Η ΑΓΚΥΡΑ ΑΓΟΡΑΖΕΙ S-300 ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΧΕΡΙ…

Η Άγκυρα αναζητεί μεταχειρισμένους ρωσικούς αντιαεροπορικούς πυραύλους για να μελετήσει τρόπους εξουδετέρωσής τους

Σε μία ιδιαίτερα ενδεικτική των προθέσεών της προσπάθεια, η Τουρκία επιδιώκει να αποκτήσει μεταχειρισμένα πυραυλικά αντιαεροπορικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς S-300 από την Ουκρανία και τη Λευκορωσία

Του Μάνου Ηλιάδη

Όπως ανέφερε η «Ζαμάν» τη Δευτέρα, η Τουρκία είναι στη διαδικασία διαπραγματεύσεων με τις δύο αυτές χώρες, επιδιώκοντας να αγοράσει μεταχειρισμένα αντιαεροπορικά συστήματα S-300, όχι με σκοπό να ενισχύσει την αντιαεροπορική της άμυνα, αλλά για εκπαιδευτικούς λόγους.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, η Τουρκία έλαβε την απόφαση να προβεί στην ενέργεια αυτή πρόσφατα, στις 22 Ιουλίου, ήτοι πριν από την πρόσφατη σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας και τη δημιουργηθείσα εν συνεχεία ένταση στην περιοχή, η οποία θα μπορούσε ενδεχομένως να επηρεάσει την έκβαση της τουρκικής αυτής προσπάθειας. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, η Τουρκία ενδιαφέρεται τόσο για το σύστημα S-300 (γνωστό ως SA-10B/C/D στο ΝΑΤΟ) όσο και για το S-300V, την αυτοκινούμενη, επί ερπυστριοφόρου οχήματος, παραλλαγή του.

Παραλλαγές

Το πρώτο σύστημα προσφέρεται σε αρκετές παραλλαγές, με διαφορετικές επιδόσεις, αλλά είναι γνωστό ότι τόσο η Ουκρανία όσο και η Λευκορωσία έχουν μόνο παλαιές παραλλαγές του συστήματος.

Η Τουρκία επιδιώκει βέβαια να αποκτήσει τη μεταγενέστερη σειρά PMU, και συγκεκριμένα την PMU1 που διαθέτει η Ελλάδα (στην Κρήτη), με σκοπό την μελέτη του συστήματος προκειμένου να βρει τρόπους για την αντιμετώπισή του. Παρά ταύτα, φέρεται διατεθειμένη να προβεί ακόμη και στην αγορά παλαιοτέρων και φυσικά μεταχειρισμένων συστημάτων, διότι σε γενικές γραμμές η λειτουργία τους είναι περίπου η ίδια και θα μπορέσει έτσι να βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματά της για τις γενικές αρχές λειτουργίας και τις δυνατότητές τους.

Το ενδιαφέρον της Τουρκίας για την αυτοκινούμενη, ερπυστριοφόρο, παραλλαγή S-300V (SA-12 κατά ΝΑΤΟ) εξηγείται από το γεγονός ότι τα συστήματα αυτά, που σχεδιάστηκαν να προσδώσουν στο σύστημα μεγαλύτερη ευκινησία, έχουν αναπτυχθεί από τις ρωσικές δυνάμεις που είναι πλησίον των τουρκοαρμενικών συνόρων.

Στην περίπτωση που οι Τούρκοι επιτύχουν του σκοπού τους, πληροφορίες από έγκυρες αμερικανικές πηγές αναφέρουν ότι η συνέχεια της προσπάθειας θα έχει την εξής κατάληξη:

Πρώτον, μία αποσυναρμολόγηση του συστήματος, με σκοπό την εξέταση βασικών του υποσυστημάτων, προκειμένου να μελετηθεί ο τρόπος λειτουργίας τους. Δεύτερον, και φυσικά πλέον ενδιαφέρον, είναι η εκ νέου συναρμολόγηση του συστήματος, το οποίο θα τεθεί σε λειτουργία, προκειμένου η Τουρκική Αεροπορία να εκπαιδευθεί στην αντιμετώπισή του αναπτύσσοντας τις ανάλογες τεχνικές ηλεκτρονικού πολέμου.

Στο Ικόνιο

Προς τον σκοπό αυτό, το σύστημα αναμένεται να μεταφερθεί στο πεδίο βολής του Ικονίου (Konya), νοτίως της Άγκυρας, το οποίο οι Τούρκοι έχουν από καιρό μετατρέψει σε ένα τεράστιο εκπαιδευτικό κέντρο που εκπαιδεύει Τούρκους και ξένους χειριστές σε διάφορες τακτικές και άλλες εκπαιδευτικές δραστηριότητες.

Σημειώνεται ότι στο ίδιο κέντρο έχουν από καιρό εγκατασταθεί και άλλα δύο πυραυλικά αντιαεροπορικά συστήματα που διαθέτει η Ελλάδα, όπως τα OSA-AK και τα μεταγενεστέρως αποκτηθέντα TOR-M1. Έτσι, με την προσθήκη σε αυτά και των S-300, οι Τούρκοι ολοκληρώνουν την γκάμα των ελληνικών αντιαεροπορικών συστημάτων, εκπαιδευόμενοι στην αντιμετώπισή τους, στο πλαίσιο της δικής τους αντιλήψεως περί μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης.

Εμπιστοσύνη

Τώρα, αν αυτό συνάδει ή όχι (για να χρησιμοποιήσουμε και εμείς το προσφιλές σε όλες τις τελευταίες κυβερνήσεις ρήμα, κάθε φορά που κάποιος έρχεται από… πίσω μας, με ύποπτες ή πρόδηλες προθέσεις) με την εμπέδωση πνεύματος αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο χωρών, είναι βέβαια άλλο θέμα.

Όπως, προφανώς, άλλο θέμα είναι και η αφελής απορία του συντάκτη της στήλης γιατί οι Τούρκοι εκπαιδεύονται στην αντιμετώπιση ενός αμυντικού συστήματος που θα αποτελεί απειλή για αυτούς μόνο σε περίπτωση που μας επιτεθούν και όχι στην αντιμετώπιση των όποιων επιθετικών όπλων διαθέτει η Ελλάδα.

Το περίεργο βέβαια είναι άλλο σε αυτήν την ενδιαφέρουσα ιστορία, γιατί οι Τούρκοι την πάτησαν έπειτα από άλλη μία ελληνική πονηριά.

Πώς;

Απλούστατα, αφού πήραμε, τα S-300 (μέσω Κύπρου κ.λ.π.), και τα στήσαμε στην Κρήτη, τα αφήσαμε εκεί να αραχνιάζουν. Γιατί, παρά τα χρόνια που πέρασαν έκτοτε, δεν καταφέραμε ποτέ να υπογράψουμε μία συμφωνία με τους Ρώσους για την εν συνεχεία υποστήριξή τους (follow-on support) με ανταλλακτικά, με αποτέλεσμα να είναι μόνιμα εκτός λειτουργίας.

Έτσι, εμφανίζεται το περίεργο φαινόμενο οι Τούρκοι να δαπανούν, τουλάχιστον την περίοδο αυτή, περισσότερα χρήματα για τα S-300 από ό,τι εμείς. Αν συνυπολογίσουμε βέβαια και τον κόπο και τα καύσιμα που θα καταναλώνουν για καιρό ακόμη, πετώντας και ξαναπετώντας εναντίον του συστήματος αυτού, μέχρι να μάθουν πώς να το εξουδετερώσουν, και πόσα άλλα συστήματα που δεν ξέρουν ότι είναι επίσης εκτός λειτουργίας, μάλλον προβλέπεται να τους εξαντλήσουμε οικονομικά.

Πηγή: Κόσμος του Επενδυτή
Αρ. φυλ.302
Σελ.37