ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ Διαβάστε το λοιπόν με προσοχή και βάλτε στην θέση αυτού του ανθρώπου τον εαυτό σας.
Θέλω πίσω το σπίτι μου και όλα όσα μου ανήκουν.
Θέλω πίσω την βιοτεχνία μου, που μου την έκλεισαν οι Κινέζοι μετά από υπογραφή Σημίτη για εισαγωγές από Κίνα ειδών που εγώ και τόσοι άλλοι παράγουμε εδώ και χρόνια και μάλιστα είδη κλάσεις ανώτερα ποιοτικότερα και ανθεκτικότερα.
Θέλω πίσω την υγεία μου, που την έχασα από το καθημερινό άγχος αν θα καταφέρω μέσα στη βιοπάλη να βγάλω τα προς το ζειν για την οικογένεια μου επειδή ΟΛΑ μου τα παίρνουν η ΔΕΗ, το ΤΕΒΕ, η ΕΥΔΑΠ, η τηλεφωνία και οι τράπεζες αφού ΤΕΛΙΚΑ αναγκάστηκα να βγάλω κάρτες για να ζήσουμε εγώ και η οικογένειά μου ενώ πριν δεν χρωστούσαμε σε κανένα και βάζαμε και κάτι στην άκρη για μια ώρα ανάγκης.
Θέλω πίσω τους παιδικούς μου φίλους, που αν κι επιστήμονες, φημισμένων οργανισμών, ιδρυμάτων και πανεπιστημίων του εξωτερικού, είτε πέθαναν από το άγχος τους όταν επέστρεψαν στην Ελλάδα, είτε αναγκάστηκαν να ξαναφύγουν και να ξενιτευτούν ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους και αναθεματίζοντας την ώρα που η νοσταλγία της πατρίδας τους έφερε πίσω.
Θέλω πίσω τις καλοκαιρινές μου διακοπές που από το 1981 σταμάτησα να κάνω σαν άνθρωπος επειδή άλλαξε η κατάσταση και τα νοίκια από 2.500 δραχμές εκτινάχτηκαν στις 30.000, το ψωμί από 10 δραχμές στις 100, το ρεύμα από 300 δραχμές το δίμηνο στις 9.000.
Θέλω πίσω τις παραλίες μας, που αποκλείστηκαν με συρματοπλέγματα και πλέον ανήκουν σε ανθρώπους ενός «ανώτερου θεού».
Θέλω πίσω τα ελαιόδεντρα που υπήρχαν στα πεζοδρόμια προτού τα αλλάξουν με νερατζιές και λεύκες.
Θέλω πίσω την πλατεία Ομονοίας στην κατάσταση που την παρέλαβαν και ήταν το κόσμημα της ΑΘΗΝΑΣ ΜΑΣ, πριν την χαλάσουν για να την μετατρέψουν από νύφη σε φτηνή πόρνη και στέκι εμπόρων ναρκωτικών κάτω από την ανοχή του Ελληνικού Κράτους.
Θέλω πίσω την παραλιακή οδό Ποσειδώνος από το ύψος του Φλοίσβου, όπως ήταν πριν την καταστρέψουν για να περάσει το ΑΧΡΗΣΤΟ τραμ, έτσι για τα μάτια του Κόσμου για ΕΝΑ (1) μόνο μήνα στην Ολυμπιάδα.
Θέλω πίσω την ελευθερία μου να κυκλοφορώ τα βράδια ότι ώρα μου αρέσει με την οικογένειά μου και να πηγαίνω όπου θέλω χωρίς τον φόβο ότι κάποιος από εμάς θα πάθει κάτι κακό από τους χιλιάδες διάσπαρτους και πανέτοιμους για φόνο κακοποιούς εγχώριας και διεθνούς παραγωγής.
Θέλω πίσω την ελευθερία μου να κοιμάμαι στην βεράντα μου με ανοιχτή την πόρτα χωρίς κάποιοι κακοποιοί να εισβάλλουν στο σπίτι μου να με μαχαιρώσουν και να απειλήσουν την ακεραιότητα της οικογένειάς μου.
Θέλω πίσω την ασφάλεια που αισθανόμουνα να φεύγω ανέμελος από το πατρικό μου σπίτι που βρίσκεται στο χωριό και όταν γυρίζω πίσω να το βρίσκω έτσι όπως το άφησα και όχι λεηλατημένο και κατεστραμμένο από τους αλλοδαπούς κακοποιούς που γέμισαν την χώρα μας και την αστυνομία να μου λέει ότι είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο .
Θέλω πίσω όλα αυτά που οι κυβερνήσεις μου στέρησαν, κάνοντας ότι ήθελαν χωρίς να με ρωτήσουν και με αποτέλεσμα να μην έχω πια τίποτα να δείξω στα παιδιά μου σχετικά με το πώς ζούσαμε και πως βιώναμε την αληθινή ελευθερία, την πατροπαράδοτη φιλοξενία και την παντελή έλλειψη καχυποψίας.
Θέλω πίσω την επιλογή μου μετά την δουλειά να φτιάχνω και να πουλάω ότι θέλω χωρίς να είμαι αναγκασμένος να πληρώνω ΦΠΑ και να βγάλω άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος εφόσον δεν κλέβω αλλά κάνω κάτι τίμιο με δικό μου ρίσκο εάν θα πουλήσω ή όχι. Ας αναρωτηθείτε πόσα μικρά πάμπτωχα παιδιά έβγαλαν τα πρώτα τους λεφτά με αυτό τον τρόπο και σπούδασαν και έγιναν ονομαστοί επιστήμονες χρήσιμοι στην κοινωνία.. Ποιός σας έδωσε το δικαίωμα να μας στερείτε την ανθρώπινη επιβίωση μας;
Θέλω πίσω την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, την ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ, τα παλιά αναγνωστικά βιβλία του δημοτικού, του γυμνασίου, του Λυκείου για να διδάσκονται τα παιδιά μου με την ίδια μέθοδο που μεγαλώσαμε όλοι μας, με ιστορίες του Παπαδιαμάντη, του Μυριβήλη, της Πηνελόπης Δέλτα, με την ποίηση του Παλαμά, του Δροσίνη, αλλά και του Σεφέρη, του Ρίτσου και του Ελύτη και άλλων ΕΛΛΗΝΩΝ κι όχι με τον Αρμπέν (?) στην χώρα της Χωχαρούπας. Πρέπει πάση θυσία να εκπορνευτούμε;
Θέλω πίσω τον εαυτό μου και το αυθόρμητο γέλιο μου, που δεν το έχασα μόνος μου αλλά μου το ΕΚΛΕΨΑΝ όλες οι κυβερνήσεις, καθεμία με τον τρόπο της καθώς και οι κάθε λογής ΛΑΘΡΟΑΛΛΟΔΑΠΟΙ που κυκλοφορούν στην περιοχή μου ΟΛΕΣ τις ώρες της ημέρας ώστε πλέον δεν βλέπω ΚΑΝΕΝΑ Έλληνα από τα μέρη μου για να μιλήσω αλλά μόνο Πακιστανούς, Ρώσους, Αλβανούς, Κινέζους, Βούλγαρους και κάθε καρυδιάς καρύδι.
Κι όμως δεν είμαι εγώ αυτός που μετανάστευσα ούτε είμαι εγώ αυτός που πλήρωσε κάποιο δουλέμπορο για να με πετάξει στην Ελληνική θάλασσα. Δυστυχώς όμως οι κυβερνήσεις μας με κατάντησαν μετανάστη στον τόπο μου, στην γειτονιά μου και για αυτό την πλήρη ευθύνη έχουν αυτοί όλοι που μας κυβέρνησαν από το 1991 και μετά
Θέλω πίσω την βιοτεχνία μου, που μου την έκλεισαν οι Κινέζοι μετά από υπογραφή Σημίτη για εισαγωγές από Κίνα ειδών που εγώ και τόσοι άλλοι παράγουμε εδώ και χρόνια και μάλιστα είδη κλάσεις ανώτερα ποιοτικότερα και ανθεκτικότερα.
Θέλω πίσω την υγεία μου, που την έχασα από το καθημερινό άγχος αν θα καταφέρω μέσα στη βιοπάλη να βγάλω τα προς το ζειν για την οικογένεια μου επειδή ΟΛΑ μου τα παίρνουν η ΔΕΗ, το ΤΕΒΕ, η ΕΥΔΑΠ, η τηλεφωνία και οι τράπεζες αφού ΤΕΛΙΚΑ αναγκάστηκα να βγάλω κάρτες για να ζήσουμε εγώ και η οικογένειά μου ενώ πριν δεν χρωστούσαμε σε κανένα και βάζαμε και κάτι στην άκρη για μια ώρα ανάγκης.
Θέλω πίσω τους παιδικούς μου φίλους, που αν κι επιστήμονες, φημισμένων οργανισμών, ιδρυμάτων και πανεπιστημίων του εξωτερικού, είτε πέθαναν από το άγχος τους όταν επέστρεψαν στην Ελλάδα, είτε αναγκάστηκαν να ξαναφύγουν και να ξενιτευτούν ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους και αναθεματίζοντας την ώρα που η νοσταλγία της πατρίδας τους έφερε πίσω.
Θέλω πίσω τις καλοκαιρινές μου διακοπές που από το 1981 σταμάτησα να κάνω σαν άνθρωπος επειδή άλλαξε η κατάσταση και τα νοίκια από 2.500 δραχμές εκτινάχτηκαν στις 30.000, το ψωμί από 10 δραχμές στις 100, το ρεύμα από 300 δραχμές το δίμηνο στις 9.000.
Θέλω πίσω τις παραλίες μας, που αποκλείστηκαν με συρματοπλέγματα και πλέον ανήκουν σε ανθρώπους ενός «ανώτερου θεού».
Θέλω πίσω τα ελαιόδεντρα που υπήρχαν στα πεζοδρόμια προτού τα αλλάξουν με νερατζιές και λεύκες.
Θέλω πίσω την πλατεία Ομονοίας στην κατάσταση που την παρέλαβαν και ήταν το κόσμημα της ΑΘΗΝΑΣ ΜΑΣ, πριν την χαλάσουν για να την μετατρέψουν από νύφη σε φτηνή πόρνη και στέκι εμπόρων ναρκωτικών κάτω από την ανοχή του Ελληνικού Κράτους.
Θέλω πίσω την παραλιακή οδό Ποσειδώνος από το ύψος του Φλοίσβου, όπως ήταν πριν την καταστρέψουν για να περάσει το ΑΧΡΗΣΤΟ τραμ, έτσι για τα μάτια του Κόσμου για ΕΝΑ (1) μόνο μήνα στην Ολυμπιάδα.
Θέλω πίσω την ελευθερία μου να κυκλοφορώ τα βράδια ότι ώρα μου αρέσει με την οικογένειά μου και να πηγαίνω όπου θέλω χωρίς τον φόβο ότι κάποιος από εμάς θα πάθει κάτι κακό από τους χιλιάδες διάσπαρτους και πανέτοιμους για φόνο κακοποιούς εγχώριας και διεθνούς παραγωγής.
Θέλω πίσω την ελευθερία μου να κοιμάμαι στην βεράντα μου με ανοιχτή την πόρτα χωρίς κάποιοι κακοποιοί να εισβάλλουν στο σπίτι μου να με μαχαιρώσουν και να απειλήσουν την ακεραιότητα της οικογένειάς μου.
Θέλω πίσω την ασφάλεια που αισθανόμουνα να φεύγω ανέμελος από το πατρικό μου σπίτι που βρίσκεται στο χωριό και όταν γυρίζω πίσω να το βρίσκω έτσι όπως το άφησα και όχι λεηλατημένο και κατεστραμμένο από τους αλλοδαπούς κακοποιούς που γέμισαν την χώρα μας και την αστυνομία να μου λέει ότι είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο .
Θέλω πίσω όλα αυτά που οι κυβερνήσεις μου στέρησαν, κάνοντας ότι ήθελαν χωρίς να με ρωτήσουν και με αποτέλεσμα να μην έχω πια τίποτα να δείξω στα παιδιά μου σχετικά με το πώς ζούσαμε και πως βιώναμε την αληθινή ελευθερία, την πατροπαράδοτη φιλοξενία και την παντελή έλλειψη καχυποψίας.
Θέλω πίσω την επιλογή μου μετά την δουλειά να φτιάχνω και να πουλάω ότι θέλω χωρίς να είμαι αναγκασμένος να πληρώνω ΦΠΑ και να βγάλω άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος εφόσον δεν κλέβω αλλά κάνω κάτι τίμιο με δικό μου ρίσκο εάν θα πουλήσω ή όχι. Ας αναρωτηθείτε πόσα μικρά πάμπτωχα παιδιά έβγαλαν τα πρώτα τους λεφτά με αυτό τον τρόπο και σπούδασαν και έγιναν ονομαστοί επιστήμονες χρήσιμοι στην κοινωνία.. Ποιός σας έδωσε το δικαίωμα να μας στερείτε την ανθρώπινη επιβίωση μας;
Θέλω πίσω την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, την ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ, τα παλιά αναγνωστικά βιβλία του δημοτικού, του γυμνασίου, του Λυκείου για να διδάσκονται τα παιδιά μου με την ίδια μέθοδο που μεγαλώσαμε όλοι μας, με ιστορίες του Παπαδιαμάντη, του Μυριβήλη, της Πηνελόπης Δέλτα, με την ποίηση του Παλαμά, του Δροσίνη, αλλά και του Σεφέρη, του Ρίτσου και του Ελύτη και άλλων ΕΛΛΗΝΩΝ κι όχι με τον Αρμπέν (?) στην χώρα της Χωχαρούπας. Πρέπει πάση θυσία να εκπορνευτούμε;
Θέλω πίσω τον εαυτό μου και το αυθόρμητο γέλιο μου, που δεν το έχασα μόνος μου αλλά μου το ΕΚΛΕΨΑΝ όλες οι κυβερνήσεις, καθεμία με τον τρόπο της καθώς και οι κάθε λογής ΛΑΘΡΟΑΛΛΟΔΑΠΟΙ που κυκλοφορούν στην περιοχή μου ΟΛΕΣ τις ώρες της ημέρας ώστε πλέον δεν βλέπω ΚΑΝΕΝΑ Έλληνα από τα μέρη μου για να μιλήσω αλλά μόνο Πακιστανούς, Ρώσους, Αλβανούς, Κινέζους, Βούλγαρους και κάθε καρυδιάς καρύδι.
Κι όμως δεν είμαι εγώ αυτός που μετανάστευσα ούτε είμαι εγώ αυτός που πλήρωσε κάποιο δουλέμπορο για να με πετάξει στην Ελληνική θάλασσα. Δυστυχώς όμως οι κυβερνήσεις μας με κατάντησαν μετανάστη στον τόπο μου, στην γειτονιά μου και για αυτό την πλήρη ευθύνη έχουν αυτοί όλοι που μας κυβέρνησαν από το 1991 και μετά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου