Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2020

Τα πλοκάμια του χταποδιού έχουν βεντούζες με αισθητήρες "chemotactile receptors" που το βοηθούν να αντιλαμβάνεται αν αυτό που αγγίζει είναι θήραμα. Νέα πειράματα εμβιομηχανικής, αποκαλύπτουν πως λειτουργούν οι αισθητήρες και το νευρικό σύστημα στα πλοκάμια του χταποδιού, ώστε να αντιλαμβάνεται τι αγγίζει, αλλά και να το γεύεται...

Τα πλοκάμια του χταποδιού είναι σε όλο το μήκος τους εξοπλισμένα με μία ή δύο σειρές ισχυρές βεντούζες.

Το χταπόδι τις χρησιμοποιεί μεταξύ άλλων, για να συλλαμβάνει και να κρατά γερά τη λεία του, για να κάνει σινιάλα σε άλλα χταπόδια και για να πολεμά τους εχθρούς του.
Επίσης, το χταπόδι χρησιμοποιεί τις βεντούζες του για να κρατιέται γερά από επιφάνειες και να μετακινείται πάνω από διάφορα αντικείμενα.

ερευνητές αποκαλύπτουν πώς λειτουργούν οι αισθητήρες στα βεντούζες χταποδιών

Τα χταπόδια έχουν έντονη την αίσθηση της όρασης. Όπως και άλλα κεφαλόποδα, μπορούν να διακρίνουν την πόλωση του φωτός, ενώ η έγχρωμη όραση διαφέρει από είδος σε είδος. 

Εξαιρετική είναι επίσης και η αίσθηση της αφής. Οι βεντούζες του χταποδιού είναι εξοπλισμένες με αισθητήρες χημειοϋποδοχείς κι έτσι το χταπόδι μπορεί να αντιλαμβάνεται ό,τι αγγίζει. 

Οι επιστήμονες εντόπισαν μια νέα οικογένεια αισθητήρων στο πρώτο στρώμα κυττάρων μέσα στις βεντούζες που έχουν προσαρμοστεί για να αντιδρούν και να ανιχνεύουν μόρια που δεν διαλύονται καλά στο νερό. 

Η έρευνα προτείνει ότι αυτοί οι αισθητήρες, που ονομάζονται χημειοτακτικοί υποδοχείς  (chemotactile receptors)  χρησιμοποιούν αυτά τα μόρια για να βοηθήσουν το ζώο να καταλάβει τι αγγίζει και αν το αντικείμενο είναι θήραμα.

💢💢💢💢💢💢

Τα χταπόδια έχουν αιχμαλωτίσει την ανθρώπινη φαντασία για αιώνες, εμπνέοντας σάγκες για θαλάσσια τέρατα από τους σκανδιναβικούς θρύλους kraken στο "Voyage to the Bottom of the Sea" της τηλεόρασης και, πιο πρόσφατα, το λιγότερο τρομακτικό του Netflix "My Octopus Teacher."
Με τα οκτώ πλοκάμια που καλύπτονται με βεντούζες, η εμφάνισή τους είναι μοναδική και η ικανότητά τους να χρησιμοποιούν αυτά τα προσαρτήματα για να αγγίζουν και να δοκιμάζουν, καθώς αναζητούν την τροφή τους, τα κάνει ξεχωριστά.

Στην πραγματικότητα, οι επιστήμονες αναρωτήθηκαν για δεκαετίες πώς αυτά τα πλοκάμια, ή πιο συγκεκριμένα οι βεντούζες πάνω τους, κάνουν τη δουλειά τους, και έγιναν αιτία να πραγματοποιηθούν αρκετά πειράματα στην εμβιομηχανική  [biomechanics (from Ancient Greek: βίος "life" and μηχανική "mechanics")]

***Η «Εμβιομηχανική» ορίζεται ως η επιστήμη δια της οποίας εφαρμόζοντας αρχές και μεθόδους της μηχανικής, της φυσικής, της χημείας, των μαθηματικών καθώς και της τεχνολογίας στην βιολογία και την ιατρική, οι επιστήμονες προσπαθούν να ερμηνεύσουν αλλά και να βελτιώσουν, ποιοτικά και ποσοτικά, την συμπεριφορά των έμβιων οργανισμών.

===================

Αλλά πολύ λίγοι έχουν μελετήσει τι συμβαίνει σε μοριακό επίπεδο. Σε μια νέα έκθεση, οι ερευνητές του Χάρβαρντ ρίχνουν μια ματιά στο πώς το νευρικό σύστημα στα χέρια του χταποδιού (το οποίο λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητα από τον κεντρικό εγκέφαλό του) διαχειρίζεται αυτό το επίτευγμα.

Η έκθεση δημοσιεύτηκε στις 29-10-20, στο Cell .

ο κύριος συγγραφέας της έκθεσης Nicholas Bellono, επίκουρος καθηγητής μοριακής και κυτταρικής βιολογίας γράφει
"όταν το χταπόδι αγγίζει ένα καβούρι, το χέρι του ξέρει ότι δεν υπάρχει μόνο άγγιγμα, αλλά και ένα είδος γεύσης, αντίθετα από όταν αγγίζει έναν βράχο"

Μάλιστα οι επιστήμονες βρήκαν μια ποικιλομορφία σημάτων από την ανταπόκριση των αισθητήρων (που ονομάζονται χημειοτακτικοί υποδοχείς) που μεταδίδονται στη συνέχεια στο κύτταρο και στο νευρικό σύστημα.

"Πιστεύουμε ότι αυτό είναι σημαντικό επειδή θα μπορούσε να διευκολύνει την πολυπλοκότητα στο τι αισθάνεται το χταπόδι και επίσης πώς μπορεί να επεξεργαστεί μια σειρά σημάτων χρησιμοποιώντας το ημι-αυτόνομο νευρικό σύστημα του βραχίονα για να παράγει πολύπλοκες συμπεριφορές", δήλωσε ο Bellono.

Ενώ η μελέτη παρέχει μια μοριακή εξήγηση για αυτήν την αίσθηση υδρόβιας αφής σε χταπόδια μέσω των χημειοτακτικών υποδοχέων τους, οι ερευνητές προτείνουν ότι απαιτείται περαιτέρω μελέτη, δεδομένου ότι ένας μεγάλος αριθμός από άγνωστες φυσικές ενώσεις θα μπορούσε επίσης να διεγείρει αυτούς τους υποδοχείς για να προκαλέσει πολύπλοκες συμπεριφορές.

«Τώρα προσπαθούμε να δούμε άλλα φυσικά μόρια που μπορεί να ανιχνεύσουν αυτά τα ζώα», είπε ο Bellono.

Αυτή η έρευνα υποστηρίχθηκε από το Ίδρυμα Stem Cell της Νέας Υόρκης, το Πρόγραμμα Searle Scholars, το Ίδρυμα Sloan, την Υποτροφία Klingenstein-Simons, τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας και το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών της Ελβετίας.

==============

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η έρευνα μπορεί να βοηθήσει στην αποκάλυψη παρόμοιων συστημάτων υποδοχέων σε άλλα κεφαλόποδα, την οικογένεια ασπόνδυλων που περιλαμβάνει επίσης καλαμάρια και σουπιές. Η ελπίδα είναι να προσδιοριστεί πώς λειτουργούν αυτά τα συστήματα σε μοριακό επίπεδο και να απαντηθούν κάποια σχετικά ανεξερεύνητα ερωτήματα σχετικά με το πώς εξελίχθηκαν οι ικανότητες αυτών των πλασμάτων ώστε να προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους.

"Δεν είναι γνωστά πολλά για τη θαλάσσια χημειοτακτική συμπεριφορά και με αυτήν την οικογένεια υποδοχέων ως πρότυπο σύστημα, μπορούμε τώρα να μελετήσουμε ποια σήματα είναι σημαντικά για το ζώο και πώς μπορούν να κωδικοποιηθούν", δήλωσε η Lena van Giesen, μεταδιδακτορικός συνεργάτης στο εργαστήριο Bellono και επικεφαλής συγγραφέας της έκθεσης. "Αυτές οι γνώσεις για την εξέλιξη των πρωτεϊνών και την κωδικοποίηση σήματος υπερβαίνουν πολύ τα κεφαλόποδα."

Μαζί με την Giesen, στους άλλους συν-συγγραφείς από το εργαστήριο περιλαμβάνονται ο Peter B. Kilian, animal technician και ο Corey AH Allard, μεταδιδακτορικός συνεργάτης.

==============

"Οι στρατηγικές που έχουν εξελιχθεί για την επίλυση προβλημάτων στο περιβάλλον τους είναι μοναδικές σε αυτά και  εμπνέουν μεγάλο ενδιαφέρον τόσο στους επιστήμονες όσο και στους μη επιστήμονες", δήλωσε ο Kilian. "Οι άνθρωποι έλκονται από χταπόδια και άλλα κεφαλόποδα επειδή είναι πολύ διαφορετικά από τα περισσότερα άλλα ζώα."

Τα χέρια του χταποδιού είναι διακριτά και περίπλοκα. Περίπου τα δύο τρίτα των νευρώνων ενός χταποδιού βρίσκονται στα χέρια τους. Επειδή τα χέρια λειτουργούν εν μέρει ανεξάρτητα από τον εγκέφαλο, εάν κάποιο αποσπαστεί, μπορεί ακόμα να φτάσει, να αναγνωρίσει και να πιάσει αντικείμενα.

πηγή

Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. "Touch and taste? Είναι όλα στα πλοκάμια: Οι ερευνητές ανακαλύπτουν πώς λειτουργούν οι αισθητήρες στα βεντούζες χταποδιών." ScienceDaily. ScienceDaily,
29 Οκτωβρίου 2020.

https://www.sciencedaily.com/releases/2020/10/201029142025.htm

💢💢💢💢💢💢💢

Τα χταπόδια έχουν οκτώ άκρα που εξέχουν από το σώμα τους, ωστόσο πρόσφατες έρευνες σχετικά με τη χρήση τους αναπροσδιόρισαν την ονομασία τους.
Τα χταπόδια ανήκουν στην οικογένεια των κεφαλόποδων. Χρησιμοποιούν τα δύο πίσω πλοκάμια για να


κινούνται στο βυθό και τα υπόλοιπα έξι για να τρέφονται. Ως εκ τούτου, οι θαλάσσιοι βιολόγοι τείνουν να αναφέρουν πλέον ότι τα χταπόδια έχουν δύο πόδια κι έξι χέρια. Τα πλοκάμια του χταποδιού είναι αξιοθαύμαστα όργανα. Έχουν τη δυνατότητα να σκληραίνουν σχηματίζοντας προσωρινές κλειδώσεις ή να διπλώνουν μεταμορφώνοντας τον ιδιοκτήτη τους σε μπάλα που κυλά στον πυθμένα.
Επίσης περιέχουν τα δύο τρίτα του εγκεφάλου ενός χταποδιού- γύρω στα πενήντα εκατομμύρια νευρώνες– ενώ το υπόλοιπο ένα τρίτο, σε σχήμα  ντόνατ, βρίσκεται στο εσωτερικό του κεφαλιού (μανδύας).
 Επειδή μεγάλο μέρος του νευρικού συστήματος του χταποδιού βρίσκεται στα άκρα του, καθένα από αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητο από τα υπόλοιπα. Ένα κομμένο πλοκάμι έχει τη δυνατότητα να σέρνεται τριγύρω και σε ορισμένα είδη, μπορεί να επιζήσει για αρκετούς μήνες. 
Το χέρι (ή πόδι) ενός χταποδιού μπορεί κυριολεκτικά να κάνει του κεφαλιού του.
Mεγάλο μέρος του νευρικού συστήματος του χταποδιού βρίσκεται στα άκρα του
Κάθε άκρο του χταποδιού έχει δύο σειρές βεντούζες εφοδιασμένες με γευστικούς κάλυκες για την αναγνώριση της τροφής. Το χταπόδι γεύεται οτιδήποτε αγγίζει. Τα αρσενικά διαθέτουν επίσης έναν ειδικό βραχίονα όπου διατηρούν στο σπέρμα τους. Ονομάζεται εξωκοτύλη και χρησιμοποιείται για την αναπαραγωγή. Για τη μεταφορά του σπέρματος το αρσενικό τοποθετεί τον βραχίονα σε μία τρύπα στο κεφάλι του θηλυκού. Στη διάρκεια του ζευγαρώματος η εξωκοτύλη (μυζητήρας) συνήθως αποκολλάται, όμως το αρσενικό αναπτύσσει καινούρια την επόμενη χρονιά.


Εξαιτίας γενετικών παραλλαγών, κάποιες φορές τα χταπόδια αναπτύσσουν περισσότερα από οκτώ άκρα.

Κατά καιρούς τα χταπόδια τρώνε τους βραχίονες τους. Παλιότερα υπήρχε η πεποίθηση ότι γι’ αυτό έφταιγε το στρες, σήμερα όμως θεωρείται ότι ευθύνεται κάποιος ιός που επιτίθεται στο νευρικό τους σύστημα.

πηγή
www.mixanitouxronou.gr

Γενικά στη Βιολογία, χημειοτακτισμός , ή χημειόταξη ονομάζεται η χαρακτηριστική κίνηση κυττάρου, ή ενός οργανισμού σε σχέση με την παρουσία κάποιας συγκεκριμένης χημικής ουσίας. Σε ένα τέτοιο ερεθισμό δυνατόν να παρατηρηθεί είτε απομάκρυνση, είτε έλξη. Η μεν απομάκρυνση καλείται "χημειοαπωθητική αντίδραση", ή "αρνητική χημειόταξη", ενώ η έλξη καλείται "χημειοελκτική αντίδραση" - κίνηση, ή "θετική χημειόταξη" ή "θετικός χημειοτακτισμός".

Ετυμολογικά ο όρος, διεθνής σήμερα, είναι ελληνογενής σύνθετος, εκ του χημεία + τάξη + ισμός (κατάληξη).

πηγή

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

octopus squid βίντεο

Octopoteuthis deletron, also known as the octopus squid, only has eight arms (like its octopus relatives). This species of squid is impressive in many different ways. Their arms are bioluminescent, with light-producing photophores at the end of each arm. ⁠They also have a fascinating way of protecting themselves when threatened by predators. Like a lizard that detaches its tail when attacked, these squid can detach their bioluminescent arm tips, leaving a wiggling arm with a flashing photophore in the grasp of their confused would-be predator. As far as we know, it is the only squid species to exhibit this unusual defensive behavior.

Video: Monterey Bay Aquarium Research Institute (MBARI)

https://www.facebook.com/531746770172422/videos/353095495952068


Clear-headed.
Brain clearly visible in a see-through head of Octopus Larva

Δεν υπάρχουν σχόλια: