Ξεραίνονται τα δέντρα ελάτης στα περισσότερα δάση του νομού Τρικάλων, έχοντας προκαλέσει συναγερμό στις αρμόδιες δασικές υπηρεσίες της περιοχής. Μετά την παρατεταμένη ξηρασία των προηγούμενων ετών (2005-2008)- αναφέρει η Διεύθυνση Δασών Τρικάλων- σε αρκετά δάση του Νομού Τρικάλων παρουσιάσθηκε το πρόβλημα της ξήρανσης (κοκκίνισμα κόμης και ξήρανση κορμού) δέντρων ελάτης. Οι περιοχές στις οποίες εμφανίζεται πιο έντονα το φαινόμενα είναι τα δάση Καστανιάς, Αμαράντου, Ελαφίου (Κουρνιάτα - Φίλιππα), Κλεινού και Αηδόνας, Βροντερού, Νεραϊδοχωρίου, Πύρρας, Δέσης, καθώς και στο δάσος Στουρναρέικων.
Το φαινόμενο αυτό, σύμφωνα με τις αρμόδιες υπηρεσίες, είχε παρουσιασθεί και στο παρελθόν, σε περιόδους που υπήρχε έντονη ξηρασία. Για παράδειγμα, υπήρξαν ασυνήθιστες νεκρώσεις το 1977 σε πολλά ελατοδάση της Στερεάς Ελλάδας, τις περιόδους 1964-'65 και 1985-'86 το φαινόμενο υπήρξε έντονο στην Πελοπόννησο και ιδιαίτερα στα ελατοδάση Μαινάλου.
Κατά το έτος 1989, η κατάσταση είχε πάρει μορφή επιδημίας σχεδόν σε όλα τα ελατοδάση της πατρίδας μας, με αποτέλεσμα, ύστερα από παρέμβαση της κεντρικής υπηρεσίας δασών, να ανασταλεί η εφαρμογή των εγκεκριμένων διαχειριστικών μελετών ώστε να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα. Από την επί τόπου έρευνα που έγινε τότε, διαπιστώθηκε ότι η αποξήρανση των δέντρων ήταν απότομη, χωρίς να προηγείται άλλο χαρακτηριστικό σύμπτωμα, εκτός από την εκροή ρητίνης σε ορισμένα δένδρα από το φλοιό του κορμού. Άλλα δέντρα ξηραίνονταν από το μέσον της κόμης και άνω ή σε άλλα ξηραίνονταν μόνο συγκεκριμένος αριθμός πλάγιων κλαδιών. Η εργαστηριακή έρευνα δεν έδωσε σαφή αποτελέσματα, λόγω του περιορισμένου χρόνου, η δε εμφάνιση και εξέλιξη των συμπτωμάτων έδειξε ότι η αποξήρανση των δέντρων οφείλονταν σε άγνωστη ασθένεια του φλοιού, που δημιουργούσε συνθήκες κατάλληλες για δευτερογενή προσβολή από διάφορα έντομα και παθογόνους μικροοργανισμούς.
«Η Διεύθυνση Δασών Τρικάλων- αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής κ. Χρήστος Κουτσονάσιος- ανησυχώντας, ύστερα από την εκ νέου εμφάνιση του φαινομένου και σε συνεργασία με τα Δασαρχεία Τρικάλων και Καλαμπάκας, υπέβαλε αναφορά στην κεντρική Υπηρεσία και στα Ερευνητικά Ινστιτούτα (ΕΘΙΑΓΕ και Ινστιτούτο Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων και Τεχνολογίας Δασικών Προϊόντων) για ενημέρωσή τους και την αποστολή οδηγιών για την αντιμετώπιση του προβλήματος. σύμφωνα με ό,τι νεότερο υπάρχει για την ασθένεια». Βάσει στοιχείων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Τρικάλων, τα δάση και οι δασικές εκτάσεις του νομού Τρικάλων, ανάλογα με το υψόμετρο και τη γεωγραφική τους θέση, αποτελούνται τόσο από κωνοφόρα είδη (πεύκη - ελάτη) όσο και από πλατύφυλλα (δρυς - καστανιά - οξυά), καθώς και από αείφυλλα πλατύφυλλα είδη της χαμηλότερης υψομετρικά ζώνης.
Τα δάση της περιοχής καλύπτουν το 30% του νομού (δάση κυρίως ελάτης, δρυός και οξυάς) και προσφέρουν σημαντικές ποσότητες πρώτης ύλης, με ετήσια παραγωγή 150.000 τόνους ξυλείας (στρογγύλη και καυσόξυλα), απασχολώντας μεγάλο αριθμό του δασόβιου και παραδασόβιου πληθυσμού.
Κατά το έτος 1989, η κατάσταση είχε πάρει μορφή επιδημίας σχεδόν σε όλα τα ελατοδάση της πατρίδας μας, με αποτέλεσμα, ύστερα από παρέμβαση της κεντρικής υπηρεσίας δασών, να ανασταλεί η εφαρμογή των εγκεκριμένων διαχειριστικών μελετών ώστε να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα. Από την επί τόπου έρευνα που έγινε τότε, διαπιστώθηκε ότι η αποξήρανση των δέντρων ήταν απότομη, χωρίς να προηγείται άλλο χαρακτηριστικό σύμπτωμα, εκτός από την εκροή ρητίνης σε ορισμένα δένδρα από το φλοιό του κορμού. Άλλα δέντρα ξηραίνονταν από το μέσον της κόμης και άνω ή σε άλλα ξηραίνονταν μόνο συγκεκριμένος αριθμός πλάγιων κλαδιών. Η εργαστηριακή έρευνα δεν έδωσε σαφή αποτελέσματα, λόγω του περιορισμένου χρόνου, η δε εμφάνιση και εξέλιξη των συμπτωμάτων έδειξε ότι η αποξήρανση των δέντρων οφείλονταν σε άγνωστη ασθένεια του φλοιού, που δημιουργούσε συνθήκες κατάλληλες για δευτερογενή προσβολή από διάφορα έντομα και παθογόνους μικροοργανισμούς.
«Η Διεύθυνση Δασών Τρικάλων- αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής κ. Χρήστος Κουτσονάσιος- ανησυχώντας, ύστερα από την εκ νέου εμφάνιση του φαινομένου και σε συνεργασία με τα Δασαρχεία Τρικάλων και Καλαμπάκας, υπέβαλε αναφορά στην κεντρική Υπηρεσία και στα Ερευνητικά Ινστιτούτα (ΕΘΙΑΓΕ και Ινστιτούτο Μεσογειακών Δασικών Οικοσυστημάτων και Τεχνολογίας Δασικών Προϊόντων) για ενημέρωσή τους και την αποστολή οδηγιών για την αντιμετώπιση του προβλήματος. σύμφωνα με ό,τι νεότερο υπάρχει για την ασθένεια». Βάσει στοιχείων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Τρικάλων, τα δάση και οι δασικές εκτάσεις του νομού Τρικάλων, ανάλογα με το υψόμετρο και τη γεωγραφική τους θέση, αποτελούνται τόσο από κωνοφόρα είδη (πεύκη - ελάτη) όσο και από πλατύφυλλα (δρυς - καστανιά - οξυά), καθώς και από αείφυλλα πλατύφυλλα είδη της χαμηλότερης υψομετρικά ζώνης.
Τα δάση της περιοχής καλύπτουν το 30% του νομού (δάση κυρίως ελάτης, δρυός και οξυάς) και προσφέρουν σημαντικές ποσότητες πρώτης ύλης, με ετήσια παραγωγή 150.000 τόνους ξυλείας (στρογγύλη και καυσόξυλα), απασχολώντας μεγάλο αριθμό του δασόβιου και παραδασόβιου πληθυσμού.
Η δασοπονία στο νομό είναι κυρίως δημόσια, ενώ υπάρχει και σημαντικός αριθμός κοινοτικών, μοναστηριακών και ιδιωτικών δασών. Από ό,τι φαίνεται, στα δημόσια δάση η κύρια παραγωγή είναι η βιομηχανική ξυλεία και τα καυσόξυλα. Αντίθετα, στα ιδιωτικά δάση παράγονται και δευτερεύοντα δασικά προϊόντα, όπως καλλωπιστικοί κλάδοι, φυτόχωμα κ.λπ. Η παραγωγή των χριστουγεννιάτικων δένδρων γίνεται εξ ολοκλήρου σε μη δημόσιες δασικές εκτάσεις.
Η παραγωγή βιομηχανικής ξυλείας στο νομό, που προέρχεται από δημόσια δάση, αντιστοιχεί περίπου στο 44% του συνόλου της ετήσιας παραγωγής της Περιφέρειας Θεσσαλίας. Το έδαφος του Νομού Τρικάλων είναι στη μεγαλύτερη έκτασή του ορεινό, σε όλα τα στοιχεία του ορεινού τοπίου, όπως απότομες κλίσεις, έντονη χιονοκάλυψη και αραιοκατοίκηση. Το υψόμετρο του συνόλου του νομού ξεπερνά τα 200 m, σε ορισμένες μάλιστα περιοχές είναι μεγαλύτερο των 2.000 m (περιοχή της Πίνδου). Το 66% της έκτασης είναι ορεινό, το 14% ημιορεινό και μόνο το 20% πεδινό. Οι ορεινές και ημιορεινές εκτάσεις καταλαμβάνουν τα 8/10 του νομού.
Πηγή
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου