Τα μαγαζιά που εμείς σπάμε

Ο περίπατος των αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων στην κατηφή από τις συνεχείς ταπεινώσεις Αθήνα έδωσε τροφή για συμπεράσματα αλλά και μια νότα αισιοδοξίας για το αύριο της πατρίδος μας. Η σημερινή εκδήλωση πρέπει να κριθεί ως κάτι περισσότερο από επιτυχής, αφού υπερνίκησε μία σειρά αναμενομένων αντιξοοτήτων με πρώτη και καλύτερη την έλλειψη αναλόγου εμπειρίας από άλλες ανάλογες κινήσεις.

Αυτοί που σκάρωσαν αυτό που σήμερα έγινε και δεν είναι γνωστοί σε κανέναν, έδειξαν ότι εν αντιθέσει με τον πρωθυπουργό και το επιτελείο του, οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας έχουν και πολυμήχανους αλλά και τολμηρούς αξιωματικούς.

Και μπορεί η πλειονότητα των βαθμοφόρων που παρευρέθηκαν στην σημερινή συγκέντρωση - περίπατο να μην φορούσαν την στολή τους, όμως ήταν μεγάλος ο αριθμός εκείνων που ξεπέρασαν τους φόβους τους και εμφανίσθηκαν με τις φρεσκοσιδερωμένες θερινές στολές τους.

Η φράση κλισέ θα έλεγε ότι το κέντρο της Αθήνας, ντύθηκε στο χακί, όμως η αλήθεια είναι ότι το χρώμα που υπερίσχυσε ήταν το λευκό. Κι αυτό γιατί η συντριπτική πλειονότητα των συμμετεχόντων αξιωματικών προήρχοντο από τις τάξεις του Πολεμικού μας Ναυτικού. Πολύ λιγότεροι ήταν οι αξιωματικοί του Στρατού Ξηράς και σχεδόν ανύπαρκτη ήταν η Αεροπορία.

Αυτή η λεπτομέρεια έρχεται να επιβεβαιώσει και ένα άλλο γεγονός. Εν αντιθέσει με τα όσα διατυμπάνιζαν διάφοροι βραχυκυκλωμένοι «συναγερμοί» του ελληνικού διαδικτύου, η κινητοποίηση του ΣΥΣΜΕΔ ήταν απλά το πρόσχημα για την αυθόρμητη ενεργοποίηση των πρώτων ανακλαστικών στο ελληνικό στράτευμα. Η παραίτηση του υποναυάρχου Φενέκου και ενός πλοιάρχου, συνεπεία των όσων προσβλητικών ξεστόμισε ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης εις βάρος των Ελλήνων Αξιωματικών ήταν η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει. Και ήταν λογικό να ξεκινήσει από το ΠΝ, αφού αυτό έχει και μία κινηματική παράδοση.

Όπως γράψαμε κι εχθές, οι περικοπές στους μισθούς ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα και - αν θέλετε - το μόνο σημείο, για το οποίο δεν θα μπορούσε κανείς εύκολα να κολλήσει ετικετούλες στους διαμαρτυρόμενους αξιωματικούς.

Από τους παρευρισκομένους, πολλοί ήταν εκείνοι που δεν δίστασαν να εκφράσουν ανοικτά, ακόμη και απέναντι σε κάμερες και δημοσιογράφους - δεν μας εκπλήσσει, το ότι τελικά δεν ακούστηκε τίποτε απ' όλα αυτά - την οργή τους για την κατάργηση του γένους από τις προϋποθέσεις εισαγωγής στις στρατιωτικές σχολές, για την δημόσια διαπόμπευση των ΟΥΚ μετά την παρέλαση της 25ης Μαρτίου, για την υποβάθμιση των παρελάσεων, για τις δηλώσεις του Νομάρχη Μυτιλήνης, για τους χαρακτηρισμούς του υπουργού και για την άτακτη οπισθοχώρηση της εξωτερικής μας πολιτικής απέναντι στις μέσω του ΝΑΤΟ μεθοδεύσεις της Τουρκίας.

Δεν δίστασαν, επίσης, να μιλήσουν για την λαθρομετανάστευση, για την εγκληματικότητα, για την υποβάθμιση των γειτονιών και τον αφελληνισμό της χώρας μας, για το Σκοπιανό, για την Κύπρο και για την Θράκη.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι όπως και η υπόλοιπη κοινωνία, έτσι και ο Στρατός έχει ξεπεράσει τα στεγανά που το βαθύ και αριστερό κράτος δημιούργησε μεταπολιτευτικά. Τα διάφορα μαγαζάκια που έντεχνα δημιουργήθηκαν σε όλες τις πτυχές της ελληνικής καθημερινότητας, είτε αυτά λέγονται συνδικαλιστικά σωματεία είτε λέγονται ένστολος συνδικαλισμός είτε συνδικάτα εργαζομένων είτε συντεχνίες είτε συνεταιρισμοί, καταρρέουν το ένα μετά το άλλο.

Αυτά είναι τα μαγαζιά που εμείς σπάμε και θα σπάμε.

Με κίνητρο την διάσωση της πατρίδος και του έθνους και όχι την εκτόνωση των παιδικών ή και ιστορικών μας συμπλεγμάτων.

Ο ΣΥΣΜΕΔ θα αργήσει να ξανακλείσει ραντεβουδακια για καφέ,

διότι ξέρει πια τι θα έχει να συναντήσει.

Και όπως φάνηκε σήμερα, έπεται και συνέχεια...

elkosmos