Ενενήντα και πλέον γενιές και 3000 χρόνια παραμονής σ’ εκείνη τη γωνιά του πλανήτη φαίνεται δεν ήταν αρκετή για να ριζώσουμε στα χώματα εκείνα. Από τα μέσα του 1919 μια νέα μέρα ξημέρωσε για τον ελληνισμό του Πόντου και της Μικράς Ασίας. Κι αυτή την μέρα την ξεκίνησαν οι πρόγονοί μας. Ήρθαν σαν πρόσφυγες, πεινασμένοι, άρρωστοι, φοβισμένοι και φτωχοί. Φτωχοί από οικογένεια, φτωχοί από φίλους, φτωχοί από σπίτια, περιουσίες και υπάρχοντα. Δούλεψαν σκληρά, μάθανε στα παιδιά τους γράμματα, ασχολήθηκαν με τα προβλήματα της κοινωνίας και κατάφεραν να ενσωματωθούν πλήρως με το ντόπιο ελληνικό στοιχείο. Ας μην ξεχνάμε πως εδώ είμαστε 3-4 γενιές και πίσω μας, στον ΠΟΝΤΟ, στη Μ. ΑΣΙΑ, αφήσαμε νεκρούς 90 γενεών. Εδώ είμαστε λίγοι, ΕΚΕΙ είμαστε πολλοί....
"Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.. "
"Το Έθνος κι αν σκλαβώθηκε, θ' αναστηθεί και πάλι.. ".
η συνέχεια στο diaspora-grecque
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου