HeLLeNiCReVeNgE: Οι ε.α.Στρατηγοί εύκολα ξεχνούν (άραγε λόγω ηλικίας;)

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Οι ε.α.Στρατηγοί εύκολα ξεχνούν (άραγε λόγω ηλικίας;)

Η προσπάθεια απαξίωσης της χώρας μας (μέρος της και οι Ένοπλες Δυνάμεις) έχει αρχίσει από το 1974, με προσπάθεια συγκάλυψης αρχικά, ασύστολα δε και χωρίς να τηρούνται τα προσχήματα από το 1981 και μετά.

Προέρχομαι δυστυχώς, και για το δυστυχώς θα με δικαιολογήσετε στην συνέχεια, από τις Ένοπλες Δυνάμεις γεννημένος σε στρατιωτική οικογένεια, και είμαι σήμερα έρμαιο, με όλη τη σημασία της λέξεως, μιας χωρίς αρχές και ιδανικά σοσιαλιστικής συν-διακυβέρνησης που σκοπό της έχει να πραγματοποιήσει αυτό που στον Ρωσικό και τους λοιπούς λαούς του, αλήστου μνήμης, υπαρκτού σοσιαλισμού στοίχισε ποταμούς αίματος και ξόδεμα ανθρώπινης ζωής και πνεύματος για το επίτευγμα(;) που, 70 χρόνια μετά την "οχταβριανή επανάσταση" αποδείχθηκε κατάλληλο μόνο για ανηλίκους και ενηλίκους "ανηλίκους τω πνεύματι".

Μια φούσκα δηλαδή τότε και σήμερα, ένα πείραμα για τις ΗΠΑ και την Pax Amerikana στις οποίες δυστυχώς πίστεψα σαν Εύελπις και χαμηλόβαθμος αξιωματικός, με σκοπό την πλήρη εξαθλίωση του ΄Ελληνα και την υπαγωγή του σε μια κατάσταση δουλείας είτε του ΔΝΤ, είτε του οιουδήποτε παγκόσμιου νταβατζή σε μια κατάσταση δηλαδή, που ο Έλληνας δεν ανέχθηκε ούτε κατά την μακραίωνη υποδούλωσή του στους Τούρκους.

Τα στελέχη του Στρατού, και των τριών κλάδων, προέρχονται κατά βάση, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, από τις παραγωγικές σχολές (αξιωματικών-υπαξιωματικών) όπου το πρώτο που μαθαίνουν είναι η πίστη στην πατρίδα και η υποταγή στους ανωτέρους τους και οι οποίοι δεν είναι τίποτε άλλο παρά εκφάνσεις της ίδιας της πατρίδας σε ότι αφορά την εκτέλεση των υποχρεώσεών τους. Κάποιοι από μας πολέμησαν το 1940 έως το 1949 (ο θεός να τους δίνει χρόνια και δύναμη) ενώ κάποιοι άλλοι μπήκαν στις τάξεις του Στρατού λίγο πριν και λίγο μετά την μεταπολίτευση , υπό αντίξοες συνθήκες.

Βέβαια και παλαιότερα οι αξιωματικοί ήταν χωρισμένοι, με ευθύνη των πολιτικών, σε Βενιζελικούς και Βασιλικούς ή "δημοκρατικούς" και "δεξιούς" αλλά με την μεταπολίτευση τόσο οι νεοσσοί, όσο και τα μεγαλύτερα στελέχη αντιμετώπισαν συλλήβδην την κατηγορία του "σταγονιδίου" και αναγκάσθηκαν εκ των πραγμάτων, εκτός ελαχίστων άξιων και περήφανων στελεχών που διάλεξαν τον δρόμο της παραίτησης, αμυνόμενοι να εκδηλωθούν υπέρ ή και να ενταχθούν σε πολιτικούς σχηματισμούς. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι πλέον φανατικοί "Παπαδοπουλικοί" και Ϊωαννιδικοί" εντάχθηκαν ή στήριξαν φανερά το ΠΑΣΟΚ δήθεν για την απρεπή συμπεριφορά του Καραμανλή προς τους πρωτεργάτες αλλά στην πραγματικότητα επειδή εκεί βρήκαν την ιδεολογία που τους ταίριαζε.

Τέλος πάντων, έγιναν αυτά που έγιναν και έφυγε τότε ένας ικανός αριθμός μορφωμένων και λαμπρών στελεχών για να έλθει η κορύφωση της περιόδου 1981-85 που το ΠΑΣΟΚ εξαπέλυσε πογκρόμ διώχνοντας την αφρόκρεμα των στελεχών αφήνοντας εμάς τους υπολοίπους χωρίς δασκάλους και παραδείγματα (πάντα ο ανώτερος πρέπει να είναι δάσκαλος δια του παραδείγματός του).

Και δεν φθάνει αυτό!

Επανέφερε στην υπηρεσία, σαν αντιστασιακούς, ανθρώπους που τεκμηριωμένα είχαν εκδιωχθεί για αρχαιοκαπηλία, κλοπές ή μοιχεία και οι άνθρωποι αυτοί έγιναν πλέον τα παραδείγματα ημών των υπολοίπων υπό δύο έννοιες, τις εξής: " Έλα μωρέ και τι έγινε; Αύριο θα αλλάξει η κατάσταση και θα αποκατασταθώ" η πρώτη και "Έλα μωρέ και τι έγινε; Κυνηγώντας τον τώρα, εγώ ο προϊστάμενος, και αύριο αλλάξουν τα πράγματα τι θα κάνω;" η δεύτερη.

Θέλεις Βενιζέλο να αποκαταστήσεις κάποιον κι ας είναι ανάξιος; Δώσε του βαθμούς και συντάξεις αλλά μην του δίνεις διοίκηση διαλύοντας το Πολεμικό Ναυτικό με αποτέλεσμα την πλήρη διάλυσή του.

Έτσι, με τέτοιες τακτικές, φθάσαμε στο σημείο να γίνουμε όλοι ένας αχταρμάς και η κοινωνία; Η κοινωνία με το αλάνθαστο ένστικτό της μας ισοπέδωσε όλους. Εκτός από καραβανάδες (αυτό από παλιά) μας φωνάζει όλους στρατηγούς. Στρατηγός ο στρατηγός, στρατηγός και ο ταγματάρχης, λοχαγός ή ανθυπολοχαγός.

Ο λαός έχει μνήμη και δεν μπορεί να ξεχάσει ότι από το 1981 αρχίσαμε να βάφουμε στις μονάδες τα αυγά του Πάσχα, πράσινα!!!

Ότι κάθε πρωτοχρονιά, με ευθύνη του διοικητού, το νόμισμα της βασιλόπιτας έπεφτε πάντα στον Ανδρέα (ούτε ο Παπαδόπουλος δεν ήταν τόσο τυχερός!!!).

Ότι για να πετύχουμε την μετάθεση που θέλαμε έπρεπε να πουλήσουμε τον εγωισμό μας στον κάθε αλήτη προσινοφρουρό ή βουλευτή.

Ότι δεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα (βλέπετε οι ικανοί είχαν εκδιωχθεί) την υστερόβουλη πράξη του Τσοβόλα να μας αποσυνδέσει οικονομικά από τους δικαστικούς.

Ότι δεν διαμαρτυρηθήκαμε που, και τότε το ΠΑΣΟΚ, άφησε τον Στρατό χωρίς ανταλλακτικά το υλικό και χωρίς φαγητό-ένδυση-υπόδηση το προσωπικό για μακρό χρονικό διάστημα προκειμένου να στηριχθούν οι νεοσύστατοι, τότε, γεωργικοί συνεταιρισμοί με τελικό αποτελέσματα την γελοιοποίηση του στρατεύματος για να φθάσουμε που;

Μα στα Ίμια, με αρχηγό έναν επανελθόντα και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, να μην ξέρει πώς να αντιδράσει, έναν υπουργό άμυνας εξαφανισμένο, έναν υπουργό εξωτερικών να ζητά το μετεωρολογικό δελτίο (θα φυσήξει άραγε να πάρει ο αέρας την σημαία) και έναν πρωθυπουργό να αλλάζει σώβρακα και να ευχαριστεί τον θεό (Αμερικάνο).

Και η συνέχεια είναι απλή και, αν και πολλά χρόνια συνταξιούχος, παρατηρώ ότι η κατηφόρα συνεχίζεται. Αν και δεν έχουν εκλείψει τα φωτεινά μυαλά και οι μορφωμένοι αξιωματικοί ο Βενιζέλος συνεχίζει την παλιά και δοκιμασμένη συνταγή επιτιθέμενος κατά μέτωπο με την επαναφορά στελεχών προκειμένου να αποκομίσει προσωπικά και κομματικά οφέλη.

Θα τους προαγάγει σε αρχηγούς μόνο που θα είναι ίδιοι με αυτούς των Ιμίων. Θα είναι ίδιοι με αυτούς που, προκειμένου να χάσουν την θεσούλα τους, υπέγραφαν την απονομή μερίσματος στους κατσαπλιάδες του κομμουνιστικού στρατού χωρίς να έχουν προσφέρει δεκάρα τσακιστή βουλιάζοντας το έρμο ΜΤΣ. Θα είναι ίδιοι με αυτούς που, για μην χάσουν τις απολαβές τους, ξεπούλησαν την περιουσία του ΜΤΣ προκειμένου να παιχθεί το παιχνίδι του γελοίου Σημίτη στο χρηματιστήριο και έφεραν τον Έλληνα αξιωματικό εν ενεργεία και αποστρατεία στο έσχατο σημείο.

Και σαν να μην μας αρκούσαν οι λογιών πολιτικάντηδες να έχουμε τώρα και τους αποστράτους να προσπαθούν να μάθουν τον τρόπο που φέρεται η στολή από τους εν ενεργεία. Και να αρθρογραφούν με εμπάθεια κατά αρχηγού κλάδου κάθε φορά που θα βρουν την ευκαιρία αδιαφορώντας επίσης κάθε φορά για την αλγεινή εντύπωση που προκαλούν στο σύνολο των Ελλήνων που παρ' όλα όσα έγιναν, εξακολουθούν να αγαπούν τον στρατό που τον έζησαν είτε υπηρετώντας οι ίδιοι, είτε στέλνοντας τα παιδιά τους να εκπληρώσουν το ιερό αυτό χρέος προς την πατρίδα.

Και επειδή αυτός ο πόλεμος θα συνεχίζεται από κάτι αποστράτους του είδους αυτού που πέρασαν από το στράτευμα σαν επισκέπτες θα ήθελα να απευθύνω, χωρίς κανέναν σεβασμό, μερικές ερωτήσεις στον συγκεκριμένο ανώτατο και τέως αντιπρόεδρο της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ).

Εσύ φορούσες σωστά την στολή σου όταν το 1983, με επανάληψη του γεγονότος το 1987, χρειάσθηκε για λόγους σοβαρούς να φύγουν από Ξάνθη και Κομοτηνή στρατιωτικοί Σχηματισμοί και κατάφεραν τελικά να βγουν πέντε άρματα από την μια πόλη και πέντε από την άλλη λόγω έλλειψης ανταλλακτικών με αποτέλεσμα να γελούν χριστιανοί και μουσουλμάνοι;