Κάνοντας μία αναδρομή στα μαθητικά μου χρόνια, θυμάμαι πλήθος λαού να διαδηλώνει στους δρόμους φωνάζοντας, και μεγάλο μέρος αυτού να προβαίνει και σε πιο ακραίες αντιδράσεις όπως κάψιμο κινηματογράφων, προπηλακισμούς κλπ. Ο λόγος σήμερα ίσως σε μερικούς να φανεί γελοίος, ίσως οι περισσότεροι να μη γνωρίζουν καν σε τι αναφέρομαι. Ήταν η προβολή της ταινίας «ο τελευταίος πειρασμός». Κάποια χρόνια αργότερα, σε μεγαλύτερη πλέον ηλικία, θυμάμαι παρόμοιες διαδηλώσεις πλήθους κόσμου όλων των ηλικιών και όλων των κομμάτων, με αιτία την κατάργηση των γραμμάτων Χ.Ο. από τις ελληνικές μας ταυτότητες.
Δε θα σχολιάσω το ορθό ή το λάθος των κινητοποιήσεων αυτών. Δεν μπορώ όμως να αφήσω ασχολίαστο το σθένος και την αντίδραση ενός γενικά αποδεκτού, ίσως και παγκοσμίως, ως επαναστατικού λαού, ο οποίος κατέφευγε σε αψυχολόγητες κατά πολλούς ενέργειες, όταν του προσέβαλλαν τις ιδέες, τις αρχές και τα πιστεύω του. Αυτός ήταν ο τότε Έλληνας. Κινδυνολογώντας λοιπόν με μία ίσως φανταστική θεωρία συνομωσίας, διακρίνεται καθαρά ότι αν οποιοσδήποτε ήθελε να προβεί σε ενέργειες προσβλητικές για την Ελλάδα, θα έπρεπε να αναθεωρήσει τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να προσεγγίσει τους Έλληνες, προκειμένου να μην τους αντιμετωπίσει μαζικά, θα έπρεπε να τους διασπάσει.
Φτάνοντας λοιπόν στην εποχή που ζούμε σήμερα, ξαναφέρνω στο μυαλό μου τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν το τελευταίο εξάμηνο, προσπαθώντας πλέον να τα δω συγκεντρωτικά ως αιτίες ή αφορμές, με τις αντίστοιχες αντιδράσεις. Λίγες μέρες λοιπόν μετά τις εκλογές, ανακοινώνεται με τον πιο επίσημο τρόπο η απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας, ο Τιτανικός - Ελλάδα, η πιθανή χρεοκοπία της χώρας μας και όλα αυτά τα τραγελαφικά. Και ο πρώτος σπόρος φόβου τοποθετείται στον Έλληνα. Οι παππούδες αρχίζουν να συζητούν στα καφενεία για τα spreads, οι νεότεροι σκέφτονται τι αντίκτυπο θα έχει στη δουλειά και τη ζωή τους. Ταυτόχρονα καταργούνται τα υπουργεία Μακεδονίας – Θράκης, το υπουργείο Αιγαίου και η λέξη «εθνική» μπροστά από τα υπουργεία παιδείας και οικονομίας, γράφονται βιβλία για τους νέους μας για το «τι είναι η πατρίδα μας», βιβλία της πρώτης δημοτικού διδάσκουν τα παιδιά μας για τον Κωστάκη και τον Χασάν και ποια είναι τα έθιμά τους όταν χάνουν το πρώτο δόντι τους.
Δυστυχώς όμως το μυαλό εκείνη τη στιγμή σκέφτεται συνειδητά. Είπαμε, πρέπει να μάθουμε τι είναι spreads και πως μας επηρεάζει. Προσπερνώντας τώρα κάνα δυο μήνες συνεχούς βομβαρδισμού από τα «ανεξάρτητα» ΜΜΕ για τη χρεοκοπία της Ελλάδος, την επιτυχία της κυβέρνησης, τη χρεοκοπία της Ελλάδος, την επιτυχία της κυβέρνησης και πάει λέγοντας, δεχόμαστε το δεύτερο καμπανάκι· νόμος ιθαγένειας με ότι μπορεί να συνεπάγεται, κατάργηση θρησκευτικών και εθνικών συμβόλων από σχολεία, δικαστήρια και αστυνομία για εναρμόνιση με το ευρωπαϊκό δίκαιο, κατάργηση παρελάσεων λόγω οικονομικών προβλημάτων κλπ.
Σκέφτομαι λοιπόν· «αυτό είναι, δε θυμάμαι άλλη φορά να μου προσβάλλουν έτσι τις αρχές μου. Αύριο θα κατέβω μαζί με τον κόσμο στους δρόμους». Αλλά που μυαλό γι αυτά. Έτσι και αλλιώς, πρέπει να γιορτάσω μαζί με τον πατέρα μου, 70 και κάτι, ότι η ΕΕ και το ΔΝΤ μας διαθέτουν δίχτυ ασφαλείας, αν και δεν το χρειαζόμαστε, αφού λεφτά δε ζητάμε. Πρέπει επίσης να βγάλω και τις οικονομίες μου από την τράπεζα, για καλό και για κακό, να τις κάνω μασούρια ή να τις βάλω σε θυρίδα, έτσι για ασφάλεια.
Και για να μη μακρηγορώ, πετάγομαι στο σήμερα· ψήφιση φορολογικού νομοσχεδίου και ταυτόχρονα ανακοίνωση ότι το ΔΝΤ είναι εδώ, με διαρροές όπως κατάργηση δώρου και απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, κατάργηση μονιμότητας στο δημόσιο κλπ.
Εντελώς τυχαία την ίδια μέρα, υπογράφεται εγκύκλιος που επιτρέπει σε αλλοδαπούς να φοιτήσουν στις Ελληνικές στρατιωτικές σχολές, να υπηρετήσουν και να προστατέψουν την «πατρίδα» τους.
Το καμπανάκι πλέον γίνεται καμπάνα που δε με αφήνει να ηρεμήσω, να κοιμηθώ.
Φοβάμαι όμως, φοβάμαι ότι αύριο δε θα έχω δουλειά, δε θα μπορώ να ζήσω την οικογένειά μου, φοβάμαι τα πάντα γαμώτο… Συζητώ με τον πατέρα μου, με τους παππούδες μου. Δε φοβήθηκαν τόσο ούτε στην κατοχή, ούτε στον εμφύλιο, ούτε στη χούντα. Και γω τα έχω κάνει πάνω μου. Ίσως να μην έχει φοβηθεί τόσο άλλος Έλληνας τα τελευταία εκατό χρόνια και τους δέκα τελευταίους πολέμους. Είμαι παγωμένος, έχω παραλύσει. Και κάπου από το υποσυνείδητό μου ακούω· «δηλαδή τι θα γίνει όταν με το καλό αναλάβει το ΔΝΤ και απολυθώ; θα μου καταργήσουν, που λέει ο λόγος, και το Σταυρό από τη Σημαία μου; Και αν τότε ξυπνήσω, θα μπορώ να κάνω κάτι ή θα βρίσκομαι προ τετελεσμένων γεγονότων; Που είμαστε γαμώτο οι Έλληνες του τελευταίου πειρασμού και του Χ.Ο.;».Όπως προείπα, έπλασα στο μυαλό μου μία θεωρία συνομωσίας. Ή μήπως όχι;
Και έρχομαι σε σας, του κατόχους των blogs. Δε γνωρίζω τους σκοπούς και τους στόχους σας. Θέλω να πιστεύω ότι είναι αγνοί, ότι θέλετε να ανοίξετε τα μάτια αυτών που σας διαβάζουν. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ακόμη και αν δεν το ξέρετε, έχετε μεγάλη δύναμη στα χέρια σας.
Καθορίστε μία ημερομηνία, πρωτομαγιά π.χ., να κατεβούμε στους δρόμους ειρηνικά.
Δε χρειάζεται να είναι εργάσιμη, δε θα απαιτήσουμε οικονομικές λύσεις, θα απαιτήσουμε εθνικές λύσεις, να σταματήσει η προσβολή των αρχών και ιδεών μας. Δε θα παραλύσουμε την κίνηση ή την οικονομία μας. Απλώς θα δείξουμε ότι ακόμη είμαστε υπολογίσιμοι, ακόμη πρέπει να μας φοβούνται ως ενωμένο λαό.
Υπενθυμίστε την ημερομηνία και ώρα καθημερινά, να μη χάνεται στις παλιότερες αναρτήσεις. Την επόμενη αργία πάλι έξω, χωρίς πανό ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΑΜΕ και όλα τα παρεμφερή, σε όλες τις πόλεις μας. Την επόμενη αργία πάλι. Και πάλι… μέχρι να μας αφήσουν ήσυχους. Και ποιος ξέρει, ίσως έτσι να λυθούν και τα οικονομικά μας προβλήματα.
Όσον αφορά τους αναγνώστες των blogs, ο καθένας σας φαντάζομαι διαβάζει τουλάχιστον πέντε έξι blogs. Αναρτήστε το και στα υπόλοιπα που διαβάζετε, αν είναι δυνατό να αναρτηθεί σε όποιο blog υπάρχει. Ο σκοπός είναι κοινός και αυτό είναι το μέσο συνεργασίας μας. Διαδώστε το προφορικά, να ενημερωθούν οι μεγαλύτεροι που δεν ασχολούνται με τους υπολογιστές, ή οι μικρότεροι που χρησιμοποιούν το διαδίκτυο μόνο για να κατεβάσουν το καινούριο DVD της Τζούλιας.
Αν είναι θεωρία συνομωσίας, δεν έγινε και τίποτε. Ευκαιρία να αναβιώσουμε και τη συνήθεια της κυριακάτικης βόλτας που είχαμε παλιά. Έτσι και αλλιώς, δε θα ενοχλήσουμε κανέναν. Αν όμως δεν είναι, αν τελικά οι πολιτικοί μας δεν είναι Forest Gump, παραπληγικοί, ηλίθιοι και ό,τι άλλο, αλλά πολύ πιο έξυπνοι απ’ ότι έχουμε φανταστεί, και μεις δεν αντιδράσουμε έγκαιρα, τότε από τώρα εύχομαι στα παιδιά και στα εγγόνια σας
KALO KOYRAGIO
Σουηδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου