Αλιεύτηκε ο μεγαλύτερος ιππόκαμπος στον κόσμο, στα Βρετανικά ύδατα

Μήπως ο τεράστιος ιππόκαμπος  έφαγε πολλά θαλασσινά μπισκότα (seabiscuits)?  
 Ο μεγαλύτερος ιππόκαμπος στον κόσμο, πιάστηκε στα δίχτυα ψαρά, στα ανοιχτά της νότιας ακτής της Αγγλίας.
Ο ακανθώδης ιππόκαμπος 34 εκατοστών, πιάστηκε τυχαία στα δίχτυα του Michael Bailey που ψάρευε με το φίλο του Malcolm Glover, στο Poole Harbour στο Dorset.

Η σύλληψή του πυροδότησε νέα ελπίδα για αυτά τα απειλούμενα με εξαφάνιση μυστικιστικά πλάσματα.
όπως διηγήθηκε ο 47χρονος Michael Bailey, κυβερνήτης του σκάφους Karen Rose, ο γιγαντιαίος ιππόκαμπος γαντζώθηκε στα δίχτυα με την ουρά του.
ο Bailey συνεργάζεται με την οργάνωση Seahorse Trust, που έχει επισημάνει το ρόλο του ιππόκαμπου στη θαλάσσια διατροφική αλυσίδα και τις επιπτώσεις της εξαφάνισης του είδους του, στη διατήρηση της βιοποικιλότητας.
καθώς ο Bailey σηκώνει τα δίχτυα του και συναντά –σπάνια πλέον- τα αλογάκια της θάλασσας να κρέμονται με την ουρά τους πιασμένη στο δίχτυ, τα συλλέγει και τα επανεντάσσει στο θαλάσσιο φυσικό τους οικότοπο.
όπως είπε «βρίσκουμε περίπου 30 ιππόκαμπους το χρόνο που παγιδεύονται τυχαία στα δίχτυα μας, αλλά υπήρχε κάτι πολύ ιδιαίτερο με αυτόν τον γιγαντιαίο ιππόκαμπο, έτσι τηλεφώνησα αμέσως στον Neil Garrick-Maidment, διευθυντή της Seahorse Trust»
«μου ζήτησε να μετρήσω το μέγεθος του ιππόκαμπου και να τον φωτογραφίσω, να αναφέρω το ακριβές σημείο που εντοπίστηκε και στη συνέχεια να τον επανεντάξω πίσω, ακριβώς στην περιοχή όπου αλιεύτηκε»
Ο τεράστιος ιππόκαμπος που είναι περίπου διπλάσιος από το μέσο μέγεθος του είδους του, απελευθερώθηκε σώος πίσω στη Μάγχη.
όταν ο Michael Bailey, επέστρεψε πίσω στην ακτή, ο Neil Garrick-Maidment, διευθυντής της Seahorse Trust, τον ενημέρωσε ότι ο γιγαντιαίος ιππόκαμπος 34 εκατοστών, ήταν ο μεγαλύτερος ιππόκαμπος που είχε ποτέ συλληφθεί στο φυσικό περιβάλλον, οπουδήποτε στον κόσμο.

ο Michael Bailey κατέχει επίσης το ρεκόρ για τους τρεις μεγαλύτερους ιππόκαμπους που έχουν καταγραφεί ποτέ, στις Βρετανικές Νήσους, με τους άλλους δύο να έχουν αντίστοιχα μέγεθος 30 εκατοστά ο ένας και 24 εκατοστά ο άλλος. Είναι ενθουσιασμένος με το εκπληκτικό, σπάνιο χαριτωμένο εύρημα του και λέει ότι αυτό αποτελεί μια φανταστική είδηση για το είδος.

ο Michael Bailey ψαρεύει στα νότια παράλια για περισσότερο από 30 έτη, όταν βρίσκει

ιππόκαμπους ενημερώνει την Seahorse Trust, τους καταγράφει και τροφοδοτεί με τα στοιχεία που συγκεντρώνει, την Εθνική Seahorse Βάση Δεδομένων. Πάντα επανεντάσσει αμέσως τους ιππόκαμπους πίσω στην θαλάσσια περιοχή από όπου, τυχαία αλιεύτηκαν για την προστασία του είδους τους.
Η Seahorse Trust, με τη σειρά της, χρησιμοποιεί τα δεδομένα για να πιέσει τις αρχές να επιβάλλουν την έννομη προστασία που έχει αυτό το είδος.
Ο Michael Bailey έχει επανεντάξει εκατοντάδες ιππόκαμπους στα Βρετανικά ύδατα και σε προηγούμενα έτη, παρέδωσε έναν εγκυμονούντα αρσενικό ιππόκαμπο στην Seahorse Trust.
είναι ένας καλός πρεσβευτής για τους ιππόκαμπους, ενημερώνει τους συναδέλφους του αλιείς για κάθε σχετική δραστηριότητά του, τους ενθαρρύνει επίσης να επανεντάσσουν και αυτοί τους ιππόκαμπους, που παγιδεύονται τυχαία στα δίχτυα, πίσω στη θάλασσα και να ενημερώνουν σχετικά την Seahorse Trust.

Η Seahorse Trust πίεσε (το Department for Environment Food and Rural Affairs) για τη νομική προστασία του ιππόκαμπου για περισσότερο από έξι χρόνια, πριν τελικά ληφθεί η απόφαση για την προστασία του, το 2008.

Βρετανοί επιστήμονες (Ζωολογική εταιρεία Λονδίνου) κάνουν έρευνες για τον κύκλο ζωής και τον πληθυσμό του ιππόκαμπου και γίνεται μεγάλη προσπάθεια για την αναπαραγωγή του. Ωστόσο η περίεργη συμπεριφορά του (μονογαμικότητα, εγκυμοσύνη του αρσενικού, κολύμπι-χορός κλπ) μπορεί να μελετηθεί καλύτερα σε έναν φυσικό θαλάσσιο βιότοπο.

Οι ιππόκαμποι είναι προστατευόμενο είδος, σύμφωνα με τη Σύμβαση για το Διεθνές Εμπόριο Απειλούμενων Ειδών (CITES) και βρίσκεται στην κόκκινη λίστα της IUCN.

Ο πληθυσμός τους στα θαλάσσια ύδατα του Ηνωμένου Βασιλείου, μειώνεται λόγω μείωσης του όγκου στρωμάτων υδροφυτικής βλάστησης, όπως τα φύκια τύπου Zostera Marina (eelgrass), που προσφέρουν ιδανικές περιοχές αναπαραγωγής για αυτούς
και της καταστροφής από τα πλοία, των περιοχών μαλακού πυθμένα που λειτουργούν ως εκκολαπτήρια νεοτέρων οργανισμών με τους οποίους τρέφονται [όπως μικροσκοπικά οστρακόδερμα και γαρίδες, μαλάκια είδους Clypeasteroida sand dollars (ή sea cookies ή snapper biscuits ή seabiscuits -Some species within the order, not quite as flat- )]
 
στην περιοχή Studland Bay, στην είσοδο του Poole Harbour βρίσκονταν το φυσικό ενδιαίτημα της μεγαλύτερης αποικίας ιππόκαμπου στην Ευρώπη. Τώρα, καταστράφηκε από τα σκάφη που αγκυροβολούν στα ρηχά νερά του κόλπου. Το 2013 δεν εντοπίστηκε ούτε ένα άτομο ιππόκαμπου στο θαλάσσιο αυτό ενδιαίτημα.

Στο λασπώδη βυθό του κόλπου ζούσαν δύο είδη ιππόκαμπου, του ακανθώδη και του βραχύρρυγχου ( Spiny και short-snouted) και η θαλάσσια βλάστηση αποτελούσε ιδανικό τόπο για την αναπαραγωγή του.

Ο ευαίσθητος θαλάσσιος οικότοπος καταστράφηκε από τις άγκυρες και τις βαριές αλυσίδες πρόσδεσης των σκαφών.

Πριν από οκτώ χρόνια η θαλάσσια έρευνα στο Studland, κατέγραψε 40 άτομα ιππόκαμπου (θαλάσσιο αλογάκι) του είδους spiny seahorse και ένα ζευγάρι του είδους short-snouted.

Ο Ιππόκαμπος αντιμετωπίζει σοβαρή απειλή λόγω ανεξέλεγκτης συγκομιδής για την κινεζική ιατρική βιομηχανία, χρησιμοποιείται ευρέως –σε σκόνη- στην κινεζική παραδοσιακή φαρμακολογία, για καλές σεξουαλικές επιδόσεις, θεραπεία φαλάκρας και αίσθηση αναζωογόνησης στους γέροντες.

Στην Ελληνική μυθολογία ο ιππόκαμπος, το μυθικό άλογο-ψάρι της θάλασσας είναι ένα από τα περίεργα πλάσματα που συνοδεύουν το θεό Ποσειδώνα. Έχοντας ουρά ψαριού με λέπια, αλλά καμιά φορά και δράκοντα με φολίδες και το κεφάλι και το μπροστινό του μέρος σαν του αλόγου, ο ιππόκαμπος είναι συχνό θέμα στην αρχαία Ελληνική εικονογραφία.
σε κάποιες παραστάσεις, οι Νηρηίδες (Νύμφες της θάλασσας) εμφανίζονται να ιππεύουν ιππόκαμπο.
σε κόσμημα που φαίνεται σε φωτογραφίες πέρα από τα σταθερά εικονογραφικά χαρακτηριστικά ο ιππόκαμπος απεικονίζεται και με ένα ζευγάρι φτερών, κάτι που μας κάνει να αναρωτιόμαστε σε τι περιβάλλον θα ζούσε ένα τέτοιο πλάσμα που έφερε στοιχεία τόσο του αλόγου, όσο και του ψαριού και του πτηνού.
Μάλιστα υπάρχουν και παραλλαγές στην απεικόνιση του ιππόκαμπου: σώμα λιονταριού-ουρά ψαριού, σώμα ταύρου-ουρά ψαριού, σώμα αιγίδος-ουρά ψαριού και σώμα λεοπάρδαλης-ουρά ψαριού.
πηγή
https://www.facebook.com/terrapapers/photos/a.209643682456318.52947.209124462508240/443078305779520/

Ο ιππόκαμπος είναι εξαιρετικός κολυμβητής, χτυπάει τα πτερύγια του πολύ γρήγορα –έως και 50 φορές το δευτερόλεπτο- αλλά κινείται πολύ λίγο, χρησιμοποιεί συχνά τη συλληπτήρια ουρά του, για να γαντζωθεί σε σταθερά αντικείμενα όπως τα κοράλλια.

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι η ιδιόρρυθμη ζωοτοκία του, δηλαδή, τα αυγά του θηλυκού τα παραλαμβάνει ο αρσενικός και τα τοποθετεί σε ειδικό ασκό της κοιλίας του (επωαστικό σάκο) όπου και εκκολάπτονται, μετά την εκκόλαψη ο ασκός σχίζεται και εξέρχονται οι μικροί ιππόκαμποι

Πηγή 26-9-15
http://www.dailymail.co.uk/news/article-3252289/Did-eat-seabiscuits-World-s-biggest-seahorse-caught-fisherman-s-net-south-coast-England-THIRTEEN-inches-snout-tail.html
**ιππόκαμπος ονομάστηκε μια εγκεφαλική δομή που έχει ζωτικό ρόλο σε μερικές μορφές μνήμης, λειτουργεί ως «αίθουσα αναμονής» των αναμνήσεων και την ώρα του ύπνου, στέλνει τις σημαντικότερες από αυτές (ως διαλογέας γεγονότων) στο φλοιό για μονιμότερη αποθήκευση. 

   Σχετική μας ανάρτηση
19 Ιουλίου 2013
το ΑΛΟΓΑΚΙ της ΘΑΛΑΣΣΑΣ και το ΣΚΑΦΟΣ του ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ
http://hellenicrevenge.blogspot.com/2013/07/blog-post_19.html