5 Νοεμβρίου 2023
Τέσσερις εργάτες οικοδομών έχασαν τη ζωή τους σε δυστύχημα στο Αμβούργο. Έχουν σημειωθεί 14 θάνατοι εκεί μέχρι στιγμής φέτος. Οι ενδοευρωπαϊκοί μετανάστες εργαζόμενοι πλήττονται για άλλη μια φορά. Οι κατασκευαστικές εταιρείες έχουν από καιρό εκμεταλλευτεί τη δυστυχία τους για να εξοικονομήσουν μισθούς και ασφάλεια - και η πολιτική τους ανοίγει το δρόμο.
φωτο--Μετά το δυστύχημα στο Αμβούργο τη ΔευτέραΤης Σούζαν Μπόναθ
Σοβαρό δυστύχημα σημειώθηκε για άλλη μια φορά στο μεγάλο εργοτάξιο στο Hafencity του Αμβούργου. Σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα, υπάρχουν τέσσερις νεκροί. Ένας άλλος εργαζόμενος βρίσκεται στο νοσοκομείο. Τραυματίζεται σοβαρά, όπως ανέφερε η Hamburger Morgenpost . Το Γραφείο Εγκληματικής Αστυνομίας του Κράτους ερευνά. Αυτό είναι το δεύτερο σοβαρό ατύχημα σε αυτή την τοποθεσία μέσα σε δύο μήνες. Και πάλι, ανεξαιρέτως, επηρεάζονται οι μετανάστες εργαζόμενοι, κάτι που αποτελεί κλασική ένδειξη ότι οι εταιρείες μάλλον δεν ήταν πολύ προσεκτικές όσον αφορά την επαγγελματική ασφάλεια. Οι κατασκευαστικές εταιρείες εκμεταλλεύονται εδώ και καιρό την επισφαλή κατάσταση των μεταναστών εργαζομένων από την Ανατολική και Νότια Ευρώπη και οι πολιτικοί τους έχουν υποστηρίξει σε αυτό.
Υψηλό ποσοστό ατυχημάτων στα εργοτάξια του Αμβούργου
Το Hamburger Überseequartier είναι ένα έργο κύρους της Γερουσίας της μητρόπολης του λιμανιού. Εκεί θα χτιστούν μίλια πολυτελείας για ψώνια και ακριβά διαμερίσματα για τους πλούσιους. Το ένα μέρος έχει ήδη ολοκληρωθεί, το άλλο είναι ακόμα υπό κατασκευή. Το εργοτάξιο είναι επιρρεπές σε ατυχήματα. Στις 30 Οκτωβρίου, σκαλωσιές κατέρρευσαν και αρκετοί εργαζόμενοι έπεσαν από τον όγδοο ή τον ένατο όροφο σε φρεάτιο ανελκυστήρα.
Αυτό δεν ήταν το πρώτο σοβαρό ατύχημα τα τελευταία χρόνια. Μόλις στις 2 Σεπτεμβρίου, τέσσερις εργαζόμενοι έπεσαν επίσης από σκαλωσιές και κατέληξαν στην κλινική βαριά τραυματισμένοι, όπως ανέφερε το NDR . Τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους, φιάλες υγραερίου εξερράγησαν και περίπου 100 εργάτες οικοδομών μετά βίας γλίτωσαν. Το 2020 υπήρξαν δύο σοβαρά τραυματίες λόγω πτώσης εξαρτημάτων.
Συνολικά, η χανσεατική πόλη του Αμβούργου κατέγραψε 14 θανατηφόρα ατυχήματα μεταξύ εργαζομένων σε εργοτάξια μόνο φέτος. Οι μετανάστες από άλλες ευρωπαϊκές χώρες που προσγειώθηκαν στη Γερμανία αναζητώντας έναν τρόπο να κερδίσουν τα προς το ζην για τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους επηρεάζονταν σχεδόν πάντα. Μπορούν να βρεθούν σχεδόν παντού όπου εκτελούνται βαριές ή επικίνδυνες εργασίες.
Η εξαθλίωση των μεταναστών εργαζομένων που εκμεταλλεύονται
Στην παρούσα περίπτωση, αρχικά γινόταν λόγος για Βούλγαρους εργάτες, τώρα λέγεται ότι οι πληγέντες μάλλον προέρχονταν από την Αλβανία. Σε ένα ζωντανό ρεπορτάζ από την ημέρα του ατυχήματος, το NDR πιθανώς άθελά του τόνισε ένα πρόβλημα: προσπάθησαν να μιλήσουν με άλλους εργάτες στις κατασκευές. Αλλά αυτό δεν ήταν δυνατό, είπε ο δημοσιογράφος. Δεν μιλούσαν γερμανικά.
Αυτό είναι κλασικό για μεγάλα εργοτάξια στη Γερμανία: είτε κατά τη διάρκεια έργων οδοποιίας, είτε σε φρεάτια είτε σε σκαλωσιές σε ιλιγγιώδη ύψη, σχεδόν χωρίς εξαίρεση συναντάτε μη γερμανόφωνους μετανάστες. Και υπάρχει λόγος για αυτό: οι εταιρείες εκμεταλλεύονται την επισφαλή κατάσταση ανθρώπων από χώρες με χαμηλότερα κοινωνικά πρότυπα για να εξοικονομήσουν κόστος σε μισθούς, υλικά και ασφάλεια.
Για να μην μπαίνει στο επίκεντρο η εταιρεία που ανατέθηκε, συνήθως λειτουργεί ως εξής: προσλαμβάνει υπεργολάβους για τις διάφορες εργασίες, οι οποίοι συχνά βασίζονται σε άλλους υπεργολάβους. Η αλυσίδα τέτοιων συμβάσεων εργασίας μπορεί να είναι μακρά και μπερδεμένη. Όποιος δουλεύει φθηνότερα παίρνει το συμβόλαιο. Δεν είναι ασυνήθιστο να συναντάμε δομές στα όρια της νομιμότητας.
Αυτό λειτουργεί καλά. Σε πολλές χώρες της Ανατολικής και Νότιας Ευρώπης, η ανεργία οδηγεί στη φτώχεια. Τα κοινωνικά πρότυπα είναι χαμηλά και πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα οι νέοι, δεν μπορούν να βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά. Ειδικά οι Ρομά και οι Σίντι δεν έχουν ελάχιστες πιθανότητες στην αγορά εργασίας και συχνά ζουν σε άθλιες συνθήκες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί άνθρωποι αναγκάζονται να προσλαμβάνονται ως μετανάστες εργαζόμενοι σε ολόκληρη την ΕΕ.
Πέρυσι , η Deutschlandfunk ανέφερε ότι πολλοί από αυτούς τους μετανάστες εργάτες μετά βίας κατάφεραν να ξεφύγουν από τη δυστυχία τους . Οι εταιρείες στη Γερμανία παρακάμψαν επίσης έξυπνα τα ελάχιστα νομικά πρότυπα. Πολλοί εργαζόμενοι το ανέχτηκαν αυτό όχι μόνο λόγω έλλειψης γλωσσικών δεξιοτήτων, αλλά και λόγω του φόβου ότι θα χάσουν όλα τα εισοδήματα. Συνήθως δεν δικαιούνται κοινωνικές παροχές.
Η ένωση του Ινστιτούτου PECO, η οποία συμβουλεύει τους πληγέντες από την Ανατολική Ευρώπη, εκτιμά ότι ο αριθμός των Ρουμάνων μεταναστών εργατών μόνο στα γερμανικά εργοτάξια είναι 50.000. Συχνά εργάζονταν χωρίς συλλογικές συμβάσεις και ζούσαν σε απάνθρωπες συνθήκες. Οι εταιρείες συχνά τους αρνούνταν τις διακοπές και συνέχιζαν τις αμοιβές τους σε περίπτωση ασθένειας. Οι απλήρωτες υπερωρίες, αλλά και η αδήλωτη εργασία είναι ο κανόνας.
Τα πρότυπα ασφαλείας συχνά λείπουν και η τεχνολογία που πραγματικά χρειάζεται αντικαθίσταται από σκληρή δουλειά. Μερικές από τις δομές είναι μαφιόζικες, αναφέρεται. Πολλές εργασιακές σχέσεις έμοιαζαν με τη σύγχρονη δουλεία, η SWR συνοψίστηκε το 2022. Τα προβλήματα ήταν γνωστά εδώ και πολύ καιρό. Αλλά η γερμανική πολιτική κοιτάζει αντίστροφα. Επιπλέον, κάνει ό,τι μπορεί για να διασφαλίσει ότι θα παραμείνει ως έχει - ένας παράδεισος για τους μισθωτούς.
Αδιαφανές δίκτυο υπεργολάβων
Είναι απίθανο τα πράγματα να είναι διαφορετικά στο Überseequartier του Αμβούργου. Εκεί, ο πολυεθνικός όμιλος ακινήτων Unibail-Rodamco-Westfield κατασκευάζει καταστήματα, κτίρια γραφείων, ξενοδοχεία, έναν υπόγειο σταθμό λεωφορείων και πάνω από 1.000 διαμερίσματα σε 14 εκτάρια. Λέγεται ότι επένδυσε ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Πολλά πρέπει να βγουν από αυτό.
Ο όμιλος ακινήτων και επενδύσεων, με έδρα τη Γαλλία, δημιουργήθηκε το 2007 μέσω συγχωνεύσεων με μια ολλανδική και μια αυστραλιανή εταιρεία. Το 2014 ανέλαβε τον γερμανικό όμιλο mfi στο Ντίσελντορφ. Κατέχει εμπορικά και οικιστικά ακίνητα σε 27 μεγάλες πόλεις σε δώδεκα χώρες σε δύο ηπείρους. Αυτά περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, το Westfield Stratford στο Λονδίνο, το Quatre Temps στο Παρίσι και το Centro Oberhausen στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία.
Το ετήσιο περιθώριο κέρδους της Unibail-Rodamco-Westfield έφθασε ιστορικά τα 2,5 δισεκατομμύρια. Τον πρώτο χρόνο του Corona, ωστόσο, η επιχείρηση του ομίλου κατέρρευσε δραματικά, με ζημιές περίπου επτά δισεκατομμυρίων ευρώ. Μέχρι σήμερα δεν το έχει καλύψει πλήρως αυτό. Το 2022 τα επίσημα κέρδη του ήταν 178 εκατομμύρια ευρώ. Τι θα μπορούσε να είναι πιο προφανές από την εξοικονόμηση κόστους εργασίας;
Μια έκθεση του 2014 του δικηγόρου και δικηγόρου Detlef Burhoff σχετικά με τη διαδικασία κατά υπεργολάβου στο Αμβούργο παρέχει στοιχεία για την πρακτική εκεί. Αυτό που προκύπτει είναι ένα αδιαφανές δίκτυο εργολάβων με ασαφείς ευθύνες για παραβάσεις του νόμου. Ακόμη και τα δικαστήρια και οι δικηγόροι δύσκολα μπορούν πλέον να το δουν αυτό.
Κοινωνικός αποκλεισμός των εργαζομένων της ΕΕ
Αυτός είναι ένας εξαιρετικός χώρος παιχνιδιού για εκμεταλλευτές και καταπιεστές μισθών. Οι πολιτικοί έχουν δημιουργήσει ακόμη και ένα κατάλληλο νομικό πλαίσιο για αυτό ως μέρος της εισαγωγής της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων σε ολόκληρη την ΕΕ: τον λεγόμενο νόμο της ΕΕ για τον αποκλεισμό των πολιτών.
Ο υπουργός Εργασίας του SPD Andrea Nahles εισήγαγε αυτόν τον νόμο στα τέλη του 2016. Λέει: Οι μετανάστες εργαζόμενοι στη Γερμανία δεν δικαιούνται βασική ασφάλεια ή άλλες κοινωνικές παροχές εκτός εάν έχουν εργαστεί στη Γερμανία για τουλάχιστον πέντε χρόνια. Προηγουμένως αυτή η περίοδος ήταν μόνο μισό έτος. Αυτό, μεταξύ άλλων, προκάλεσε αναμφίβολα την έκρηξη του αριθμού των αστέγων στις μεγάλες γερμανικές πόλεις.
Τα κόμματα της Ένωσης, καθώς και ορισμένα μέσα ενημέρωσης, για παράδειγμα η Springer Verlag, άσκησαν πίεση στη Nahles εκείνη την εποχή. Η WELT είχε ήδη ξεκινήσει μια αντίστοιχη καμπάνια με πολλά «άρθρα γνώμης» την άνοιξη του 2016. Σε ένα από αυτά, η «επικεφαλής οικονομολόγος» του Springer Dorothea Siems πολεμούσε ότι η Γερμανία «δεν μπορεί να φροντίσει όλους τους άπορους της Ευρώπης ».
«Ο νόμος δημιουργεί σύγχρονο στρατό σκλάβων»
Η Νέα Ένωση Δικαστών (NRV) είδε τα πράγματα εντελώς διαφορετικά. Σε δήλωση στην Bundestag στο πλαίσιο της ακρόασης εμπειρογνωμόνων, η ένωση δικηγόρων ανέφερε μεταξύ άλλων:
"Σοβαρή ζημιά απειλεί το εργατικό και κοινωνικό δίκαιο. Ο κανονισμός δημιουργεί μια ομάδα σύγχρονων σκλάβων που πρέπει να αποδεχθούν όλες τις συνθήκες εργασίας και τα επίπεδα μισθών για να επιβιώσουν εδώ. Αυτό αυξάνει την πίεση σε όσους έχουν επί του παρόντος κανονικές θέσεις εργασίας με τα χαμηλότερα προσόντα και εισόδημα παρακολούθηση εύρους."
Σύμφωνα με το NRV, ο νέος νόμος βάζει το «πέλεκυ στα θεμέλια της συνταγματικής και κοινωνικής μας τάξης». Παραβλέπει θεμελιωδώς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Επομένως, δεν πρέπει να αρνηθεί κανείς την ύπαρξη λόγω της καταγωγής του. Το NRV μίλησε για «κοινωνικό απαρτχάιντ» που μείωνε ολόκληρη τη δομή των μισθών στη Γερμανία και συνέχισε:
"Η ρύθμιση επίσης δεν θα ανακουφίσει τα οικονομικά του δήμου. Παράγει εξαθλίωση, η αναπόφευκτη συγκράτηση της οποίας θα κοστίσει τουλάχιστον όσο τα κοινωνικά επιδόματα εξοικονομούνται".
Στη Γερμανία αλλά και στο Κατάρ
Οι κοινωνικές επιπτώσεις, οι οποίες υπερβαίνουν κατά πολύ την υπονόμευση των προτύπων της εργατικής νομοθεσίας, είναι ορατές εδώ και καιρό στις γερμανικές πόλεις. Μόνο μια επίσκεψη στον κεντρικό σταθμό του Αμβούργου μιλάει πολλά. Αλλά στους πολιτικούς δεν αρέσει να μιλούν γι' αυτό, ειδικά όχι για τη δική τους ευθύνη γι' αυτό. Οι άνθρωποι προτιμούν να κοιτάζουν σε άλλες χώρες, όπως το Κατάρ πέρυσι .
Ο κόσμος παραπονέθηκε για τη σοβαρή εργασιακή αδικία που υπέστησαν οι εκμεταλλευόμενοι μετανάστες εργάτες από το Νεπάλ στην έρημο: χαμηλοί μισθοί για σκληρή δουλειά κάτω από απαράδεκτες συνθήκες, εκατοντάδες θανατηφόρα ατυχήματα λόγω έλλειψης ασφάλειας κατά τις κατασκευαστικές εργασίες μόνο για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Η χώρα εκμεταλλεύεται συγκεκριμένα τη φτώχεια των πληγέντων για να τους εκμεταλλεύεται σαν σκλάβους.
Μόνο κάτι έμεινε έξω: τα πράγματα δεν είναι σχεδόν καθόλου διαφορετικά στη Γερμανία. Η κατασκευαστική βιομηχανία – μαζί με άλλους τομείς – είναι ένα εντυπωσιακό παράδειγμα αυτού, στο Αμβούργο όπως και σε ολόκληρη την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία. Αυτή είναι η σκοτεινή πλευρά του παγκόσμιου καπιταλισμού. Αλλά οι πολιτικοί δεν σκέφτονται καν να αλλάξουν κάτι. Αντίθετα: δημιούργησε εξαιρετικές συνθήκες για αυτό το δημοφιλές είδος εκμετάλλευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου