ΤΑ ΑΡΧΙΛΑΜΟΓΙΑ ΕΒΓΑΛΑΝ ΤΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΙ ΑΓΟΡΑΖΟΥΝ ΒΙΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ

ΤΑ ΠΟΝΤΙΚΙΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΠΟΥ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ

Ελληνες στο Λονδίνο για... ακίνητα
Η κρίση προκάλεσε κύμα επενδύσεων σε λουξ ακίνητα της βρετανικής πρωτεύουσας

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Καρολίνα Παπακώστα

Η Ελλάδα πρέπει να δανειστεί 32 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του χρόνου και ο μέσος Ελληνας θα δει τα έσοδά του να μειώνονται περίπου κατά 30%. Την ίδια ώρα, πλούσιοι Ελληνες αγοράζουν κατοικίες που η τιμή τους αγγίζει- ή και ξεπερνά- ακόμη και το 1 εκατ. ευρώ σε ακριβές συνοικίες του κεντρικού Λονδίνου.

Oι ισχυροί παίκτες της αγοράς κατοικίας στο Λονδίνο δεν είναι πια οι Αραβες, αλλά οι Ελληνες. Αυτή είναι η κοινή διαπίστωση των Βρετανών κτηματομεσιτών που δραστηριοποιούνται στις ιδιαίτερα ακριβές περιοχές του κέντρου της βρετανικής πρωτεύουσας. «Είχαμε πάντα Ελληνες πελάτες που έψαχναν για σπίτια γύρω από το Ρίτζεντς Παρκ. Ομως ο μέσος όρος ήταν 3 με 4 τον μήνα. Τώρα μπορεί να έλθουν στο γραφείο μέχρι και 15 την εβδομάδα. Και το φαινόμενο άρχισε μόλις ξέσπασε η κρίση στην Ελλάδα», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Πάνος Κουτσογιαννάκης, Ελληνοαυστραλός που εργάζεται σε ένα από τα μεγαλύτερα μεσιτικά γραφεία του κεντρικού Λονδίνου, το Fraser&Co.

Οι περιοχές Μάρλεμπον και Μέιφερ της βρετανικής πρωτεύουσας, κοντά στο Ρίτζεντς Παρκ, είναι από τις ακριβότερες μιας πόλης όπου οι τιμές της κατοικίας θεωρούνται από τις υψηλότερες της Ευρώπης. Η μέση τιμή σε αυτές τις συνοικίες είναι από 10.000- 17.130 ευρώ το τετραγωνικό. Για παράδειγμα, σε μια έρευνα αγοράς που έκαναν «ΤΑ ΝΕΑ» στις ιστοσελίδες μεσιτικών γραφείων που δραστηριοποιούνται στο κεντρικό Λονδίνο, διαμέρισμα 182 τ.μ. στον δεύτερο όροφο τυπικής αγγλικής πολυτελούς πολυκατοικίας στη Chiltern Street κοστίζει 1,65 εκατ. λίρες- δηλαδή 1,87 εκατ. ευρώ. Διαμέρισμα 75 τ.μ. πρώτου ορόφου σε συγκρότημα πολυτελών κατοικιών στην Βaker Street κοντά στο πάρκο κοστίζει 575.000 λίρες, δηλαδή 652.850 ευρώ. Το εντυπωσιακό είναι ότι οι Ελληνες πελάτες είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν όσα όσα και ακόμη και μετρητά.

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο κ. Κουτσογιαννάκης, «έρχονται άνθρωποι που μου λένε, δεν με ενδιαφέρει η τιμή. Τα χρήματα δεν είναι το πρόβλημα. Κάποιοι δεν κάνουν καν έρευνα αγοράς». Μάλιστα οι μεσίτες του Λονδίνου έχουν πλέον και παρατσούκλι για τους Ελληνες πελάτες, τους αποκαλούν «Ελληνες τοις μετρητοίς». Την ώρα που υπάρχουν αντιδράσεις τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τους απλούς πολίτες για τη μεταφορά μεγάλων χρηματικών ποσών στο εξωτερικό, αρκετοί από αυτούς προσπαθούν να διασφαλίσουν τα χρήματά τους μέσω αγορών στο Λονδίνο. Ο κ. Κουτσογιαννάκης σημειώνει ότι «πολλοί από τους πελάτες γράφουν τα σπίτια στα παιδιά τους, όπως άλλωστε συνηθίζεται και στην Ελλάδα».

Οπως επισημαίνει και σε χθεσινό του δημοσίευμα ο βρετανικός «Guardian», που περιγράφει την ελληνική «απόβαση» στο Λονδίνο, οι περισσότεροι αγοραστές είναι εκπρόσωποι του εφοπλιστικού κεφαλαίου, που ανέκαθεν διατηρούσαν δεσμούς με τη βρετανική πρωτεύουσα.

«ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΡΑΒΕΣ»

«Οι Ελληνες δεν ρωτούν τιμές, βιάζονται να αγοράσουν και πληρώνουν μετρητοίς», λένε οι μεσίτες

Δεν τα αγοράζουν ούτε οι Βρετανοί

Η ΜΕΣΗ ΤΙΜΗ ενός σπιτιού στο Λονδίνο για τον μήνα Μάρτιο ήταν 269.971 λίρες, δηλαδή περίπου 306.500 ευρώ, ενώ οι τιμές της αγοράς κατοικίας αυξήθηκαν κατά 0,7%. Πολλοί είναι οι Αγγλοι που αδυνατούν να αγοράσουν δικό τους σπίτι, αφού οι βρετανικές τράπεζες δίνουν με μεγάλη δυσκολία στεγαστικά δάνεια και οι ετήσιες απολαβές τους δεν τους επιτρέπουν να αποταμιεύσουν προκειμένου να αποκτήσουν τη δική τους στέγη. Τα μεγαλύτερα προβλήματα αντιμετωπίζουν οι νέοι γύρω στα 30. Χαρακτηριστικό της δυσφορίας που επικρατεί για τις τιμές των σπιτιών σε ολόκληρη τη Βρετανία είναι ότι έχει δημιουργηθεί ένα κίνημα διαμαρτυρίας, στο οποίο είναι πλέον μέλη χιλιάδες πολίτες από κάθε γωνιά της χώρας, το Ρriced Οut. Εχει μάλιστα ξεκινήσει μια εκτενής καμπάνια ζητώντας την πτώση των τιμών, ελέγχους στην αγορά κατοικίας αλλά και προώθηση των δικαιωμάτων των αγοραστών και των ενοικιαστών.

Οι καταθέσεις που «πέταξαν» στο εξωτερικό

ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ πριν από την ανακοίνωση του φορολογικού νομοσχεδίου παρατηρήθηκε εκροή καταθέσεων προς φορολογικούς παραδείσους, όπως Ελβετία, Κύπρος και Λουξεμβούργο. Ο κύριος λόγος, όπως υποστήριξαν στελέχη των τραπεζών, ήταν πως οι μεγαλοκαταθέτες ένιωθαν ανασφαλείς και ανησυχούσαν για την πορεία της ελληνικής οικονομίας εξαιτίας της δημοσιονομικής κρίσης. Δεν ήταν άλλωστε λίγες οι εκθέσεις διεθνών οίκων που προέβλεπαν διαρκή επιδείνωση της κατάστασης. Και οι υποβαθμίσεις της οικονομίας της χώρας διαδέχονταν η μία την άλλη. Η μεταφορά κεφαλαίων σε λογαριασμό άλλων τραπεζών του εξωτερικού δεν υπόκειται σε ελέγχους εφόσον και στις δύο άκρες της διαδρομής βρίσκεται το ίδιο πρόσωπο, οπότε ήταν μια λύση που αρκετοί επέλεξαν προκειμένου να διαφυλάξουν τις περιουσίες τους. Οπως φαίνεται, κάποιοι από αυτούς αποφάσισαν να επενδύσουν στο λονδρέζικο real estate.

Ωστόσο, αυτήν την περίοδο και συγκεκριμένα από τις αρχές του Μαρτίου κύκλοι της Τραπέζης της Ελλάδος υποστηρίζουν ότι η ροή των καταθέσεων έχει σταθεροποιηθεί. Αυτή τη στιγμή οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες ανέρχονται σύμφωνα με τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος για τον Φεβρουάριο στα 229,5 δισ. ευρώ, ενώ υποχώρησαν κατά 1,4% σε σύγκριση με τον Ιανουάριο. Βέβαια, τους δύο πρώτους μήνες του 2010 οι καταθέσεις μειώθηκαν κατά 8,4 δισ. ευρώ. Οι αρχικές φήμες έκαναν λόγο για πάνω από 10 δισ. ευρώ, ποσό που είχαν δημοσιεύσει και οι «Financial Τimes».

Πάντως, τραπεζικοί κύκλοι επεσήμαναν πως η μείωση των καταθέσεων δεν συνδέεται με τη διαρροή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Αντίθετα υποστήριξαν ότι για ένα ποσοστό μεταξύ 30% και 35% της μείωσης ευθύνονται οι επιχειρήσεις, οι οποίες αναγκάζονται να αντλήσουν περισσότερα χρήματα από λογαριασμούς όψεως για να ικανοποιήσουν τις διάφορες υποχρεώσεις τους, ενώ για ένα 20% με 25% ευθύνεται η προσδοκία υψηλότερων αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων που ώθησε αρκετούς να αγοράσουν. Ενα 10% με 15% ήταν αποτέλεσμα της μεταφοράς κεφαλαίων σε θυγατρικές των ελληνικών τραπεζών στο εξωτερικό και το υπόλοιπο 10% οφείλεται στην ψυχολογία που έχει δημιουργηθεί στο κοινό, το οποίο προτιμά να έχει στο πορτοφόλι του περισσότερα μετρητά προκειμένου να ανταποκριθεί στις καθημερινές του ανάγκες.