ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΚΑΛΟΘΡΕΜΕΝΑ ΛΑΜΟΓΙΑ!

Αφιερωμένο στον υπουργό ΜΗ Εθνικής Άμυνας...

Είσαι το 1, 2, 3, 4… Η σειρήνα ουρλιάζει…. Σε 2 φωνάζουν…

Τρέχεις ασταμάτητα…. Ανεβαίνεις την σκάλα…. Φοράς το κράνος…

Η καρδιά σου αρχίζει να κτυπάει σαν τρελή…

Κλείνεις τον ουρανό… χαϊδεύεις την φωτογραφία που έχεις πάντα μαζί σου….

χαμογελάς… φεύγεις….

Νιώθεις την πίεση της ταχύτητας….

Κ...αι ξαφνικά είσαι εκεί ψηλά… εσύ και ο ουρανός…. εσύ και ο Θεός….

Εσύ και τα χρώματα… Αχ αυτά τα χρώματα!!! Σε συνεπαίρνουν… τα ερωτεύεσαι….

Ψάχνεις τον ορίζοντα… Ξαφνικά τον βλέπεις… είναι κοντά σου.. είναι μακριά σου…

Μεγάλος… Παράξενος… Δυνατός… Εσύ χαμογελάς απλά…

Βοήθα θεέ μου… το χέρι σταθερό… Βοήθα Παναγία μου…

Να γυρίσω πίσω… να αγκαλιάσω την γυναίκα μου….

Να φιλήσω το παιδί μου… να δω την Μάνα μου….

Βοήθα Παναγιά μου να δω αυτά τα μικρά πράγματα που κάνουν αυτή την μίζερη ζωή όμορφη….

Το χέρι σταθερό… το βλέμμα ίσιο… Τα μάτια παντού….

Όμορφη θάλασσα κάτω… Πλανεύτρα….

Αν είναι να φύγω ας φύγω όπως εκείνους….

Με θάνατο αντρειωμένο… περήφανο….

Εσύ χαμογελάς… Δεν σε φοβάμαι Χάρε….

Το μόνο που θέλω είναι να πάω να συναντήσω εκείνους… τους δικούς μας… τους ήρωες…. Αντρίκια περήφανα….

Έρχεται ο μαύρος…. Είναι μακριά σου…

Υπολογίζεις… γυρνάς… δευτερόλεπτα… σε πήρε στα ψαλίδια…Βοήθα….

Σηκώνεσαι… ψηλά… κατεβαίνεις και ξαφνικά τον έχεις στο LOCK….

Ακούς τον ήχο…. είναι ΚILL… τον ειδοποιείς….

Σε νιώθει κολλημένο πάνω του… φεύγει… εξαφανίζεται στον γλυκό ορίζοντα…. χαλαρώνεις…. κοιτάς τριγύρω….

Εσύ και ο ουρανός… ηρεμία… Αχ αυτά τα χρώματα….

Κοιτάς κάτω και βλέπεις τους βράχους… διάσπαρτους στην θάλασσα….
με τα χρυσά της τα νερά… χαμογελάς… αν θα μπορούσες θα ούρλιαζες…
χαχαχα σου έρχονται στο μυαλό τα τελευταία γεγονότα….

Μα τόσο μικροί είναι αυτοί εκεί κάτω;;....τόσο επικίνδυνοι;;..τόσο ανούσιοι;;....τόσο μικρόψυχοι;; χα χα χα μα δεν βλέπετε τριγύρω σας… δεν νιώθετε γιατί θα πέφταμε;;...

Είναι δυνατόν να μην βλέπετε τους βράχους…;; Είναι δυνατόν να μην μυρίζεται την θάλασσα;;... πελώριοι βράχοι καταμεσής στο πέλαγος… για πια επιδόματα μιλάτε… εγώ μιλάω για αυτά τα διαμάντια διάσπαρτα στο Αιγαίο… και εκείνο το πανί…ναι το πανί… κόβεις το γέλιο… ένα δάκρυ έρχεται στα μάτια….

Το πανί….και μόνο που το σκέφτεσαι μια γλυκιά ανατριχίλα…

Ναι κύριοι…. οι βράχοι…ο ουρανός…τα χρώματα…το πανί….γι' αυτά θα πέφταμε….

Γι' αυτά που ορκιστήκαμε… πόσο δεν φαίνεστε από δω…πόσο λίγοι είστε….

Σκέφτεσαι…ξάφνου στα δίπλα σου… οι φίλοι σου οι συνάδελφοί σου… οι ήρωές σου… τυλιγμένοι σε σύννεφο… η καθιερωμένη τους επίσκεψη…. σου κουνάνε το χέρι…χαμογελάνε….

Ανταποδίδεις με αγάπη…είσαι χαρούμενος… τους έχεις δίπλα σου….

Θα ξανάρθω

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕ….

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ….

ΕΚΤΩΡΑ…

ΚΩΣΤΑ….

την άλλη φορά ανδρειωμένοι….

Ήρωες…επιδόματα…. Πολιτικοί…. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΧΑΧΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΙΛΟΤΟΥΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ.

(Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΘΑΛΑΣΣΗ)