Παραδίδουν την ύδρευση των νησιών σε ιδιώτες - Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΞΕΠΟΥΛΑΕΙ

Του Γιωργου Λιαλιου

Ιδιωτικές εταιρείες που να αναλάβουν την κατασκευή και λειτουργία μονάδων αφαλάτωσης στα άνυδρα νησιά αναζητεί το υπουργείο Υποδομών.

Οι βασικές αρχές του σχεδίου δόθηκαν πριν από λίγες ημέρες σε δημόσια διαβούλευση, με στόχο η -οικονομικά ασύμφορη- μεταφορά νερού στις Κυκλάδες, τα Δωδεκάνησα και να νησιά του βορείου Αιγαίου να αποτελεί παρελθόν μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.

Το οξύ υδατικό έλλειμμα πολλών νησιών, αντίθετα με ό,τι πιστεύουμε, δεν περιορίζεται μόνο στους καλοκαιρινούς μήνες. «Τα λεγόμενα ”άνυδρα” νησιά χρησιμοποιούν δικές τους πηγές μόνο για 2-3 μήνες τον χειμώνα. Ολο τον υπόλοιπο χρόνο χρειάζονται τη μεταφορά νερού. Απλά το καλοκαίρι, λόγω του τουρισμού, το πρόβλημα γίνεται ιδιαίτερα οξύ», εξηγεί στην «Κ» ο γενικός γραμματέας Αιγαίου και Νησιωτικής πολιτικής (του υπουργείου Υποδομών) κ. Δημ. Χαλκιώτης. «Η δε μεταφορά νερού είναι μια ιδιαίτερα ακριβή διαδικασία (σ.σ. σήμερα κοστίζει 12,49 ευρώ/κυβικό), η οποία επηρεάζεται από αστάθμητους παράγοντες, όπως ο καιρός, ο προγραμματισμός της εταιρείας που μεταφέρει το νερό κ.λπ. Δημιουργώντας αφαλατώσεις σε όλα τα άνυδρα νησιά ευελπιστούμε ότι θα αντιμετωπίσουμε οριστικά το πρόβλημα».

Το σχέδιο που έδωσε σε δημόσια διαβούλευση πριν από μερικές ημέρες το υπουργείο Υποδομών αφορά τη δημιουργία μονάδων αφαλάτωσης σε όλα τα νησιά που εξυπηρετούνται σήμερα (μερικώς ή αποκλειστικά) με μεταφορά νερού:

στις Κυκλάδες την Αμοργό (δύο μονάδες, στα Κατάπολα και την Αιγιάλη), τη Δονούσα, τα Κουφονήσια, την Ηρακλειά, τη Θηρασιά, τη Σίκινο, τη Φολέγανδρο και την Κίμωλο και στα Δωδεκάνησα το Καστελόριζο, τη Χάλκη, την Πάτμο, τους Λειψούς, το Αγαθονήσι, τους Αρκιούς και την Ψέριμο. Στο πρόγραμμα ενδέχεται να προστεθούν πέντε ακόμα νησιά (Κύθνος, Αντίπαρος, Τήλος, Νίσυρος, Λέρος) που είχαν ενταχθεί στο Γ΄ ΚΠΣ για τη δημιουργία αφαλάτωσης, αλλά λόγω δικαστικής διαμάχης των διαγωνιζόμενων εταιρειών... οι πόροι χάθηκαν.

Οι αφαλατώσεις πρόκειται να δημιουργηθούν με ΣΔΙΤ (συμβάσεις δημοσίου - ιδιωτικού τομέα), με βάση τις οποίες ο ιδιώτης θα αναλαμβάνει την κατασκευή και τη λειτουργία της μονάδας, ενώ το κράτος θα αγοράζει το νερό που παράγεται (γενικά υπολογίζεται ότι το νερό της αφαλάτωσης κοστίζει 2 - 2,5 ευρώ/κυβικό). Το υπουργείο Υποδομών ζητεί οι μονάδες να καλύπτουν τις ενεργειακές τους ανάγκες με τη χρήση ανανεώσιμων πηγών, όπου αυτό είναι εφικτό, καθώς οι αφαλατώσεις έχουν σημαντικές ενεργειακές ανάγκες.

Πόσες λειτουργούν

Σήμερα σε όλη τη νησιωτική Ελλάδα λειτουργούν 42 μονάδες αφαλάτωσης, από τις οποίες οι 24 στις Κυκλάδες (Σύρος, Μύκονος, Πάρος, Τήνος, Σαντορίνη, Σχοινούσα, Σίφνος, Θηρασιά, Μήλος, Ιος και η πλωτή μονάδα στην Ηρακλειά), οι 7 στο βόρειο Αιγαίο (Χίος, Νίσυρος, Λέρος, Οινούσες), οι 8 στο Ιόνιο (Ιθάκη, Παξοί, Κέρκυρα) και οι υπόλοιπες 3 στον Πόρο, την Κρήτη και την Εύβοια.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάλογα σχέδια (για να λυθεί το υδατικό πρόβλημα ορισμένων νησιών μέσω σταθερών ή πλωτών μονάδων αφαλάτωσης) έχουν ανακοινωθεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, ωστόσο έχουν όλες πέσει στο κενό ή έχουν χαθεί σε ατέρμονες δικαστικές διαμάχες. Αιτία δεν είναι άλλη από το σημαντικό οικονομικό αντικείμενο της υπόθεσης.