Μύθος της Ανταρκτικής: "Επιχείρηση Highjump" - Σύγχυση, το παλιό Secret Service game
Ποιο μυστήριο συνδέει τα UFO με την Ανταρκτική; Τουλάχιστον από τη μυστηριώδη «Operation Highjump » του Ρίτσαρντ Μπερντ (Richard Evelyn Byrd) γνωρίζουμε ότι φαινομενικά τερατώδη πράγματα συμβαίνουν βαθιά κάτω από τον πάγο στον Νότιο Πόλο, για τα οποία το παγκόσμιο κοινό δεν επιτρέπεται ακόμη να γνωρίζει και στα οποία εμπλέκονται οι Γερμανοί εθνικοσοσιαλιστές - αλλά : Είναι αλήθεια ότι?
Οι ψεύτικες ειδήσεις δεν κυκλοφορούν απλώς από τον κορωνοϊό. Παλαιότερα ονομάζονταν θεωρίες συνωμοσίας. Τι πραγματικά συνέβη στην Ανταρκτική το 1947; Του Frank Schwede
Ό,τι δεν επιτρέπεται να γνωρίζει το κοινό θεωρείται συνήθως θεωρία συνωμοσίας. Τι γίνεται όμως αν οι κυβερνήσεις και οι μυστικές υπηρεσίες είναι οι ίδιες οι εμπνευστές των θεωριών συνωμοσίας; Μια όχι και τόσο τραβηγμένη θεωρία, αλλά καταρχάς.
Η αμερικανική υπηρεσία εξωτερικών πληροφοριών CIA επινόησε τον όρο λίγο μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και μέχρι σήμερα δεν έχει χάσει τίποτα από τη δύναμή του - αντίθετα: στη σκιά του Κορώνα και της κρίσης στην Ουκρανία, είναι ακόμη περισσότερο δημοφιλής μεταξύ των ελεγκτών πληροφοριών του δημοφιλούς Τύπου - μόνο σήμερα έχει υιοθετηθεί ο κάπως πιο σύγχρονος όρος Fake News.
Πολλές διαδικτυακές πηγές είναι διαθέσιμες με πληθώρα πληροφοριών σχετικά με την Επιχείρηση Highjump του θρυλικού Υποναύαρχου Richard E. Byrd. Αλλά όπως γνωρίζουμε τώρα, πολλές πληροφορίες δεν είναι απαραίτητα αληθινές.
Σύμφωνα με πολλές αναφορές, λίγο μετά την επιστροφή του, ο Μπερντ νοσηλεύτηκε μετά από συνέντευξη του τότε υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ Τζέιμς Φόρεσταλ. Συχνά υποστηρίζεται ότι ήταν στην πραγματικότητα ένα ψυχιατρείο.
Ο Φόρεσταλ μεταφέρθηκε επίσης σε ψυχιατρείο, όπου έπεσε μέχρι θανάτου από ένα παράθυρο πύργου στις 22 Μαΐου 1949. Μεταγενέστερες έρευνες έδειξαν ότι ο Forrestal δεν πήδηξε στον θάνατό του οικειοθελώς, αλλά ότι τον έσπρωξαν. Οι ερευνητές κατέληξαν σε αυτό το συμπέρασμα αφού ανακάλυψαν γρατσουνιές στην πρόσοψη και στο περβάζι του παραθύρου.
Το ερώτημα γιατί ο Forrestal αρρώστησε ξαφνικά ψυχικά και γιατί αναγκάστηκε να παραιτηθεί λίγο πριν δεν έχει απαντηθεί επίσημα μέχρι σήμερα. Το γεγονός είναι ότι ο Τζέιμς Φόρεσταλ ήξερε περισσότερα για τα ΑΤΙΑ από όσα θα έπρεπε να γνωρίζει, και αυτό είναι εγγενώς επικίνδυνο ακόμη και για ένα ανώτερο στέλεχος της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ειδικά όταν ξεκαθαρίζετε ότι θέλετε να φέρετε ορισμένες πληροφορίες στο κοινό. Ο Φόρεσταλ προφανώς το ήθελε, τουλάχιστον έτσι λένε οι στενοί του έμπιστοι.
Όπως έχει γίνει γνωστό από διάφορες πηγές, ο Forrestal, υπό την ιδιότητα του Υπουργού Άμυνας, λέγεται ότι ενημερώθηκε ότι τη γη παρατηρούν και επισκέπτονται εξωγήινοι λαοί και ότι ακόμη και μέλη της κυβέρνησής του βρίσκονται σε επαφή με εξωγήινα όντα. Όσο φανταχτερό και αν ακούγεται, ο Forrestal δεν ήταν ο μόνος πολιτικός που έκανε τον ισχυρισμό.
Είναι γνωστό από τους μυημένους ότι ο Forrestal ήταν εμφανώς ταραγμένος μετά τη λήψη αυτών των πληροφοριών. Αλλά προφανώς δεν ήταν μόνο αυτό. Φυσικά, ως Υπουργός Άμυνας, ο Forrestal ενημερώθηκε επίσης για την αποτυχία της επιχείρησης Highjump και αυτό που συνέβη εκεί ίσως έκανε τα πράγματα ακόμη πιο ευαίσθητα.
[σχετική ανάρτηση: Antarctica and the Portal of Dark Souls – Η απελευθέρωση της Γης παίρνει μορφή]
Αφού μίλησε σε διάφορους ανθρώπους για το τι συνέβαινε στην Ανταρκτική, ο Forrestal αναγκάστηκε αμέσως να παραιτηθεί. Ποιος ήταν ο λόγος; Ίσως από εδώ και πέρα η φαντασία κάποιων ανθρώπων να έφυγε σαν μια ορδή αλόγων.
[σχετική ανάρτηση: The New World Order: Delta and Omicron in Antarctica, a Secret Cabal Meeting and the Great Shift]
Μια περίεργη επιστολή στο FBI
Σε μεταγενέστερες ιστορίες υποστηρίχθηκε τότε ότι οι επιτιθέμενοι ήταν Ναζί στους λεγόμενους δίσκους Reichflug, τους οποίους οι Γερμανοί είχαν μεταφέρει στον Νότιο Πόλο λίγο πριν το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι πολύ απίθανο ότι ο Forrestal ενημερώθηκε για αυτό, καθώς ο θρύλος δημιουργήθηκε πολύ αργότερα, αλλά περισσότερα για αυτό αργότερα.
Επιστροφή στον μυστηριώδη θάνατο του υπουργού Άμυνας. Ένα αρχείο του 2019 που κυκλοφόρησε από το FBI μιλά για μια μυστηριώδη επιστολή που στάλθηκε στους ομοσπονδιακούς ερευνητές στις 9 Μαρτίου 1952. Το όνομα του αποστολέα έχει διαγραφεί.
Η επιστολή αναφέρει ότι o Forrestal έλαβε οπιούχα σε διάστημα δύο εβδομάδων. Είτε εν γνώσει του είτε εν αγνοία, δεν είναι σαφές από την επιστολή. Κυριολεκτικά λέει:
«Στην Έκθεση του Brundidge Ryan Crime Report (τηλεοπτική εκπομπή) , ένας (με τη σύνταξη) είπε ότι πίστευε ότι θα ήταν σε θέση να αποδείξει στο εγγύς μέλλον ότι ο James V. Forrestal είχε τρελαθεί πίνοντας δύο γραμμάρια όπιου την ημέρα για δύο εβδομάδες και έλαβε δύο γραμμάρια άλλης ναρκωτικής ουσίας μέσω του καφέ του.
Είπε ότι αυτό θα έκανε οποιονδήποτε άντρα να αυτοκτονήσει. Έγραψα στον (αναθεώρηση) αλλά δεν έχω λάβει ακόμη απάντηση. Θα θέλατε να με ενημερώσετε εάν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Forrestal αυτοκτόνησε; Θα ήθελα επίσης να μάθω εάν η λήψη αυτών των ναρκωτικών για το καθορισμένο χρονικό διάστημα προκαλεί την εν λόγω αντίδραση. Στείλτε την απάντηση στη διεύθυνση που δίνεται παραπάνω."
Ήδη στις 18 Μαρτίου, το FBI απάντησε στον επιστολογράφο και του είπε ότι η επιστολή είχε διαβιβαστεί στην Ομάδα Ναρκωτικών, με ποια κατάληξη δεν αποκαλύπτουν τα έγγραφα. Ενδέχεται να απαιτείται FOIA εδώ για να μάθετε τι απάντησε η ομάδα ναρκωτικών σε αυτήν την επιστολή.
Το αν η επιστολή συνδέεται όντως με τον μυστηριώδη θάνατο του Φόρεσταλ δεν έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα. Τουλάχιστον η δημοσίευση της επιστολής έχει προκαλέσει περαιτέρω σύγχυση και εικασίες.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό πρώην Ναζί επιστημόνων και μελών των SS απέφυγε τη σύλληψη από τις Συμμαχικές δυνάμεις και δημιούργησε αποικίες σε άλλα μέρη του κόσμου για να συνεχίσουν την έρευνά τους. Αυτό μπορεί στην πραγματικότητα να ισχύει.
Είχε καμία σχέση η επιχείρηση του Νότιου Πόλου, ήξεραν οι Αμερικανοί ότι εκεί κρύβονταν ναζί; Αυτό που πραγματικά συνέβη στο Νότιο Πόλο το 1947 μπορεί να παραμείνει ένα μυστήριο για πάντα. Γεγονός είναι ότι εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα, αντικρουόμενες δηλώσεις και προφανώς επίσης ένας μεγάλος όγκος κατασκευασμένων αποδεικτικών στοιχείων για την ύπαρξη ψευδών δυνάμεων.
Υπάρχει, για παράδειγμα, το περίεργο απόφθεγμα του Ρίτσαρντ Μπερντ στη μεγαλύτερη καθημερινή εφημερίδα της Νότιας Αμερικής , το El Mercurio, που δημοσιεύεται στο Σαντιάγο της Χιλής, στο οποίο ο Byrd φέρεται να είπε σε μια συνέντευξη με τον δημοσιογράφο Lee van Atta:
«Δεν θέλω να ανησυχήσω κανέναν, αλλά η ζοφερή πραγματικότητα είναι ότι αν ο πόλεμος ξαναρχίσει, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα δέχονταν επίθεση από ιπτάμενα αντικείμενα ικανά να πετάξουν από πόλο σε πόλο με απίστευτες ταχύτητες».
Αυτή η δήλωση μπορεί να είναι η προέλευση του μύθου του ιπτάμενου δίσκου, αν και οι συγγραφείς Colin Summerhayes και Peter Beeching από το Scott Polar Research Institute του Πανεπιστημίου του Cambridge κατέληξαν στο συμπέρασμα σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2007 ότι το απόσπασμα μεταφράστηκε λανθασμένα στα αγγλικά, οπότε ο Byrd δεν μίλησε για Ναζιστικά UFO, αλλά πιθανής εισβολής εχθρικών αεροσκαφών από την κατεύθυνση της πολικής περιοχής, με την οποία προφανώς εννοούσε τους Σοβιετικούς.
σχετικό λινκ:Hitler's Antarctic base: the myth and the reality 16-1-2007
Το πρόβλημα είναι ότι οι συγγραφείς των τρεχόντων βιβλίων και των κειμένων για την επιχείρηση αντιφάσκουν μεταξύ τους σε πολλά σημεία, όπως συμβαίνει τώρα σε πολλά άλλα θέματα.
Ωστόσο, υπάρχει επίσης ένας ορισμένος βαθμός συμφωνίας σχετικά με τα βασικά δεδομένα. Το επίκεντρο είναι η γερμανική αποστολή της Ανταρκτικής του 1938/39 υπό την ηγεσία του Alfred Ritscher, κατά την οποία χτίστηκε μια μυστική στρατιωτική βάση, την οποία ένα από τα μέλη της αποστολής ονόμασε Neuschwabenland. Η περιοχή βρίσκεται ανατολικά της Θάλασσας Γουέντελ.
Κατά τα χρόνια του πολέμου, η βάση επεκτάθηκε περαιτέρω - και υποβρύχια, άλλο προσωπικό και υλικό μεταφέρθηκαν επίσης στην Ανταρκτική. Ήδη από το 1943, η βάση λέγεται ότι διέθετε ένα οχυρωμένο υποθαλάσσιο λιμάνι και πλήρωμα αρκετών εκατοντάδων ή χιλιάδων ανδρών.
Λίγο πριν το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα τελευταία U-boat που έχουν απομείνει μεταφέρουν υψηλόβαθμους Ναζί, μυστικά όπλα, χρυσό και άλλα τιμαλφή στον Νότιο Πόλο.
Για να καταστρέψει το τελευταίο εναπομείναν φυλάκιο των Ναζί, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν διατάζει μια πλήρους κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση στην Ανταρκτική υπό τη διοίκηση του υποναύαρχου Ρίτσαρντ Μπερντ.
Όμως η αποστολή αποτυγχάνει πρόωρα. Λόγω σοβαρών απωλειών, ο Μπερντ πρέπει να τερματίσει την αποστολή. Ακόμη και πριν επιστρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο υποναύαρχος προειδοποιεί για μια απόκοσμη απειλή από μυστηριώδη ιπτάμενα αντικείμενα που θα μπορούσαν να προχωρήσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω των πόλων. Με πρόσχημα μια πυρηνική δοκιμή, η βάση καταστράφηκε από τρεις πυρηνικές βόμβες το 1958 στο πλαίσιο της «Επιχείρησης Argus».
Τόσα για τον μύθο με λίγα λόγια. Κατά τη διάρκεια πολλών ετών, η ιστορία έχει αναπτύξει μια δυναμική, ειδικά από τους εσωτερικούς κύκλους, που καθιστά δύσκολο τον διαχωρισμό της μυθοπλασίας και της πραγματικότητας μεταξύ τους.
Μεταξύ αλήθειας και μύθου
Στην έκθεσή τους 21 σελίδων, οι Summerhayes και Beeching διαψεύδουν σχεδόν όλες τις τρέχουσες θεωρίες για την Ανταρκτική χρησιμοποιώντας ιστορικά έγγραφα και επιστημονική γνώση.
Οι συγγραφείς καταλήγουν στο αποθαρρυντικό συμπέρασμα ότι οι θεωρίες που παρουσιάζονται στη βιβλιογραφία σχετικά με το θέμα έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους από πολλές απόψεις και εξακολουθούν να είναι μία από τις πιο συζητημένες «θεωρίες συνωμοσίας» ποτέ.
Αυτό σημαίνει επίσης ότι οι εικασίες και οι θεωρίες για το Neuschwabenland έγιναν όλο και πιο άγριες κατά τη διάρκεια πολλών δεκαετιών. Κάποια στιγμή, ο υποναύαρχος έγραψε ένα μυστηριώδες ημερολόγιο, στο οποίο ο Μπερντ λέγεται ότι έκανε αναφορά σε ένα ταξίδι στο εσωτερικό της γης.
Η ιστορία εξακολουθεί να έχει έναν πυρήνα αλήθειας: το γερμανικό ερευνητικό πλοίο "Schwabenland" στην πραγματικότητα ξεκίνησε για την Ανταρκτική τον χειμώνα του 1938, αλλά ο στόχος του ταξιδιού δεν ήταν να δημιουργήσει μια βάση, αλλά να πάει για φαλαινοθηρία, επειδή το λάδι φαλαινών χρειαζόταν επειγόντως στη Γερμανία για παραγωγή νιτρογλυκερίνης.
Το λίπος της φάλαινας χρειαζόταν επίσης για την παραγωγή λαδιού, λιπαντικών και μαργαρίνης. Συνολικά 50 πλοία κυνηγούσαν φάλαινες στο Νότιο Πόλο. Με τους Βρετανούς να ελέγχουν μεγάλο μέρος του Ατλαντικού εκείνη την εποχή, οι Γερμανοί δεν είχαν άλλη επιλογή από το να υποχωρήσουν σε απομακρυσμένα νερά.
Οι Summerhayes και Beeching γράφουν περαιτέρω ότι η επιχείρηση Highjump ήταν στην πραγματικότητα μόνο για έρευνα. Οι ακτές της Ανταρκτικής και μεγάλα τμήματα του εσωτερικού χαρτογραφήθηκαν χρησιμοποιώντας αεροφωτογραφίες.
Και όσον αφορά τις τρεις πυρηνικές βόμβες Επιχείρησης Argus που πυροδοτήθηκαν το 1958, συνέβησαν στην πραγματικότητα. Ωστόσο, ανατινάχτηκαν 1760 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Κέιπ Τάουν.
Η δοκιμή σχεδιάστηκε για να ανακαλύψει εάν τα ραδιενεργά ισότοπα αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο της Γης μετά από μια πυρηνική έκρηξη και πώς θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα στρατιωτικά συστήματα εντοπισμού θέσης και επικοινωνίας. Τα αρχεία της επιχείρησης ήταν ταξινομημένα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Σε αντίθεση με τις επίσημες mainstream πληροφορίες είναι οι δηλώσεις και οι αναφορές των συμμετεχόντων στην αποστολή. Υπάρχει, για παράδειγμα, κάποιος υπολοχαγός Wendell C. Stevens, πρώην μέλος της Πολεμικής Αεροπορίας του Στρατού των ΗΠΑ, ο οποίος αργότερα κατέθεσε ότι πολλά από τα αντικείμενα φωτογραφήθηκαν με τις λεγόμενες «κάμερες όπλων» και ότι οι φωτογραφίες στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στην Ουάσιγκτον. Ωστόσο, δεν άκουσε ποτέ τίποτα για το πού βρίσκονται οι ηχογραφήσεις.
Ο Στίβενς επιβεβαίωσε επίσης ότι ήταν αντικείμενα σε σχήμα πιάτου που άλλοι πιλότοι είπαν ότι μπορούσαν να απογειωθούν και να προσγειωθούν κατακόρυφα από τους παγετώνες. Το πόσο αξιόπιστες είναι αυτού του είδους οι δηλώσεις είναι δύσκολο να κριθεί.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εδώ, όπως και με πολλούς παρόμοιους θρύλους, είναι η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων. Φωτογραφίες, επικυρωμένα έγγραφα. Τίποτα από αυτά δεν είναι εδώ.
Στην έκθεσή τους, οι Summerhayes και Beeching καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η επέμβαση ήταν καθαρά για έρευνα. Από την άλλη, τίθεται το ερώτημα: Γιατί τότε η προσπάθεια; Γιατί 4000 στρατιώτες, ένα πολεμικό πλοίο και ένα πλοίο καταπέλτη (με βαλλιστικό μηχανισμό για εκτόξευση βλήματος σε μεγάλη απόσταση χωρίς τη βοήθεια πυρίτιδας ή άλλων προωθητικών ουσιών) με πλήρη μονάδα ανεφοδιασμού;
Και γιατί ο Μπερντ διέκοψε την επέμβαση μετά από λίγο λιγότερο από οκτώ εβδομάδες, όταν είχε οκτώ μήνες; Και το τελευταίο ερώτημα είναι γιατί από τους 4000 άνδρες μόνο οι 400 επέστρεψαν στα σπίτια τους συν τον μεγάλο αριθμό των χαμένων αεροπλάνων;
Οι συγγραφείς δικαιολογούν τον πρόωρο τερματισμό με το γεγονός ότι μόνο ένα παγοθραυστικό, το USS Northwind, και ένας εξαιρετικά βαρύς χειμώνας ήταν υπεύθυνοι για την αποφυγή ζημιών από εγκλείσματα πάγου.
Εκτός από τη μεγάλη απώλεια ανθρώπου και υλικού, οι Summerhayes και Beeching καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι μόνο ένα αεροσκάφος Mariner χάθηκε κατά τη διάρκεια μιας χιονοθύελλας στις συντεταγμένες 71° 22' Νότια και 99° 20' Δυτικά. Ενώ έξι μέλη του πληρώματος επέζησαν και διασώθηκαν, τρία από αυτά έπρεπε να εγκαταλειφθούν στον πάγο.
Στην πραγματικότητα, πολλές από τις ιστορίες που κυκλοφορούν για την Ανταρκτική είναι μια κοινή φάρσα για την προστασία της αλήθειας σχετικά με την προηγμένη τεχνολογία. Είναι πλέον γνωστό ότι πολλοί συγγραφείς συνεργάζονται στενά με κύκλους πληροφοριών για να κατευθύνουν ένα θέμα προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Οι δημιουργοί του μύθου του ιπτάμενου δίσκου του Ράιχ
Ένας από τους δημιουργούς του μύθου του Reichsflugscheibe είναι ο Wilhelm Landig, πρώην μέλος των SS. Στην τριλογία του με μυθιστορήματα για τον μύθο της Thule, που δημοσιεύτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Landig γράφει ότι οι άνθρωποι των SS κατέφυγαν στη Neuschwabenland στην Ανταρκτική με ιπτάμενους δίσκους για να συνεχίσουν τον αγώνα ενάντια στον Τεκτονισμό (Freemasonry)
Αργότερα, Αμερικανοί αμερικανοί ουφολόγοι ασχολήθηκαν επίσης με τον μύθο των ναζιστικών UFO. Τελικά, ο θρύλος απέκτησε ορμή όταν ο Γερμανός μηχανικός Rudolf Schriever ανέφερε στο ειδησεογραφικό περιοδικό Spiegel ότι εργαζόταν στη σύλληψη ενός τέτοιου ιπτάμενου δίσκου από το 1942 μέχρι το τέλος του πολέμου. Όλα τα έγγραφα κλάπηκαν αργότερα.
Την ίδια χρονιά, ο Ιταλός μηχανικός Guiseppe Belluzzo ανακοίνωσε ότι είχε δουλέψει επίσης σε μια τέτοια κατασκευή υπό τον Μπενίτο Μουσολίνι. Έχουν χαθεί και τα σχέδιά του. Ο Belluzzo ισχυρίστηκε ότι ο Αδόλφος Χίτλερ και ο Μουσολίνι πειραματίζονταν με ιπτάμενους δίσκους από το 1942.
Το Χόλιγουντ ασχολήθηκε επίσης με το θέμα στην κωμωδία επιστημονικής φαντασίας του 2012 Iron Sky του Φινλανδού σκηνοθέτη Timo Vuorensola. Στην κωμωδία, οι εξαιρετικά ανεπτυγμένοι δίσκοι Reichflug χρησιμοποιούνται επίσης από ναζί επιστήμονες και μέλη της Βέρμαχτ για να φύγουν από έναν μυστικό πολικό σταθμό στο Neuschwabenland στην μακρινή πλευρά του φεγγαριού προκειμένου να προετοιμαστούν για την κατάκτηση της γης σε μια βάση που έχει στηθεί εκεί.
Το θέμα των ιπτάμενων δίσκων εμβέλειας είναι ένα εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα από δύο απόψεις. Αφενός επειδή, ως Γερμανός συγγραφέας, πατάει κανείς σε πολύ λεπτό πάγο από πολιτική άποψη, αφετέρου, επειδή τα έγγραφα και τα σχέδια που μπορούν να αποδείξουν την πραγματική ύπαρξη της τεχνολογίας δήθεν δεν υπάρχουν πλέον, είναι πλαστά. ή κρατούνται κλειδωμένα.
Σε αυτήν την περίπτωση, πρέπει πραγματικά να υποτεθεί ότι το Reichsflugscheibe είναι μόνο ένας μύθος μεταξύ πολλών, μια εξώφυλλη ιστορία για την προστασία του αληθινού παρασκηνίου για την ανάπτυξη της τεχνολογίας ιπτάμενων δίσκων.
Αλλά το γεγονός είναι: η τεχνολογία των ιπτάμενων δίσκων είναι πραγματική. Αναπτύχθηκε και δοκιμάστηκε στην πράξη ήδη από τη δεκαετία του 1950. Επιστημονικά ευρήματα σχετικά με τη βαρυτική έρευνα ήταν ήδη διαθέσιμα προς τα τέλη του 19ου αιώνα.
Δεν μπορεί να αποκλειστεί εκ των προτέρων ότι Γερμανοί μηχανικοί διεξήγαγαν ήδη έρευνα βαρύτητας για την παραγωγή αντίστοιχων αεροσκαφών πριν ή κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά είναι πολύ απίθανο το πρωτότυπο ενός ιπτάμενου δίσκου να έχει ήδη προκύψει από αυτό, επειδή αυτό είναι μια πολύ περίπλοκη και πάνω από όλα, είναι μια χρονοβόρα διαδικασία ανάπτυξης που μπορεί να πάρει χρόνια για να επιτευχθούν ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Από την άλλη, αν πιστέψει κανείς τις δηλώσεις κάποιου Γουίλιαμ Τόμπκινς, ο οποίος ισχυρίζεται ότι εργάστηκε για τις μυστικές υπηρεσίες του Ναυτικού των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πολλά έγγραφα από τη Γερμανία κατέληξαν στα χέρια του Πενταγώνου λίγο μετά το τέλος του δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου.
Ο Tompkins, στο βιβλίο του Selected by Extraterrestrials , ισχυρίζεται ότι υπήρχε ένα μυστικό αεροπορικό πρόγραμμα με επικεφαλής τους Γερμανούς Ναζί, γνωστό μόνο στα ανώτερα κλιμάκια των SS. Όπως αναφέρει περαιτέρω ο Tompkins, οι Ναζί είχαν εξωγήινους συμβούλους που βοήθησαν στο σχεδιασμό και την κατασκευή των διαστημοπλοίων.
Ένας άλλος μύθος λέει ότι οι πρώτοι ιπτάμενοι δίσκοι δημιουργήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1920 σε στενή συνεργασία με κάποια Μαρία Όρσιτς (Maria Orsitsch), την ιδρύτρια της Εταιρείας Vril (Vril Society).
Αυτό ισχυρίστηκε ένας άλλος πληροφοριοδότης με την κωδική ονομασία Stein-Kewper, ο οποίος λέγεται ότι εργαζόταν για την αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών εξωτερικού, CIA, το 2013 στην ακρόαση πολιτών για την αποκάλυψη στο Press Club στην Ουάσιγκτον, μια ακρόαση πολιτών πέντε ημερών στο μπροστά σε έξι πρώην μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ.
Το 1958, όταν ο Stein-Krewper εντάχθηκε στη CIA, είπε ότι μεταφέρθηκε επίσης από τη μυστική εγκατάσταση S-4 στην περιοχή 51, όπου ήταν σταθμευμένα τέσσερις γερμανικής κατασκευής ιπτάμενοι δίσκοι. Ο Stein-Kewper είπε αργότερα στην ερευνήτρια UFO Linda Moulton Howe σε μια συνέντευξη:
«Οι δύο πρώτες ιπτάμενες μηχανές που είδαμε στην περιοχή 51 έμοιαζαν σχεδόν πανομοιότυπες. Ήταν μικρότερα και όχι τόσο ψηλά όσο ένα άλλο πιο πίσω. Ο συνταγματάρχης Τζιμ ανέφερε ότι πρόκειται για ιπτάμενους δίσκους Vril. Τον ρωτήσαμε τι ήταν ο Βριλ. Ο συνταγματάρχης απάντησε ότι ήταν ένα foreign saucer κατασκευασμένο στη Γερμανία τις δεκαετίες του 1920 και του 1930».
Ωστόσο, τέτοιες δηλώσεις δεν αξίζουν τίποτα εάν δεν υπάρχουν ουσιαστικά έγγραφα ή φωτογραφίες που να αποδεικνύουν τις δηλώσεις. Τα τελευταία δέκα χρόνια, πολλοί πληροφοριοδότες βγήκαν μπροστά στο κοινό και είπαν πολλές αρκετά ενδιαφέρουσες ιστορίες, οι οποίες ακούγονται επίσης παράξενες από πολλές απόψεις.
Το ότι μια ιστορία ακούγεται περίεργη δεν σημαίνει ότι δεν είναι αλήθεια. Αλλά όποιος λέει μια περίεργη ιστορία που αμφισβητείται από πολλές πλευρές θα πρέπει επίσης να μπορεί να βάλει αποδείξεις στο τραπέζι εγκαίρως. Φωτογραφίες, αντίγραφα εγγράφων.
Για παράδειγμα, όποιος θέλει να ξετυλίξει το μυστήριο της Maria Orsic και της Vril Society θα δυσκολευτεί επίσης να βρει την αλήθεια. Δεν υπάρχουν επίσημα αρχεία, έγγραφα - απλά τίποτα.
Η Μαρία Όρσιτς εξακολουθεί να είναι φάντασμα σήμερα. Οι λίγες φωτογραφίες της που υπάρχουν δείχνουν μια όμορφη νεαρή γυναίκα γύρω στα είκοσί της. Ωστόσο, αυτό δεν αποδεικνύει ότι υπήρχε πραγματικά.
Σύγχυση, το παλιό παιχνίδι των μυστικών υπηρεσιών
Από την άλλη πλευρά, είναι ξεκάθαρο ότι μηχανικοί και επιστήμονες που μεταφέρθηκαν στις ΗΠΑ μετά το τέλος του πολέμου ορκίστηκαν μυστικότητα υπό την απειλή τιμωρίας.
Τώρα βέβαια τίθεται το ερώτημα γιατί μπήκαν στον κόπο να φέρουν ένα ολόκληρο επιτελείο επιστημόνων στις ΗΠΑ. Υπήρχε λοιπόν μυστικό αεροπορικό πρόγραμμα, όπως υποστηρίζει ο Τόμπκινς στο βιβλίο του;
Υποθέτοντας ότι αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα δεν αποδεικνύει ότι το έτοιμο πρωτότυπο ενός ιπτάμενου δίσκου υπήρχε ήδη. Από την άλλη, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ο Stein-Kewper να έχει δίκιο.
Πρέπει να υπήρχε κάποια γραφειοκρατία που εξετάστηκε από ομοτίμους και κρίθηκε σχετική στις Η.Π.Α. Θα τους ενοχλούσαν αν δεν υπήρχε τίποτα να γίνει; Δύσκολα πιθανό.
Έτσι, εάν η υποψία είναι σωστή ότι σχεδιαγράμματα ή ένα έτοιμο ή ημικατεργασμένο πρωτότυπο υπήρχε ήδη, οι κύκλοι των μυστικών υπηρεσιών γνώριζαν καλά ότι υπήρχε μια ολόκληρη σειρά εμπιστευτικών, που δεν μπορούσαν όλοι να τεθούν υπό έλεγχο, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει πάντα κίνδυνος κάποιος να κουτσομπολέψει και να προδώσει ένα μυστικό για πολλά χρήματα.
Φυσικά, για να προλάβουμε αυτούς τους ανθρώπους, έπρεπε να δημιουργηθεί ένας τέλειος μύθος, ένα εξώφυλλο που ακούγεται ψευδοεπιστημονικά πιστευτό, αλλά είναι τόσο παράλογο από ακαδημαϊκή άποψη που μπορεί με βεβαιότητα να ονομαστεί θεωρία συνωμοσίας, η οποία στη συνέχεια συμπίπτει επίσης με τη γέννηση του μύθου UFO συνέβη.
Ενώ ο Ρόσγουελ δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας θρύλος, δεν πρέπει να εκπλήσσομαι που τίποτα δεν συνέβη πραγματικά εκεί - αλλά με τα χρόνια ο θρύλος πήρε τη δική του ζωή και έγινε ένα τέρας φημών. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε να κάνουμε με ιστορίες copy-paste.
Είτε ο ναύαρχος Richard Byrd, ο George Adamski - όλοι συνέβαλαν για πολλές δεκαετίες στο γεγονός ότι τα UFO έγιναν και παρέμειναν θεωρία συνωμοσίας, ενώ η μυστική τεχνολογία αναπτύχθηκε πίσω από κλειστές πόρτες που θα μπορούσε να δοκιμαστεί απρόσκοπτα στο κοινό, γιατί τελικά δεν μπορεί να γίνει κάτι, που επίσημα δεν γίνεται.
Μόνο μέσω αυτής της στοχευμένης στρατηγικής πρότασης, η οποία συχνά αναφέρεται ως πλύση εγκεφάλου, είναι δυνατό να αλλάξει η αντίληψη του κοινού με τέτοιο τρόπο ώστε ο πληθυσμός να πιστεύει τελικά ακόμη και τις πιο παράλογες θεωρίες.
Η 11η Σεπτεμβρίου το έδειξε αυτό με ξεκάθαρο τρόπο. Κανένα αεροπλάνο δεν πέταξε ποτέ στους Δίδυμους Πύργους, οι εγγραφές που χειραγωγήθηκαν από τον υπολογιστή στις ειδήσεις και μόνο ήταν αρκετές για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού να πιστεύει ακόμα ότι αυτό το γεγονός έλαβε χώρα πραγματικά.
Ως συνήθως, τα στοιχεία ακολουθούνται από στοιχεία για το αντίθετο - κ.λπ., κλπ. Πρόκειται για έναν πόλεμο πληροφοριών που μαίνεται εδώ και αρκετό καιρό και αλλάζει μόνο πρόσωπο κατά καιρούς.
Για να είμαι ειλικρινής: θα μπορούσε η πολιτική να επιβιώσει χωρίς καδράρισμα, μύθους και θρύλους; Δύσκολα πιθανό. Σε αυτό το πλαίσιο, απέχω εσκεμμένα από τη χρήση της λέξης θεωρία συνωμοσίας, γιατί αυτό δεν φτάνει στην ουσία. Το φαινόμενο των ΑΤΙΑ ήταν η πρώτη μεγάλης κλίμακας δράση πλαισίωσης από τις μυστικές υπηρεσίες, κυρίως τη CIA.
Η μέθοδος έχει αποδειχθεί με τα χρόνια και έχει υιοθετηθεί από σχεδόν όλες τις κυβερνήσεις σε όλους τους τομείς της καθημερινότητάς μας. Ειδικά στην υγεία, όπου μπορούν να βγουν τα περισσότερα χρήματα.
Πείτε στους ανθρώπους έναν θρύλο και επαναλάβετέ τον όσο πιο συχνά γίνεται - στη διαφήμιση, στον κινηματογράφο, στον ημερήσιο τύπο. Κάποια στιγμή και ο τελευταίος Μοϊκανός πιστεύει ότι τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός.
Πηγές: PublicDomain/Frank Schwede για PRAVDA TV στις 26/04/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου