Την κραυγή του γλάρου υπερασπίζεται ο Βρετανός δημοσιογράφος και συγγραφέας LEO McKinstry, που λέει,πως ακούγεται σαν ένας από τους πιο ελκυστικούς ήχους στη γη.Ο γλάρος, το ιερό θαλασσοπούλι του θεού Ερμή, θεωρείται το πιο μισητό πτηνό στη Βρετανία,
σε μερικές παραλίες, τα τοπικά συμβούλια τοποθέτησαν μεγάφωνα, που με τρομακτικούς ήχους διώχνουν τα πουλιά μακριά
Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα, το 95% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι «απεχθάνεται» τους γλάρους. Ακόμα και ο David Cameron δήλωσε πως, οι γλάροι είναι ένα «πρόβλημα» και ζυγίζει τα δεδομένα, πριν πάρουν την απόφαση να τους θανατώσουν.
Ο LEO McKinstry κάνει έκκληση για να σταματήσει η θανάτωσή των γλάρων.
όπως γράφει «για μένα η κραυγή του γλάρου εκφράζει τη χαρά στην παραλία, τον παφλασμό των κυμάτων και την αρμονική συνύπαρξη- ανακωχή όλων των μερών του θαλασσινού τοπίου (την αρμονική συνύπαρξη του θαλασσινού νερού με τη στεριά)
Oι γλάροι συνδέονται αναπόσπαστα με τη φύση και το θαλασσινό τοπίο, έχουν μοναδική εμφάνιση και είναι εξαιρετικά επικοινωνιακοί με τις ατέλειωτες και παρατεταμένες κραυγές τους που μοιάζουν με αλλόκοτο τραγούδι.
Το πέταγμα του γλάρου έγινε η έμπνευση για το κλασικό αριστούργημα «γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον» που έγραψε ο Richard Bach.
Ο Bach, πρώην πιλότος σε επικίνδυνες αεροπορικές επιδείξεις, εξερεύνησε τη χαρά και την ελευθερία του ουρανού και αφηγείται τη ζωή ενός γλάρου που το πέταγμά του θυμίζει την αναζήτηση πνευματικότητας.
Το πέταγμα του γλάρου Ιωνάθαν, θυμίζει την πνευματική πορεία του ανθρώπου, για την αναζήτηση του χαμένου- υψηλού- νοήματος, της ζωής.
Ο LEO McKinstry θαυμάζει ιδιαίτερα αυτό το χαρισματικό πουλί με τις σπαθάτες φτερούγες, που έχει μοναδικές αεροδυναμικές ιδιότητες ( με εκπληκτική δεξιοτεχνία και φοβερή ταχύτητα κάνει στροφές, βουτιές εφορμήσεις και ελιγμούς και το πέταγμά του μπορεί να ξεπεράσει τα 80 χλμ ανά ώρα)
Η ποικιλία της τροφής των γλάρων είναι κάτι το ασύλληπτο και επίσης έχουν την ικανότητα να πίνουν το αλμυρό νερό της θάλασσας, μέσω ενός ειδικού αδένα στο κεφάλι, ο οποίος αφαιρεί το αλάτι και το αποβάλει από το ράμφος τους.
Η προσαρμοστικότητα και η επινοητικότητά τους, μας εκπλήσσουν (χρησιμοποιούν το ψωμί ως δόλωμα για να πιάσουν ψάρια και ρίχνουν από ψηλά τις αχιβάδες στα βράχια για να τις ανοίξουν)
οι γλάροι δημιουργούν καλά οργανωμένο (ομοειδές) κοινωνικό σύστημα –το πολυπληθέστερο είναι και το πλέον ασφαλές- οργανώνουν την πολιτεία τους με όρια, φύλακες και περιοχές. Οι γεροντότεροι γλάροι καταλαμβάνουν τις προνομιούχες θέσεις στο κέντρο της περιοχής, ενώ γύρω τους μαίνονται οι αντεκδικήσεις των νεώτερων γλάρων για τις υπόλοιπες θέσεις.
ο γλάρος είναι συνήθως μονογαμικός για όλη του τη ζωή και προβλημάτισε τους ερευνητές με την ικανότητά του να αναγνωρίζει το ταίρι του ανάμεσα σε μεγάλους πληθυσμούς. Ανακαλύφθηκε ότι βοηθιέται από έναν χρωματιστό κύκλο γύρω από το μάτια του.
παρά την έπαρση τους, οι αρσενικοί γλάροι δεν μοιράζονται μόνο τη φωλιά με το ταίρι τους αλλά και την εκκόλαψη των αυγών. (η Harriet Harman, που προωθεί τον βρετανικό φεμινισμό, σίγουρα θα το εγκρίνει)
στη στεριά οι γλάροι αποπνέουν έναν αέρα αλαζονείας, κινούνται με ήρεμο, δυναμικό σχεδόν αλαζονικό βάδισμα που συνοδεύεται από μόνιμη έκφραση δυσαρέσκειας.
εάν έχεις χιούμορ, ο γλάρος σε γοητεύει με την έλλειψη συναισθηματισμού, τα γυαλιστερά του μάτια και τις αλλόκοτες κραυγές του, καθώς όλα μοιάζουν με σαρκασμό και περιφρόνηση στους ανθρώπους.
Ωστόσο στον αέρα, πετάει ψηλά στον ουρανό και εφορμά προς τα κάτω με βιασύνη, το ίδιο χαριτωμένα όπως ο αετός. (με τη στρατηγική του αετού, που μελετά τη λεία του και την κερδίζει με το στοχευόμενο και αθόρυβο πέταγμά του)
Η εχθρότητα προς τους γλάρους επιδεινώθηκε από κάποια δυσάρεστα περιστατικά που αμαύρωσαν την εικόνα του.
φωτογραφίες με γλάρους να αρπάζουν το χωνάκι παγωτό από περιπατητές της παραλίας αλλά και μια σειρά από ανατριχιαστικές επιθέσεις σε κατοικίδια ζώα, όπως τη χελώνα Stig του συντετριμμένου ιδιοκτήτη Byrne στο Liskeard, Cornwall (που την αναποδογύρισαν και την κατέτρωγαν με ενθουσιασμό σαν καβούρι) την επίθεση στο τεριέ Roo (επίσης στην Cornwall) που το ράμφισαν μέχρι θανάτου, και επίσης την επίθεση στο Chihuahua κουτάβι Bella στο Honiton, Devon.
Περιστέρια επίσης, έχουν πέσει θύματα των γλάρων. Στις αρχές του χρόνου παρατηρήθηκε ότι «γλάρος δολοφόνος» άρπαζε περιστέρια από το λαιμό και τα έπνιγε σε μια λίμνη στο Hyde Park του Λονδίνου, προτού γίνουν το γεύμα του.
Ωστόσο η δημόσια απέχθεια δημιουργείται από υπερβολές και σπάνιες περιπτώσεις δολοφονιών ζώων συντροφιάς.
Ο LEO McKinstry διηγείται στο άρθρο του, πως πριν από οκτώ χρόνια αγόρασε με τη σύζυγό του μια μονοκατοικία σε ένα χωριό δίπλα στην παραθαλάσσια πόλη του Margate (Kent, England) γιατί μαγεύτηκε από ένα σμήνος γλάρων. Ο LEO McKinstry είναι τόσο λάτρης των γλάρων, που μπορεί να τους παρακολουθεί για ώρες, όταν μαζεύονται σαν φρουροί στη στέγη του σιδηροδρομικού σταθμού στο Margate για να αποδοκιμάσουν με στριγκλιές τους ταξιδιώτες του τρένου ή όταν επιπλέουν αθόρυβα πάνω στη θάλασσα.
Σε Margate, πολλοί κάτοικοι τους βλέπουν σαν παράσιτα (pests) λόγω του ενθουσιασμού τους για τα σκουπίδια, τόσο πολύ, που το τοπικό συμβούλιο χρησιμοποιεί ειδικές σακούλες απορριμμάτων από υφαντό πολυπροπυλένιο για να μη μπορούν να τις ραμφίσουν και να τις σκίσουν οι γλάροι.
αλλού χρησιμοποίησαν μάταια και γεράκια που επιτέθηκαν μόνο στα τοπικά περιστέρια, έτσι τελικά καθώς ο πληθυσμός των γλάρων συνέχιζε να αυξάνεται το τοπικό συμβούλιο αποφάσισε ότι «απλά, εμείς πρέπει να μάθουμε μαζί τους»
Πηγή 20-7-15
http://www.dailymail.co.uk/news/article-3167684/Don-t-cull-gulls-series-savage-attacks-family-pets-seagulls-Public-Enemy-No-1-PM-hints-drastic-action-LEO-MCKINSTRY-makes-provocative-cry-mercy.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου