Στην καταγίδα, στο χιόνι, ή με το χαμόγελο του ήλιου, είμαστε εκεί.
Όταν η μέρα μας καίει και η νύχτα μας παγώνει, είμαστε εκεί.
Σκονισμένα πρόσωπα μα, τα μάτια αστράφτουν, οι καρδιές πάλλονται…
Οι κινητήρες βρυχώνται, τα άρματά μας ξεχύνονται με ορμή, γρήγοροι, αποφασισμένοι, έτοιμοι σαν από πάντα ….
Δεν είναι η ζωή μας που μετράμε.
Για τη μεγαλοσύνη της Πατρίδας, ο θάνατος είναι η ύψιστη Τιμή.
Κι όταν έρθει η ώρα να συναντηθούμε, το άρμα μας θα γίνει για μας ο ενδοξότερος τάφος.
23η Ε.Μ.Α 1984
Γιώργος Θ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου