Ανοικτή επιστολή
Του Διονύση Ε. Κονταρίνη.
Προς τον εξοχώτατο Πρόεδρο των ΗΠΑ
κ. Μπαράκ Ομπάμα.
Ουάσιγκτον DC
U.S.A
Εξοχώτατε κ. Πρόεδρε.
Προέρχομαι από την Ελλάδα, την χώρα στην οποία γεννήθηκε η Δημοκρατία.
Κι΄είμαι πολίτης των ΗΠΑ, της χώρας, που αυτή την Δημοκρατία τη σεβάστηκε και την έκαμε σύμβολό της. Έτσι πιστεύω πως έχω το δικαίωμα να σας απευθύνω αυτή την επιστολή.
Θα ήταν ίσως μιά κοινοτυπία να σας πω ότι στις εκλογές της 4ης Νοεμβρίου του 2008 σας ψήφισα. Όλοι οι Αμερικανοί σας ψήφισαν. Ακόμη κι΄αυτοί που δεν σας πρόσφεραν την ψήφο τους, κατά βάθος ευχόντουσαν γιά την εκλογή σας.
Άλλωστε όλος ο κόσμος προσδοκούσε την εκλογή σας. Πιστέψαμε στα οράματά σας και στους στόχους σας. Πιστέψαμε την διακήρυξή σας ότι “...μπορούμε.”
Κι΄όλοι εμείς, μαζί με σας πιστέψαμε, ελπίζουμε και προσδοκούμε την “...αλλαγή”που υποσχεθήκατε.
Βλέπετε κ. Πρόεδρε, μιά οκταετής διακυβέρνηση της χώρας από τους Ρεπουμπλικάνους με τον κ. Τζώρτζ Μπους, ήταν μιά οδυνηρή εμπειρία όχι μόνο γιά μας αλλά και γιά όλην την παγκόσμια κοινότητα. Κι΄αυτή την εμπειρία θα την πληρώνουμε όλοι μας γιά πολύ καιρό ακόμη.
Αυτήν την οκταετία κυριολεκτικά την φορτωθήκατε εσείς στους ώμους σας, στις πλάτες σας κ.Πρόεδρε, αφού σε πολλές ομιλίες σας προεκλογικά δηλώνατε ότι
“...θα παραλάβουμε μιά κατατροφή.” Κι΄αυτή την καταστροφή, προς τιμή σας, αρχίσατε από την επομένη της αναλήψεως των καθηκόντων σας να προσπαθείτε να την διορθώσετε και μάλιστα με την συνοδία της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που έχει γνωρίσει ποτέ ο πλανήτης μας.
Δύσκολο το έργο σας, κ. Πρόεδρε. Τρομερά δύσκολο. Κι΄ίσως, πολύ σωστά, στις πρώτες σας προθέσεις στρέψατε το βλέμμα σας προς την Μέση Ανατολή.
Εκεί από όπου πολλά πηγάζουν. Με κύριο στόχο σας, φυσικά, το τέλος του πολέμου στο Ιράκ. Ενός ανόητου πολέμου, που στοίχισε κι΄ακόμη στοιχίζει, πολλά δισεκατομύρια δολλάρια στον Αμερικανό φορολογούμενο. Έναν πόλεμο, που το μόνο κέρδος γιά τις ΗΠΑ ήταν τα φέρετρα των νεκρών στρατιωτών που έφταναν εδώ.
Τα προβλήματα της Μέσης Ανατολής λοιπόν, σας έφεραν πρόσφατα, σαν πρώτη επίσημη έξοδό σας, στην Τουρκία, Στην χώρα αυτή ίσως βλέπετε τον σύμμαχο που θα βοηθήσει τους σχεδιασμούς σας. Και πιθανόν να είναι έτσι. Άλλωστε, όπως διαφαίνεται, το ταξίδι της Υπουργού Εξωτερικών, κ. Κλίντον, στη χώρα αυτή, πριν από σας, ήταν αυτό που σας προετοίμασε το δρόμο.
Κύριε Πρόεδρε,
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τις διπλωματικές ικανότητες της Υπουργού των Εξωτερικών. Προς Θεού! Είμαι όμως στη θέση να γνωρίζω ιστορικά, πολλούς ηγέτες του κόσμου, που σε κάποια στιγμή κλήθηκαν να πληρώσουν κάποια λάθη των Συμβούλων τους.
Το ταξίδι σας αυτό δεν εξέπληξε μόνο εμάς, τους Έλληνες. Όλη η Ευρώπη αναρωτήθηκε αν συνεχίζει να υπάρχει κάποια βάση στον ενθουσιασμό που της προκάλεσε η προεκλογική σας παρουσία και αν μπορεί να στηρίζει και να πιστεύει τις ελπίδες, που της προκάλεσε η εκλογή σας στην θέση του προέδρου των ΗΠΑ. Κι΄εύχονται να μην απαγοητευτούν.
Αν έτσι είναι λοιπόν, σε μας απομένει να ευχηθούμε να πάνε όλα καλά, να τελειώσει ο πόλεμος στο Ιράκ και να επιστρέψουν όλα τα παιδιά μας στην πατρίδα τους, στα σπίτια τους. Και φυσικά ακολουθεί η συνέχεια των προβλημάτων της Μέσης Ανατολής. Παλαιστίνη, Ιραν, Συρία και άλλα που περιμένουν την δίκαιη λύση τους.
Προσωπικά, κ. Πρόεδρε, δεν με ενόχλησε που δεν επισκεφθήκατε την Ελλάδα παρ΄όλες τις αντίθετες γνώμες των συμπατριωτών μου. Η Ελλάδα καλοδέχεται αυτούς που θέλουν να την επισκεφτούν. Κι΄εσείς γιά την χώρα μου – πιστέψτε με – θα είστε πάντα ένας καλοδεχούμενος επισκέπτης.
Όμως ενοχλήθηκα γιά τον τρόπο που έγινε η συνάντησή σας με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο. Τον Πατριάρχη όχι μόνο των Ελλήνων αλλά όλης της Ορθοδοξίας παγκοσμίως. Ο θεσμός του Πατριαρχείου αλλά και η προσωπικότητα του εκάστοτε Πατριάρχη είναι πάντα σεβαστή από όλους τους ηγέτες του κόσμου.
Γιατί κι΄ ο Οικομενικός Πατριάρχης της Ορθοδοξίας είναι ένας ηγέτης και ίσως με κάποιες περισσότερες περγαμηνές από τους άλλους ηγέτες. Είναι ίσος με τον Πάπα των Καθολικών. Κι΄αυτό είναι κάτι που οι ηγέτες της Τουρκίας την οποίαν επισκεφθήκατε, το γνωρίζουν αλλά δεν το παραδέχονται. Άλλωστε είναι ο μόνος λαός στον κόσμο που στο παρελθόν έχει αποτολμήσει ακόμη και την άγρια δολοφονία ενός Οικουμενικού Πατριάρχη. Του Γρηγορίου του Ε΄!
Ήταν επόμενο λοιπόν, αυτός ο λαός, που τον χαρακτηρίζουν τάσεις αρπακτικές, αυτός ο λαός που στερείται κάθε ίχνος πολιτισμού, αυτός ο λαός που σας ξενάγησε με θράσος στην Αγιά Σοφιά των Βυζαντινών, αυτός ο λαός, που ένα μνημείο της Ορθοδοξίας παγκοσμίου αναγνώρισης το μετατρέπει σε τζαμί, ήταν επόμενο να αρπάξει την ευκαιρεία της βοήθειας, της συνεργασίας αν προτιμάτε, που του προτείνατε και να την εξαργυρώσει με την απαίτηση της διαγραφής από τις συζητήσεις σας, κάθε πράξης, κάθε λέξης, κάθε έργου, που έχει σχέση με την Ελλάδα.
Δεν καταφέρατε, κ. Πρόεδρε να πείτε κάτι αναφορικά με το πρόβλημα της Κύπρου. Δεν συνέφερε ίσως και τις δύο πλευρές ένα τέτοιο θέμα. Δεν αναφερθήκατε στην διαρκή παραβίαση του εναερίου χώρου της Ελλάδας. Δεν σας απσχόλησε το θέμα του ολιγοστού ελληνισμού που συνεχίζει να κατοικεί, κάτω από άσχημες συνθήκες, στην γείτονα χώρα. Όσο για το Πατριαρχείο ούτε μιά λέξη. Κι΄όμως, κ. Πρόεδρε, Προεκλογικά είχατε δώσει κάποιες υποσχέσεις.
Μετά από αυτά μήπως μπορούμε να περιμένουμε πως σε μιά δεδομένη στιγμή θα θυμηθείτε ότι η χώρα μας έχει καί κάποιο πρόβλημα με τα Σκόπια;
Κύριε Πρόεδρε, εμείς, οι Έλληνες, δεν ζητιανεύουμε. Δεν ζητιανέψαμε ποτέ μας. Ό,τι μέχρι σήμερα έχει η πατρίδα μας, τα έχουμε αποκτήσει με αγώνες τίμιους, με αίμα και με πίστη. Απ΄όλους τους άλλους, τους μεγάλους ηγέτες, δεν ζητήσαμε ποτέ τίποτε πάρα πάνω από το δίκιο μας. Αυτό το δίκιο μας ζητάμε τώρα και από σας. Και το περιμένουμε. Άλλωστε το υποσχεθήκατε.
Ευχαριστώ.
Διονύσης Ε. Κονταρίνης
Του Διονύση Ε. Κονταρίνη.
Προς τον εξοχώτατο Πρόεδρο των ΗΠΑ
κ. Μπαράκ Ομπάμα.
Ουάσιγκτον DC
U.S.A
Εξοχώτατε κ. Πρόεδρε.
Προέρχομαι από την Ελλάδα, την χώρα στην οποία γεννήθηκε η Δημοκρατία.
Κι΄είμαι πολίτης των ΗΠΑ, της χώρας, που αυτή την Δημοκρατία τη σεβάστηκε και την έκαμε σύμβολό της. Έτσι πιστεύω πως έχω το δικαίωμα να σας απευθύνω αυτή την επιστολή.
Θα ήταν ίσως μιά κοινοτυπία να σας πω ότι στις εκλογές της 4ης Νοεμβρίου του 2008 σας ψήφισα. Όλοι οι Αμερικανοί σας ψήφισαν. Ακόμη κι΄αυτοί που δεν σας πρόσφεραν την ψήφο τους, κατά βάθος ευχόντουσαν γιά την εκλογή σας.
Άλλωστε όλος ο κόσμος προσδοκούσε την εκλογή σας. Πιστέψαμε στα οράματά σας και στους στόχους σας. Πιστέψαμε την διακήρυξή σας ότι “...μπορούμε.”
Κι΄όλοι εμείς, μαζί με σας πιστέψαμε, ελπίζουμε και προσδοκούμε την “...αλλαγή”που υποσχεθήκατε.
Βλέπετε κ. Πρόεδρε, μιά οκταετής διακυβέρνηση της χώρας από τους Ρεπουμπλικάνους με τον κ. Τζώρτζ Μπους, ήταν μιά οδυνηρή εμπειρία όχι μόνο γιά μας αλλά και γιά όλην την παγκόσμια κοινότητα. Κι΄αυτή την εμπειρία θα την πληρώνουμε όλοι μας γιά πολύ καιρό ακόμη.
Αυτήν την οκταετία κυριολεκτικά την φορτωθήκατε εσείς στους ώμους σας, στις πλάτες σας κ.Πρόεδρε, αφού σε πολλές ομιλίες σας προεκλογικά δηλώνατε ότι
“...θα παραλάβουμε μιά κατατροφή.” Κι΄αυτή την καταστροφή, προς τιμή σας, αρχίσατε από την επομένη της αναλήψεως των καθηκόντων σας να προσπαθείτε να την διορθώσετε και μάλιστα με την συνοδία της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που έχει γνωρίσει ποτέ ο πλανήτης μας.
Δύσκολο το έργο σας, κ. Πρόεδρε. Τρομερά δύσκολο. Κι΄ίσως, πολύ σωστά, στις πρώτες σας προθέσεις στρέψατε το βλέμμα σας προς την Μέση Ανατολή.
Εκεί από όπου πολλά πηγάζουν. Με κύριο στόχο σας, φυσικά, το τέλος του πολέμου στο Ιράκ. Ενός ανόητου πολέμου, που στοίχισε κι΄ακόμη στοιχίζει, πολλά δισεκατομύρια δολλάρια στον Αμερικανό φορολογούμενο. Έναν πόλεμο, που το μόνο κέρδος γιά τις ΗΠΑ ήταν τα φέρετρα των νεκρών στρατιωτών που έφταναν εδώ.
Τα προβλήματα της Μέσης Ανατολής λοιπόν, σας έφεραν πρόσφατα, σαν πρώτη επίσημη έξοδό σας, στην Τουρκία, Στην χώρα αυτή ίσως βλέπετε τον σύμμαχο που θα βοηθήσει τους σχεδιασμούς σας. Και πιθανόν να είναι έτσι. Άλλωστε, όπως διαφαίνεται, το ταξίδι της Υπουργού Εξωτερικών, κ. Κλίντον, στη χώρα αυτή, πριν από σας, ήταν αυτό που σας προετοίμασε το δρόμο.
Κύριε Πρόεδρε,
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τις διπλωματικές ικανότητες της Υπουργού των Εξωτερικών. Προς Θεού! Είμαι όμως στη θέση να γνωρίζω ιστορικά, πολλούς ηγέτες του κόσμου, που σε κάποια στιγμή κλήθηκαν να πληρώσουν κάποια λάθη των Συμβούλων τους.
Το ταξίδι σας αυτό δεν εξέπληξε μόνο εμάς, τους Έλληνες. Όλη η Ευρώπη αναρωτήθηκε αν συνεχίζει να υπάρχει κάποια βάση στον ενθουσιασμό που της προκάλεσε η προεκλογική σας παρουσία και αν μπορεί να στηρίζει και να πιστεύει τις ελπίδες, που της προκάλεσε η εκλογή σας στην θέση του προέδρου των ΗΠΑ. Κι΄εύχονται να μην απαγοητευτούν.
Αν έτσι είναι λοιπόν, σε μας απομένει να ευχηθούμε να πάνε όλα καλά, να τελειώσει ο πόλεμος στο Ιράκ και να επιστρέψουν όλα τα παιδιά μας στην πατρίδα τους, στα σπίτια τους. Και φυσικά ακολουθεί η συνέχεια των προβλημάτων της Μέσης Ανατολής. Παλαιστίνη, Ιραν, Συρία και άλλα που περιμένουν την δίκαιη λύση τους.
Προσωπικά, κ. Πρόεδρε, δεν με ενόχλησε που δεν επισκεφθήκατε την Ελλάδα παρ΄όλες τις αντίθετες γνώμες των συμπατριωτών μου. Η Ελλάδα καλοδέχεται αυτούς που θέλουν να την επισκεφτούν. Κι΄εσείς γιά την χώρα μου – πιστέψτε με – θα είστε πάντα ένας καλοδεχούμενος επισκέπτης.
Όμως ενοχλήθηκα γιά τον τρόπο που έγινε η συνάντησή σας με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο. Τον Πατριάρχη όχι μόνο των Ελλήνων αλλά όλης της Ορθοδοξίας παγκοσμίως. Ο θεσμός του Πατριαρχείου αλλά και η προσωπικότητα του εκάστοτε Πατριάρχη είναι πάντα σεβαστή από όλους τους ηγέτες του κόσμου.
Γιατί κι΄ ο Οικομενικός Πατριάρχης της Ορθοδοξίας είναι ένας ηγέτης και ίσως με κάποιες περισσότερες περγαμηνές από τους άλλους ηγέτες. Είναι ίσος με τον Πάπα των Καθολικών. Κι΄αυτό είναι κάτι που οι ηγέτες της Τουρκίας την οποίαν επισκεφθήκατε, το γνωρίζουν αλλά δεν το παραδέχονται. Άλλωστε είναι ο μόνος λαός στον κόσμο που στο παρελθόν έχει αποτολμήσει ακόμη και την άγρια δολοφονία ενός Οικουμενικού Πατριάρχη. Του Γρηγορίου του Ε΄!
Ήταν επόμενο λοιπόν, αυτός ο λαός, που τον χαρακτηρίζουν τάσεις αρπακτικές, αυτός ο λαός που στερείται κάθε ίχνος πολιτισμού, αυτός ο λαός που σας ξενάγησε με θράσος στην Αγιά Σοφιά των Βυζαντινών, αυτός ο λαός, που ένα μνημείο της Ορθοδοξίας παγκοσμίου αναγνώρισης το μετατρέπει σε τζαμί, ήταν επόμενο να αρπάξει την ευκαιρεία της βοήθειας, της συνεργασίας αν προτιμάτε, που του προτείνατε και να την εξαργυρώσει με την απαίτηση της διαγραφής από τις συζητήσεις σας, κάθε πράξης, κάθε λέξης, κάθε έργου, που έχει σχέση με την Ελλάδα.
Δεν καταφέρατε, κ. Πρόεδρε να πείτε κάτι αναφορικά με το πρόβλημα της Κύπρου. Δεν συνέφερε ίσως και τις δύο πλευρές ένα τέτοιο θέμα. Δεν αναφερθήκατε στην διαρκή παραβίαση του εναερίου χώρου της Ελλάδας. Δεν σας απσχόλησε το θέμα του ολιγοστού ελληνισμού που συνεχίζει να κατοικεί, κάτω από άσχημες συνθήκες, στην γείτονα χώρα. Όσο για το Πατριαρχείο ούτε μιά λέξη. Κι΄όμως, κ. Πρόεδρε, Προεκλογικά είχατε δώσει κάποιες υποσχέσεις.
Μετά από αυτά μήπως μπορούμε να περιμένουμε πως σε μιά δεδομένη στιγμή θα θυμηθείτε ότι η χώρα μας έχει καί κάποιο πρόβλημα με τα Σκόπια;
Κύριε Πρόεδρε, εμείς, οι Έλληνες, δεν ζητιανεύουμε. Δεν ζητιανέψαμε ποτέ μας. Ό,τι μέχρι σήμερα έχει η πατρίδα μας, τα έχουμε αποκτήσει με αγώνες τίμιους, με αίμα και με πίστη. Απ΄όλους τους άλλους, τους μεγάλους ηγέτες, δεν ζητήσαμε ποτέ τίποτε πάρα πάνω από το δίκιο μας. Αυτό το δίκιο μας ζητάμε τώρα και από σας. Και το περιμένουμε. Άλλωστε το υποσχεθήκατε.
Ευχαριστώ.
Διονύσης Ε. Κονταρίνης
(ευχαριστούμε την φίλη για το e-mail)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου