Παρωπιδοφόρων έργα

Ο ΤΥΠΟΣ των ήλων

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ



...Το Σάββατο το βράδυ υποτροπίασε η τυφλότης:

νεαροί αναρχικοί -ή όπως αλλιώς αυτοχαρακτηρίζονται- διέπραξαν ασχήμιες φασιστικού τύπου στην Εκθεση Βιβλίου. Κατέστρεψαν περίπτερα εκδοτικών οίκων, που εκδίδουν και διακινούν βιβλία με «επιλήψιμο περιεχόμενο» (ρατσιστικό, εθνικιστικό, νεοναζιστικής απόχρωσης κ.λπ.)... Γνωστό το επιχείρημα, απελπιστική η λογική του: εν ονόματι της δημοκρατικής έγνοιας για την αναχαίτιση της φαιάς ιδεολογίας, χτυπάμε το κακό στη ρίζα του. Στον πυρήνα των ιδεών του...

Οι αφιονισμένοι νεαροί, από χρέος κινούμενοι -το χρέος της αντιφασιστικής εγρήγορσης είναι το καύσιμο του ακτιβισμού τους- αδιαφορούν αν αυτή η πρακτική αποτελεί ίδιον αυταρχικών καθεστώτων και γνώρισμα αμιγώς φασιστικής συμπεριφοράς.

Αδιαφορούν, επίσης, αν ταυτίζεται η άψη και η εσωτερική εξέγερσή τους με τις ιδεοληπτικές εμμονές και την αμβλυωπία της μισαλλόδοξης, φανατικής δράκας που καίει βιβλία στο πεζοδρόμιο, επειδή αυτά δεν τυγχάνουν του γούστου της...

Ομως το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στις ασχημίες του παρωπιδοφόρου ακτιβισμού. Αλλά στη σιωπή -επομένως, στην ανοχή και εξ αντικειμένου επιδοκιμασία- με την οποία υποδέχονται τις βέβηλες αυτές ενέργειες αρκετοί παράγοντες του δημόσιου βίου, και δη της Αριστεράς (κόμματα, στοχαστές, λόγιοι, δημοσιογράφοι κ.ά.)...

Είναι οι άνθρωποι που λειτουργούν σαν κύκλωπες. Βλέπουν με το ένα μάτι.

Φέρ' ειπείν, εξεγείρονται και βγαίνουν ξιφήρεις στην αγορά όταν η γνωστή παρεούλα της θρησκόληπτης αφασίας ποδοπατάει το βιβλίο του Ανδρουλάκη ή την Ιστορία της Στ' Δημοτικού, αλλά δεν βρίσκουν να πουν τίποτα για τις εξίσου φασιστικές πρακτικές των απέναντι...

Είναι οι άνθρωποι που ομνύουν στην ελευθερία της έκφρασης, αλλά δεν λένε λέξη για την απαγόρευση βιβλίων και -πόσω μάλλον- για την ποινικοποίηση της γνώμης, όποια και αν είναι αυτή (περίπτωση Γκαροντί, Ιρβινγκ κ.ά.)...

Είναι οι άνθρωποι που πάσχουν από έναν μόνιμο στραβισμό: είδαν -και στηλίτευσαν- την πρωτοβουλία της κυβέρνησης να αποσύρει το επίμαχο βιβλίο της Ιστορίας, αλλά ούτε είδαν ούτε ενοχλήθηκαν από το ότι η συγγραφή του υπαγορεύτηκε από ντιρεκτίβα των Βρυξελλών και υλοποιήθηκε βάσει της συμφωνίας Τζεμ - Παπανδρέου...

Είναι οι άνθρωποι που ανέχονται και επιδοτούν τον θρασύτατο εθνικισμό των Σκοπίων, αλλά ενοχλούνται σφόδρα από την αντίδραση της Ελλάδος, η οποία ένα Ονομα διεκδικεί -ένα μέρος της Ιστορίας της- και όχι εδάφη...

Αλλά έτσι είναι: όταν έχεις έμβλημα την Ρεπούση και κάρφο στους οφθαλμούς τη «συνέχεια του Ελληνισμού», τότε όλα εξηγούνται. Και νομιμοποιούνται. Ως και οι τερατωδίες...


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 01/10/2007