
Η εν λόγω κίνηση, εκ μέρους Διοικητή Μονάδας Ειδικών Δυνάμεων μάλιστα, είναι απαράδεκτη και προκλητική για τους εξής λόγους: 1ον) Βάσει των ισχυουσών διατάξεων ο πράσινος μπερές απονέμεται σε όσους κληρωτούς στρατιώτες υπηρετούν στις Ειδικές Δυνάμεις και έχουν με επιτυχία ολοκληρώσει τη σχετική εκπαίδευση, καθώς και σε όσα στελέχη έχουν αποφοιτήσει από το Σχολείο Καταδρομών του Κ.Ε.Α.Π. Εξ όσων γνωρίζουμε ο Πεταλωτής δεν ανήκει σε καμία εκ των δύο κατηγοριών.
2ον) Η ιστορία των Λόχων Ορεινών Καταδρομών του Ελληνικού Στρατού γράφτηκε με αίμα την περίοδο 46-49 στα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας και το 1974 στην Κύπρο. Επομένως ο πράσινος μπερές και το μαχαίρι του Έλληνα Καταδρομέα φέρουν τεράστιο ειδικό βάρος και δεν είναι feaux-bijoux αναμνηστικά για να τα χαρίζει ο κάθε διοικητής στον κάθε υπουργό, όποτε γουστάρει.

Είναι πράγματι λυπηρό, σε μία περίοδο που ο πολιτικός κόσμος περιφρονεί το Στράτευμα και επιδιώκει με κάθε μέσο την αποδυνάμωσή του, Ανώτατοι Αξιωματικοί να μεταχειρίζονται κατ’ αυτόν τον άθλιο τρόπο Σύμβολα και Ιδέες που συνδέονται με κόπους και με θυσίες χιλιάδων Ελλήνων. Είναι φυσικά συνένοχοι – πρωτίστως οι Ανώτατοι Αξιωματικοί – για την τωρινή παρακμή της χώρας μας, καθ’ ότι αν και έχουν τη δύναμη να αλλάξουν ριζικά την κατάσταση προς όφελος του Έθνους, παραμένουν θλιβεροί ουραγοί ενός σάπιου πολιτικού συστήματος.

Κύριε Ταξίαρχε ποντάρατε σε λάθος άλογο, αποτελεί ευτελισμό η απόδοση τέτοιων συμβόλων όπως ο μπερές και το στιλέτο σε ανθρώπους που υπεραμύνονται του εθνομηδενισμού και της τουρκολατρείας. Ο μπερές δεν είναι δικός σας για να τον πετάτε στα πόδια του κάθε πολιτικάντη ο οποίος ενδέχεται λίαν συντόμως να είναι και κατηγορούμενος για εσχάτη προδοσία. Μας κάνετε και ντρεπόμαστε.
3 σχόλια:
ΤΟ ΣΤΙΛΕΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ...ΤΟ ΔΙΝΟΥΜΕ...ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΠΑΛΙ!
ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΟΣΟ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ...
λοιπόν ανώνυμε από επάνω μου άκου με για λίγο … καταλαβαίνω την έννοια της επανάληψης που εκφράζεις (του δίκοπου στιλέτου που μας έμαθε η μάνα πατρίδα να χειριζόμαστε) σαν μέθοδο αποτελεσματικότητας … αλλά ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτά που τελικά μου δίδαξε η μάνα πατρίδα για να φοράω αυτό το πράσινο κάλυμμα κεφαλής … και αυτά δεν περιορίζοντε στο στιλέτο (αν θυμάμαι καλά) αλλά σε άπειρες ώρες σωματικού πόνου που μου άλλαξαν έκτοτε την εικόνα μου για τον κόσμο και τις δυνατότητές μου …. ωστόσο έκανε και το απίστευτο η καλή μου πατρίδα (κατά την εκπαίδευσή μου) να μου μάθει να είμαι πάντα αποτελεσματικός σε σχέση με το στόχο μου …. αυτά τα ολίγα ….
Αντί να του χαρίσει το στιλέτο έπρεπε να του το καρφώσει στο άδειο του κεφάλι.
Δημοσίευση σχολίου