Όταν το 1914, με το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, κλήθηκαν οι νέοι του Πόντου να παρουσιαστούν στον τουρκικό οτρατό για να πολεμήσουν στο πλευρό των Γερμανών και ενάντια στην Ελλάδα, πολλοί Έλληνες του Πόντου, εγκατέλειψαν τις πατρίδες τους. Το ελληνικό στοιχείο θεωρήθηκε ιδιαίτερα επικίνδυνο, όπως δείχνουν τα επίσημα έγγραφα της εποχής.
Σύμφωνα μ’ αυτά, οι Γερμανοί χαρακτήρισαν τους Έλληνες «εχθρούς εντός φιλικού εδάφους». Οι πρώτες σφαγές και διώξεις το 1914 (σε Ερυθραία, Πέργαμο, Μάκρη, κ.λπ.) είχαν τη μορφή τρομοκρατικών ενεργειών. Το τουρκικό σχέδιο της γενοκτονίας, που έφερε την υπογραφή του Ταλαάτ μπέη, καταστρώθηκε μετά τις σφαγές των Αρμενίων του 1915 και τις εκτοπίσεις των Ορθοδόξων Συρίων και προέβλεπε το σφαγιασμό όλων των Ρωμιών από 16 έως 60 ετών.
Η αρχή έγινε από την Πάφρα και τη Σαμψούντα. Από το 1914 έως το 1918 μόνο δολοφονήθηκαν 150.000 Πόντιοι. Λεηλατήθηκαν ολόκληρα χωριά, σφαγιάστηκαν άμαχοι, θάφτηκαν ζωντανοί, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν ή εξορίστηκαν.
Στις 6/19 Μαΐου του 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ, κατόπιν εντολής του Σουλτάνου, διορισμένος επιθεωρητής της 9ης Στρατιάς, αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να προστατέψει -υποτίθεται- τους Ρωμιούς και τους Αρμενίους από τις συμμορίες των Τούρκων τσετών (άτακτων). Ήδη, κινούμενος ως εμψυχωτής του κινήματος των Νεότουρκων και υπό το δόγμα της εθνοκάθαρσης, ονειρευόταν «τη μία Τουρκία των υπερήφανων καλών Τούρκων».
Έτσι, ενώ έπρεπε να συλλάβει και να τιμωρήσει τον αρχισφαγέα αρχηγό των Τούρκων συμμοριτών Τοπάλ Οσμάν, πράττει το ακριβώς αντίθετο. Τον συναντά μυστικά και τον προτρέπει να συνεχίσει τις σφαγές και τις διώξεις ως αρχηγός τάγματος στελεχωμένου και από δικούς του αξιωματικούς. Η κορύφωση του μαρτυρίου και της γενοκτονίας των Ποντίων μόλις είχε αρχίσει.
Εφημερίδα: ΣΦΗΝΑ – ΣΕΛ.60
nationalpride
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου