18 Μαΐου 2023
όπλο μικροκυμάτων THOR
Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ δοκιμάζει με επιτυχία όπλα μικροκυμάτων στην αεροπορική βάση Kirtland στο Νέο Μεξικό.
Δοκιμές όπλων μικροκυμάτων πραγματοποιήθηκαν στα μέσα Απριλίου και μόνο τώρα αυτές οι πληροφορίες έχουν φτάσει στα μέσα ενημέρωσης.
όπλο μικροκυμάτων
Το εξαιρετικά ισχυρό όπλο μικροκυμάτων, γνωστό ως Tactical High-Power Operational Responder, δοκιμάστηκε ενάντια σε ένα σμήνος από μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα σε συνθήκες μάχης. Η ερευνητική ομάδα δεν είχε δοκιμάσει ποτέ πριν αυτό το είδος όπλου ειδικά ενάντια σε ένα σμήνος drones.
Ως αποτέλεσμα των δοκιμών, το σύστημα υποδοχής, αφού εντόπισε μια ομάδα μη επανδρωμένων αεροσκαφών, εκτόξευσε μια ισχυρή και πυκνή δέσμη ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας, με αποτέλεσμα όλα τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα να απενεργοποιηθούν.
Με βάση τις δημόσιες πληροφορίες, το Tactical High-Power Operational Responder, ή THOR για συντομία, είναι ένα παλμικό όπλο μικροκυμάτων ικανό να απενεργοποιεί εξαρτήματα ηλεκτρονικής συσκευής μέσω ενός εστιασμένου ηλεκτρομαγνητικού φλας.
ηλεκτρομαγνητικό όπλο
Η ανάπτυξη αυτού του όπλου μικροκυμάτων ξεκίνησε το 2016 και το πρώτο και μοναδικό αντίγραφο του όπλου κυκλοφόρησε το 2018. Οι πρώτες επιτυχημένες δοκιμές πραγματοποιήθηκαν το 2020, πρώτα σε βάση της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ στο Νέο Μεξικό και στη συνέχεια στην Αφρική.
Το κόστος δημιουργίας όπλων μικροκυμάτων υπολογίζεται σε ένα αρκετά μέτριο ποσό περίπου 20-30 εκατομμυρίων δολαρίων.
Εκπρόσωποι του Ερευνητικού Εργαστηρίου της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, το οποίο συμμετείχε στην ανάπτυξη αυτού του όπλου μικροκυμάτων, ισχυρίζονται ότι η συσκευή τους έχει απίστευτη αποτελεσματικότητα στην καταπολέμηση των drones, υψηλή ετοιμότητα για εργασία, καθώς και υψηλή κινητικότητα και μπορεί να παραδοθεί στο χώρο σε κανονικό δοχείο.
ηλεκτρομαγνητικό όπλο THOR
Η συχνότητα ακτινοβολίας του πιστολιού μικροκυμάτων είναι από 300 MHz έως 300 GHz, το εύρος καταστροφής στόχου δεν υπερβαίνει τα 500 μέτρα.
Στο μέλλον, προγραμματίζεται μια σειρά δοκιμών όπλων μικροκυμάτων σε διάφορα βεληνεκές και τύπους drones. Δυστυχώς, δεν είναι γνωστά συγκεκριμένα τεχνικά χαρακτηριστικά.
----------------------
σχετικό δημοσίευμα 2010
Οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ συνεχίζουν να δημιουργούν το οπλοστάσιό τους με μη θανατηφόρα όπλα, τα οποία χρησιμοποιούνται ενεργά εδώ και αρκετά χρόνια, όχι μόνο για να διαλύσουν πλήθη δυσαρεστημένων κατά τη διάρκεια συγκεντρώσεων, αλλά και για να πολεμήσουν τους αντάρτες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Χάρη στις προσπάθειες της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, ένα πυροβόλο ηλεκτρομαγνητικού παλμού μπορεί σύντομα να προστεθεί στα ήδη αποδεδειγμένα ορυχεία γραφίτη, στα αέρια με έντονη οσμή και στις ακουστικές συσκευές.
Σε κάθε περίπτωση, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, ενεργώντας προς το συμφέρον όλων των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, σκοπεύει να χρηματοδοτήσει κάθε εταιρεία που θα αναλάβει να αναπτύξει ένα μη φονικό όπλο ικανό να σταματήσει τον εχθρικό εξοπλισμό χωρίς να του προκαλέσει ζημιά ή να καταστρέψει τον οδηγό. Επιστολές που ζητούν πληροφορίες για τέτοιες εξελίξεις έχουν ήδη σταλεί σε πολλές αμερικανικές εταιρείες, αλλά μόνο μία έχει απαντήσει μέχρι στιγμής - η Californian Eureka Aerospace.
Η εταιρεία ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της Πολεμικής Αεροπορίας και πρότεινε στον στρατό ένα έργο για ένα πιστόλι ηλεκτρομαγνητικών παλμών (EPC), το οποίο αναπτύσσει η Eureka Aerospace από το 2001. Η συσκευή που προσφέρει η εταιρεία είναι ικανή να απενεργοποιεί ή ακόμα και να «καίγει» ηλεκτρονικές συσκευές που είναι εγκατεστημένες σε εχθρικό εξοπλισμό, συμπεριλαμβανομένων αεροπλάνων, ελικοπτέρων και αυτοκινήτων. Επιπλέον, το EPC μπορεί να εγκατασταθεί οπουδήποτε - ακόμα και σε ελικόπτερο, ακόμα και σε φανοστάτη.
Τουλάχιστον έτσι περιγράφει η ίδια η Eureka Aerospace τη συσκευή της. Η συμπαγής συσκευή που παράγει αυτή η εταιρεία δεν έχει δει ακόμη κανείς - αναμένεται να παρουσιαστεί στους εκπροσώπους της Πολεμικής Αεροπορίας τον Φεβρουάριο του 2010 στον Ναυτικό Ερευνητικό Σταθμό των ΗΠΑ στο Ντάγκρεν. Το πρώτο πρωτότυπο EPC δεν ήταν συμπαγές - ήταν μια συσκευή με διαστάσεις 1,8 επί 0,9 μέτρα και βάρος περίπου εκατό κιλά. Ταυτόχρονα, το αποτελεσματικό βεληνεκές του όπλου ήταν μόνο 15 μέτρα.
Σύμφωνα με την Eureka Aerospace, η συσκευή είναι πλέον σχεδόν τέλεια - οι διαστάσεις της είναι συγκρίσιμες με μια θήκη και το βάρος της είναι μόλις 23 κιλά. Ταυτόχρονα, το EPC μπορεί να σταματήσει εχθρικά οχήματα σε απόσταση έως και 200 μέτρων. Γίνονται εργασίες για τη βελτίωση της συσκευής και στο μέλλον οι ερευνητές αναμένουν να βελτιώσουν την τεχνική της απόδοση.
Παρά το όνομά τους, τα μη φονικά όπλα μπορούν ακόμα να προκαλέσουν θάνατο. Είναι αλήθεια ότι ο αριθμός των θυμάτων αυτού του τύπου όπλου είναι πολλές φορές μικρότερος από αυτόν των συμβατικών όπλων. Ωστόσο, όταν οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν ηλεκτρομαγνητικές βόμβες στη Γιουγκοσλαβία το 1999, τέσσερις άνθρωποι πέθαναν όταν οι βηματοδότες τους σταμάτησαν να λειτουργούν υπό την επίδραση ισχυρής ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας.
Η ιδέα της χρήσης ηλεκτρομαγνητικών όπλων δεν είναι καθόλου νέα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες σκέφτηκαν για πρώτη φορά τη δυνατότητα δημιουργίας τέτοιων συσκευών στη δεκαετία του '50 του περασμένου αιώνα, όταν ανακαλύφθηκε η επίδραση της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας κατά τη διάρκεια δοκιμής μιας βόμβας υδρογόνου στον αέρα πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Μετά την έκρηξη καταγράφηκε σοβαρή διακοπή της ηλεκτροδότησης στη Χαβάη, η οποία βρισκόταν εκατοντάδες χιλιόμετρα από το σημείο της έκρηξης. Παράλληλα, σημειώθηκε και διακοπή των ραδιοφωνικών εκπομπών από το σημείο της έκρηξης προς την Αυστραλία.
Πολλές έρευνες στις δεκαετίες του 1950 και του 1960 πρότειναν μια βόμβα που χρησιμοποιεί πολλαπλούς μαγνήτες και ένα εκρηκτικό. Οι βόμβες αυτού του σχεδίου χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα. Όταν μια ηλεκτρομαγνητική βόμβα εκρήγνυται, απελευθερώνεται ένα ισχυρό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, το οποίο έχει αρνητική επίδραση στα ηλεκτρονικά και επικοινωνιακά συστήματα του εχθρού. Περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς λειτουργεί η βόμβα θα βρείτε εδώ .
Τώρα οι ηλεκτρομαγνητικές βόμβες χωρίζονται σε δύο τύπους: χαμηλής συχνότητας και υψηλής συχνότητας. Τα πρώτα έχουν σχεδιαστεί για να προκαλούν υπερφόρτωση στα καλώδια ισχύος, ενώ τα δεύτερα δρουν απευθείας στα ηλεκτρονικά του εχθρού. Επιπλέον, είναι αρκετά δύσκολο να προστατευτείτε από βόμβες υψηλής συχνότητας - το παραγόμενο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο μπορεί να διεισδύσει σε οποιαδήποτε ασθενώς θωρακισμένη συσκευή.
Τέτοια όπλα χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά το 1991 κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου. Αργότερα, οι Αμερικανοί το χρησιμοποίησαν ξανά - στη Γιουγκοσλαβία. Αλλά σε συνδυασμό με ορυχεία γραφίτη, τα οποία, κατά την έκρηξη, ψεκάζουν λεπτά νήματα γραφίτη στον αέρα, βραχυκυκλώνοντας ηλεκτροφόρα καλώδια. Γενικά, οι ηλεκτρομαγνητικές βόμβες μπορούν να θεωρηθούν τα πρώτα παραδείγματα μη φονικών τύπων σύγχρονων όπλων.
Η ίδια η έννοια των μη θανατηφόρων όπλων (ονομάζονται επίσης μη θανατηφόρα όπλα, ή NLW) εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και χρησιμοποιήθηκε από την αμερικανική διοίκηση TRADOC (οργανισμός για την εκπαίδευση μαχητών, στρατιωτική ανάλυση και ανάπτυξη στρατηγικής). Συγκεκριμένα, η έκθεση του οργανισμού ανέφερε ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες, κατά τη διάρκεια διαφόρων τοπικών συγκρούσεων, έχουν επιδείξει την ικανότητά τους να νικούν τον εχθρό με ελάχιστες απώλειες για τον εαυτό τους» και τώρα ο στρατός των ΗΠΑ θα πρέπει να μάθει να ελαχιστοποιεί τις απώλειες μεταξύ των εχθρικών στρατευμάτων και των πολιτών .
Το 1996, το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ ενέκρινε την Οδηγία 3000.3, η οποία όριζε τα μη φονικά όπλα και εξουσιοδοτούσε αποτελεσματικά την ανάπτυξη και τη χρήση τους. Χάρη σε αυτό, το ONLV έχει γίνει ένα τυπικό εργαλείο για τον πόλεμο και οι Ηνωμένες Πολιτείες ξοδεύουν ετησίως, σύμφωνα με διάφορους υπολογισμούς, από 20 έως 40 τοις εκατό των κονδυλίων που διατίθενται για όλη τη στρατιωτική έρευνα στη χώρα για την ανάπτυξή του.
Οι πιο γνωστοί τύποι μη φονικών όπλων σήμερα είναι τραυματικά πιστόλια, κανόνια νερού και διάφορα αέρια - δακρυγόνα, πιπέρι ή ηρεμιστικό (που χρησιμοποιούνται συχνότερα στις ΗΠΑ και περιλαμβάνει το Valium). Όλα αυτά τα μέσα στοχεύουν στο να καταστήσουν αδύνατη τη συνειδητή ανθρώπινη δραστηριότητα στην πληγείσα περιοχή και είναι από τα πιο κοινά μέτρα ελέγχου των ταραχών.
Σύστημα ενεργού πτώσης που βασίζεται σε Humvee. Φωτογραφία από Defense-update.com
Lenta.ru
Εκτός από αυτούς τους τύπους όπλων, πολλές χώρες χρησιμοποιούν ευρέως ακουστικά όπλα, τα οποία είναι ικανά να μεταδίδουν καθαρές ηχητικές προειδοποιήσεις σε μεγάλες αποστάσεις. Επιπλέον, τέτοια όπλα μπορούν να αυξήσουν την ένταση σε αφόρητο επίπεδο, επηρεάζοντας τη συμπεριφορά του πλήθους ή των στρατιωτών του εχθρού. Τα ακουστικά πιστόλια είναι ικανά να παράγουν ένα ηχητικό σήμα με ισχύ έως και 152 ντεσιμπέλ, ενώ ήχοι ισχυρότεροι από 120-140 ντεσιμπέλ μπορούν να προκαλέσουν έντονο πόνο σε ένα άτομο και να οδηγήσουν σε βλάβη της ακοής.
Σε καιρό ειρήνης, τα ακουστικά όπλα χρησιμοποιούνται για τη μετάδοση ηχητικών πληροφοριών στη θάλασσα σε μεγάλες αποστάσεις.
Ένας άλλος τύπος μη θανατηφόρου όπλου είναι οι εκπομποί μικροκυμάτων. Συγκεκριμένα, το Active Denial System (ADS), που αναπτύχθηκε και δοκιμάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, αναφέρεται συγκεκριμένα σε αυτόν τον τύπο όπλου. Η συσκευή είναι ικανή να παράγει ηλεκτρομαγνητικά κύματα στην περιοχή κυμάτων χιλιοστών με συχνότητα περίπου 94 gigahertz. Όταν μια ακτίνα που δημιουργείται από το ADS χτυπά το δέρμα, απορροφάται το 83 τοις εκατό της ενέργειας ακτινοβολίας, προκαλώντας στον στόχο να βιώσει κάψιμο, πόνο, σοκ και μια αντανακλαστική επιθυμία να εγκαταλείψει την πληγείσα περιοχή.
Τα μη θανατηφόρα όπλα περιλαμβάνουν επίσης χειροβομβίδες flash-bang που μπορούν να τυφλώσουν και να αναισθητοποιήσουν έναν εχθρό, θερμικά πιστόλια, ειδικό αφρό ταχείας σκλήρυνσης, παχύρρευστα ή ολισθηρά πολυμερή και λέιζερ. Τα τελευταία χρόνια, έχουν εφευρεθεί δεκάδες είδη μη φονικών όπλων, τα οποία χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο κάθε χρόνο μαζί με συμβατικές χειροβομβίδες, πιστόλια και τανκς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου