Υπήρχε ένας παγκόσμιος υψηλός πολιτισμός πριν από τους Αιγύπτιους και τους Βαβυλώνιους; Ενώ ερευνούσε τους μεσαιωνικούς ναυτικούς χάρτες, ο Charles H. Hapgood, καθηγητής Ιστορίας στο Keene State College του New Hampshire, έκανε μια εκπληκτική ανακάλυψη:
Σε πολλούς από τους χάρτες που σχεδιάστηκαν από την εποχή των μεγάλων ναυτικών του 16ου αιώνα, οι ακτές της Βόρειας και Νότιας Αμερικής ήταν ακριβώς χαρτογραφημένες, αν και δεν είχαν ακόμη ταξιδέψει εκεί και επίσης καταγράφηκαν νησιά που δεν είχαν ακόμη ανακαλυφθεί.
Σε έναν μεγάλο χάρτη του Ατλαντικού του Τούρκου ναυάρχου Piri Reis, από το 1513 υπάρχει ακόμη και το περίγραμμα της χερσαίας μάζας (επιφάνειας) της Ανταρκτικής, με ένα παράκτιο περιβάλλον χωρίς πάγο. Η σημερινή γεώτρηση ιζημάτων δείχνει ότι η τελευταία φορά που η Ανταρκτική ήταν χωρίς πάγο ήταν πριν από 6000 χρόνια.
Ο χάρτης του Piri Reis δείχνει εκπληκτικά την Αφρική και τη Νότια Αμερική στη σωστή αναλογία μήκους και πλάτους. Πώς ήταν δυνατόν; Γιατί οι χαρτογράφοι του 16ου αιώνα δεν είχαν τη γνώση για τον προσδιορισμό των ακριβών αναλογιών. Από πού προέρχονται αυτές οι πληροφορίες;
Σε 7 χρόνια έρευνας, ο Charles H. Hapgood (καθηγητής Ιστορίας), παρουσίασε στοιχεία ότι πολλοί από τους επιστημονικά αναγνωρισμένους ιστορικούς χάρτες, όπως εκείνοι του Oronteus Finaeus ή του Piri Reis, συντάχθηκαν από παλαιότερους χάρτες.
Υπάρχει ένα σημείωμα από τον Πίρι Ρέις: « Το συνέθεσα (συγκέντρωσα) από είκοσι ναυτικούς χάρτες και το Mappae Mundi (οποιοσδήποτε μεσαιωνικός ευρωπαϊκός χάρτης του κόσμου) - αυτοί είναι χάρτες από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου που δείχνουν όλα τα μέρη του κόσμου.» Αυτοί οι χάρτες πρέπει να ήταν πολύ ακριβείς, κατασκευασμένοι από ναυτικούς που γνώριζαν όλα τα μέρη του κόσμου.
Τα πρότυπα που χρησιμοποίησαν ο Πίρι Ρέις και άλλοι πρέπει να προέρχονται από μια πολύ ανεπτυγμένη παλιά ναυτική κουλτούρα, της οποίας οι γεωγραφικές και ναυτικές γνώσεις ήταν διαθέσιμες μόνο τον 18ο και τον 19ο αιώνα. Ο αιώνας προσδιορίστηκε ξανά, εν μέρει μόλις τον 20ο αιώνα.
Ήταν ένας πολιτισμός που ήταν προφανώς πιο επιστημονικά ανεπτυγμένος από τη Βαβυλωνία, την Αρχαία Αίγυπτο ή την Αρχαία Ελλάδα και που είχε αυτή τη γνώση πολύ πριν από αυτούς, γιατί πρέπει να υπήρχε ήδη όταν η Ανταρκτική ήταν ακόμη σε μεγάλο βαθμό απαλλαγμένη από πάγο
(σχετική ανάρτηση: ραδιενεργές πηγές και βαρυτικές ανωμαλίες στην Ανταρκτική έκπληξη επιστήμονες )
Piri Reis: Από πού πήρε τις πληροφορίες;
Ο Πίρι Ρέις ήταν θαλασσοπόρος και γνώριζε τη Μεσόγειο από την ανατολή ως τη δύση. Είχε λάβει μέρος σε ναυμαχίες και προήχθη σε ναύαρχο λόγω της εξυπνάδας του. Οι χάρτες του έδειχναν τη Μεσόγειο, τις αφρικανικές ακτές έξω από τη Μεσόγειο και τη Βόρεια Αμερική.
Το 1513 δημιούργησε τον διάσημο παγκόσμιο χάρτη του, που δείχνει την Ανταρκτική και την ανατολική ακτή της Νότιας Αμερικής. Μέχρι σήμερα, το ερώτημα από πού πήρε τις πληροφορίες για αυτήν την κάρτα παραμένει άλυτο. Το Εγχειρίδιο του για τη Μεσόγειο και το Αιγαίο (Kitqab-i Bahriye) είχε μεγάλη αξία για το Οθωμανικό Ναυτικό.
Το 1547 ο Πίρι Ρέις διορίστηκε διοικητής του στόλου στον Ινδικό Ωκεανό με βάση το Σουέζ. Κέρδισε τους Πορτογάλους στο Άντεν, αλλά στη συνέχεια έχασε τον στόλο του μπροστά στη Βασόρα. Πίσω στην Αίγυπτο συνελήφθη και ρίχτηκε στη φυλακή από τον κυβερνήτη εκεί με την αιτιολογία ότι είχε εγκαταλείψει τον στόλο του. Η ίντριγκα και η πολιτική φιλοδοξία των αντιπάλων οδήγησαν τελικά στον αποκεφαλισμό του Πίρι Ρέις σε ηλικία 80 ετών.
Ο επαίσχυντος θάνατός του τον άφησε στη (φθινοπωρινή) λήθη . Ο περίφημος «Παγκόσμιος Χάρτης του Πίρι Ρέις» που απεικονίζει την Ανταρκτική χωρίς πάγους ανακαλύφθηκε ξανά μόλις τέσσερις αιώνες αργότερα (1929). Εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια εργασιών καθαρισμού στο παλάτι Τοπ Καπί στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Charles Hapgood, ένας μελετητής από το Keene College των ΗΠΑ, ήταν ο πρώτος που μελέτησε τον χάρτη σε βάθος. Στα τέλη του 1959 έψαχνε για παλιούς χάρτες της Ανταρκτικής στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου της Ουάσιγκτον. Βρήκε έναν χάρτη του Oronteus Phynius
(σχετική ανάρτηση: Διεθνείς ερευνητές έκπληκτοι: A Stargate άνοιξε πάνω από την Ανταρκτική στις 28 Μαΐου 2018).
Σε αυτόν τον χάρτη, η Ανταρκτική σχεδιάστηκε επίσης χωρίς πάγο. Έτσι ο Πίρι Ρέις δεν ήταν ο μόνος που είχε σχεδιάσει έναν χάρτη της Ανταρκτικής χωρίς στρώμα πάγου. Ο ερευνητής Hapgood έστειλε στη συνέχεια τον χάρτη Piri Reis στην Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ για αξιολόγηση. Η απάντηση από την αεροπορική βάση του Westover ήταν εκπληκτική:
ΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΙΡΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ (SAC) ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ Αεροπορική Βάση Westover, Μασαχουσέτη
Στον καθηγητή Charles H. Hapgood
Kenne College,
Keene, New Hampshire
Αγαπητέ καθηγητή Hapgood,
Λαμβάνουμε την ακόλουθη θέση σχετικά με το αίτημά σας για την αξιολόγηση του παγκόσμιου χάρτη Piri-Reis από το 1513 από τις αρχές μας:
Συμμεριζόμαστε την άποψή της ότι το κάτω μέρος του χάρτη αντιπροσωπεύει την ακτή της Πριγκίπισσας Μάρθας της Βασίλισσας Maud Land και την Ανταρκτική Χερσόνησο. Θεωρούμε ότι η ερμηνεία σας είναι λογική και, κατά πάσα πιθανότητα, σωστή ερμηνεία του χάρτη.
Οι γεωγραφικές λεπτομέρειες του κάτω μέρους του χάρτη αντιστοιχούν εκπληκτικά ακριβώς στο σεισμικό προφίλ που δημιούργησε η Σουηδική-Βρετανική αποστολή της Ανταρκτικής μέσα από το στρώμα πάγου το 1949. Έτσι, η ακτή χαρτογραφήθηκε πριν παγετωθεί.
Σήμερα ο πάγος στην εν λόγω περιοχή έχει πάχος λίγο περισσότερο από 1.500 μέτρα. Λαμβάνοντας υπόψη τις γεωγραφικές γνώσεις του 1513, είναι ανεξήγητο για εμάς πώς ο χάρτης από εκείνη την εποχή μπορεί να περιέχει τέτοια δεδομένα.
Harold Z. Ohlmeyer Αντισυνταγματάρχης, Διοικητής USAF
Η επιστολή έκανε αίσθηση. Αν αυτό που επιβεβαίωσε η NASA στον χάρτη του Piri Reis ήταν σωστό, η χερσόνησος της Ανταρκτικής πρέπει πράγματι να είχε χαρτογραφηθεί πριν παγετωθεί. Αυτό με τη σειρά του σήμαινε ότι αυτό πρέπει να συνέβη πολύ πριν από τον Piri Reis. Πότε ακριβώς όμως; Και πάνω από όλα: από ποιον;
Έρευνα στην εποχή του Χάπγκουντ έδειξε ότι το στρώμα πάγου της Ανταρκτικής ήταν αρκετά εκατομμυρίων ετών. Ωστόσο, πιο πρόσφατη έρευνα υποδηλώνει ότι οι περιοχές που εμφανίζονται στον χάρτη ήταν χωρίς πάγο για μεγάλο χρονικό διάστημα - πιθανώς μέχρι και πριν από 6.000 χρόνια. Δεν χρειάζεται λοιπόν να γυρίσετε μερικά εκατομμύρια χρόνια πίσω για να απαντήσετε στο ερώτημα ποιος είχε τη δυνατότητα να χαρτογραφήσει την Ανταρκτική.
Ως εκ τούτου, προκύπτει το συναρπαστικό ερώτημα σχετικά με το ποιος θα μπορούσε να ήταν ικανός για αυτό το επίτευγμα πριν από 6.000 χρόνια, πολύ πριν υπάρξουν πολιτισμοί για τους οποίους γνωρίζουμε :
( σχετική ανάρτηση: Ανταρκτική: μήκος δύο χιλιομέτρων και ασυνήθιστες δομές στο Google Earth ).
1. Το μενού Piri Reis είναι αυθεντικό και όχι ψεύτικο. Σχεδιάστηκε το 1513 μ.Χ.
2. Αντιπροσωπεύει τη δυτική ακτή της Αφρικής, την ανατολική ακτή της Νότιας Αμερικής και τη βόρεια ακτή της Ανταρκτικής.
3. Δεδομένου ότι η ήπειρος της Ανταρκτικής ανακαλύφθηκε μόλις το 1818 μ.Χ., ο Πίρι Ρέις δύσκολα θα μπορούσε να μάθει για την Ανταρκτική από ναυτικούς - της εποχής του ή των παλαιότερων χρόνων.
4. Ανεξήγητη είναι επίσης η αναπαράσταση της κατάστασης χωρίς πάγο, η οποία χρονολογείται από πολλές χιλιετίες.
5. Δεν είναι ακόμη σαφές σε ποιες βάσεις αναφέρθηκε ο Πίρι Ρέις. Δεν υπάρχει άλλη αναπαράσταση της Queen Maud Land (Νότια Αφρική) σε μια κατάσταση χωρίς πάγο. Με βάση γεωλογικές μελέτες, είναι σαφές ότι μετά το 4.000 π.Χ Δεν υπήρχε πλέον καμία δυνατότητα αναγνώρισης και χαρτογράφησης της κατάστασης χωρίς πάγο. Από τότε η γη καλύφθηκε πάλι με ένα παχύ στρώμα πάγου.
6. Οι γεωλόγοι υποπτεύονται ότι η ακτή της Ανταρκτικής ήταν χωρίς πάγο για 9.000 χρόνια πριν από αυτό. Μόλις πριν από 6.000 χρόνια εξαφανίστηκε ξανά κάτω από μια πανοπλία πάγου.
7. Η σημερινή έρευνα δεν γνωρίζει κανέναν πολιτισμό που θα μπορούσε να χαρτογραφήσει τον Ατλαντικό και την Ανταρκτική μεταξύ 13.000 και 4.000 π.Χ.
Το μυστικό του παγκόσμιου χάρτη Piri Reis είναι επομένως το γεγονός ότι εμφανίζεται μια ήπειρος σε αυτόν το 1513, η οποία ανακαλύφθηκε μόλις 300 χρόνια αργότερα (1818). Δείχνει επίσης μια περιοχή που είχε ένα εντελώς διαφορετικό «πρόσωπο» εδώ και περίπου 6.000 χρόνια
( σχετική ανάρτηση: Ανταρκτική: Οι εικόνες της NASA δείχνουν αρχαία ανθρώπινη εγκατάσταση - η εφαρμογή αποκαλύπτει κρυμμένη στρατιωτική βάση με τη μορφή ενός γιγαντιαίου «C»).
Πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτό;
Τα σχόλια που έκανε ο Πίρι Ρέις στον χάρτη του δείχνουν ότι δεν είναι υπεύθυνος για τις μετρήσεις. Δηλώνει ότι αναφέρεται σε προηγούμενες πηγές και έχει συνοψίσει μόνο τις πληροφορίες.
Ο ερευνητής Hapgood έχει μια θεωρία:
Υποθέτει ότι οι χάρτες στους οποίους αναφέρθηκε ο Πίρι Ρέις πρέπει να σχεδιάστηκαν από ανθρώπους άγνωστου πολιτισμού και ότι πέρασαν στους Μινωίτες ή τους Φοίνικες. Αυτοί οι λαοί ήταν οι πρώτοι θαλασσοπόροι στον κόσμο για μια χιλιετία. Οι χάρτες έχουν περάσει από γενιά σε γενιά.
Τα πρωτότυπα θα μπορούσαν τελικά να είχαν καταλήξει στη Μεγάλη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας.
Από εκεί στάλθηκαν μεταξύ άλλων αντίγραφα και στην Κωνσταντινούπολη. Όταν η πόλη κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς, έπεσαν στα χέρια τους και προσγειώθηκαν στο τραπεζάκι του Πίρι Ρέις.
Οι περισσότεροι χάρτες έδειχναν τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα. Ωστόσο, υπήρχαν και κάποιοι από τη Βόρεια και Νότια Αμερική, καθώς και από τον Βόρειο και Νότιο Αρκτικό Ωκεανό. Οι παλιοί θαλασσοπόροι θα μπορούσαν να έχουν πλεύσει από πόλο σε πόλο με αυτούς τους χάρτες. Είναι πιθανό κάποιοι από τους άγνωστους αρχαίους λαούς να εξερεύνησαν τις ακτές της Ανταρκτικής, ίσως σε μια εποχή που δεν ήταν ακόμη καλυμμένες με πανοπλία πάγου.
Ο Hapgood υποθέτει ότι αυτοί οι πρώτοι εξερευνητές είχαν ήδη όργανα πλοήγησης για τον υπολογισμό των γεωγραφικών μηκών. Ωστόσο, αυτό το εύρημα δεν έχει ακόμη επιδιωχθεί περαιτέρω. Οι υποθέσεις για την ύπαρξη ενός λαού με εξαιρετικά ανεπτυγμένη τεχνολογία ρίχνουν νέο φως στις θέσεις για έναν χαμένο πολιτισμό: την Ατλαντίδα του Πλάτωνα.
Η Ατλαντίδα κάτω από τον αιώνιο πάγο;
Το ζήτημα της Ατλαντίδας είναι ένας από τους σπουδαιότερους γρίφους στον κόσμο που είναι μια συνεχής πρόκληση για επίλυση. Υπάρχουν πλέον αμέτρητες θεωρίες για την τοποθεσία του θρυλικού νησιού, αν υπήρξε ποτέ. Και μια νέα παραλλαγή προστίθεται σχεδόν κάθε χρόνο.
Η Ατλαντίδα προτάθηκε ότι βρίσκεται στην περιοχή της Μεσογείου (Ταρτέσος, Θήρα-Σαντορίνη, Κύπρος, Μάλτα, Τροία, Σικελία), και μετά πάλι στον Ατλαντικό (Γιβραλτάρ, Αζόρες, Bimini), στην Κεντρική και Νότια Αμερική (Γιουκατάν, λίμνη Τιτικάκα), στα βουνά του Άτλαντα της Βόρειας Αφρικής ή ακόμα και στην Ελιγολάνδη [Χέλγκολαντ (γερμ.: Helgoland,Ομάδα νησιών στη Γερμανία)
Οι Καναδοί ερευνητές Rand και Rose Flem-Ath, αφού μελέτησαν προσεκτικά παλιά χειρόγραφα, χάρτες και μύθους και έλαβαν υπόψη τις σύγχρονες γεωλογικές γνώσεις, ανέπτυξαν μια εντελώς διαφορετική, επαναστατική θεωρία, σύμφωνα με την οποία τα λείψανα της Ατλαντίδας έχουν θαφτεί κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής για περίπου 12.000 χρόνια
( σχετική ανάρτηση: Μήπως μια εξωγήινη φυλή έφερε τον αρχαίο αιγυπτιακό πολιτισμό στη γη πριν από περισσότερα από 60.000 χρόνια; ).
Ο χαμένος παράδεισος
Ο Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων περιέγραψε γύρω στο 400 π.Χ. σύμφωνα με τα αρχαία αιγυπτιακά αρχεία, τη μοίρα της Ατλαντίδας. Ήταν λοιπόν ένα ισχυρό βασίλειο με πολύ ανεπτυγμένο κράτος και μεγάλο ναυτικό που ετοιμαζόταν να κατακτήσει μεγάλα τμήματα των ακτών της Βόρειας Αφρικής και της περιοχής της Μεσογείου.
Η Ατλαντίδα είχε μια υποδειγματική υποδομή, μια υπέροχη πρωτεύουσα με μνημειώδεις κατασκευές, εξαιρετικούς επιστήμονες και μηχανικούς.
Αλλά καθώς οι άνθρωποι γίνονταν όλο και πιο υλιστές, διεφθαρμένοι και επιθετικοί, οι δυνάμεις της φύσης άρχισαν να ξεσηκώνονται εναντίον των Ατλάντων. Η γη σείστηκε και τα ηφαίστεια που εκτόξευαν φωτιά έριξαν λάβα πάνω από τη γη. Τελικά το νησί χτυπήθηκε από ένα τεράστιο παλιρροϊκό κύμα και βυθίστηκε. εξαφανίστηκε για πάντα από τον χάρτη.
Το καταστροφικό σενάριο, το οποίο περιγράφεται με πολύ παρόμοιο τρόπο σε όλους τους παγκόσμιους μύθους αλλά και στη Βίβλο της Παλαιάς Διαθήκης, λέγεται ότι διαδραματίζεται γύρω στο 9.600 π.Χ., σύμφωνα με τον Πλάτωνα. έπαιξε, τουλάχιστον χίλια χρόνια πριν από την αυγή του σύγχρονου πολιτισμού.
Αν ένας τόσο προηγμένος πολιτισμός υπήρχε στην πραγματικότητα πριν από 10.000 χρόνια, θα μπορούσε κάλλιστα οι άνθρωποι να προέβλεψαν μια τραγωδία που πλησίαζε και να έφτασαν στην ασφάλεια εγκαίρως.
Σε περίπτωση ξαφνικής καταστροφής, τουλάχιστον πρέπει να υπήρχαν μερικοί επιζώντες που κατάφεραν να σωθούν στα πλοία τους, πιθανώς στην περιοχή γύρω από τη λίμνη Τιτικάκα στις κεντρικές Άνδεις καθώς και στα υψίπεδα της Ταϊλάνδης και της Αιθιοπίας. Στις περιοχές αυτές αναπτύχθηκε γύρω στο 9600 π.Χ. πολύ γρήγορα οι πρώτες μορφές γεωργίας, δηλαδή ταυτόχρονα με την καταστροφή της Ατλαντίδας που περιγράφεται από τον Πλάτωνα.
Λευκοί θεοί
Δεδομένου ότι οι Άτλαντες ήταν τεχνολογικά πολύ ανεπτυγμένοι, είναι αρκετά κατανοητό ότι μύησαν τους κατοίκους της Αιγύπτου και της Αμερικής στην αρχιτεκτονική τους. Μόνο με αυτή τη γνώση οι Αιγύπτιοι λέγεται ότι μπόρεσαν να χτίσουν τις πυραμίδες και τη σφίγγα αργότερα.
Ομοίως, κτίρια αρχαίων λαών της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής, όπως ο πανίσχυρος Ναός του Ήλιου πάνω από τη λίμνη Τιτικάκα, που βρίσκεται 3810 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, θα μπορούσαν να έχουν επηρεαστεί από τις τεχνικές γνώσεις των Ατλάντων.
Είναι επίσης κατανοητό ότι οι εκτενείς γνώσεις των Ατλάντων για την αστρονομία βοήθησαν στη διευθέτηση των πυραμίδων. Αυτά δείχνουν ένα τμήμα του αστερισμού του Ωρίωνα, όπως ήταν όταν εμφανίστηκε στον ουρανό, πριν από το 10.450 π.Χ.
Η θέση των αστεριών φαίνεται να αλλάζει κάθε χρόνο γιατί η γη δεν περιστρέφεται ομοιόμορφα αλλά αποκλίνει ελαφρά από τον άξονά της. Στην πραγματικότητα, τα αστέρια κινούνται σε έναν κύκλο που ολοκληρώνεται μετά από συνολικά 2600 χρόνια
(σχετική ανάρτηση: Η μυστική παλαιοφυσική της Μεγάλης Πυραμίδας και το στρατιωτικό σύμπλεγμα στη Γκίζα ).
Ο θρύλος των λευκών θεών που συνάντησαν τη θάλασσα με μια βάρκα που κινούνταν μόνη της χωρίς κουπί είναι ακόμα ζωντανός σήμερα στη Νότια και Κεντρική Αμερική. Αλλά από πού προήλθαν;
Οι Flem-Aths και άλλοι επιστήμονες των ΗΠΑ ακολούθησαν τον μύθο. Πιστεύουν ότι πριν από 12.000 χρόνια η Ανταρκτική ήταν το σπίτι ενός προηγμένου πολιτισμού που έφερε τις γνώσεις τους στην Αίγυπτο και την Αμερική.
Η Ανταρκτική, περιτριγυρισμένη από ωκεανούς, όπως την περιέγραψε ο Πλάτωνας για την Ατλαντίδα, δεν ήταν έρημος πάγου πριν από 10.500 χρόνια. Με βάση τα απολιθωμένα φυτά που βρέθηκαν στην Ανταρκτική, οι γεωλόγοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτή η πλέον αφιλόξενη περιοχή πρέπει να είχε κάποτε πιο ήπιο κλίμα. Το ενεργό ηφαίστειο Έρεβος στο νησί Ross στην Ανταρκτική θα μπορούσε επίσης να ήταν η πηγή ενέργειας για πιθανούς κατοίκους.
Ως αποδεικτικά στοιχεία αναφέρονται οι παλιοί χάρτες των Piri Re'is και Oronteus Finaeus από τον 16ο αιώνα. Πρόκειται πολύ πιθανό για αντίγραφα πολύ παλαιότερων εγγράφων που έπεσαν στα χέρια των ναυτικών.
Στους περίεργους χάρτες, η Ανταρκτική εμφανίζεται στην αρχική της κατάσταση πριν από 12.000 χρόνια, με βουνά, πεδιάδες και ποτάμια, παρεμπιπτόντως σε παρόμοια διάταξη με αυτή που αναφέρεται στην αναφορά του Πλάτωνα.
Και αυτό, αν και η Ανταρκτική ανακαλύφθηκε μόλις το 1820 λόγω των παγετώνων αυτής της θαλάσσιας περιοχής. Στον χάρτη που συνέταξε ο Piri Re'is από το 1513 υπάρχει επίσης η ανατολική ακτή της Νότιας Αμερικής, η οποία εκείνη την εποχή δεν είχε ακόμη χαρτογραφηθεί πλήρως
(σχετική ανάρτηση: Είναι η Βοσνιακή Πυραμίδα του Ήλιου η αρχαιότερη πυραμίδα στον κόσμο; Πυραμίδες στη Βραζιλία ? ).
Ανταρκτική χωρίς πάγο
Ο χάρτης του Πίρι Ρέις, εξετάστηκε λεπτομερώς από ειδικούς της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ το 1957. Συγκρίθηκε με έναν γεωλογικό χάρτη της Ανταρκτικής που έγινε το 1949, ο οποίος δείχνει την ήπειρο πριν παγετωθεί. Και οι δύο ήταν σχεδόν ίδιοι.
Λόγω της ακρίβειας του παλιού χάρτη, το επιχείρημα των κριτικών ότι μια χερσαία μάζα έπρεπε να «εφευρεθεί» ως αντίβαρο τον 16ο αιώνα, καθώς κάτι τέτοιο δεν ήταν γνωστό στο νότιο ημισφαίριο σύμφωνα με την κατάσταση της γνώσης εκείνης της εποχής. , είναι επίσης άκυρη.
Ποιος όμως είχε τόσο τεράστιες γεωγραφικές γνώσεις; Ήταν οι άνθρωποι της Ανταρκτικής;
Μετέφεραν αυτή τη γνώση στον κόσμο, όταν οι συνθήκες διαβίωσης στην ήπειρό τους επιδεινώθηκαν δραματικά;
Σύμφωνα με τη θεωρία των Flam-Aths, οι κάτοικοι της Ανταρκτικής λέγεται ότι μετανάστευσαν όταν η ήπειρος καλύφθηκε σταδιακά από ένα πολικό ψυχρό κύμα λόγω μιας μετατόπισης της πολικής και της γήινης πλάκας.
Οι ερευνητές αναφέρονται σε μια ιδιαίτερα δραστική μορφή της μετατόπισης των πλακών της Γης, που ονομάζεται επίσης ηπειρωτική μετατόπιση ή τεκτονική πλακών, όπως αντιπροσωπεύεται από τον Αμερικανό επιστήμονα Τσαρλς Χάπγκουντ. Η θεωρία χρονολογείται από το 1953 και υποθέτει ότι το σταθερά αυξανόμενο βάρος των στρωμάτων του πολικού πάγου τραβά τον φλοιό της γης πάνω από την υδρόγειο, δηλαδή αργά αλλά σταθερά απομακρύνεται.
Τυπικά, τέτοιες τεράστιες μάζες γης καλύπτουν μόνο περίπου 10 μίλια σε περίοδο ενός εκατομμυρίου ετών. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Hapgood, ο φλοιός της γης μπορεί να μετατοπιστεί ξαφνικά και πολύ γρήγορα ακόμη και ο συμπαγής (πυριτικός εξωτερικός φλοιός) . Οι συνέπειες θα ήταν καταστροφικές και θα περιλαμβάνουν την εξαφάνιση ολόκληρων ηπείρων κατά τη διάρκεια ισχυρών σεισμών και ηφαιστειακών εκρήξεων.
Η θεωρία του Hapgood για τη μετατόπιση του φλοιού της γης απορρίπτεται τώρα από τους περισσότερους γεωλόγους, όπως ο Βρετανός John Lovell και ο Brain Storey. Σύμφωνα με τα ευρήματά τους, ο φλοιός της γης είναι τόσο τεράστιος που, για φυσικούς λόγους, δεν μπορεί να κινηθεί ως σύνολο.
Επιπλέον, μια τέτοια ξαφνική μετατόπιση μιας ηπείρου θα εμφανιζόταν στον πυθμένα του ωκεανού και κάτω από τον πάγο. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχουν βρεθεί μέχρι στιγμής ίχνη που να υποδηλώνουν κάτι τέτοιο
( σχετική ανάρτηση: Η πτώση του πολιτισμού του Ατλαντικού και οι Άτλαντες ως κατασκευαστές των πυραμίδων στην Αίγυπτο ).
Νέες γεωλογικές γνώσεις
Η υπόθεση ότι ο φλοιός της γης μπορεί να κινείται με διαφορετικές ταχύτητες προς τον πυρήνα της γης θα μπορούσε, ωστόσο, να υποστηριχθεί από μια πιο πρόσφατη ανακάλυψη. Ο Gary Glatzmaier, γεωφυσικός στο Εθνικό Εργαστήριο του Λος Άλαμος στο Νέο Μεξικό, ανακάλυψε ότι η εσωτερική μάζα της γης, ένας θερμός σιδερένιος πυρήνας μήκους 2.500 χιλιομέτρων, συμπεριφέρεται σαν πλανήτης μέσα σε πλανήτη και περιστρέφεται πιο γρήγορα από την ίδια τη γη.
Αυτό συμβαίνει επειδή ο πυρήνας της γης χωρίζεται από τον μανδύα και τον φλοιό της γης με ένα υγρό εξωτερικό κέλυφος. Η ταχύτητα αυτής της διαδικασίας είναι τεράστια: ο πυρήνας της γης είναι τρεις μοίρες μπροστά από τη μάζα της γης κάθε χρόνο.
Η ομάδα του Glatzmaier ανακάλυψε επίσης ότι οι μαγνητικοί πόλοι στον πυρήνα της Γης αντιστρέφονται κάθε 200.000 χρόνια. Εάν αυτή η έρευνα επιβεβαιωθεί, αυτό θα υποστήριζε τη θεωρία Flem-Aths ότι, η Ατλαντίδα είναι θαμμένη κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής.
Διότι αν ο φλοιός της γης είχε μετατοπιστεί ξαφνικά 3200 χιλιόμετρα περίπου πριν από 10.000 χρόνια, η κατοικήσιμη γη θα είχε ωθηθεί στον Αρκτικό Κύκλο.
πηγή 15-1-2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου