Οι γονείς της την εγκατέλειψαν ακριβώς για αυτή την πάθηση που έχει. Ο πατέρας ένα μεσημέρι δεν πήγε ποτέ να την πάρει από το σχολείο, ενώ την επόμενη ημέρα, η μητέρα της απλά έφυγε από το σπίτι και δεν ξαναγύρισε ποτέ. Η μικρή τελικά αναγκάστηκε να μείνει με τους παππούδες της, οι οποίοι αν μη τι άλλο την περιέβαλλαν με αγάπη και στοργή. Όμως στον παιδικό σταθμό και αργότερα στο σχολείο τα άλλα παιδιά την φοβόντουσαν και την είχαν περιθωριοποιήσει. Την κορόιδευαν και άλλοι την φώναζαν “λυκάνθρωπο” και άλλοι της έλεγαν περιπαιχτικά ότι είναι μια “μαϊμού”.
Το κορμάκι της Λιου έχει καλυφθεί στο 60% του από μαύρες τρίχες (ακόμη και στο μισό της πρόσωπο) ενώ στα μέρη που δεν είναι καλυμμένη ολοκληρωτικά από τρίχες, έχει μικρά “τριχωτά νησιά” επάνω στο δέρμα της. Η ίδια λέει: " Έχω συνέχεια μια φαγούρα εκεί που έχω τρίχες, αλλά εντάξει νομίζω ότι θα αντέξω. Πλέον έχω συνηθίσει". Ο παππούς της που δουλεύει σε οριζώνες στην περιοχή Ντάμπινγκ, έχει να λέει για την όρεξη της: "μην την βλέπετε έτσι μικρή και εύθραυστη. Δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσο πολύ φαγητό τρώει"...
Δείτε τις φωτό