Επιτροπεία Ε.Ε. και ΔΝΤ με συνταγματική διαδικασία Του ΙΩΑΝΝΗ Κ. ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΗ*
Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός στη διετία 2008-2009 μαζί με χρόνιες δυσλειτουργίες του ελληνικού πολιτικού και οικονομικού συστήματος οδήγησαν στο αδιέξοδο, που υποχρέωσε την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ σε προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ και στη λήψη αυστηρών μέτρων δημοσιονομικής πειθαρχίας με ορατή στόχευση και αβέβαιη έκβαση, ύστερα από αδικαιολόγητες καθυστερήσεις και παλινωδίες.
Ανεξαρτήτως της αποδοχής ή μη της αναγκαιότητας και ορθότητας των ληφθέντων μέτρων, η Βουλή καλείται να ψηφίσει, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, νομοσχέδιο για κύρωση των συμφωνιών της Ελλάδας με Ε.Ε., ΕΚΤ και ΔΝΤ.
Από το περιεχόμενο του σχετικού νομοσχεδίου καθίσταται σαφές ότι, για τουλάχιστον 4 έτη, αρμοδιότητες της κυβέρνησης και της Βουλής προς άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής εκχωρούνται σε όργανα της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Εν ολίγοις, η Βουλή θα εκχωρήσει αρμοδιότητες που, κατά το Σύνταγμα, ασκούνται από κρατικά όργανα σε όργανα διεθνών οργανισμών. Οι κίνδυνοι για την εθνική κυριαρχία επισημαίνονται και σε δημόσιες δηλώσεις του Ελληνα πρωθυπουργού.
Στο άρθρο 28 του Συντάγματος ορίζεται ότι:
«2. Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες, που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου, που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία, απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
3. Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας».
Συνεπώς, το επίμαχο νομοσχέδιο πρέπει να ψηφιστεί με απόλυτη πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών, ήτοι 180 βουλευτών, κατά τη διάταξη της §2 του άρθρου 28 του Συντάγματος, καθόσον αναγνωρίζονται σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες κρατικών οργάνων, για να εξυπηρετηθεί το σπουδαίο εθνικό συμφέρον της σωτηρίας της οικονομίας, ενώ αποκλείεται η ψήφιση με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, ήτοι με 151 ψήφους, κατά τη διάταξη της §3 του άρθρου 28 του Συντάγματος, γιατί οι υπαγορευόμενοι από το προαναφερθέν σπουδαίο εθνικό συμφέρον περιορισμοί δεν θεσπίζονται υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.
Αλλωστε, όταν κυρώθηκε η Συνθήκη Μάαστριχτ και εκχωρήθηκε σε όργανα της Ε.Ε. η άσκηση νομισματικής πολιτικής, η Βουλή αποφάσισε με πλειοψηφία άνω των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών, αφού τον Ιούλιο του 1992 εψήφισαν υπέρ της κύρωσης οι βουλευτές Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμού.
Οποιαδήποτε άλλη διαδικασία ψήφισης του επίμαχου νομοσχεδίου συνιστά παραβίαση της διάταξης της §2 του άρθρου 28 του Συντάγματος, που υπονομεύει την τήρηση των συμπεφωνημένων με την τρόικα Επιτήρησης, αφού μπορεί να προσβληθεί στα δικαστήρια και να ακυρωθεί οποιαδήποτε διοικητική πράξη εκδίδεται κατ' εφαρμογή του ψηφισθησομένου νομοσχεδίου, ως αντισυνταγματική.
Αυτό το ενδεχόμενο πρέπει να συνεκτιμηθεί, γιατί, άλλως, όχι μόνο κακοποιείται η συνταγματική τάξη, αλλά εξαρχής και εκ των έσω δυναμιτίζεται η προσπάθεια οικονομικής ανάταξης, και ο αγώνας του ελληνικού λαού από... τιτάνιος μπορεί να γίνει... σισύφειος.
*Δικηγόρος - πρώην γ.γ. του υπουργικού συμβουλίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου