«Τόλμησες» να εκφράσεις τη γνώμη σου

Του Κωστή Ευσταθίου*

«Τόλμησες» να εκφράσεις τη γνώμη σου και να υποδείξεις εφτά σημεία στα οποία ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ενήργησε λανθασμένα και πέρα από τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και διακηρύξεις.

Θα μπορούσε, κάποιος, να ισχυρισθεί ότι «χαρίστηκες» και πως τα σημεία στα οποία ελέγχεται ο Πρόεδρος είναι πολύ περισσότερα ή πως είσαι υπερβολικός και ότι η αποδοχή της μόνιμης παρουσίας πενήντα χιλιάδων εποίκων για πάντα ανάμεσά μας ή, ακόμη ότι η αποδοχή του «συνεταιρισμού» δεν προϋποθέτει την εξομοίωση του κατοχικού μορφώματος σε «συνιστούν κράτος» και πως δεν μπορεί ο όποιος «συνέταιρος» να αποχωρήσει, όποτε το θελήσει (ή διαταχθεί να το κάνει), από ένα κράτος που τα μόνα ενοποιητικά του στοιχεία θα είναι αυτά μιας οποιαδήποτε εταιρείας.

Αντί επιχειρημάτων, δέχθηκες ξανά γιατρέ την απαξίωση και το επιτίμιο των κρατούντων. Το ότι τόλμησες γιατρέ δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.

Πάντα τολμούσες.

Από το ΕΑΜ και την ΕΟΚΑ μέχρι την αντίσταση πριν, κατά και μετά το πραξικόπημα, όταν αυτοί που σήμερα σε επιτιμούν απείχαν ή σιωπούσαν.

Πρώτος μίλησες για το αυτονόητο, ότι το Κυπριακό είναι πρόβλημα Εισβολής και Κατοχής, όταν αυτοί που σε επιτιμούν σήμερα ανακάλυπταν την «εσωτερική» του «πτυχή».

Συντρόφευσες γιατρέ τον Δώρο Λοΐζου στο χορό των δολοφονικών σφαιρών, όταν αυτοί που σε επιτιμούν σήμερα μιλούσαν για «καλό καραβοκύρη».

Μας έδωσες γιατρέ, πρώτος πάντα, ψυχή και φωνή το 2004 να ορθώσουμε ανάστημα και να πούμε Όχι στο Αμερικανόφερτο σχέδιο Ανάν/Χάνεϊ, όταν αυτοί που σε επιτιμούν σήμερα έλεγαν όχι για να τσιμεντώσουν το ναι. Τόλμησες γιατρέ να υπερασπιστείς τον Μαντέλα και τον Αραφάτ όταν ήταν «τρομοκράτες».

Είπες γιατρέ, τη μεγάλη αλήθεια πως δεν υπάρχουν προδότες λαοί αλλά προδομένοι λαοί, όταν αυτοί που σε επιτιμούν σήμερα εκθείαζαν τον Στάλιν το σφαγέα των λαών (ο άλλος ήταν ο Χίτλερ), που στην ιδεολογία της «συλλογικής ευθύνης» εξαφάνιζε λαούς και έθνη.

Είπες, ακόμη γιατρέ, πως ο Σοσιαλισμός είναι έννοια αδιάσπαστη της Δημοκρατίας, όταν αυτοί που σε επιτιμούν σήμερα σε αποκαλούσαν γι' αυτό διασπαστή και ρεφορμιστή και εκθείαζαν τον κάθε Τσαουσέσκου.

Μας έλεγες γιατρέ, τους ΕΔΕΚίτες, περήφανα παιδιά σου. Πως και να φύγεις γιατρέ βιολογικά ήσουν σίγουρος ότι η ΕΔΕΚ, τα παιδιά σου, θα ήμασταν πάντα στον αγώνα να φυλάμε Θερμοπύλες, ανυποχώρητοι και ανυπόταχτοι.

Το πίστευες γιατρέ και ίσως ακόμα σ' αυτό να ελπίζεις...

Και τώρα γιατρέ που δέχεσαι όλη την πνευματική τρομοκρατία επειδή «τόλμησες» να ασκήσεις κριτική στην εξουσία των επιτιμητών σου, αυτών που έχουν εισαγάγει τη δήθεν συλλογική ευθύνη των Ελλήνων της Κύπρου ως μέρος της πολιτικής τους ευελιξίας, τώρα που σου επιβάλλεται η απαξίωση και οι πάσης φύσεως χαρακτηρισμοί επειδή τόλμησες και πάλιν να ορθώσεις ανάστημα και να αρθρώσεις πολιτικό λόγο, το λόγο της ΕΔΕΚ που μας ενέπνευσες, εμείς τα παιδιά σου σιωπούμε.

Ψελλίσαμε μόνο, ως τρίτοι... μετριοπαθείς δημοκράτες ότι «σαν ιστορικός ηγέτης δικαιούσαι... να έχεις τη δική σου άποψη», προσποιούμενοι πως είμαστε παρόντες και με την ψευδαίσθηση πως μας λαμβάνει κανένας υπόψη, «ευπρεπείς και εκσυγχρονισμένοι», δεδομένοι, αλλοτριωμένοι και αυτοαναιρούμενοι εν ονόματι της, κατά τα άλλα, συμμετοχής στη διακυβέρνηση της ημικατεχόμενής μας πατρίδας.

Και μην εκπλαγείς γιατρέ αν αύριο ακουστεί πως το «κόμμα κάλυψε το γιατρό», άσχετα αν απέφυγε -επιμελώς- να πάρει θέση επί της ουσίας των θέσεων του «ιστορικού ηγέτη», όπως ευτυχώς ακόμα σου αναγνωρίζεται.

Σιωπούμε Βάσο Λυσσαρίδη αφήνοντας σε μόνο. Τέτοια συμπεριφορά αλήθεια δεν άξιζες απο τα παιδιά σου, την ΕΔΕΚ...

*Ο Κωστής Ευσταθίου, είναι μέλος της Κ.Ε. της ΕΔΕΚ.

Πηγή: εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 2/11/2008