9 Ιουνίου 2023
Τι είδους μέλλον θα ήταν αυτό, στο οποίο ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Ένας φουτουριστικός, «πράσινος» ωφελιμισμός – μια ψευδο-ηθική με γνώμονα τον σκοπό που προωθείται από μια ολιγαρχική μειοψηφία; Σύμφωνα με μια ταινία 50 ετών, δεν φαίνεται μακριά.
[RT DE "Soylent Green" – Gut und gerne sterben für die grüne Zukunft
Από τον Elem Chintsky ]
Τον Μάιο του 2023, η ειδική στην βιοηθική Amy Mullin και η διδακτορική φοιτήτρια φιλοσοφίας Kayla Wiebe εξήγησαν σε κοινή ερευνητική εργασία στο Journal of Medical Ethics γιατί η αυτοκτονία ανθρώπων που πλήττονται από τη φτώχεια είναι ανθρώπινη.
https://jme.bmj.com/content/early/2023/04/25/jme-2022-108871.abstract
Οι δύο καναδοί ακαδημαϊκοί έχτισαν το επιχείρημά τους με τον ούριο άνεμο του νόμου MAID, "Medical Assistance in Dy Germaning", ο οποίος έχει ελευθερωθεί εδώ και δύο χρόνια ούτως ή άλλως και τώρα ακόμη πιο ριζικά από τον Μάρτιο.
Ο Καναδάς είναι πρωτοπόρος της αγγλοσαξονικής ευγονικής, της ευθανασίας και της κρατικά οργανωμένης υποστήριξης της αυτοκτονίας. Ο Καναδός πολιτικός Tommy Douglas - αλλιώς γνωστός ως ο ιδρυτής του καθολικού συστήματος ασφάλισης υγείας του Καναδά - ήταν ένας ιδιαίτερα ενθουσιώδης ευγονιστής.
Παρά τις έντονες διαμαρτυρίες καναδικών οργανώσεων, η κυβέρνηση Τριντό καταφέρνει ξανά και ξανά να καταστήσει αυστηρότερο αυτόν τον συγκεκριμένο νόμο και να τον καταστήσει πιο «περιεκτικό».
https://disability-memorial.org/
Η ευγονική είναι μια ψευδοεπιστήμη βασισμένη στον κοινωνικό δαρβινισμό, η οποία δηλώνει ότι μια ελίτ εξουσίας επιτρέπεται να διεισδύσει στη γονιδιακή δεξαμενή του κοινού πληθυσμού με τη βία, στερώντας τους την ελευθερία και να καλυφθεί από το κράτος, προκειμένου να εξυπηρετήσει έναν υποτιθέμενο υψηλότερο στόχο που θα επιτευχθεί αργότερα. Αυτό καλύπτεται πάντα με ευγενείς προθέσεις, όπως «να παρέχουμε καλύτερη υγεία για την επόμενη γενιά», «να ανοίξουμε περισσότερο χώρο διαβίωσης», «να εξαλείψουμε τις ασθένειες», «να αυξήσουμε την ανοσία», «να ανακουφίσουμε τον πόνο» ή αόριστα «να βελτιώσουμε τις ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης».
Για παράδειγμα, το παιδί που γεννήθηκε πρόσφατα στη Μεγάλη Βρετανία, το οποίο συγκεντρώθηκε από το γενετικό υλικό τριών ανθρώπων προκειμένου να ταξινομηθούν γενετικά οι κληρονομικές ασθένειες της μητέρας, μπορεί να καταγραφεί ως φανταχτερή διαφήμιση νέον για την ευγονική.
https://www.theguardian.com/science/2023/may/09/first-uk-baby-with-dna-from-three-people-born-after-new-ivf-procedure
Ποιες άλλες μακροπρόθεσμες συνέπειες θα μπορούσε να έχει αυτή η γενετική τροποποίηση για το παιδί αργότερα είναι εντελώς ασαφές.
Η ευγονική μπορεί επίσης να περιλαμβάνει δυσανάλογα αυθαίρετους νόμους για τις αμβλώσεις, στους οποίους η ίδια η χειρουργική διαδικασία νοείται ως νόμιμη μέθοδος αντισύλληψης. Ξανά και ξανά, η κοινωνικοπολιτική συζήτηση συμπληρώνεται από δηλώσεις νεαρών σοσιαλδημοκρατών, Jusos [αριστερές – φεμινίστριες] και πολλών άλλων ομάδων φεμινισμού τρίτου κύματος, οι οποίες υποστηρίζουν ότι η άμβλωση θα πρέπει σύντομα να είναι νόμιμη κατά τη διάρκεια ή λίγο πριν από τον τοκετό.
Στην πραγματικότητα, το modus operandi, [ο τρόπος λειτουργίας] το οποίο τέθηκε σε ισχύ το 2020 με την ανάπτυξη «εμβολίων» mRNA κατά του κορονοϊού ή του COVID-19, αποτελεί επίσης μέρος της ευγονικής: χωρίς διαφάνεια και τα νομικά προβλεπόμενα στάδια ελέγχου και δοκιμών της ανάπτυξης εμβολίων, οι πληθυσμοί εγχύθηκαν μαζικά – υπό την επήρεια εκφοβισμού, εκβιασμού και κινδυνολογίας.
Και αυτό με ουσίες που είχαν ήδη κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας πριν από την πανδημία, αλλά δεν είχαν ακόμη δοκιμαστεί σε ανθρώπους. Ο αμετάκλητος εμβολιασμός του κοινού πληθυσμού ήταν τότε η πολυαναμενόμενη δοκιμασία.
Τώρα έχουμε υπερβάλλουσα θνησιμότητα που είναι υψηλότερη από ό, τι σε περιόδους πανικού πανδημίας και όλοι είναι ήρεμοι. Εκτός, ίσως, από τον Karl Lauterbach, ο οποίος, παραδόξως, είναι σε θέση να αποκλείσει αβίαστα μια «βέβαιη» αιτιώδη σχέση από την κορυφή του κεφαλιού του – χωρίς πρώτα οι ιερείς της επιστήμης να κάνουν τουλάχιστον μια μικρή έρευνα πάνω σε αυτό.
Μπορεί μόνο να προταθεί ξανά και ξανά να διαβάσετε και να εσωτερικεύσετε ένα συγκλονιστικά βαθιά ερευνημένο έργο αναφοράς του Edwin Black: "War Against the Weak – Eugenics and America's Campaign to Create a Master Race". στα γερμανικά: «Πόλεμος κατά των αδύναμων – Ευγονική και εκστρατεία της Αμερικής για τη δημιουργία μιας κυρίαρχης φυλής».
https://avalonlibrary.net/ebooks/Edwin%20Black%20-%20War%20Against%20the%20Weak-Eugenics%20and%20America%27s%20Campaign%20to%20Create%20a%20Master%20Race.pdf
Χάρη στις υποθέσεις του Κάρολου Δαρβίνου τον 19ο αιώνα, η σύγχρονη ευγονική εξελίχθηκε σε μια επιθετική, ντετερμινιστική ιδεολογία στον αγγλοσαξονικό κόσμο, η οποία οδήγησε σε τρομερά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας – πολύ πριν από τα γεγονότα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Αν θέλετε, μπορείτε επίσης να παρακολουθήσετε την εννιάωρη ένορκη κατάθεση του Stanley Plotkin, όπου παραδέχεται ότι έχουν πραγματοποιηθεί πειράματα εμβολιασμού σε βρέφη φυλακισμένων μητέρων στις φυλακές.
Stanley Plotkin, Vaccines Deposition, Under Oath, 9 Hour Full Video
https://www.youtube.com/watch?v=DFTsd042M3o
Κλείνει επίσης την ενοχλητική συζήτηση - στην οποία τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του συστήματος επανειλημμένα και αποσπούν την προσοχή φωνάζουν «παραπληροφόρηση» - παραδεχόμενος ότι ο αποβληθείς ιστός από ανθρώπινα έμβρυα χρησιμοποιείται ευρέως στα σύγχρονα εμβόλια και την ιατρική έρευνα.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6027112/
Επιπλέον, ο Πλότκιν παραδέχεται ότι τα εμβόλια δοκιμάστηκαν πειραματικά σε παιδιά με νοητική υστέρηση και ορφανά από τη δεκαετία του 1960 μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα. Αλλά ποιος είναι ο γιατρός Plotkin ούτως ή άλλως; Λοιπόν, ο προπάτορας των ΗΠΑ του σύγχρονου εμβολιασμού. Ως προγραμματιστής εμβολίων, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εφεύρεση του εμβολίου ερυθράς.
Μια παλιά ταινία ως προειδοποίηση
Πριν από μισό αιώνα και δύο μήνες, κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους ένα δυστοπικό κινηματογραφικό θρίλερ: "Soylent Green". Οι χώροι της ταινίας βρίσκουν όλο και περισσότερους παραλληλισμούς στον σημερινό δυτικό πολιτισμό. Κάποιοι άλλοι, από την άλλη πλευρά, μόλις τώρα αρχίζουν να εκδηλώνονται.
Σε μια μεταχριστιανική κοινωνία, στην οποία ο «αναγωγικός υλισμός» μεταμφιεσμένος σε κοσμικό ανθρωπισμό έχει μελετηθεί πλήρως μέχρι τέλους, ο άνθρωπος φαίνεται να έχει δημιουργήσει ένα σύστημα στο οποίο τρώει τον εαυτό του. Ο υπερπληθυσμός, ο οποίος πρόκειται να ρυθμιστεί, είναι πολύ εντυπωσιακός – η Νέα Υόρκη φιλοξενεί 40 εκατομμύρια ανθρώπους. Οι περισσότεροι από αυτούς στερούνται βασικών τροφίμων, νερού και οικοτόπων [βιότοπων]. Ο κύριος χαρακτήρας ονομάζεται "Thorn" και εργάζεται ως ερευνητής ανθρωποκτονιών της αστυνομίας. Ο ίδιος ζει επίσης στη φτώχεια – μαζί με τον συγκάτοικό του Σολ Ροθ. Επιπλέον, ο ηλικιωμένος πάσχων του Thorn είναι ένας σοφός Εβραίος λόγιος και πρώην καθηγητής που αργότερα θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο.
Στην εξαιρετικά οξεία κοινωνία των δύο τάξεων, η πληθωρική πολυτέλεια και η αβυσσαλέα [απύθμενη ] φτώχεια συνυπάρχουν μεταξύ τους. Μέσω του επαγγέλματός του, ο Thorn είναι σαν ένας μετακινούμενος σαμάνος (μόνο λίγο πιο απλός και χωρίς την πνευματική ταπεινότητα) που σποραδικά έρχεται σε έκπληκτη επαφή με το παρακμιακό πλεόνασμα στις υψηλότερες σφαίρες. Επειδή ακόμη και σε αυτό το μέλλον, ο φόνος θα διαπράττεται εναντίον απομονωμένων πλουσίων. Ζεστό, τρεχούμενο νερό από τη βρύση, πραγματικό σαπούνι, φρέσκο βόειο κρέας, πράσινα φύλλα μαρουλιού, φρούτα και τσιγάρα απεικονίζονται όλα ως μια φανταστική καινοτομία. Ως ερευνητής ανθρωποκτονιών και «θεματοφύλακας του νόμου», ο Thorn ανέχεται μικρά εγκλήματα κλοπής και εκβιασμού πολιτών, προκειμένου να φέρει μερικά από αυτά τα θαυματουργά αγαθά πίσω στο ταπεινό σπίτι του. Μόνο για να μπορέσει να το μοιραστεί με τον αγαπημένο του φίλο Sol.
Αλλά η τελευταία υπόθεση δολοφονίας αποδεικνύεται κάτι ξεχωριστό. Ο νεκρός φαίνεται να ήταν ένας σημαντικός άνθρωπος στην ιεραρχία εξουσίας του κυρίαρχου συστήματος. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης του σωματοφύλακα του δολοφονημένου, ο Θορν ρωτά – με σκοπό να πάρει μια κατάθεση – αν μπορεί να γράψει. Χωρίς ίχνος προσβολής, ο σωματοφύλακας απαντά «ναι». Αυτό σηματοδοτεί ότι το ερώτημα είναι κατάλληλο και κοινό σε αυτόν τον μελλοντικό κόσμο. Επιπλέον, αυτό θα σήμαινε ότι οι κινηματογραφιστές περιγράφουν έναν «αναλφαβητισμό» ή μια αντιστροφή της παιδείας πριν από έναν αιώνα για το όραμά τους για το μέλλον.
Ακόμη και οι υπερπληθωριστικές εξελίξεις στην οικονομία εξετάζονται στην ταινία. Μια πράσινη σούπα με μερικά φρούτα κοστίζει 279 δολάρια. Ένα βάζο μαρμελάδας φράουλας με $ 150. Επομένως, η αγοραστική δύναμη του «πράσινου» παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος έχει καταγραφεί πολύ σοφά και αυθεντικά σε αυτή τη δυστοπία.
Σε μια από τις μεταγενέστερες επισκέψεις του στην κοινωνία πρώτης κατηγορίας, ο Thorn παίρνει μια ρουφηξιά από το τσιγάρο ενός ξένου και εξηγεί ότι αν είχε ποτέ πολλά χρήματα ο ίδιος, θα κάπνιζε δύο ή ακόμα και τρία τέτοια τσιγάρα την ημέρα. Η προαναφερθείσα μοσχαρίσια μπριζόλα, η οποία αλλάζει χέρια σε περίοπτη θέση μερικές φορές και καταλήγει στο Thorn and Sol, περιγράφεται από τον έμπορο στην αρχή ως κάτι «πολύ ιδιαίτερο» και «σπάνιο».
Το σημερινό σχεδόν καθολικά αποδεκτό αξίωμα του ΠΟΥ, το οποίο στιγματίζει το κόκκινο κρέας ως καρκινογόνο και το καθιστά σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνο για τις καρδιαγγειακές διαταραχές των κατοίκων της γης, έρχεται σε αντίθεση με τις εκπληκτικά σωστές υποθέσεις της ταινίας. Αλλά πρέπει να γίνει, γιατί η σημερινή προπαγάνδα ότι η vegan διατροφή είναι η καλύτερη συνεχίζεται.
Ακριβώς όπως οι πολλές προγραμματισμένες αυξήσεις αυτού του τρόπου ζωής με σκόνη τροφίμων από έντομα, ατελείωτα ραφιναρισμένο [επεξεργασμένο] σιρόπι ζάχαρης σε όλα τα επεξεργασμένα προϊόντα διατροφής και γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς, τα οποία ταξινομούνται ως ακίνδυνα από υπερεθνικές επιτροπές υγείας. Με αυτόν τον τρόπο, θα παραχθούν μάζες ασθενών, οι οποίοι στη συνέχεια θα συλληφθούν[θα παραληφθούν] και θα υποβληθούν σε θεραπεία από το φαρμακευτικό σύστημα – εξαιρετικές ενδείξεις ότι τα πράγματα δεν είναι απολύτως σωστά. Για αυτόν που έχει μάτια, για να δει.
Ο Θορν, αναζητώντας στοιχεία και στοιχεία, αναθέτει στον ηλικιωμένο ακαδημαϊκό φίλο του να αναλύσει έγγραφα που ανήκαν στον πλούσιο δολοφονημένο. Στη συνέχεια, ο Σολ ανακαλύπτει ένα τρομερό, μυστικό που καλύπτει τα πάντα κατά τη διάρκεια της έρευνάς του. Περίπου την ίδια στιγμή, ο Thorn επισκέπτεται την εκκλησία και τον ιερέα τον οποίο λέγεται ότι επισκέφθηκε το δυσοίωνο θύμα δολοφονίας πριν από το θάνατό του. Ο ιερέας είχε επιβαρυνθεί από την ομολογία του δολοφονημένου άνδρα με την ίδια γνώση στην οποία ήταν τώρα εκτεθειμένος ο Σολ.
Ο Thorn αρχίζει να υποψιάζεται κάτι, αλλά δεν γνωρίζει την πραγματική έκταση.
Ο Σολ – ως χριστιανοεβραϊκή συνείδηση της ταινίας – είναι τόσο κλονισμένος από τις απάνθρωπες μηχανορραφίες για τις οποίες έχει μάθει, που βασανίζεται από την κούραση της ζωής και την υπαρξιακή απελπισία. Συμβουλεύεται άλλους μελετητές και ρωτά με τρόμο:
«Γιατί αυτοί οι άνθρωποι να κάνουν κάτι τέτοιο;»
Είναι «απλούστερο», «πιο πρόσφορο», του απαντάνε. Όταν ο Σολ αναστενάζει σιωπηλά «Θεέ μου!», τον ρωτούν:
«Τι είδους Θεός, κύριε Ροθ; Πού θα Τον βρίσκαμε;»
Στο οποίο ο Sol απαντά:
"Ίσως στο σπίτι;"
Έτσι, ο βαθιά αγανακτισμένος κληρικός – εκπληρώνοντας εν μέρει τον 23ο Ψαλμό του Δαβίδ – ξεκινά για ένα διαδραστικό κέντρο ευθανασίας. Εκεί όπου ο Thorn φτάνει εγκαίρως για να μιλήσει σε έναν ήδη έκπληκτο Sol για τελευταία φορά, αλλά δεν μπορεί πλέον να σώσει τον παλιό του φίλο από το θάνατο.
Παρόμοια με τον Stefan Zweig, ο οποίος αυτοκτόνησε το 1942, θα μπορούσε κανείς να γράψει ένα ξεχωριστό άρθρο σχετικά με το βαθμό στον οποίο η μικροσκοπική πράξη εξισορρόπησης του πλασματικού Sol αντιπροσώπευε οντολογικά μια αυτοκτονία, αυτοκτονία ή εκούσιο θάνατο.
Από τη μία πλευρά, η λαχτάρα του Σολ για τον Δημιουργό Θεό του μεγάλωνε όλα τα χρόνια που είχαν περάσει. Από την άλλη, η κούραση και η αμηχανία του εξαπλώθηκαν στον όλο και πιο σκληρό και χωρίς αγάπη κόσμο. Η απόλυτη απελπισία της απόλυτης, συστημικής υπέρβασης των ορίων που ο άνθρωπος έχει γίνει πλέον ικανός να σφραγίσει την απόφασή του, όπως είπε κάποτε ο Τσβάιχ, «με τη δική του ελεύθερη βούληση και με καθαρές αισθήσεις».
Συλλογικός κανιβαλισμός μέσα από το λουλούδι
Σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας, ο Thorn επισκιάζεται, διώκεται, παρενοχλείται και δέχεται επιθέσεις από τις υπερεθνικές, εταιρικές δομές του "Soylent Green" - τους ίδιους ηθοποιούς που έχουν τον δολοφονημένο, υψηλόβαθμο "πληροφοριοδότη" στη συνείδησή τους.
Προς το τέλος της ταινίας, ο πρωταγωνιστής μας κάνει τελικά τη συγκλονιστική ανακάλυψη. Καθώς ο Thorn ακολουθεί την απομάκρυνση του σώματος του φίλου του Sol, βλέπουμε επίσης πώς τα νεκρά σώματα των νεκρών μεταφέρονται σε ένα λεγόμενο εργοστάσιο διάθεσης αποβλήτων. Και αυτό σε έναν κόσμο στον οποίο δεν υπάρχουν πλέον κηδείες – όπως μάθαμε στην αρχή της ταινίας. Μόνο στο τέλος, ωστόσο, ανακαλύπτουμε γιατί δεν υπάρχουν πλέον.
Επειδή αποδεικνύεται ότι η "μονάδα διάθεσης αποβλήτων" είναι ταυτόχρονα ένα εργοστάσιο παραγωγής της συστημικής θαυματουργής τροφής "Soylent Green". Η απελπιστική ζήτηση για αυτό μεταξύ των μαζών των ανθρώπων αυξάνεται σταθερά λόγω των τεχνητά προκαλούμενων ελλείψεων.
Παρόμοια με το αυτοχωνευόμενο [που χωνεύεται μόνο του], φίδι Ouroboros, ο Thorn αποκαλύπτει έναν κανιβαλιστικό-βιομηχανοποιημένο κύκλο τροφίμων, ο οποίος ενισχύει επίσης μια κουλτούρα ευθανασίας από την οποία προέρχονται οι απαραίτητες μάζες νεκρών ανθρώπων για να διατηρήσουν το "Soylent Green" σε συνεχή παραγωγή. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος αντιμετώπισης του υπερπληθυσμού, σύμφωνα με την υποσυνείδητη εξήγηση εκείνων που θεωρούν τους εαυτούς τους υπεύθυνους.
Επιστροφή στο μέλλον
Σύμφωνα με ορισμένες νέες επιστημονικές παρατηρήσεις, η διαδικασία της δημογραφικής κατάρρευσης βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη. Ένα πρόσφατο ντοκιμαντέρ με τίτλο "Birthgap – Childless World" συνοψίζει τα δημογραφικά δεδομένα που μιλούν για αυτή την επικείμενη κατάρρευση. Σύμφωνα με τη μελέτη, ο πληθυσμός 23 χωρών - συμπεριλαμβανομένης της Ισπανίας και της Ιαπωνίας - αναμένεται να συρρικνωθεί κατά το ήμισυ μέχρι το 2100.
Επιπλέον, σύντομα ο αριθμός των 80χρονων θα ξεπεράσει τον αριθμό των νεογέννητων. Είναι αλήθεια ότι γύρω στο έτος 2064 πρόκειται να επιτευχθεί το ανώτατο όριο των 9,7 δισεκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως. Αλλά μετά από αυτό, οι ερευνητές αναμένουν πτώση στα 8,8 δισεκατομμύρια μέχρι το 2100 - λίγο πάνω από το 9%. Φυσικά, αυτό εξακολουθεί να είναι πολύ μετριοπαθές για μη εκλεγμένους ψευδο-φιλάνθρωπους, όπως ο ευγονιστής της πληροφορικής Bill Gates, ο οποίος δήλωσε ήδη από το 2010 (6,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως) ότι θα ήθελε να δει τον παγκόσμιο πληθυσμό να μειώνεται κατά 10 έως 15 τοις εκατό.
https://www.youtube.com/watch?v=JaF-fq2Zn7I&t=289s
Innovating to zero! | Bill Gates
Και σίγουρα δεν θέλει να περιμένει μέχρι το 2064 για να ξεκινήσει.
Έτσι, αν μια ευγονικά οργανωμένη μείωση του πληθυσμού βρίσκεται πράγματι σε εξέλιξη, οι πρώτοι καρποί αυτής της παγκόσμιας προσπάθειας θα ήταν ήδη κάπως θολοί στον πολιτισμικό ορίζοντα. Ο στόχος των ελίτ της εξουσίας είναι πάντα να σώσουν το κλίμα και τον πλανήτη και να αναγνωρίσουν το διοξείδιο του άνθρακα ως τον δράκο που πρέπει να σφαγιαστεί. Δεδομένου ότι, σύμφωνα με αυτούς, υπάρχουν «πάρα πολλοί άνθρωποι», η γη υποφέρει από αυτό και γίνεται όλο και πιο ζεστή.
Εδώ δεν πρέπει να αποκλείσουμε τους διεπιστημονικούς λόγους για το φαινόμενο: αυξανόμενη στειρότητα και στα δύο φύλα (για οποιονδήποτε λόγο), κλιματική αλλαγή, δεξιός λαϊκισμός, γνωστικό στρες που προκαλείται από τον «ρωσικό πόλεμο πληροφοριών» ή ίσως μάλλον έλλειψη καθαρού αέρα και άσκησης, κακή διατροφή και εμβολιασμοί.
Εξίσου σημαντικός σε όλα αυτά είναι σίγουρα ο παράγοντας της συμπεριφορικής και ηθικής χειραγώγησης μέσω κεντρικά ελεγχόμενων πολιτιστικών ενημερώσεων, οι οποίες οδηγούν στη συνειδητή απόφαση των ακόμα γόνιμων γυναικών ενάντια στην πιθανή μητρότητα. Το τελευταίο διαδίδεται τώρα εμφανώς έντονα στα μέσα του συστήματος.
https://www.zeit.de/zustimmung?url=https%3A%2F%2Fwww.zeit.de%2Fzeit-magazin%2Fleben%2F2023-04%2Fgewollte-kinderlosigkeit-frauen-studien
Η άτεκνη γυναίκα καριέρας ως ακτινοβόλο ιδανικό και η αποσύνθεση των κλασικών οικογενειακών δομών ως σύμβολο κύρους. Κάποιοι πιστεύουν ότι η δημογραφία είναι μοίρα [πεπρωμένο ]. Σε κάθε περίπτωση, το «χωρίς μέλλον» είναι πλέον το νέο, πράσινο μέλλον.
Με την ίδρυση της ελιτίστικης «Λέσχης της Ρώμης» προς τα τέλη της δεκαετίας του 1960, αυτές οι γραμμές προπαγάνδας ενισχύθηκαν και έγιναν κοινωνικά αποδεκτές. Η σύγχρονη θρησκεία του κλίματος – τώρα το χρυσό κοινωνικοπολιτικό πρότυπο και το υψηλότερο συστατικό του σύγχρονου λόγου ύπαρξης – γέννησε το τέλειο πρόσχημα για τον έλεγχο του πληθυσμού σε κάθε πιθανό μέτωπο και στην ευρύτερη δυνατή κλίμακα.
Αυτό το καλοπροαίρετο «λαϊκό κίνημα» περιλαμβάνει τον προαναφερθέντα πολυδισεκατομμυριούχο Μπιλ Γκέιτς και τον 100χρονο πλέον εσωτερικό και πολιτικό των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ. Επιπλέον, ο μεγάλος «φίλος της Ρωσίας» Zbigniew Brzezinski, ο οποίος πέθανε το 2017, ο εξαιρετικά πλούσιος George Soros, ο οποίος πάντα προσπαθούσε να βελτιώσει τον κόσμο, και η φιγούρα που πούλησε την ΕΣΣΔ και αργότερα τη Ρωσία από το 1985 έως το 1991 για μια έκκληση και ένα αυγό στο δυτικό παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα - Mikhail Gorbachev. Εν ολίγοις, μια ομάδα «εντελώς άγνωστων», «ανιδιοτελών» και «φτωχών» προσωπικοτήτων αποφάσισε να σώσει τα πλήθη από τον εαυτό τους.
Η τέχνη μιμείται την πραγματικότητα – η πραγματικότητα μιμείται την τέχνη;
Όταν κάποιος εξερευνά έργα όπως το «Fahrenheit 451» του Bradbury, το «1984» του Orwell ή το «Brave New World» του Huxley στο πλαίσιο της δημιουργίας τους, της συγκεκριμένης δυστοπικής θεματικής εστίασής τους και σε σχέση με την προφητική τους δύναμη στο παρόν μας, μπορεί να αναρωτηθεί: Ποιος μιμείται πραγματικά ποιον; Ή ίσως ο Εκκλησιαστής Σολομών έχει δίκιο:
«Αυτό που κάποτε ήταν, θα είναι ξανά, και αυτό που συνέβη κάποτε, αυτό θα συμβεί ξανά. Και δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο κάτω από τον ήλιο».
Η εξαιρετικά ζωτική [ζωτικής σημασίας] «υπηρεσία» της θεσμικής αυτοκτονίας καθίσταται δυνατή μόνο στον κόσμο του κινηματογραφικού θέματος του «Soylent Green», επειδή ο βαθμός απελπισίας αφήνει τις μεγάλες, εξαθλιωμένες μάζες ανθρώπων χωρίς άλλη επιλογή. Με άλλα λόγια, το ίδιο το κοινωνικο-ηθικό κενό που οι Καναδοί βιοηθικοί – και όλες οι ΜΚΟ, τα κόμματα του συστήματος, οι στοές ευγονικής, το «φαρμακευτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα» και οι κλασικές ολιγαρχίες πίσω από αυτά – έχουν αρχίσει τώρα να εκμεταλλεύονται στον πραγματικό κόσμο.
Έτσι, το σύνθημα για το νέο κοινωνικό συμβόλαιο στη Δύση, και ενδεχομένως κάποια στιγμή σε όλο τον κόσμο, το οποίο ήδη επεξεργάζεται, μπορεί να είναι κάπως έτσι:
«Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το σώμα πρέπει να παραμένουν "αγγίσιμα" ['antastbar' ] ανά πάσα στιγμή – προς όφελος της Μητέρας Γης, της Μητέρας Κουλτούρας και του κουτσαίνοντος Πατρικού Κράτους».
Ο Elem Chintsky είναι Γερμανοπολωνός δημοσιογράφος που γράφει για γεωπολιτικά, ιστορικά, οικονομικά και πολιτιστικά θέματα. Η γόνιμη συνεργασία με το RT DE υπάρχει από το 2017. Από τις αρχές του 2020, ο ανεξάρτητος συγγραφέας ζει και εργάζεται στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας. Αρχικά εκπαιδευμένος ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος, ο Chintsky τρέχει επίσης το δικό του κανάλι στο Telegram, όπου μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα γι 'αυτόν.
====================
9-6-23
σχετικές μας αναρτήσεις
2 Ιουνίου 2023
Ευθανασία λόγω φτώχειας στον Καναδά
4 Ιουνίου 2023
ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ λόγω ΦΤΩΧΕΙΑΣ, εφαρμόζεται το Soylent Green", γηροκομεία στο κύμα χρεοκοπίας, προσφορά στους ανθρώπους σε μια απελπιστική οικονομική κατάσταση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου