ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ...

του Σταύρου Καρκαλέτση

Ιστορικού-Συγγραφέα

Το παρόν ας αναγνωστεί και ως από καρδιάς μήνυμα σε όσους Ευβοιώτες με τίμησαν με την ψήφο τους στις τελευταίες εκλογές.

Έναν σχεδόν μήνα μετά την εκλογική αναμέτρηση, ψύχραιμα και νηφάλια, με απόσταση ασφαλείας από τα γεγονότα, είναι ώρα να προβεί ο καθένας από εμάς στις εκτιμήσεις και προβλέψεις του, για το κοινό μας αύριο στην πατρίδα μας. Γιατί στην πολιτική, το αύριο καθίσταται σήμερα, ταχύτερα της αντίληψής μας.

Για την Ελλάδα: Ελπίζω και εύχομαι ολόψυχα να διαψευστώ. Να μην εισπράξουμε δηλαδή την αντικατάσταση μιας ανίκανης κυβέρνησης από μια ακόμη πιό ανίκανη. Ας συμπεριφερθούμε στον Γιώργο Παπανδρέου μεγάθυμα, επί πιστώσει. Αν και, τοις μετρητοίς επιβιώνουν στις μνήμες μας τα πεπραγμένα του. Αυτά τα πεπραγμένα είναι που προβληματίζουν. Τι υπέρ πατρίδος θα πράξει ο νέος πρωθυπουργός όταν όλοι θυμόμαστε τη θέση του στους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς της Σερβίας, στο κυπροκτόνο σχέδιο Ανάν, στην ψευδεπίγραφη ελληνοτουρκική «φιλία»; Πόσο θα αντέξει η χώρα μας νέες μαζικές νομιμοποιήσεις λαθρομεταναστών και πολιτικά δικαιώματα σε εκατοντάδες χιλιάδες αλλόφυλους, όπως υπόσχεται το ΠΑΣΟΚ; Ποιό το μορφωτικό αύριο των παιδιών μας, όταν τον Παπανδρεικό σύμβουλο Βαλλιανάτο διαδέχεται η «Mrs αγγλική επίσημη γλώσσα» Άννα Διαμαντοπούλου; Προβληματίστηκε κανείς για το ότι, την νύχτα της εκλογικής νίκης του ΠΑΣΟΚ, πανηγύριζαν εκτός από τους πράσινους γηγενείς, και Αλβανοί, Πακιστανοί, η αμερικανική πρεσβεία, οι Τούρκοι συνολικά, καθώς και η ....gay και λεσβιακή κοινότητα Ελλάδας;

Τα λέει όλα την επομένη των εκλογών η τουρκική (και ανθελληνική) «Aksam»:

«KALIMERA YORGO!»

Ελπίζω, ελπίζουμε όλοι, τα παραπάνω να μην σημαίνουν

«ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ....»

Για την Εύβοια: Κατήλθα στην πολιτική εδώ και 6 χρόνια, με την πεποίθηση ότι στην πατρίδα μας πρέπει να αλλάξουν πολλά. Με την προσδοκία, το αυτονόητο στα πολιτικά πολιτισμένα συστήματα, στις προηγμένες κοινοβουλευτικά κοινωνίες: Όποιος κρίνεται για το ύψιστο αξίωμα του Βουλευτή, να κρίνεται πρωτίστως για το πολιτικό ήθος που φέρει, για τον πολιτικό λόγο που εκφέρει. Η συμπεριφορά ψήφου του πολίτη δηλαδή, να καθορίζεται από καθαρά πολιτικά κριτήρια.

Δυστυχώς, διαψεύστηκα. Και δεν μιλώ βιωματικά, αλλά διασταλτικά. Για μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας, οι επιλογές δεν είναι πολιτικές, αλλά οτιδήποτε άλλο. Για τούτο είναι που μιλούμε ακόμη με ορολογία μοναρχίας. Απόδειξη: Τον Καραμανλή τον Β’, διαδέχθηκε ο Παπανδρέου ο Γ’. Αλήθεια, μέσα από 11 εκατομμύρια Ελλήνων, γιατί επιλέγονται, διαρκώς και διακαώς, γόνοι των γνωστών τριών οικογενειών; Το πολιτικό σώμα έχει ευθύνες.

Η ίδια παθογένεια, επισυνέβη σε σμίκρυνση και στην Εύβοια. Τα κριτήρια πολιτικής επιλογής παραμένουν οικογενειοκρατικά, μικροπελατειακά, ρουσφετολογικά. Ο κόσμος του νομού μας, χρεώνεται συλλογικές ευθύνες. Και , όταν σε λίγους μήνες θα αρχίσει πάλι η γνωστή φιλολογία για την εγκατελειμμένη και ξεχασμένη Εύβοια, θα αναζητά τις ευθύνες αυτές οπουδήποτε αλλού, όχι όμως στις επιλογές του.

Θέλω να στείλω ένα μεγάλο, καθάριο και ολόψυχο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους 1700 Συνέλληνες Ευβοιώτες που με στήριξαν στις εκλογές αυτές. Γνωρίζω και γνωρίζουν πως με έκριναν με αυστηρώς πολιτικά κριτήρια και μόνον. Οι αγώνες, αδιάλειπτοι, συνεχίζονται και εντείνονται. Θα συνεχίσω λοιπόν να οραματίζομαι μια Ελλάδα των αρίστων και όχι των «γιών και ανιψιών». Μια Ελλάδα αξίων και όχι ανθυπομετριοτήτων. Μια Ελλάδα πολιτών και όχι πελατών. Και μια Εύβοια σε τροχιά προόδου και όχι φθοράς. Και βεβαίως θα συνεχίσω, ακόμα πιό μαχητικά τώρα, απερίσπαστος, να υπερασπίζομαι την ελληνικότητα της Κύπρου και του Αιγαίου. Να αγωνίζομαι για τους εκτός συνόρων βασανισμένους και σκλαβωμένους αδερφούς μας, που η αθηναική αφασία και ακηδία δεν θέλει να θυμάται, γιατί της θυμίζουν την πολιτική της ανεπάρκεια.

Θα ανταμώσουμε ξανά! Σε άλλους ίσως δρόμους και ανηφοριές, μα θα ανταμώσουμε! Έρχονται χρόνια δύσκολα, μας περιμένουν μάχες. Στον αγώνα για δικαιότερη κοινωνία, για ισχυρότερη Ελλάδα, οι πολλοί, οι συμβιβασμένοι και βολεμένοι, θα μας ψιθυρίσουν πως δεν θα πετύχουμε. Ίσως. Αν όμως δεν παλέψουμε, θα αποτύχουμε σίγουρα.

Έτσι ή αλλιώς, η μόνη χαμένη μάχη στη ζωή, είναι αυτή που δεν κάθεσαι να τη δώσεις....