Ο Παγκαλοσηφουνάκης

Παγκαλοσηφουνάκης: Και αντίχριστος και ψευτάκος και λαδιάρης (το λαδάκι από τον ελαιώνα της Σάμου).

Ζητώ συγγνώμη από τους αναγνώστες του ιστολογίου για την απερίγραπτης αισθητικής εικόνα που ανάρτησα με την απερίγραπτης, επίσης, αισθητικής φάτσα του αρχαιοπασόκου πολιτικάντη, τ. Νομάρχη και νυν Υφυπουργού (;) Νίκου Σηφουνάκη, διαπρεπούς μέλους της συνομοταξίας των Παγκαλοσηφουνάκηδων (κατά Ανδρέα Βγενόπουλο).

Οι Παγκαλοσηφουνάκηδες είναι πολιτικοί που έχουν δύο κύρια χαρακτηριστικά: 1. Μιλούν επί παντός επιστητού ως οι απόλυτοι επαϊοντες, 2. Βρίζουν. Συνήθως κατηγορούν τους αντιπάλους τους ως "δεξιούς" (είναι βρισιά) και "φασίστες". Έπονται και άλλες βρισιές φυσικά. Εννοείται ότι οι Παγκαλοσηφουνάκηδες δεν είναι και οι πλέον επαρκείς στα υπουργικά τους καθήκοντα (αλλά ποιός άλλος είναι, για να είναι αυτοί, οπότε αυτή η μομφή ακυρώνεται ελλείψει...συγκριτικού υλικού).

Ο Νίκος Σηφουνάκης εδώ και χρόνια έχει αναλάβει εργολαβικά να βρίζει την Εκκλησία. Οταν λέω "να βρίζει", κυριολεκτώ. Είναι ο αγαπημένος του ρόλος και ο μόνος ρόλος για τον οποίο τον θυμούνται τα ΜΜΕ. Κυρίως έβριζε τον Χριστόδουλο, πεζοδρομιακά, αλήτικα, δηλώνοντας απλώς το αλήτικο ήθος του. Μετά συνέχισε να βρίζει, γιατί φυσικά το πρόβλημα του Σηφουνάκη δεν ήταν ο Χριστόδουλος, ήταν η Εκκλησία και ο χριστιανισμός.

Βρήκε όμως τώρα μπροστά του τον, πιο καπάτσο από αυτόν, Ανδρέα Βγενόπουλο. Το πώς πήγε να τα μπαλώσει με την εξαφανισμένη δωρεά της Marfin για την αποκατάσταση του καμμένου ελαιώνα της Σάμου, είναι κυριολεκτικά κωμικό, τόσο για τον ίδιο, όσο και για τον...σκιτζή κυβερνητικό εκπρόσωπο κ. Πεταλωτή. Διαβάστε εδώ και εδώ το κανονικό ξεμπρόστιασμα του δόλιου, ψευτάκου και υβριστή Παγκαλοσηφουνάκη. Δυστυχώς, τα φωτοτυπικά μηχανήματα υπάρχουν και μερικοί, πιο "γάτες" από αυτόν, ξέρουν να τα χειρίζονται...

“Ο επιχειρηματίας που για εταιρικά ή προσωπικά του συμφέροντα μέσω τηλεόρασης απευθύνεται στο λαό, παραπέμπει στο μακαρίτη προκαθήμενο με κοσμική πλέον περιβολή”.
Tα παραπάνω είναι περσινές δηλώσεις του Παγκαλοσηφουνάκη για Βγενόπουλο, όπου δράττεται της ευκαιρίας για να βρίσει και πάλι τον - νεκρό πλέον προ πολλού - Χριστόδουλο! Εντελώς αναίτια. Οι εμμονές, εμμονές...

Τελικά, όσο και να μην ήμουν οπαδός του μακαρίτη του Χριστόδουλου, θα πρέπει να παρατηρήσω, βλέποντας το ρεζίλεμα Παγκαλοσηφουνάκη, ότι η εκδίκηση όντως είναι πιάτο που τρώγεται κρύο. Μέχρι και παγωμένο, θα έλεγα.

a-ergodes