ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ «ΔΩΔΩΝΗ».
Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, νυν αντιπρόεδρος της Βουλής και υποψήφιος Περιφερειάρχης Ηπείρου κ. Αργύρης Ευάγγελος αρέσκεται να δηλώνει τελευταία στις περιοδείες του ότι «Όσο μπορεί να πουληθεί η Ακρόπολη άλλο τόσο μπορεί να πουληθεί και η ΔΩΔΩΝΗ». Κάνει τη συγκεκριμένη δήλωση για να καθησυχάσει τους κτηνοτρόφους της Ηπείρου που αγωνιούν για το διαφαινόμενο ξεπούλημα από την Αγροτική Τράπεζα της μοναδικής κερδοφόρου κρατικο-συνεταιριστικής βιομηχανίας γάλακτος. Της εταιρείας που εξάγει τα προϊόντα της σε 30 χώρες, έχει αποσπάσει σειρά διεθνών βραβείων για την ποιότητα των προϊόντων της και συντηρεί πάνω από 7 χιλιάδες οικογένειες.
Ο κ. Αργύρης δε λέει στους κτηνοτρόφους ότι η πώληση της «ΔΩΔΩΝΗ» από την ΑΤΕ είναι προδιαγεγραμμένη. Και είναι προδιαγεγραμμένη διότι σύμφωνα με το πλαίσιο κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών γνωστό με το όνομα ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΙΙ, πλαίσιο που ήδη αποτελεί νόμο του αστικού κράτους (από το 2007, Πράξη Διοικητού Τραπέζης της Ελλάδος ΠΔ/ΤΕ 2587/20.08.2007) αφαιρούνται από τα ίδια κεφάλαια ενός πιστωτικού ιδρύματος (στην περίπτωσή μας η Αγροτική Τράπεζα) οι συμμετοχές του σε θυγατρικές επιχειρήσεις που δεν ανήκουν στο χρηματοπιστωτικό τομέα και δεν υπάγονται στην εποπτεία του πιστωτικού ιδρύματος σε ενοποιημένη βάση (η περίπτωση της εταιρείας «ΔΩΔΩΝΗ»).
Η ΑΤΕ η οποία αφέθηκε να αποτύχει στα διάτρητα «stress test» που έγιναν τον Ιούλιο υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας πρέπει τώρα να κάνει χρήση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για να «διασωθεί». Αυτό επιβάλλει ότι για να συνεχίσει να παίρνει τα χρήματα από τον ιδρώτα του λαού, πρέπει να μην έχει καμία δραστηριότητα σε άλλη επιχείρηση. Κάτι που σημαίνει αυτομάτως το ξεπούλημα της γαλακτοβιομηχανίας «ΔΩΔΩΝΗ». Και είναι αυτό κάτι που το κρύβει από τους κτηνοτρόφους ο κ. Αργύρης.
Θα πληρώσει δηλαδή η «ΔΩΔΩΝΗ» το μάρμαρο για την κατάσταση της ΑΤΕ. Μια κατάσταση για την οποία ούτε η «ΔΩΔΩΝΗ» φταίει ούτε πολύ περισσότερο οι κτηνοτρόφοι.
Η ΑΤΕ ποτέ δεν δημιούργησε τη «ΔΩΔΩΝΗ». Τη «ΔΩΔΩΝΗ» την δημιούργησαν οι παραγωγοί μαζί με το κράτος. Το κράτος ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕ τις μετοχές στην ΑΤΕ. Δεν αγόρασε τις μετοχές η ΑΤΕ. Της παραχωρήθηκαν. Τα 30 εκατομμύρια δραχμές που είχε βάλει σαν δάνειο της έχουν επιστραφεί όλα αυτά τα χρόνια με τους τόκους και παραπάνω. Και όχι μόνο αυτό. Το Μάρτιο του 2008 η «ΔΩΔΩΝΗ» αποφασίστηκε (από την ΑΤΕ) να αγοράσει τη με παμπάλαιο εξοπλισμό ΕΛΒΙΖ. Το τίμημα ήταν 3,2 εκατομμύρια ευρώ. Αδικαιολόγητα υψηλό. Όταν μερικά χρόνια πριν είχε ενδιαφερθεί η ΕΑΣ Ιωαννίνων για την ΕΛΒΙΖ το τίμημα είχε καθοριστεί στα περίπου 1.4 εκατομμύρια ευρώ.
Σχεδόν το μισό. Μάθετε τώρα ποιος ήταν ο πωλητής. Ήταν η ίδια η ΑΤΕ.
Ξεφορτώθηκε δηλαδή η ΑΤΕ την ΕΛΒΙΖ και τη φόρτωσε στη «ΔΩΔΩΝΗ». Και πληρώθηκε και τα διπλάσια χρήματα.
Και έρχεται τώρα η νέα διοίκηση της «ΔΩΔΩΝΗ» και με την ανοχή ή και την παρότρυνση του κ. Αργύρη ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ το καταστατικό της εταιρείας αγοράζοντας γάλα εκτός Ηπείρου. Έφτασαν αυτοί που στα λόγια αγαπούν και πονάνε τον Ηπειρώτη να αγοράζουν γάλα από το … ΒΟΛΟ !!! Μια πρακτική που ανοίγει το δρόμο ακόμα και σε εισαγωγές γάλακτος. Ναρκοθετώντας ακόμα και τη φέτα Ηπείρου ως Προϊόν Ονομασίας Προέλευσης (Π.Ο.Π). Διότι για να είναι ένα γαλακτοκομικό προϊόν ΠΟΠ πρέπει η εταιρεία να συλλέγει το γάλα σε μια ακτίνα μικρότερη των 100 χιλιομέτρων. Βάλτε το μυαλό σας να ελέγξει αν ο ΒΟΛΟΣ απέχει λιγότερο ή περισσότερο από 100 χιλιόμετρα.
Έτσι συμπεριφέρθηκαν διαχρονικά τα δύο κόμματα εξουσίας και οι ντόπιοι κολαούζοι τους στη «ΔΩΔΩΝΗ». Αυτοί που τώρα φορτώνουν τα χρέη της ΑΤΕ στις πλάτες των αγροτών και των κτηνοτρόφων. Αυτούς ονομάζουν βλέπετε ως υπεύθυνους της κακής κατάστασης της ΑΤΕ. Ξεχνούν ότι δεν ήταν οι μεροκαματιάρηδες της γης εκείνου που 1999-2000 «έπαιζαν» τα κεφάλαια της ΑΤΕ για να στηρίζεται προεκλογικά ο δείκτης του Χρηματιστηρίου και να φορτώνεται τεράστιες ζημιές η τράπεζα. Ήταν η ΠΑΣΟΚΙΚΗ Διοίκηση Λάμπρου που με τα καμώματά της άφησε στην ιστορία την έκφραση «Λαμπρόχαρτα» για τις μετοχές που στήριζε με τα κεφάλαιά της η Τράπεζα. Και ήταν η γαλάζια Διοίκηση Μηλιάκου που «έπαιξε» τα κεφάλαια της Τράπεζας σε δομημένα ομόλογα συσσωρεύοντας κι αυτή με τον τρόπο αυτό μεγάλες ζημιές.
Τα κριτήρια βέβαια με τα οποία προδιαγράφτηκε η είσοδος της ΑΤΕ στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, τα «stress test» δηλαδή ήταν κι αυτά ως ένα βαθμό «στημένα». Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι η «Anglo-Irish Bank» που πήρε από τα stress test καλό βαθμό, δεν πέρασαν ούτε δυο μήνες και αποκαλύφτηκε ότι είχε τεράστια «τρύπα» που θα απαιτούνταν 5 ΔΙΣ ευρώ από τη τσέπη του απλού Ιρλανδού πολίτη για να διασωθεί.
Κρύβει όμως και κάτι απείρως σοβαρότερο ο κ. Αργύρης. Ότι με βάση την υπογραφή που έβαλε στο μνημόνιο όχι μόνο η «ΔΩΔΩΝΗ» αλλά και η ίδια η Ακρόπολη μπορεί να ξεπουληθεί.
Σύμφωνα με το άρθρο 14.5 «ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».
Μάλιστα, σύμφωνα με το σημείο 10 του υποδείγματος της νομικής γνωμοδότησης «ούτε ο δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή διαφορετικά λόγω της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης –συντηρητικής ή αναγκαστικής– ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με τη Σύμβαση».
Θα πρέπει στο σημείο αυτό να επισημανθεί ότι η ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας, ή για να χρησιμοποιήσουμε το σχετικό κείμενο της σύμβασης στην επίσημη αγγλική γλώσσα το οποίο αναφέρεται σε «immunity on grounds of sovereignty/immunity from jurisdiction», έχει δύο διαστάσεις.
Εκλαμβάνεται ως ασυλία δικαιοδοσίας και ως ασυλία εκτελέσεως.
Όπως επισήμανε ο καθηγητής Κώστας Μπέης, σε παλαιότερες εποχές ίσχυε η απόλυτη ασυλία των κρατών η οποία όμως στην πορεία περιορίστηκε στην ευθύνη του κράτους από τις λεγόμενες κυριαρχικές πράξεις του.
Δικαιοδοτική ασυλία
Ασυλία δικαιοδοσίας (δικαιοδοτική ασυλία) σημαίνει ότι ενόψει του διεθνούς εθίμου που έχει δημιουργηθεί και για την προστασία της αρχής της κυριαρχικής ισότητας των κρατών κανένα κράτος δεν μπορεί να εναχθεί παρά μόνο ενώπιον των δικών του δικαστηρίων, εξαιρουμένων ορισμένων περιπτώσεων.
Σύμφωνα με το άρθρο 14 της σύμβασης, οποιαδήποτε διαφορά σε σχέση με τη νομιμότητα, την ισχύ, την ερμηνεία ή την εκτέλεση της σύμβασης υποβάλλεται στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της ΕΕ, οι αποφάσεις του οποίου είναι πλήρως δεσμευτικές και εκτελεστές από τα συμβαλλόμενα μέρη.
Δεδομένου όμως ότι σύμφωνα με το άρθρο 273 Συνθήκης για τη Λειτουργία της ΕΕ, το Δικαστήριο της ΕΕ κρίνει στην προκειμένη περίπτωση μόνο διαφορές μεταξύ κρατών-μελών της ΕΕ, η ελληνική παραίτηση από τη δικαιοδοτική ασυλία έγινε προκειμένου να μπορεί να εναχθεί η Ελλάδα ενώπιον δικαστηρίων άλλου κράτους-μέλους από τη δανείστρια γερμανική τράπεζα KfW.
Ταυτόχρονα όμως σε περίπτωση εκχώρησης του χρέους σε τρίτους ή σε περίπτωση τιτλοποίησής του και μεταβίβασής του σε τρίτους, τότε η άρση της δικαιοδοτικής ασυλίας της Ελλάδας σημαίνει ότι η χώρα μπορεί να ενάγεται πλέον νομίμως ενώπιον κάθε αλλοδαπού δικαστηρίου!!!
Ασυλία εκτελέσεως
Ασυλία εκτελέσεως σημαίνει απαγόρευση αναγκαστικής εκτέλεσης (κατάσχεση, πλειστηριασμό κ.λπ.) κατά της δημόσιας περιουσίας ενός κράτους, δηλαδή εκείνων των περιουσιακών στοιχείων τα οποία εξυπηρετούν δημόσιους σκοπούς. Ήδη με βάση το δημόσιο διεθνές δίκαιο αλλά και το ελληνικό δίκαιο επιτρέπεται η αναγκαστική εκτέλεση για χρηματικές απαιτήσεις κατά της ιδιωτικής περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου.
Πρέπει όμως να επισημανθεί ότι στην περίπτωση αυτή επιτρέπεται η αναγκαστική κατάσχεση μόνο όσων περιουσιακών στοιχείων του κράτους επιτρέπεται αντίστοιχα και η μεταβίβαση κατά τους κανόνες του ουσιαστικού δικαίου.
Έτσι δεν επιτρέπεται, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο, η κατάσχεση πραγμάτων εκτός συναλλαγής στα οποία περιλαμβάνονται κοινά σε όλους πράγματα (π.χ. θάλασσα), κοινόχρηστα πράγματα (π.χ. νερά με αέναη ροή, πλατείες, λιμάνια, μεγάλες λίμνες) και πράγματα που εξυπηρετούν δημόσιους σκοπούς, όπως νοσοκομεία κ.λπ.
Σύμφωνα με το εθιμικό δημόσιο διεθνές δίκαιο, στις περιπτώσεις που υπάρχει δικαιοδοτική ασυλία η οποία εμποδίζει τα εθνικά δικαστήρια να δικάσουν αγωγή εναντίον αλλοδαπού δημοσίου, υπάρχει αντιστοίχως και ασυλία αναγκαστικής εκτελέσεως5. Ταυτόχρονα όμως «η παραίτηση του ξένου κράτους από τη δικαιοδοτική ασυλία του δεν αρκεί για να μην ισχύει αντιστοίχως η ασυλία (του) αναγκαστικής εκτέλεσης, για την άρση της οποίας απαιτείται αυτοτελής παραίτησή του».
Για το λόγο αυτό οι δανειστές μας επέβαλλαν να παραιτηθούμε τόσο από τη δικαιοδοτική ασυλία όσο και από την ασυλία εκτελέσεως.
Το γεγονός όμως ότι στη δανειακή σύμβαση εφαρμόζεται το αγγλικό δίκαιο σε συνδυασμό με την ελληνική παραίτηση από τη δικαιοδοτική ασυλία και την ασυλία εκτελέσεως μπορεί να οδηγήσει, όπως επισήμανε ο καθηγητής κ. Κώστας Χρυσόγος, ακόμη και το κτίριο της ελληνικής Βουλής ή και υπό παραγγελία πολεμικά αεροπλάνα να μπορούν να κατασχεθούν από τρίτους δανειστές μας που θα αντλούν δικαιώματα από την παραπάνω δανειακή σύμβαση ή μπορεί να εμφανιστούν ως υπερθεματιστές στους σχετικούς πλειστηριασμούς.
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΕ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟ ΨΕΥΤΗ ΑΡΓΥΡΗ. ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟ.
Ρ.
Διαβάστε ακόμα:
Ο Παπακωσταντίνου ξεπουλά την γαλακτοβιομηχανία "ΔΩΔΩΝΗ" στον τραπεζίτη Σάλλα!!
Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος.Να μην προχωρήσει η πώληση της "Δωδώνης"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου