Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

H απαξίωση των Κερυνειωτών




Δεν είναι τραγικό και συνάμα προκλητικό έως απαξιωτικό προς τους Κερυνειώτες και όλο τον προσφυγικό κόσμο που οι ηγέτες κομμάτων και γνωστά πολιτικά πρόσωπα επισκέπτονται την κατεχόμενη Κερύνεια για γάμους, κοκτέιλ, δείπνα ακόμα και για καφέ με πρόσχημα τη διατήρηση καλού κλίματος ;

Διασκέδαζαν το καλοκαίρι με περισσή άνεση κοντά στο σημείο απόβασης των εισβολέων σε ξενοδοχείο «το οποίο έχει ανεγερθεί παράνομα πάνω σε ε/κ γη» για το γάμο της κόρης του κατοχικού ηγέτη.


Λίγους μήνες μέτα ήρθαν οι βόλτες για καφέ με την γυναίκα του κατοχικού ηγέτη και κατέληξαν στο υπό την Τούρκικης σημαίας σκιά, κατεχόμενο λιμανάκι της Κερύνειας.

Εν συνεχεία έγινε η επίσκεψη καλής θέλησης από τους ευρο-προεκλογικά ορμώμενους που ταυτόχρονα κήρυξαν αντιπολευτικό αγώνα. Φρόντισαν όμως νωρίς να τον οριοθετήσουν.

Έγινε η συνάντηση στην κατεχόμενη Κερύνεια στο ξενοδοχείο «καζίνο κόλονελ». Ίδιο είναι με αυτό της δεξίωσης γάμου όπου ο νόμιμος τίτλος ιδιοκτησίας ανήκει σε οικογένεια ε/κ επιχειρηματικού προσώπου που δεν βρίσκεται εν ζωή.

Πως θα αισθάνονταν άραγε όλοι αυτοί εάν έχαναν τα σπίτια τους με τέτοιο τρόπο και σαν απλοί θεατές έβλεπαν όλους εμάς να μπαινοβγαίνουμε στις δικές τους οικίες, περιουσίες και περιοχές αγνοώντας τα αισθήματα τους;

Η ανυπαρξία στοιχειώδη σεβασμού προς όλους όσους υπέφεραν και ακόμη υποφέρουν από την βάρβαρη τούρκικη εισβολή δεν είναι κάτι που μπορεί να περάσει απαρατήρητο.


Ο Εξευτελισμός και ο ανήθικος ψυχικός βασανισμός τον οποίο υπόκεινται οι Κερυνειώτες από τέτοιες ενέργειες είναι καιρός να προβληματίσουν. Αν όχι τους αμετανόητους επισκέπτες τουλάχιστο τον απλό κόσμο γιατί οι Κερυνειώτες χρήζουν περισσότερου σεβασμού και χρειάζονται την συμπαράσταση όλων μας στον αγώνα τους..

Οι σοφοί των εδράνων μπορεί να μην υπολογίζουν την Κερύνεια στις διάφορες διαπραγματεύσεις και να πληγώνουν την αξιοπρέπεια των νόμιμων κατοίκων της. Τα όμορφα όμως αυτά παράλια είναι καταδικασμένα από την ιστορία να μείνουν για πάντα στη μνήμη μας κρατώντας άσβεστη την ελπίδα της επιστροφής.

Πηγή:Δεν Ξεχνώ

Δεν υπάρχουν σχόλια: