Φέτος συμπληρώνονται 557 χρόνια από την αποφράδα ημέρα που κάποιοι άνοιξαν εκείνη την καταρραμένη κερκόπορτα στους απολίτιστους νομάδες της στέπας. 557 χρόνια από την ημέρα που μια από τις πλέον μακραίωνες αυτοκρατορίες, ένα από τα αξεπέραστα δημιουργήματα του ελληνισμού, ψυχορραγούσε στα χέρια των απίστων που μας κουβαλήθηκαν στην Ευρώπη, σαν τις ακρίδες που ρημάζουν τις εύφορες πεδιάδες. Η δυσβάσταχτη πολιορκία δεν έδειχνε να καταβάλλει τους γενναίους, μα ολιγάριθμους υπερασπιστές των τειχών της Επταλόφου. Ήταν οι ύστατοι φρουροί της Βασιλεύουσας, οι οποίοι υπό τις διαταγές του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, εμάχοντο για να περισώσουν ό,τι είχε απομείνει από τις επιδρομές των αιωνίως αχάριστων φράγκων.
Εμάχοντο για να περισώσουν μια εθνική αξιοπρέπεια, μια πίστη, μια πόλη σύμβολο για τον ελληνισμό και τη χριαστονοσύνη. Εκεί στα στενά του Βοσπόρου, έμελε να γραφεί μια από τις πιο πένθιμες σελίδες για την ιστορία του ελληνικού έθνους. Σελίδα γεμάτη αίμα και θρύλους για έναν Αυτοκράτορα που χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου, μα που η μορφή του ζωντανεύει κάθε χρόνο την ίδια ημέρα.
Εκεί ψηλά στα γκρεμισμένα πλέον τείχη που φρουρούν τα στενά του Βοσπόρου, ακούγονται ξεκάθαρα οι καλπασμοί και οι πολεμικές ιαχές. Ιαχές που προσμένουν τη συσπείρωση και τη δραστηριοποίηση όλων των Ελλήνων, για να ζωντανέψουν οι θρύλοι.
Για να ζωντανέψουν και να αποκτήσουν σάρκα και οστά μέχρι την άγια ώρα που οι καμπάνες της Αγια-Σοφιάς, αλλά και όλων των εκκλησιών της Βασιλεύουσας, θα χτυπήσουν χαρμόσυνα υποδεχόμενες τον ένδοξο Ελληνικό Στρατό.
Όμως όλα αυτά φαίνονται τόσο μακρινά και ακατόρθωτα στις δύσκολες αυτές ημέρες που διανύουμε. Σήμερα δε χρειάζεται να ανοίξει καμιά κερκόπορτα. Δε χρειάζεται να γίνει καμιά πολιορκία, δε χρειάζεται να πέσει η παραμικρή τουφεκιά.
Δε χρειάζεται τίποτα από όλα αυτά, αφού ο εχθρός εισβάλλει όποτε αυτός θέλει.
Εισβάλλει ειρηνικά, αφού οι ανεκδιήγητοι που μας κυβερνούν τον υποδέχονται στην πατρίδα μας μετά βαίων και κλάδων. Αίσχος. Στις δύσκολες αυτές ημέρες της άτυπης οικονομικής πολιορκίας, ο ελληνικός λαόςγονατισμένος από τα προβλήματα που τον βασανίζουν, παρακολουθεί απαθής τις εξελίξεις και αγωνίζεται μόνο για το συμφέρον της τσέπης του. Η εκκλησία και οι προκαθήμενοι της, απέχουν πολύ από εκείνες τις αγωνιστικές μορφές του παρελθόντος, κάνοντας οτιδήποτε για να μη φανούν κακοί απέναντι στη θολοκολτούρα.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες, αν θέλουμε να επιστρέψουμε στην Πόλη των ονείρων μας, πρέπει να έχουμε ψηλά τις σημαίες και το σπαθί μας υψωμένο, έτοιμο να βαφεί κόκκινο από το αίμα των μεμέτηδων που κρατούν σκλαβωμένη την πόλη των Κωνσταντίνων.
Ευχόμαστε να βρισκόμαστε στη ζωή τη μέρα που το άτιμο το ασκέρι θα φτάσει κυνηγημένο και εξαθλιωμένο στα βάθη της ασιατικής στέπας. Ως τότε να έχετε στο μυαλό σας ένα πράμα. Τούρκοι φονιάδες και τουρκοπροσυνημένοι ερχόμαστε.
Μετά τιμής για το Δ.Σ
Ο Πρόεδρος Ο Γραμματέας
Χάμος Αστέριος Τσιλοπάνος Πάρις
Μετά τιμής για το Δ.Σ
Ο Πρόεδρος Ο Γραμματέας
Χάμος Αστέριος Τσιλοπάνος Πάρις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου