Τετάρτη 1 Αυγούστου 2007

ΤΟ ΘΑΥΜΑ - Μιά πραγματική ιστορία


- Ίσως από μια πλευρά να είναι καλύτερα που ήλθαν έτσι τα πράγματα, συνέχισε.

Τουλάχιστον εσείς παιδιά μου θα έχετε καλύτερες δυνατότητες να φτιάξετε την ζωή σας στην Ελλάδα κάτω από συνθήκες ελευθερίας και ισότητας. Εδώ στην Τουρκία πλέον, το μέλλον για τον Ελληνισμό της Πόλης είναι κατάμαυρο. Οι Τούρκοι επικαλούνται και εφαρμόζουν τις συμφωνίες που τους συμφέρουν, αλλά γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια και αγνοούν τα μέρη εκείνα των συμφωνιών που υπέγραψαν, αλλά δεν τους συμφέρουν.

Δείτε πως αξιοποίησαν την Συμφωνία με την οποία τερματίστηκε ο Πόλεμος με την Ελλάδα το 1923: Πριν από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, υπήρχαν 300.000 Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη και 15.000 ακόμα στα νησιά Ίμβρος και Τένεδος.

Οι Τούρκοι συμφώνησαν, δήθεν δύσκολα, να εξαιρεθούν από την συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών η Κωνσταντινούπολη και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, σε αντιστάθμισμα της εξαίρεσης 80.000 Μουσουλμάνων που ζούσαν στην Ελληνική Θράκη. Ο στόχος τους ήταν καθαρός.

Να κρατήσουν Μουσουλμανικό πληθυσμό στην ελληνική Θράκη αφού αυτό προέβλεπε η συμφωνία που υπέγραψαν και το σημείο αυτό τους συνέφερε, ενώ είχαν ήδη έτοιμα σχέδια να εξοντώσουν ολόκληρο τον ελληνικό πληθυσμό κι ας έγραφε ακριβώς το αντίθετο η Συμφωνία που υπέγραψαν. Αρχισαν από την Ίμβρο και την Τένεδο.

Τα νησιά αυτά, αν και ελληνικά όπως όλα τα νησιά του Αιγαίου, παραχωρήθηκαν στην Τουρκία, επειδή βρίσκονται στο στόμιο του Ελλήσποντου, για τη δήθεν ασφάλεια των στενών. Υπήρχε όμως η Συνθήκη της Λωζάνης που στο άρθρο 14 προέβλεπε ότι τα δύο νησιά έχουν ειδική διοικητική οργάνωση και ότι παρέχεται κάθε εγγύηση στον μη μουσουλμανικό πληθυσμό σε ό, τι αφορά την προστασία της ζωής, της περιουσίας, της θρησκείας, της παιδείας και της γλώσσας του.

Σαχλαμάρες! Οι Τούρκοι κάτι τέτοια τα υπογράφουν και μετά τα αγνοούν. Πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι από την υπογραφή που έβαλαν, οι Τούρκοι έκλεισαν τα Ελληνικά σχολεία και απαγόρευσαν την διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας. Τα Ελληνόπουλα στάλθηκαν να φοιτούν σε Τουρκικά σχολεία. Το 1943 δημεύτηκαν οι περιουσίες των μοναστηριών Λαύρας και Κουτλουμουσίου τις οποίες έδωσαν στους Λαζούς εποίκους που έφεραν.

Όπως είναι φυσικό ο Ελληνισμός της Ίμβρου αλλά και της Τενέδου, κάτω από τέτοιες συνθήκες καταπίεσης και διώξεων σταδιακά θα μηδενιστεί. Ήδη ακούγεται ότι μπαίνει σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα διάλυσης, με στόχο τον ολοκληρωτικό αφελληνισμό και ταυτόχρονα τον πλήρη εκτουρκισμό των Ελληνικών αυτών νησιών.

Βέβαια ήλθε στο μεταξύ και η σειρά μας, η σειρά των Κωνσταντινουπολιτών. Το 1928 έκαψαν τα Ταταύλα και τα βάφτισαν με το Τούρκικο όνομα Κουρτουλούς. Το 1930 απαγόρευσαν την άσκηση πολλών επαγγελμάτων από τους Έλληνες για να εμποδίσουν την οκονομική μας πρόοδο.

Το 1941 επινόησαν τα τάγματα εργασίας. Το 1942 τον εξοντωτικό φόρο περιουσίας που δεν μπορούσε να πληρωθεί και τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας που ακολούθησαν. Το 1955 την λεηλασία των περιουσιών μας κάτω από την οργανωμένη καθοδήγηση του επίσημου Τουρκικού Κράτους. Θυμάστε λίγο, γιατί βέβαια ήσασταν μικρά παιδιά τότε, πως την γλύτωσα παρά τρίχα και δεν είμαι σήμερα μακαρίτης. Και τώρα, το 1964, την εν ψυχρώ και χωρίς καμμιά στοιχειώδη έστω, αιτία, απέλαση με απάνθρωπες συνοπτικές διαδικασίες.

Τί μέλλον μπορούμε να έχουμε σε μια χώρα που, αφού κατέκτησε με το αίμα και τη βία τους τόπους μας, δεν μας θέλει; Ας πάμε λοιπόν καλύτερα στην Ελλάδα, όπου ο αέρας έχει οξυγόνο και ελευθερία και, αν είμαστε το ίδιο εργατικοί, είμαι σίγουρος πως θα ζήσουμε καλύτερα.

Τώρα θέλω να πάτε να κοιμηθήτε σαν καλά παιδιά και να έχετε πίστη στον Θεό, κατέληξε ο πατέρας μου. Η μάνα μου δεν μπόρεσε να κρατηθεί. Χώθηκε στην αγκαλιά του πατέρα μου και ξέσπασε σε κλάμματα. Σε κλάσματα δευτερολέπτων ακολούθησε κι η αδελφή μου.

O πατέρας μου κρατούσε, ακόμα, την ψυχραιμία του:

- Μην κάνετε έτσι! Δεν είπαμε πως πρέπει να δείξουμε κουράγιο και υπομονή; Τί σόι υπομονή είναι αυτή βουτηγμένη στο κλάμμα; Αντε τώρα στα κρεβάτια σας για να μπορέσω κι εγώ να ηρεμήσω λίγες ώρες. Δεν πρέπει να ξεχνάτε τί με περιμένει από αύριο.

Λεωνίδας Κουμάκης
ΤΟ ΘΑΥΜΑ
Μιά πραγματική ιστορία

Δεν υπάρχουν σχόλια: