Μήνυση κατέθεσε κατά του Γερμανικού περιοδικού Focus η γνωστή συγγραφέας και Ιέρεια Ελλήνων Αρχαιοθρήσκων ΝΤΟΡΕΤΑ ΠΕΠΠΑ

Σημειώστε πως ουδείς άλλος ΄Ελλην συγκινηθήκε για τις ύβρεις του Γερμανικού περιοδικού, πλην μόνον φιλολογικώς και αερολογικώς. ...

Τώρα με τη μήνυση της Ελληνίδας συγγραφέα, οι Γερμανοί θα καθήσουν στο σκαμνί

Σχετικώς εξέδωσε το άκολουθο Δελτίο Τύπου, όπου εξηγεί με σοβαρή επιχειρηματολογία του λόγους του διαβήματός της.:

Την Παρασκευή, 7 Μαϊου 2010, αηδιασμένη και αγανακτισμένη από τον άδικο και επαίσχυντο διασυρμό που δέχεται τόσο η ιερή παράδοση των προγόνων μας, όσο και η πατρίδα μας και ο λαός μας -η ίδια η ύπαρξή μας, όπως αποδείχθηκε τραγικά την προηγούμενη εβδομάδα- εξαιτίας του κέρδους και του χρήματος (γιατί περί αυτού πρόκειται), υπέβαλα μήνυση κατά του υπευθύνου σύμφωνα με το νόμο και κατά παντός άλλου υπευθύνου του γερμανικού περιοδικού Focus, το οποίο δύο φορές μέσα σε τρεις μήνες (Φεβρουάριο & Μάιο) παρουσίασε στο εξώφυλλό του την Ολύμπια Θεά Αφροδίτη -και συγκεκριμένα το άγαλμά της που βρίσκεται στο Λούβρο και είναι γνωστό ως “Αφροδίτη της Μήλου”- να κάνει μία άσεμνη και αισχρή χειρονομία την πρώτη φορά και να επαιτεί τη δεύτερη. Τη μήνυση την υπέβαλα ως ιέρεια της γνωστής θρησκείας των Ελλήνων Αρχαιοθρήσκων, για προσβολή της θείας προσωπικότητας της Θεάς Αφροδίτης -και μάλιστα κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν- και για προσβολή ιερών συμβόλων, μεταξύ άλλων και της ελληνικής σημαίας, που το πανέμορφο κυανόλευκο χρώμα της, είναι και το ιερό χρώμα της Θεάς, αφού, ως γνωστόν, ανεδύθη από τους αφρούς της θάλασσας.

Η προσβολή της θείας προσωπικότητας της θρησκείας μας εντοπίζεται στα εξής:

Ως μεγάλη Ολύμπια Θεά, η Αφροδίτη ενσαρκώνει γενικά και σε κάθε περίπτωση το θηλυκό στοιχείο στη φύση, δηλαδή αποτελεί την ουσία του ½ της φύσης και άρα η προσβολή στο πρόσωπό της όσον αφορά στη φύση αποτελεί μεγίστη απαξίωσή της, και όσον αφορά στους ανθρώπους συλλήβδην προσβολή προς το γυναικείο φύλο. Η συγκεκριμένη έκφρασή της στο διάσημο άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου έχει σαφώς την έννοια της γυναικείας μορφικής τελειότητας, γι’ αυτό και θεωρήθηκε από τους σύγχρονους Ευρωπαίους θεράποντες και λάτρεις της Ελλάδας και της τέχνης -γιατί υπάρχει και αυτή η πλευρά- ως το σύμβολο του τελείου γυναικείου κάλλους.

Η έννοια του κάλλους συμβολοποιείται στον ιερό καρπό της Αφροδίτης, που είναι, βεβαίως, το μήλο (αναφέρουμε ως παραδείγματα: την κρίση του Πάρι, τα χρυσά μήλα ως δώρα στην “αδέσμευτη” Αταλάντη, το πλήθος των αγαλμάτων της Θεάς με το μήλο κ.ά), το οποίο ετυμολογεί, βεβαίως, και την ίδια την ονομασία της νήσου Μήλος. Άρα, όχι μόνο παρουσιάζει μια ιδιαιτερότητα ως προς την προσωπικότητα της Θεάς το άγαλμα της “Αφροδίτης της Μήλου”, αλλά είναι αφιερωμένο - λόγω ονομασίας- στην προστάτιδα / πολιέα / πολιούχο της νήσου, οπότε η όποια προσβολή προς τη θεία προσωπικότητά της είναι και ευθεία προσβολή προς τη Μήλο και τους Μηλίους κατοίκους της.

Όσον αφορά στο πρόσφατο εξώφυλλο του Μαϊου, με τη Θεά Αφροδίτη να προτάσσει την δεξιάν προς επαιτείαν, θυμίζω ότι η Θεά, εκτός των άλλων, αποτελούσε προστάτιδα της πολιτικής και οικογενειακής ζωής και ειδικά στην Αθήνα, τη σημερινή πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους, την επικαλούνταν ως Πάνδημη για να φροντίζει όλο το λαό και της απέδιδαν το ρόδι, ως σύμβολο αφθονίας και ευμάρειας. Άρα, η παρουσίασή της ως επαίτη, προσβάλλει επιπλέον και όλο τον ελληνικό λαό ως πένητα διακονιάρη, αφού η καθ’ ημάς προστάτιδά του και σύμβολο της ευμάρειας και του πλούτου του καθίσταται αίφνης ζητιάνα.

Τέλος, ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της Θεάς ως Θεάς κατεξοχήν της Ειρήνης, αναδεικνύεται απόλυτα μέσω του συγκεκριμένου αγάλματος, καθώς αυτό είναι ντυμένο μόνο από τη μέση και κάτω, μορφή που αναπαριστά το νικηφόρο Έρωτα και άρα την παύση του πολέμου, μέσω του κατευνασμού του Άρεως, Θεού του πολέμου. Το πόσο μεγάλη τιμή απέδιδαν στη Θεά ως Ειρήνη -και άρα προστάτιδα των παιδιών και του Πολιτισμού- οι Αρχαίοι Έλληνες, είναι γνωστό, τόσο μέσα από την ομώνυμη κωμωδία του Αριστοφάνη, την “Ειρήνη”, όσο και με τις τελετές που της αφιέρωναν (Αφροδίσια), όπου οι θυσίες ήταν μόνο θυσίες ανθέων και γλυκισμάτων και ήταν φυσικά αναίμακτες, με “ελεύθερη” συμμετοχή (απελευθέρωση) των ιερών της πουλιών, των περιστεριών. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι και σήμερα η Ειρήνη συμβολίζεται με το περιστέρι. Συνεπώς, η κατ’ εξακολούθησιν προσβολή αυτή αποτελεί ευθεία προσβολή προς την Ειρήνη, προς την ίδια τη συνέχιση του ανθρώπινου γένους και του ανθρώπινου Πολιτισμού, και μάλιστα η επανειλημμένη τοποθέτηση ενός πρόσθετου (μη υπάρχοντος στο άγαλμα) εικονιστικού “χεριού” με τις συγκεκριμένες αισχρές και ποταπές, τις μειωτικές εν προκειμένω χειρονομίες, καταδεικνύει την απίστευτη ηθική ευτέλεια και τη βαρβαρότητα των δημιουργών των συγκεκριμένων εικόνων στο εξώφυλλο του γερμανικού περιοδικού “Focus”, ενώ παράλληλα οδηγεί τον αποδέκτη απανταχού της γης σε αποτροπιασμό, αλλά και σε περίεργους συνειρμούς, όταν μάλιστα προέρχεται από πολίτες μίας χώρας που έχει στις πρόσφατες μνήμες της ανθρωπότητας συνδέσει άρρηκτα το όνομά της με δύο αιματοβαμμένους και απίστευτα πολύνεκρους Παγκοσμίους Πολέμους.

Ολοκληρώνοντας, θέλω να πω ότι η κίνησή μου αυτή, πέρα από τον αποτροπιασμό μου και τη διάθεσή μου να τιμωρηθεί η αδικία, η αναισχυντία και η ασέβεια, έχει και προτρεπτικό χαρακτήρα, καθώς θεωρώ ότι όλοι μας μπορούμε να κάνουμε πολλά για να υπερασπιστούμε τόσο τους εαυτούς μας, όσο και τα ιερά και όσιά μας από την όποια ξένη επιβουλή και οικονομικίστικη βαρβαρότητα εκ μέρους του παγκόσμιου τεχνομεσαίωνα, τον οποίο προσπαθεί να επιβάλει η κερδοσκοπική και αντιανθρώπινη λογική του καιρού μας.

Διοδώρα - Ντορέτα Πέππα
συγγραφέας - ιέρεια των Ελλήνων Αρχαιοθρήσκων
press-bank