Οι επιστήμονες προβάλλουν την πιθανότητα να υπάρχει ένας τεράστιος «ωκεανός» κοντά στον πυρήνα της Γης .
Το NDTV ανέφερε ότι η διεθνής έρευνα ανακάλυψε μια δεξαμενή νερού τουλάχιστον τρεις φορές τον όγκο όλων των ωκεανών κάτω από την επιφάνεια της Γης. Το νερό έχει βρεθεί στην περιοχή όπου ο άνω και ο κάτω μανδύας της Γης συγκλίνουν.
Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μεθόδους που περιλαμβάνουν φασματομετρία υπέρυθρου μετασχηματισμού Fourier (FTIR) και φασματοσκοπία Raman για να αναλύσει ένα σπάνιο διαμάντι που δημιουργήθηκε 660 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Γης. Η έρευνα υποστήριξε μια μακροχρόνια πεποίθηση ότι το νερό των ωκεανών ταξιδεύει με πλάκες καταβύθισης και εισέρχεται στη ζώνη μετάβασης. Αυτό σημαίνει ότι το εσωτερικό της Γης αποτελεί μέρος του κύκλου του νερού του πλανήτη.
«Αυτοί οι μετασχηματισμοί ορυκτών εμποδίζουν σε μεγάλο βαθμό τις κινήσεις των πετρωμάτων στον μανδύα», δήλωσε ο καθηγητής Frank Brenker του Ινστιτούτου Γεωεπιστημών στο Πανεπιστήμιο Goethe στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας.
Για παράδειγμα, οι ανερχόμενες στήλες καυτού βράχου από τον βαθύ μανδύα που ονομάζονται λοφία μανδύα σταματούν μερικές φορές ακριβώς κάτω από τη ζώνη μετάβασης. Η κίνηση της μάζας προς την αντίθετη κατεύθυνση επίσης σταματά.
«Οι πλάκες που υποβάλλονται συχνά δυσκολεύονται να διαπεράσουν ολόκληρη τη ζώνη μετάβασης. Άρα, υπάρχει ένα ολόκληρο νεκροταφείο τέτοιων πλακών σε αυτή τη ζώνη κάτω από την Ευρώπη», εξήγησε ο Brenker.
«Οι πλάκες καταβύθισης μεταφέρουν επίσης ιζήματα βαθέων υδάτων στο εσωτερικό της Γης. Αυτά τα ιζήματα μπορούν να συγκρατήσουν μεγάλες ποσότητες νερού και CO2. Αλλά μέχρι τώρα ήταν ασαφές πόσο εισέρχεται στη ζώνη μετάβασης με τη μορφή πιο σταθερών, ένυδρων ορυκτών και ανθρακικών αλάτων – και επομένως ήταν επίσης ασαφές εάν υπάρχουν πραγματικά αποθηκευμένες μεγάλες ποσότητες νερού».
Η ζώνη μετάβασης θα μπορούσε να πάρει έξι φορές περισσότερο νερό από αυτό που υπάρχει στους ωκεανούς της Γης
Ο Wadsleyite και ο ringwoodite είναι παχιά ορυκτά που μπορούν να αποθηκεύσουν μεγάλη ποσότητα νερού. Μπορούν να κρατήσουν τόσο πολύ νερό που η ζώνη μετάβασης θα μπορούσε θεωρητικά να πάρει έξι φορές περισσότερο νερό από αυτό που υπάρχει στους ωκεανούς της Γης.
«Έτσι, ξέραμε ότι το οριακό στρώμα έχει τεράστια ικανότητα αποθήκευσης νερού. Ωστόσο, δεν ξέραμε αν όντως το έκανε», δήλωσε ο Μπρένκερ.
Η ερευνητική ομάδα εξέτασε ένα διαμάντι από την Μποτσουάνα της Αφρικής, το οποίο σχηματίστηκε σε βάθος 660 χιλιομέτρων – ακριβώς στη διεπιφάνεια μεταξύ της ζώνης μετάβασης και του κατώτερου μανδύα, όπου το κυρίαρχο ορυκτό είναι ο ringwoodite.
Τα διαμάντια από αυτό το μέρος είναι εξαιρετικά σπάνια, ακόμη και ανάμεσα στα εξαιρετικά σπάνια διαμάντια εξαιρετικά βαθιάς προέλευσης, τα οποία αντιπροσωπεύουν μόνο το ένα τοις εκατό όλων των διαμαντιών. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η πέτρα έχει πολλές προσθήκες ringwoodite, γεγονός που δείχνει ότι είχε μεγάλη περιεκτικότητα σε νερό.
Η ομάδα εξέτασε επίσης το βράχο χημικά. Τα διαμάντια προέρχονται από το κλασικό μέρος του μανδύα της Γης και παρόμοια με σχεδόν κάθε κομμάτι μανδύα σε όλο τον κόσμο.
Οι ερευνητές μπόρεσαν να προσδιορίσουν τη χημική δομή της πέτρας. Ήταν σχεδόν πανομοιότυπο με σχεδόν κάθε κομμάτι βράχου μανδύα που ανακαλύφθηκε σε βασάλτες σε όλο τον πλανήτη. Αυτό απέδειξε ότι το διαμάντι δημιουργήθηκε από ένα κανονικό κομμάτι του μανδύα της Γης.
«Σε αυτή τη μελέτη, δείξαμε ότι η ζώνη μετάβασης δεν είναι ξηρό σφουγγάρι αλλά περιέχει σημαντικές ποσότητες νερού. Αυτό μας φέρνει επίσης ένα βήμα πιο κοντά στην ιδέα του Ιουλίου Βερν για έναν ωκεανό μέσα στη Γη», είπε ο Brenker.
Η διαφορά είναι ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ωκεανός εκεί κάτω. Αντίθετα, υπάρχει ένας ένυδρος βράχος, που δεν στάζει νερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου