ΣΤΑΥΡΩΣΗ και ΑΝΑΣΤΑΣΗ του ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ

Η θυσία του Θεανθρώπου και η Ανάστασή του
η Σταύρωση  (η θανατική εκτέλεση με το πιο βασανιστικό μαρτύριο, με αγωνία, πόνο ξυλοδαρμό, διακωμώδηση, μαστιγώματα, θάνατο) του Χριστού που προσπάθησε να κηρύξει  την αγάπη, την ειλικρίνεια, την εντιμότητα και την καλοσύνη.
Η πορεία του εξευτελισμού, ο Ιησούς υποχρεώθηκε να μεταφέρει στους ώμους του τον  σταυρό και να οδηγηθεί –κάτω από τη χλεύη του πλήθους- στο σημείο όπου θα σταυρώνονταν.
Πάνω στο Σταυρό  ο Κύριος Ιησούς Χριστός έκανε την πιο μεγαλειώδη διδασκαλία.
μέσα στον αβάσταχτο πόνο, που του προκαλούσε το φρικτό μαρτύριο, προσεύχεται για τους σταυρωτές του, τους δικαιολογεί  και παρακαλεί τον Ουράνιο Πατέρα Του «πατέρα μου, συγχώρεσε τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν»

ο Χριστός κρεμάστηκε και σταυρώθηκε ανάμεσα σε δύο κλέφτες –επαναστάτες ληστές-

ο ένας, ο " καλός  κλέφτης" ζήτησε  συγχώρεση των αμαρτιών του και Τον παρακάλεσε "Κύριε, θυμήσου κι εμένα τον ληστή στην ουράνια βασιλεία σου"
Ο Χριστός τον συγχώρεσε και τον διαβεβαίωσε ότι θα τον πάρει μαζί Του στον Παράδεισο.
Ο ένας ληστής γίνεται ο πρώτος πολίτης του Παραδείσου, ενώ ο άλλος πηγαίνει στην κόλαση.

ο Χριστός καρφωμένος στο Σταυρό, ματωμένος μέσα σε φρικτούς πόνους, παρηγορεί την Παναγία Μητέρα Του και τον μαθητή Του Ιωάννη που βρίσκονται κάτω από το Σταυρό Του γεμάτοι πόνο και θλίψη. 
λέει στη Μητέρα Του, δείχνοντας τον Ιωάννη «Γυναίκα, να ποιος θα είναι ο γιος σου από δω και πέρα»  και στον Ιωάννη λέει «Να η μητέρα σου»
έτσι,  μας δείχνει το δρόμο της αυταπάρνησης, που σημαίνει να ξεχνάς το δικό σου πόνο  και να προστατεύεις με αγάπη και σεβασμό τους γονείς και τους συγγενείς σου.

Πάνω στο Σταυρό πρόφερε μια μικρή λέξη με μεγάλο νόημα «Διψώ» οι Ρωμαίοι στρατιώτες του πρόσφεραν ένα σφουγγάρι με ξύδι και χολή και το έφεραν στα χείλη Του. Ο Χριστός διψούσε, δηλαδή επιθυμούσε έντονα τη σωτηρία της ψυχής μας και την επικράτηση της ειρήνης και της αγάπης ανάμεσά μας.
Στιγμιαία ο Ουράνιος Πατέρας πήρε για μια στιγμή το βλέμμα Του πάνω από τον Υιό Του, ο Χριστός φωνάζει γεμάτος πόνο «Θεέ μου, Θεέ μου γιατί με εγκατέλειψες?

Το φρικτό Του μαρτύριο παίρνει τέλος  «Πάτερ, εις χείρας σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου»   ο Χριστός επιστρέφει στον Ουράνιο Πατέρα του και  σε Αυτόν παραδίδει την ψυχή Του,  έτσι μας διδάσκει ότι, πρέπει να εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στο Θεό.

Ο «τελευταίος Πειρασμός» το πλανερό όραμα μια γαλήνιας, ευτυχισμένης ζωής δεν εμπόδισε την αποστολή που του εμπιστεύτηκε ο Ουράνιος Πατέρας Του.
ο Χριστός τίναξε το κεφάλι και έφτασε στην κορυφή της θυσίας, καρφωμένος πάνω στο Σταυρό.
έκλεισε τα μάτια και τότε ακούστηκε θριαμβευτικά η κραυγή «Τετέλεσται» δηλαδή τέλεψα το χρέος μου, σταυρώθηκα, δεν έπεσα στον πειρασμό

Το συμβολικό και ψυχολογικό νόημα της  Σταύρωσης για την ψυχή μας, το ταξίδι της ψυχής μας στα πράσινα λιβάδια της συνείδησης.

Ο πόνος Του, μας είναι γνώριμος, τα Πάθη του  αγγίζουν την καρδιά μας και γίνεται πρότυπο στη ζωή μας. Τον βλέπουμε να αγωνίζεται και παίρνουμε κουράγιο  για τον δικό μας αγώνα μετουσίωσης της σάρκας σε πνεύμα. Η νέα μας συνείδηση αναδύεται μέσα από τον ψυχολογικό πόνο.  Η ψυχολογική διαδικασία αναγνώρισης της Σκιάς μέσα μας –μέσα από τη σύγκρουση των αντιθέτων (δύο κλέφτες) -  συνεπάγεται πόνο και ταλαιπωρία.  Οι ψυχολογικές αλλαγές για την ανάδειξη της πνευματικής μας φύσης (διαδικασία εξατομίκευσης της ψυχής μας, διαφοροποίηση συνείδησης) απαιτούν θυσίες, αυτοανάλυση και κατακερματισμό της προσωπικότητας. Το εγώ μας πρέπει να  πεθάνει, και να αναγεννηθεί – έτσι θα πραγματοποιηθεί η εσωτερική μας  Ανάσταση, η Ανάβαση της ψυχής μας,  το ταξίδι της στα πράσινα λιβάδια της συνείδησης. Το ξύπνημα της θεϊκής μας συνείδησης πάνω στο σταυρό (εικόνα ολότητας) που ο καθένας μας κουβαλάει, προϋποθέτει την ένωση των αντιθέτων μέσα μας, την ανάπτυξη της κοσμικής συνείδησης (ενότητα με το σύμπαν και αποδοχή της αθανασίας)  Η Σταύρωση  του Χριστού είναι ένα πολύ βασανιστικό μαρτύριο για να αντέξει ένας μέσος άνθρωπος.

Η καμήλα και το μάτι της βελόνας

«Και σας λέω, είναι πιο εύκολο να περάσει μια καμήλα μέσα από το μάτι μιας βελόνας, παρά πλούσιος να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού." (Κατά Ματθαίον 19:24).  Όταν είμαστε τόσο ταυτισμένοι με τον πλούτο και τα υπάρχοντά μας, καθίσταται πολύ δύσκολο να τα αφήσουμε και να ελευθερωθούμε από αυτά.
η ταύτιση με τον πλούτο, μας αποτρέπει να ταυτιστούμε με τον αληθινό μας εαυτό,
όταν  αφήνουμε τη γήινη ταυτότητά μας,  αισθανόμαστε σαν να μας σταυρώνουν.
Καλή μας Ανάσταση,  και ελευθερία από το όραμα του τελευταίου Πειρασμού, μακριά από τις ανθισμένες παγίδες της γης, ας κάνουμε το χρέος μας, με νέα διαφοροποιημένη συνείδηση  ας επιτρέψουμε να εκπληρωθεί το σχέδιο του Θεού.