H Ποινικοποίηση του Πατριωτισμού

Άποψη της κατεχόμενης Κύπρου από φυλάκιο στην «Πράσινη Γραμμή».

του Πανίκου Ελευθερίου

από την Άσσια - κατεχόμενη Αμμόχωστο

Ένας 18χρονος φαντάρος τόλμησε να εισβάλει σε μη-επανδρωμένο τουρκικό φυλάκιο και να ξεφύγει έχοντας ως λάφυρο του την τουρκική σημαία, την οποία κατέβασε από τον ιστό της, κράνος και αλεξίσφαιρο γιλέκο. Δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία για το είδος των αντιδράσεων που θ' ακολουθούσαν το περιστατικό αυτό. Οι απόψεις των «συνετών» ηγετών μας, ήταν γνωστές πριν καλά-καλά ακουστούν. Με βάση την πείρα των τελευταίων 35 χρόνων της κατοχής, ξέραμε εκ των προτέρων ότι θα συνοψίζονταν στα εξής: «Κανείς δεν μπορεί, ενεργώντας αυτόβουλα, να παίρνει την τύχη του τόπου στα χέρια του. Αυτό είναι δουλειά της πολιτικής ηγεσίας του τόπου».

Γιατί αναστατώθηκαν κάποιοι τόσο πολύ; Γιατί ξεχνούν τόσο εύκολα ότι η «Πράσινη Γραμμή» είναι γραμμή καταπαύσεως του πυρός; Ότι παρά το «καλό κλίμα» στις συνομιλίες και τις προοπτικές για «επανένωση» με «λύση» συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, υπάρχει ακόμα ο κατοχικός στρατός, ο οποίος δεν αποχωρεί με τέτοιες «λύσεις» (και θα πρέπει να περιμένουμε κάποιες «μεταβατικές περιόδους» για να γίνει αυτό - αν γίνει); Είναι γεγονός ότι είναι επικίνδυνο να κάνει ο καθένας του κεφαλιού του. Πράγματι, δίκοπο μαχαίρι η περίπτωση. Αλλά μήπως ο στρατιώτης είναι ο μόνος που κάνει του κεφαλιού του; Επειδή π.χ. ο Δημήτρης Χριστόφιας είναι εκλεγμένος πρόεδρος, του δίνει κανείς το δικαίωμα να κάνει του κεφαλιού του κι αθετώντας τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, να δέχεται εκ περιτροπής προεδρία, παραμονή εποίκων, παρεκκλίσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο και συνεταιρικό κράτος (και να ισχυρίζεται ταυτόχρονα ότι επιδιώκει λύση αρχών); Ποιος από τους συγκεκριμένους δύο λοιπόν, που κάνουν του κεφαλιού τους, θεωρείται ως ο πιο επικίνδυνος για τον Κυπριακό Ελληνισμό;

Γιατί τα έχουν όλοι με τον φαντάρο; Γιατί τον καταδικάζουν και γιατί με την στάση τους γενικά, πνίγουν την όποια φωνή αντίστασης σ' αυτό τον τόπο;

Γιατί ολοφύρονται κάθε φορά που υπάρχει μια έμπρακτη αμφισβήτηση της κατοχής και της κατάντιας στην οποία μας έσυραν οι «μυαλωμένοι» ηγέτες μας;

Γιατί ενώ συγκινήθηκαν όλοι για το φτύσιμο του Ολκτάτζ από τον ηρωικό εθνοφρουρό το 1974, έχουν τώρα βγει έξω από τα ρούχα τους για την ενέργεια του εθνοφρουρού μας;

Δεν είναι σχήμα οξύμωρο;

Αν δεν είναι, είναι μήπως ένδειξη ότι ηγέτες έχοντες ηττημένα μυαλά, συμβιβάστηκαν πράγματι με την κατοχή; Είναι κι αυτοί κάποιοι προβληματισμοί που πρέπει να γίνουν.

Η αντιμετώπιση της οποίας τυγχάνει το συγκεκριμένο περιστατικό, είναι ενδεικτική της σύγχυσης στην οποία βρίσκεται επί μακρόν η Κυπριακή κοινωνία.

Τις ίδιες στερεότυπες απαντήσεις δίνουν κι οι απλοί πολίτες αφού είναι δεδομένο ότι στην μεγάλη πλειοψηφία τους, βασίζονται πλήρως στην γνώμη των ηγεσιών. Με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό, αφελείς και ευκολόπιστοι πολίτες συνεχίζουν να στηρίζουν «σοφούς ηγέτες» παρά τις απίστευτες συνεχείς υποχωρήσεις τους στο Κυπριακό. Ενώ δηλαδή, οι ηγέτες έχουν μας έχουν αποδεδειγμένα οδηγήσει στα πρόθυρα της οριστικής νομιμοποίησης της κατοχής, οι πολίτες συνεχίζουν πεισματικά να είναι θιασώτες του δόγματος «πίστευε και μη ερεύνα» όσον αφορά τις επιλογές της ηγεσίας τους. Το αποτέλεσμα: Ο τόπος πάει από το κακό στο χειρότερο, με την απειλή της Αγγλικής εμπνεύσεως «λύσης» να επικρέμεται απειλητικά (όσο ποτέ άλλοτε) πάνω από την Κύπρο.

Επιχειρείται η ποινικοποίηση του πατριωτισμού. Το συμβάν ήδη αποσιωπήθηκε κι ο φαντάρος βρίσκεται κλειδωμένος στο κελί της στρατονομίας.

«Σώφρονες ηγέτες» βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, έτοιμοι να καταπνίξουν την οποιαδήποτε φωνή αξιοπρέπειας και αντίστασης η οποία δυσκολεύει το έργο του συμβιβασμού με τα δεδομένα της εισβολής που θα γίνει στην βάση της ψευδεπίγραφης «επανένωσης».

Ο άγνωστος εθνοφρουρός αποτελεί ένα νέο πονοκέφαλο γι' αυτούς.

Ίσως στο τέλος τον βγάλουν τρελό για να μειώσουν την πράξη του. Όπως άλλωστε έκαναν και σε άλλες περιπτώσεις.

Άδικα προσπαθούν!

Ο πονοκέφαλος αυτός δεν θα είναι προσωρινός.

Θα είναι μόνιμος, γιατί οι Έλληνες αυτού του τόπου δεν έχουν καμία διάθεση να παραδοθούν αμαχητί.

Ας το βάλουν κι αυτό καλά, στα ηττημένα μυαλά τους.

Πηγή:ethniko-fronima