Από τον «συνωστισμό» της Ρεπούση περάσαμε στην…«αστυφιλία»!

«Ξέχασαν» την τουρκική εισβολή

Ανακρίβειες και παραλείψεις στο βιβλίο Γεωγραφίας της Ε’ Δημοτικού για Κύπρο, Μακεδονία και Πόντιους

‘Ο, τι αποθανάτισε ο φωτογραφικός φακός από την εισβολή του «Αττίλα» στην Κύπρο κρίθηκε μικρής σημασίας γεγονός, ώστε να αξίζει μεγαλύτερης αναφοράς στο βιβλίο Γεωγραφίας της Ε’ Δημοτικού

«Απλά» λάθη ή ιστορικές ανακρίβειες; Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται και (δεν) περιγράφονται στο βιβλίο της Ε’ Δημοτικού, η εισβολή στην Κύπρο και η διχοτόμησή της που αναφέρονται ως «πολιτικές εξελίξεις», το ποια είναι η Μακεδονία και η γενοκτονία των Ποντίων, μόνο μπέρδεμα μπορούν να προκαλέσουν στα παιδιά. Τη γενιά των Ελλήνων που θα αναλάβουν τις τύχες αυτής της χώρας…

Τα περσινά «επεισόδια» με το βιβλίο της Ιστορίας και τις προκλητικές ανακρίβειές του, φαίνεται ότι δεν έδωσε το … μάθημα που έπρεπε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Με το «καλημέρα» της νέας σχολικής χρονιάς, ένα άλλο βιβλίο με τραγικές ελλέιψεις στις επεξηγήσεις σημαντικών εθνικών ιστορικών γεγονότων, έρχεται για να προκαλέσει αναστάτωση. Στο βιβλίο της Γεωγραφίας για τα παιδιά της Ε’ Δημοτικού, η εισβολή στην Κύπρο περνιέται επιδερμικά, η μετακίνηση των προσφύγων αποδίδεται στην …αστυφιλία(!), η γενοκτονία των Ποντίων απλά δεν αναφέρεται, ενώ οι Αιγές αναφέρονται ως «πρωτεύουσα της Κάτω Μακεδονίας», προκαλώντας μόνο σύγχυση αφού δεν επεξηγείται το γιατί….

Η Κύπρος

Στην εισαγωγή του βιβλίου για τη «γνωριμία» με την Κύπρο, υπάρχει ένας χάρτης, στον οποίο η «γραμμή του Αττίλα», δεν παρουσιάζεται με κόκκινο χρώμα και διακεκομμένη αλλά με μαύρη, συνεχόμενη, όπως τα σύνορα, με όλα τα άλλα κράτη. Εύλογο είναι οι μαθητές να θεωρήσουν πως πρόκειται για «σύνορα» με μία άλλη, «αναγνωρισμένη» χώρα. Αυτό, βέβαια είναι το λιγότερο.

Σε κανένα σημείο του βιβλίου δεν αναφέρεται ότι η πρωτεύουσα της Κύπρου, η Λευκωσία, είναι η μοναδική χωρισμένη στα δύο πρωτεύουσα του πλανήτη (ούτε απλά ότι είναι χωρισμένη), ούτε βέβαια ότι η «εισβολή του 1974» όπως αναφέρεται ήταν στρατιωτική εισβολή των Τούρκων στο νησί.

Το βιβλίο μας αναφέρει μετά την εισβολή «η τουρκοκυπριακή μειονότητα αυξήθηκε σημαντικά», ότι «η εισβολή υποχρέωσε τους Ελληνοκύπριους κατοίκους του βόρειου τμήματος του νησιού να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους και να συγκεντρωθούν στις νότιες περιοχές», ενώ η προσφυγιά, οι νεκροί και οι αγνοούμενοι περνιούνται σε μία πρόταση.

Λίγο παρακάτω βέβαια, οι συγγραφείς του βιβλίου αναφέρουν ότι «σήμερα στην Κύπρο το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι συγκεντρωμένο στις μεγάλες πόλεις είτε λόγω της αστυφιλίας, είτε λόγω των πολιτικών εξελίξεων». Προφανώς, οι συγγραφείς εννοούν «πολιτικές εξελίξεις» και «αστυφιλία» τις μετακινήσεις πληθυσμών (μπορείτε να τους λέτε πρόσφυγες) που γλίτωσαν από τη σφαγή και εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους το ’74.

Το βιβλίο, βέβαια, αναγνωρίζει ότι «η κατάσταση άλλαξε με την τουρκική εισβολή το 1974, η οποία δημιούργησε πολλά προβλήματα στις σχέσεις των κοινοτήτων» και ενημερώνει τα παιδιά ότι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι «όλοι μαζί είναι Ευρωπαίοι πολίτες», δημιουργώντας εσφαλμένες εντυπώσεις ότι στην Ε.Ε. έχει ενταχθεί και το Ψευδοκράτος.

Οι μαθητές, βέβαια, καλούνται να διαβάσουν ένα μικρό αφιέρωμα για την Κερύνεια, που εξαίρει τις ομορφιές της, αλλά δεν ενημερώνει ότι η πόλη είναι κατεχόμενη!

Το πλέον εξοργιστικό βέβαια που είναι και προσβλητικό για την ιστορία του νησιού, τους αγωνιστές και τους νεκρούς του, είναι το γεγονός ότι σε δύο διαφορετικά σημεία, αναφέρει πως η σύνθεση του πληθυσμού του επηρεάζεται από «τις πολιτικές εξελίξεις που επικράτησαν στο νησί τα τελευταία 26 χρόνια του 20ου αιώνα».

Προφανώς, οι συγγραφείς εννοούν ως «πολιτική εξέλιξη» τη στρατιωτική εισβολή και κατοχή του μισού νησιού, ενώ ζητούν από τους μαθητές να εντοπίσουν στο χάρτη ποιες πόλεις της Κύπρου «αν και δημιουργήθηκαν από τους Έλληνες δεν τους ανήκουν», δημιουργώντας μάλλον εσφαλμένους συνειρμούς.

Στην σελίδα 108 του ίδιου βιβλίου, υπάρχει ένα μικρό αφιέρωμα στη Βεργίνα, το οποίο μάλιστα υπογράφει το Υπουργείο Πολιτισμού.

Διαβάζουμε σε αυτό: «Είναι η αρχαία πόλη, η οποία βρίσκεται στους πρόποδες των Πιερίων Ορέων και ταυτίζεται με τις Αιγές, την πρωτεύουσα του βασιλείου της Κάτω Μακεδονίας». Τα περί «Κάτω Μακεδονίας» θα μπορούσαν να αποτελούν απλά μία αναφορά με ιστορικό χαρακτήρα, εάν δεν ήταν σε εξέλιξη οι διαβουλεύσεις με τα Σκόπια για την ονομασία τους ως «Άνω Μακεδονία», ή ακόμα καλύτερα, εάν επεξηγείτο, για να αποφευχθούν παρανοήσεις, ή και «πονηροί» συνειρμοί.

Τι λείπει λοιπόν; «Κάτω Μακεδονία» αποκαλούσαν οι ιστορικοί του 5ου π. Χ. αιώνα, Ηρόδοτος και Θουκυδίδης, τα πεδινά της Πιερίας και της Ημαθίας-Βοττιαίας, διακρίνοντάς τη από την «Άνω Μακεδονία» που περιελάμβανε τις ανατολικές υπώρειες της Πίνδου, τον Αλιάκμονα και τα νοτιοανατολικά των λιμνών Αχρίδας και Πρεσπών. Επρόκειτο λοιπόν για μια καθαρά γεωγραφική διαίρεση του ορεινού και πεδινού χώρου.

Η αναφορά όμως σε ένα βιβλίο για μαθητές Δημοτικού, χωρίς καμία επεξήγηση, σε τέτοιους… χαλεπούς καιρούς για ιστορία, μόνο μπερδέματα μπορεί να προκαλέσει. Εκτός και αν υπάρχει οδηγία στους διδασκάλους να… ενημερώνονται και να εξηγούν στους μαθητές.

Σε άλλη σελίδα του βιβλίου της Γεωγραφίας, αναφέρεται στον Ελληνισμό του Πόντου. Εξηγεί την ιστορία τους, τις πόλεις, την πορεία τους, όμως σε κανένα σημείο δεν αναφέρεται (καν) η γενοκτονία τους….

Οι συγγραφείς

Η συγγραφή του βιβλίου έγινε από τον καθηγητή του ΕΜΠ Κωστή Κουτσόπουλο και τους εκπαιδευτικούς Μαρία Σωτηράκου, Μαρία Ταστσόγλου (παιδί προσφύγων της Μ. Ασίας) και Δημήτριο Ζωγογιάννη. Η επίβλεψη έγινε από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ενώ κριτές ήταν ο επ. καθηγητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου , Γ. Κορρές, ο λέκτορας του Χαροκοπείου Α. Ροβολής και η εκπαιδευτικός Σ. Θωμαδάκη.

Πηγή:presstime

αρ.φυλ.121

σελ.19