφεταμίνη με συγκέντρωση που αντιστοιχεί στο επίπεδο ρύπανσης στα υδάτινα σώματα της Τσεχικής Δημοκρατίας. Το δεύτερο δοχείο γέμισε με καθαρό νερό.
Οκτώ ημέρες αργότερα, οι επιστήμονες καθάρισαν το νερό από τη μεθαμφεταμίνη σε μια πειραματική δεξαμενή. Στη συνέχεια, για δέκα ημέρες, παρατήρησαν τη συμπεριφορά των ψαριών. Διαπιστώθηκε ότι κατά τη διάρκεια της περιόδου απόσυρσης (withdrawal period) η πέστροφα που εκτέθηκε σε μεθαμφεταμίνη κινήθηκε λιγότερο. Οι ερευνητές το ερμήνευσαν ως σημάδι αγωνίας ή άγχους - τυπικά σημάδια "drug withdrawal" (συμπτώματα απόσυρσης ναρκωτικών) στους ανθρώπους.
Δέκα ημέρες αργότερα, τα ψάρια και από τις δύο δεξαμενές τοποθετήθηκαν σε μια κοινή, στην οποία το νερό προέρχονταν από δύο δοχεία: με καθαρό νερό και με ναρκωτικά. Τα ψάρια στην πειραματική δεξαμενή προτιμούσαν μολυσμένο (με ναρκωτικά) νερό. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια του πειράματος, οι επιστήμονες κατέγραψαν χαρακτηριστικές αυξήσεις και μειώσεις στη συγκέντρωση ναρκωτικών στον εγκέφαλό τους, καθώς και αλλαγές στο επίπεδο δραστηριότητας του νευρικού συστήματος.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο εθισμός στα ψάρια μπορεί να κληρονομηθεί σε αρκετές γενιές, κάτι που μπορεί να έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες για τα οικοσυστήματα. Επηρεάζει επίσης τη φυσική συμπεριφορά των ψαριών, μειώνοντας τις πιθανότητες αναπαραγωγής και επιβίωσης.
Οι επιστήμονες έχουν βρει στο παρελθόν ότι τα μέλη ορισμένων επαγγελμάτων είναι πιο ευαίσθητα στον εθισμό στα ναρκωτικά. Έτσι, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ομάδα κινδύνου περιλαμβάνει γιατρούς, δικηγόρους, οικοδόμους και εργαζόμενους σε επικίνδυνες βιομηχανίες, καθώς και στρατιωτικό προσωπικό. Οι ειδικοί χαρακτήρισαν τις ειδικές συνθήκες εργασίας και το αυξημένο επίπεδο άγχους που σχετίζεται με το επάγγελμα ως τον λόγο για αυτό.
8-7-21
https://esoreiter.ru/news/0721/issledovateli-vyyavili-uryb-zavisimost-otnarkotikov.html
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Τοξικοεξάρτηση (drug addiction) στα ψάρια
Τοξικομανείς Πέστροφες. Οι κάτοικοι του ποταμού εθίζονται στη μεθαμφεταμίνη σε μολυσμένο νερό, - μελέτη
Νέα έρευνα δείχνει ότι τα ψάρια μπορεί να εθιστούν στη μεθαμφεταμίνη, η οποία καταλήγει σε ποτάμια σε σημείο που να ψάχνουν ναρκωτικά στο νερό.
Αφού καταναλώνεται από ανθρώπους, η μεθαμφεταμίνη εισέρχεται σε ποτάμια μέσω αποχετευτικών συστημάτων. "Όπου υπάρχουν άνθρωποι που χρησιμοποιούν μεθαμφεταμίνη, υπάρχει επίσης μόλυνση με μεθαμφεταμίνη γλυκού νερού", λέει ο Pavel Horky, επίκουρος καθηγητής και συμπεριφοριστής οικολόγος στο Τσεχικό Πανεπιστήμιο Επιστημών Ζωής (Czech University of Life Sciences) στην Πράγα, αναφέρει το Live Science
Στατιστικά, η μεθαμφεταμίνη μολύνει ποτάμια σε όλο τον κόσμο, με συγκεντρώσεις ναρκωτικών που κυμαίνονται από μερικά νανογραμμάρια έως δεκάδες μικρογραμμάρια ανά λίτρο νερού. Δεδομένης της παγκόσμιας επικράτησης της μεθαμφεταμίνης στα ποτάμια, ο Horky, και οι συνεργάτες του αναρωτήθηκαν εάν τα ψάρια θα μπορούσαν να εθιστούν στο ναρκωτικό.
Μια νέα εργαστηριακή μελέτη δείχνει ότι ναι, ακόμη και μικρές ποσότητες μεθαμφεταμίνης μπορεί να είναι αρκετές για να προκαλέσουν εθισμό στα ψάρια γλυκού νερού, λένε οι επιστήμονες.
«Δεν είμαι σίγουρος αν αυτά τα ψάρια είναι εθισμένα στη μεθαμφεταμίνη, αλλά σίγουρα προτιμούν αυτό το ναρκωτικό, κάτι το οποίο δεν θα έπρεπε να συμβαίνει», λέει ο Gabriel Bosse, PhD, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα. Ο Bosse (joined the lab in 2015 after receiving his PhD in Molecular and Cellular Biology from l’Université Laval) χρησιμοποιεί το zebrafish ως εξεταστικό αντικείμενο για να μελετήσει σύνθετες ασθένειες του εγκεφάλου (εγκεφαλικές διαταραχές) και πρόσφατα ανέπτυξε μια μεθοδολογία για τη μελέτη της συμπεριφοράς των ψαριών κατά την αναζήτηση οπιοειδών.
Όσον αφορά τη νέα μελέτη, «ο εθισμός στη μεθαμφεταμίνη φαίνεται να εξαφανίζεται μετά από λίγες μόνο ημέρες», ενώ αν τα ψάρια ήταν πραγματικά εθισμένα, θα περιμέναμε ότι, αυτή η προτίμηση θα παρέμενε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, λέει ο Boss. "Είτε το ονομάζετε εθισμό είτε όχι, είναι σαφές ότι η μεθαμφεταμίνη έχει αλλάξει τη συμπεριφορά αυτών των ψαριών και αυτές οι επιδράσεις θα μπορούσαν ενδεχομένως να επηρεάσουν την ικανότητά τους να βρουν τροφή, να αποφύγουν τους θηρευτές και να αναπαραχθούν στην άγρια φύση", λέει ο επιστήμονας.
Η νέα μελέτη επικεντρώθηκε ειδικά στην καστανή πέστροφα (Salmo trutta), η οποία βρίσκεται σε όλες τις ηπείρους εκτός από την Ανταρκτική, δήλωσε ο Pavel Horky (author of a paper published in the Journal of Experimental Biology)
Οι ερευνητές έβαλαν 60 ψάρια σε μια δεξαμενή χωρίς ναρκωτικά και άλλα 60 σε μια δεξαμενή γεμάτη με 1 μικρογραμμάριο μεθαμφεταμίνης ανά λίτρο νερού.
Οι ερευνητές ανάγκασαν την τελευταία ομάδα ψαριών να κολυμπήσει σε νερό μολυσμένο με μεθαμφεταμίνη για δύο μήνες.
Στη συνέχεια, οι επιστήμονες μετέφεραν τα ψάρια σε μια καθαρή δεξαμενή για 10 ημέρες. Η ομάδα πρότεινε ότι εάν οι πέστροφες εθιστούν στη μεθαμφεταμίνη, αρχίζουν να εμφανίζουν συμπτώματα στέρησης (απόσυρση, withdrawal) μετά την απώλεια πρόσβασης σε φάρμακα.
Για να το δοκιμάσουν αυτό, οι επιστήμονες πραγματοποίησαν ένα πείραμα στο οποίο τα ψάρια μπορούσαν να επιλέξουν μεταξύ κολύμβησης σε καθαρά νερά ή σε νερό με ίχνη μεθαμφεταμίνης. Η δεξαμενή σχεδιάστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε τα δύο ρεύματα νερού να μην αναμιγνύονται, αλλά τα ψάρια να μπορούν να κολυμπούν μεταξύ τους. Όταν τα προηγουμένως "drugged" ψάρια στο πείραμα επέλεξαν νερό που περιείχε μεθαμφεταμίνη, θεωρήθηκε ως ένδειξη εθισμού στα ναρκωτικά, είπε ο Horky.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι τις πρώτες τέσσερις ημέρες μετά την αλλαγή της δεξαμενής, τα ψάρια που εκτέθηκαν σε μεθαμφεταμίνη προτιμούσαν το νερό με φορτίο, περισσότερο από τα ψάρια που δεν εκτέθηκαν σε μεθαμφεταμίνη. Αυτή η διαφορά μειώθηκε καθώς τα εκτεθειμένα ψάρια πέρασαν περισσότερο χρόνο στο ενυδρείο χωρίς ναρκωτικά.
Οι ερευνητές σημείωσαν επίσης ότι, γενικά, τα ψάρια που εκτέθηκαν σε μεθαμφεταμίνη έγιναν ληθαργικά τις πρώτες τέσσερις ημέρες μετά τη μεταφορά τους σε καθαρό νερό, ενώ τα ψάρια χωρίς ναρκωτικά κολυμπούσαν κανονικά. Οι συγγραφείς της μελέτης πρότειναν ότι, η έλλειψη κίνησης (κινητικότητας, δραστηριότητας) σήμαινε ότι τα ψάρια ήταν υπό πίεση λόγω της στέρησης από τα ναρκωτικά.
Για να κατανοήσουν καλύτερα αυτές τις αλλαγές στη συμπεριφορά των ψαριών, οι επιστήμονες πήραν δείγματα εγκεφαλικού ιστού και τα εξέτασαν για την παρουσία μεθαμφεταμίνης και αμφεταμίνης, ένα υποπροϊόν του μεταβολισμού του ναρκωτικού.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι «υπήρχαν διαφορές στη συγκέντρωση της αμφεταμίνης και της μεθαμφεταμίνης που σχετίζονται με αλλαγές στη συμπεριφορά», λέει ο Horky. Η ποσότητα της αμφεταμίνης στον εγκέφαλο, η οποία θα μπορούσε να δείξει την προηγούμενη έκθεση στη μεθαμφεταμίνη, συσχετίστηκε με την κατασταλμένη συμπεριφορά που παρατηρήθηκε στην αποσυρόμενη πέστροφα. Αντίθετα, η μεθαμφεταμίνη εμφανίστηκε στους εγκεφάλους των ψαριών που αποφάσισαν να κολυμπήσουν στο νερό με ναρκωτικά κατά τη διάρκεια ενός πειράματος συμπεριφοράς. Αυτό το αποτέλεσμα έχει συσχετιστεί με την ενεργό κολύμβηση, υπονοώντας και πάλι ότι η μεθαμφεταμίνη μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων στέρησης σε εθισμένα στα ναρκωτικά ψάρια.
Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι στην άγρια φύση, η καφέ πέστροφα μπορεί να εθιστεί σε ίχνη μεθαμφεταμίνης σε ποτάμια και ενδεχομένως να συγκεντρωθεί σε περιοχές όπου συσσωρεύεται το φάρμακο, λένε οι επιστήμονες. Μια τέτοια αφύσικη έλξη σε ένα μέρος όχι μόνο μπορεί να διαταράξει τα πρότυπα μετανάστευσης των ψαριών, αλλά και να τα εμποδίσει να αναζητήσουν φαγητό ή partners.
Ενώ ο Bossé συμφωνεί ότι η έκθεση στη μεθαμφεταμίνη μπορεί να είναι απειλή για την επιβίωση των ψαριών, δεν είναι απόλυτα πεπεισμένος ότι τα ψάρια είναι πλήρως εθισμένα στο ναρκωτικό.
Δεδομένου ότι η νέα μελέτη διεξήχθη σε εργαστηριακό περιβάλλον, οι επιστήμονες πρέπει ακόμη να μάθουν εάν τα ίδια πρότυπα παρατηρούνται στα συμπτώματα εθισμού και στέρησης σε πληθυσμούς άγριων ψαριών, δήλωσε ο Horky. Είναι επίσης άγνωστο πώς αναμιγνύεται η μεθαμφεταμίνη με άλλους ρύπους στο νερό, συμπεριλαμβανομένων άλλων φαρμάκων όπως τα αντικαταθλιπτικά και πώς συνδυάζονται όλες αυτές οι ουσίες για να επηρεάσουν τη συμπεριφορά των ψαριών, πρόσθεσε.
7-7-21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου