Φωτιά απ’ την Ανατολία (3)
Νύχτα. 3 τα χαράματα. Ορεινά σύνορα Συρίας – Τουρκίας.
«Κομάντος της κακιάς ώρας», σκέφτηκε ο αρχηγός της
διμοιρίας των εισβολέων κάνοντας νόημα στη διμοιρία να προχωρήσει.
Μέσα στην θολή πρασινωπή νυχτερινή όραση οι κινήσεις τους
φαίνονταν ξεκάθαρα.
«Τρεις δικοί μας είναι ήδη νεκροί. Γιατί δεν επεμβήκαμε;»
«Τους θέλουμε όλους και τους θέλουμε σε Συριακό έδαφος».
«Γι’ αυτό τους τοποθέτησες τόσο ξεκάρφωτα και ακάλυπτους;
Τους θυσίασες!», έκανε σιγανά μα οργισμένος ο Σύριος Λοχαγός στον Ρώσο
ομοιόβαθμό του δίπλα του. «Πανάθεμά σας για Σπέτσναζ», συνέχισε εκτός εαυτού.
«Σκάσε Αλή. Σου είπα, τους θέλουμε όλους. Κι αλλιώς δεν θα
έμπαιναν».
«Δεν ήταν ανάγκη να πεθάνουν», επέμεινε ο Αλή.
«Αλή ή το βουλώνεις ή ...».
«Ιβάν, έχω κι εγώ όπλο, το ξέχασες;»
«Καλά. Θα σ’ αφήσω να το πιάσεις πρώτος, εντάξει;»
«Που να σε πάρει ο διάολος κωλορώσε».
«Αλή, σταμάτα να με ζαλίζεις με την...
Η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου