Ο Ελληνισμός του Καυκάσου και η μεγάλη πρόκληση

Ο Ελληνισμός του Καυκάσου και η μεγάλη πρόκληση

Του Σάββα Καλεντερίδη

Στο προηγούμενο φύλλο μας, αναφερόμενοι στην ιστορική λειτουργία που τελέσθηκε στην Παναγία Σουμελά, στον Πόντο, θεωρώντας ότι πράττουμε το καθήκον μας απέναντι στην Αλήθεια αλλά και απέναντι στην Πατρίδα, αναδείξαμε τον καίριο ρόλο που έπαιξε ο Ιβάν Σαββίδης στο ‘άνοιγμα’ της Σουμελά.

Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους, ο σκοπός μας δεν ήταν να ‘αγιοποιήσουμε’ τον Ιβάν Σαββίδη, όπως σκοπός μας ως εφημερίδα δεν είναι να υπηρετούμε πρόσωπα, αλλά ιδέες και πάνω απ’ όλα το συμφέρον της Πατρίδας.

Μιας που όμως αναφερθήκαμε στον εκ της ηρωικής Σαντάς καταγόμενο συμπατριώτη μας, περιμένουμε από αυτόν, μέσα στα πλαίσια των οικονομικών και πολιτικών δυνατοτήτων που διαθέτει, πρώτον να παραμερίσει τα προσωπικά με τους άλλους ισχυρούς ποντιακής παράγοντες της Ρωσίας και όλοι μαζί, σε συνεννόηση με τη ρωσική και την ελληνική κυβέρνηση, να οργανώσουν καλύτερα τις ελληνικές κοινότητες του Καυκάσου, που αποτελούν, ίσως, το πιο στρατηγικής σημασίας κομμάτι του Ελληνισμού τη δύσκολη περίοδο που περνά η Ελλάδα και το Γένος.

Στις νέες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ελλείψει κάποιου σχεδίου της Αθήνας, ο ελληνισμός του Καυκάσου είναι κυριολεκτικά αφημένος στην τύχη του. Η γλώσσα, ο πολιτισμός και σε κάποιο βαθμό η εθνική συνείδηση ακολουθούν μια αυτόνομη και -κυρίως- αδιέξοδη πορεία, σε μια αρκετά διαφορετική κατεύθυνση από αυτήν του υπόλοιπου Ελληνισμού.

Αυτή την κρίσιμη στιγμή για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, είναι περισσότερο επιτακτική η ανάγκη από ποτέ ο Ελληνισμός του Καυκάσου να συγκροτηθεί σε μια νέα κοινοτική βάση, να ενισχυθούν οι δεσμοί με τον ελλαδικό και τον απόδημο Ελληνισμό και να αποτελέσει μια πραγματική ‘γέφυρα’ που θα ξαναφέρει τα ελληνικά συμφέροντα στον δοκιμαζόμενο από θρησκευτικές και εθνοτικές έριδες Καύκασο.

Αυτή την κρίσιμη στιγμή που ίσως εμείς οι Έλληνες του Καυκάσου αλλά και της Ελλάδας είμαστε η μόνη φυλή που θα μπορούσε να παίξει πραγματικά έναν εξισορροπητικό ρόλο στο δοκιμαζόμενο Καύκασο, κάτι που όχι μόνο δεν ενοχλεί αλλά ανακουφίζει τη Μόσχα, εκεί θα πρέπει να δώσουμε το βάρος μας και όχι σε αδιέξοδες προσπάθειες δημιουργίας μηχανισμών επιρροής στην Ελλάδα. Και ακριβώς επειδή η Πολιτεία είναι απούσα, το βάρος πέφτει στον οργανωμένο ποντιακό χώρο στην Ελλάδα και τη Ρωσία, που αντί να καταναλίσκει την ενέργειά του σε διαγκωνισμούς και -ενίοτε πισώπλατους- διαξιφισμούς, καλό είναι να συνεννοηθεί, για να γνωρίσουμε νέες επιτυχίες.

Ούλ’ εντάμαν αδέλφια του Καυκάσου και της Ελλάδος.

pontiakathemata