του Γαβριήλ Χαρίτου-
Την πρώτη φορά που είχα περάσει στην 'άλλη' Λευκωσία, την κατεχόμενη, δεν μπορώ να κρύψω πόσο μού είχε κάνει εντύπωση η διαφορά του χωροχρόνου. Τότε το οδόφραγμα της οδού Λήδρας ήταν ακόμα κλειστό και για να πας εκεί που θα υπήρχε κάποιο ίχνος ζωής, έπρεπε να περάσεις από κάτι δρομάκια που δε σού θύμιζαν με τίποτα ότι λίγα λεπτά πιο πριν βρισκόσουν στην πολύ busy Λευκωσία. Ελάχιστα αυτοκίνητα και φωτεινοί σηματοδότες μετρημένοι στα δάχτυλα της μίας παλάμης.
Το κατεχόμενο τμήμα της παλιάς Λευκωσίας δεν είχε απολύτως τίποτα να σε κρατήσει, παρά μόνο το "Μεγάλο Χάνι", για να πιείς έναν καφέ της προκοπής και να τσιμπήσεις κάτι πρόχειρο. Οι παράδρομοι της παλιάς συνοικίας ήταν γεμάτοι από μηχανουργεία και σιδηρουργεία που τα έχουν αποκλειστικά τούρκοι έποικοι της Ανατολίας, δίπλα από τις γνωστές κόκκινες ταμπέλες του κατοχικού στρατού που σού έλεγαν διάφορα 'απαγορεύεται΄ με μεγάλα γράμματα και με έναν ζωγραφισμένο στρατιώτη να βαστά το όπλο του, καλού-κακού. Τίποτα δεν άλλαξε από τότε. Ίδια χάλια.
Την τελευταία φορά που βρέθηκα εκεί, οι κόκκινες ταμπέλες με περίμεναν πάλι στους παραδρόμους. Αυτή τη φορά όμως το Ψευδοκράτος αποφάσισε να μιλήσει στη δική μου γλώσσα, με μία ανορθόγραφη Προειδοποίηση.
Η λέξη 'ευθήνη' βγάζει πολλά μάτια.
Αυτή τη φορά είδα ότι το καθεστώς άρχισε να νοιάζεται πώς θα κατατοπίσει καλύτερα τους 'επισκέπτες' του, ούτως ώστε να μην καταλήγουν σε ένα από τα πολλά αδιέξοδα με τις κόκκινες ταμπέλες και τον φαντάρο να τους κοιτά καλά-καλά. Έτσι, λίγα μέτρα αφού περάσεις τον υποτιθέμενο 'συνοριακό έλεγχο' και την ανορθόγραφη ΄Προειδοποίηση΄, με περίμενε ένας χάρτης.
Ο χάρτης της κατεχόμενης πλευράς της πόλης, με τη δική του σημειολογία που δεν ήταν δυνατόν να μην προσέξεις:
Ξαφνικά διαπιστώνω ότι... ούτε λίγο ούτε πολύ, οι δρόμοι που μόλις είχα περπατήσει στην ελεύθερη πρωτεύουσα είχαν χάσει το όνομά τους. Ενώ αντίθετα, εδώ, ανάμεσα στα ψέμματα, οι δρόμοι έχουν πια ονοματισθεί. Πώς να χαθείς μετά στα σοκάκια; Αδύνατον..
Οι ταμπέλες στους δρόμους έχουν γίνει κατά πολύ περισσότερες από παλιά. Και αν κάτι κατάλαβα τον περασμένο Ιανουάριο στην κατεχόμενη Λευκωσία είναι ότι το μόνο που δεν γνωρίζει σύνορα και ιδεολογία είναι το εμπόριο.
Απόδειξη : οι ελληνικές επιγραφές στα μαγαζιά.
Έτσι, ο Γιουσούφ λίγα μέτρα πιο πέρα 'ράβει και γυναικεία', και σε περίπτωση που δεν θα βρίσκεται 'εντός', γράφει και το κινητό του φαρδιά-πλατιά στη βιτρίνα, για ώρα ανάγκης.
Δίπλα στην (αξίας 4,50€!!) μερίδα γύρου κοτόπουλο, ο σουβλατζής προσφέρει και μία (1) ελληνική πίττα γύρο, ατίμητη.. (Ναι, η πίτα στα Κατεχόμενα γράφεται -λέει- με δύο ταύ.)
και ρολόγια επιδιορθώνονται
-κατά προτίμηση SEIKO, αληθινά ή μαϊμούδες.
Και καθώς κατεβαίνουμε προς την εκκλησία της Αγίας Σοφίας, που ήδη από την Οθωμανική κατοχή είχαν φροντίσει να την μεταλλάξουν στο μοναδικό 'ενετικού ρυθμού' τζαμί που έχω δει ποτέ στη ζωή μου (σαν να έχουν προηγούμενα οι γείτονες με την Αγία Σοφία ή μού φαίνεται;) , μία επιγραφή (στα τουρκικά αυτή τη φορά), που μού υπενθύμισε πού ακριβώς βρίσκομαι:
Πόσες φορές πια να δεις την κόκκινη αφίσα που σου λέει 'απαγορεύεται';
Καθόλου ευχάριστο αυτό το ρήμα, τελικά.
Ακόμα και γι'αυτόν που 'απαγορεύει'..
Και Ψευδοποσοστά...
Ο βασικός μύθος που προβάλεται από το κατοχικό καθεστώς από την πρώτη μέρα της κατοχής μέχρι και σήμερα είναι ότι με την κατάληψη του βόρειου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας έγινε επιτέλους πραγματικότητα η αυτοδιάθεση του Τουρκοκυπριακού λαού. Αυτό μαθαίνουν τα παιδάκια στο σχολείο, αυτό λέγεται και ξαναλέγεται από τους αξιωματούχους του Ψευδοκράτους. Ο ανυποψίαστος ξένος αλλά και ελλαδίτης θα δεχθεί αυτό το ιδεολόγημα, αφού ακούγεται πέρα για πέρα αληθές, ρεαλιστικό και λογικό. Άλλωστε κάθε κρατική οντότητα, είτε αναγνωρίζεται διεθνώς είτε όχι, ως επί το πλείστον βασίζεται στην γενικώς παραδεδεγμένη αρχή του έθνους-κράτους.
με αυτό το διαβατήριο δεν πας πουθενά..
Τι γίνεται όμως όταν αυτό το 'Τουρκοκυπριακό έθνος-κράτος' θεωρεί πολίτες του και ανθρώπους που ουδεμία σχέση έχουν με την τουρκοκυπριακή εθνοτικοθρησκευτική μειονότητα; Και πώς αυτή η πολιτική 'εσωτερική' επιλογή επηρεάζει γενικότερα τις εξελίξεις;
Μια απλή βόλτα στα στενοσόκκακα της κατεχόμενης πλευράς της Λευκωσίας λύνει πολλές απορίες. Τα σπασμένα τζάμια των ερειπωμένων πολυκατοικιών, οι κλειδωμένες πόρτες των μονοκατοικιών από τη μια και από την άλλη τα παραπήγματα που επιβιώνουν οι λεγόμενοι Karasakal (μαυρομουσάτοι) τούρκοι έποικοι της Ανατολίας είναι ο υποτιθέμενος 'κρυφός άσσος' στο μανίκι του καθεστώτος, αλλά και η απίστευτη παγκόσμια πρωτοτυπία της λεγόμενης Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου.
Κι έτσι, ενώ άλλες χώρες κρύβουν με επιμέλεια π.χ. το πυρηνικό τους οπλοστάσιο, τις στρατιωτικές τους βάσεις ή (όρα Ελλάδα) την πραγματική εικόνα της κατεστραμμένης τους οικονομίας, το Ψευδοκράτος κρύβει τους ..πολίτες του.
η λευκωσιάτικη γειτονιά των Karasakal, επί της Πράσινης Γραμμής
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι επισήμως κανείς δεν ξέρει τον ακριβή αριθμό του πληθυσμού του Ψευδοκράτους. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, που κι αυτές βασίζονται στα επίσημα κυπριακά δημοτολόγια που μέχρι πρότινος και ως προς τους Τουρκοκυπρίους πολίτες ήταν ανενημέρωτα από το 1974 μέχρι σήμερα, οι 'πολίτες' του Ψευδοκράτους θα πρέπει να είναι γύρω στις 150.000 ψυχές, με τους τούρκους εποίκους να αποτελούν σχεδόν το 50% του πληθυσμού.
Αλλά το πληθυσμιακό μυστήριο δεν τελειώνει εδώ :
Το βασικό ζητούμενο είναι πόσοι από τους τούρκους εποίκους έχουν πάρει την λεγόμενη 'υπηκοότητα' του Ψευδοκράτους. Και αυτό ακριβώς είναι το ..Τζόκερ της Άγκυρας και του καθεστώτος.
κλειδωμένες πόρτες και
'En Buyuk Allah - ο Θεός είναι Παντοδύναμος' στην κατεχόμενη Λευκωσία
Σχηματικά λοιπόν, στα Κατεχόμενα συναντά κανείς
τις εξής υποδιαιρέσεις 'υπηκοοτήτων'.
Κατηγορία πρώτη :
Οι νόμιμοι κάτοικοι του νησιού είναι αναμφίβολα οι Τουρκοκύπριοι που είτε είναι εγγεγραμμένοι στα δημοτολόγια της Κυπριακής Δημοκρατίας καθώς και οι απόγονοί τους. Η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς έσπευσαν και πήραν τα Κυπριακά τους διαβατήρια με το που άνοιξαν τα οδοφράγματα, ενημέρωσαν τις οικογενειακές τους μερίδες στις πόλεις από τις οποίες κατάγονται στον ελεύθερο νότο, ενημέρωσαν τις κτηματολογικές μερίδες των ακινήτων τους, ενώ παράλληλα κράτησαν την 'τουρκοκυπριακή' τους 'υπηκοότητα', παραμένοντας στα σπίτια που άφησαν άδεια οι ελληνοκύπριοι πρόσφυγες.
Κατηγορία δεύτερη :
Οι τούρκοι έποικοι που μεταφέρθηκαν έκοντες-άκοντες από το '74 μέχρι και σήμερα. Αυτοί μέχρι και το 1983, οπότε και 'δημιουργήθηκε' το παράνομο κρατικό μόρφωμα, ήταν αμιγώς τούρκοι πολίτες, οι οποίοι απλώς εγκαταστάθηκαν στην κατεχόμενη Κύπρο, η οποία τότε υπαγόταν διοικητικά στην επαρχία της Μερσίνας, της πιο κοντινής τουρκικής πόλης στα απέναντι παράλια. Με το που δημιουργήθηκε το Ψευδοκράτος, όσοι από αυτούς ήθελαν με μια απλή δήλωση της διεύθυνσης κατοικίας τους, έπαιρναν την 'υπηκοότητα' του Ψευδοκράτους, ενώ παράλληλα, εάν ήθελαν να ταξιδέψουν εκτός Τουρκίας, αποκτούσαν τουρκικό διαβατήριο για να έχουν τη δυνατότητα να ταξιδεύουν. Αυτή η κατηγορία κατοίκων δεν έχει το δικαίωμα να περνά στις ελεύθερες περιοχές, αφού ουσιαστικά βρίσκονται παράνομα στο νησί.
Κατηγορία τρίτη :
Μετά την δημιουργία του Ψευδοκράτους, η ροή τούρκων εποίκων από την Ανατολία συνεχίστηκε. Οι διαδικασία λήψης της 'τουρκοκυπριακής υπηκοότητας' ήταν πάλι εύκολη γι'αυτούς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι την απέκτησαν. Τα παιδιά τους όμως που γεννήθηκαν στα Κατεχόμενα, είναι 'τουρκοκύπριοι υπήκοοι', και ζουν και αυτοί όπως και οι γονείς τους παράνομα στο νησί.
Κατηγορία τέταρτη :
Οι διάφοροι αγοραστές-ευκαιρίας από το εξωτερικό, οι οποίοι κατοικούν μόνιμα στα Κατεχόμενα με 'άδειες παραμονής' του Ψευδοκράτους, ενώ ακόμα δεν έχει ξεκαθαριστεί τι θα γίνει στην περίπτωση των απογόνων τους.. Άραγε θα δωθεί και σε αυτούς η δήθεν 'υπηκοότητα', για να μπλέξει ακόμα περισσότερο το πληθυσμιακό κουβάρι;
Τίποτα δεν αποκλείεται.
Άλλωστε το απλό αξίωμα που φαίνεται να ακολουθεί το τουρκικό master-mind είναι το εξής ένα : όταν μια υπόθεση είναι μπλεγμένη ήδη, η λύση είναι να μπλεχτεί ακόμα περισσότερο - και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε η ..μη λύση να γίνει ...η μόνη λύση!
Ακούγεται παράδοξο, και όμως δεν είναι.
Η μόνη φορά που είναι δυνατόν να μάθει κανείς πόσοι και ποιοί τέλος πάντων είναι οι φερόμενοι ως 'υπήκοοι' του Ψευδοκράτους -μέσα πάντα από το φίλτρο των ΜΜΕ της Τουρκίας και των Κατεχομένων- είναι οι....εκλογές. Γιατί, εν πάση περιπτώσει, όσο παράνομες και να είναι, δεν μπορεί, κάποιοι άνθρωποι σηκώνονται το πρωί, παίρνουν το εκλογικό τους βιβλιάριο παραμάσχαλα, στέκονται στην ουρά, κρύβονται πίσω από κάποιο παραβάν και..ψηφίζουν. Και τα εκλογικά αποτελέσματα έχουν να κάνουν με απόλυτους αριθμούς, με ποσοστά και με έδρες.. Πόσο αόριστα θα μπορούσαν να είναι όλα αυτά;
Έτσι όπως φαίνεται να έχουν βαλτώσει οι διακοινοτικές διαπραγματεύσεις, οι σημερινές εκλογές στα Κατεχόμενα για την ανάδειξη του λεγόμενου 'Προέδρου της ΤΔΒΚ' πολύ λίγη ουσιαστική σημασία έχουν για την πορεία των συνομιλιών. Ο εκάστοτε Τ/Κ Πρόεδρος εκ των πραγμάτων δεν αυτενεργεί, αφού πρέπει να υπακούει την His-Master's-Voice Άγκυρα. Οπότε, ουσία: μηδέν.
Και ό,τι αποτέλεσμα και να βγει, από τη στιγμή που ο αριθμός του πληθυσμού στα Κατεχόμενα είναι επισήμως άγνωστος, άρα και το μέγεθος του εκλογικού σώματος είναι κι αυτό επισήμως άγνωστο, συμπεραίνουμε ότι ακόμα και τα ..ποσοστά τηλεθέασης της AGB είναι...εγκυρότερα από τα αυριανά εκλογικά ποσοστά.
Η μόνη πραγματική σημασία που έχουν αυτές οι εκλογές -και αν υποθέσουμε ότι οι άμεσες εξελίξεις στο νησί θα καταλήξουν σε μια κάποια λύση- είναι η ...ανακοίνωση του αριθμού ψηφοφόρων που θα συναποτελείται από τις πρώτες τρεις κατηγορίες κατοίκων των Κατεχομένων (Ναι, το καθεστώς δεν αναγνωρίζει δικαίωμα ψήφου για τους 'πλούσιους ξένους αγοραστές ευκαιρίας'. Τουλάχιστον όχι ακόμα..). Και έτσι θα έχουμε πάρει μια σαφή εικόνα σε ό,τι αφορά την αριθμητική απαίτηση της Άγκυρας περί του πόσοι έποικοι 'θα πρέπει' κατά τη γνώμη της να μείνουν για τα καλά στα κλεμμένα σπίτια των Ελληνοκυπρίων προσφύγων...(και....καλώστους...!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου