Τώρα η Ρεπούση με τις πλάτες του ΔΟΛ παραχαράσσει και την Κυπριακή Ιστορία (μέρος Β)

Συνέχεια από εδώ

Αφού μετονόμασε τη Σφαγή της Σμύρνης σε…συνωστισμό, ψέγει τα σχολικά βιβλία της Μεγαλονήσου επειδή θυμίζουν τον «Αττίλα»!

Η Μαρία Ρεπούση «ξαναχτυπά».

Αφού προσπάθησε να διαλύσει την

Ελληνική Ιστορία, τώρα έχει βάλει στόχο την κυπριακή.(σ.σ. και η κυπριακή ελληνική είναι, κάνατε ένα μικρό λαθάκι)

Με τις πλάτες του –μόνιμου υποστηρικτή της – Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, ψέγει –ούτε λίγο ούτε πολύ – τα σχολικά εγχειρίδια Ιστορίας της Κύπρου επειδή φροντίζουν ώστε οι μαθητές «να θυμούνται την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, να αγωνίζονται για την επιστροφή της πατρίδας τους στην πρότερη κατάσταση, να θυμούνται τον ξεριζωμό των Ελληνοκυπρίων από τα σπίτια τους, να λογαριάζουν τους αγνοούμενους»!

Σαν να μην έφτανε αυτό, η κυρία Ρεπούση ψέγει τα σχολικά βιβλία επειδή δεν προβάλλουν όσα η ελληνοκυπριακή πλευρά «προκάλεσε στους Τουρκοκύπριους για να εθνοκαθαρίσει τη Μεγαλόνησο από το “σύνοικον” στοιχείο».

Σε άρθρο της στα «Νέα» της 17/09/08, η συγγραφέας του επονείδιστου πρώην εγχειριδίου Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού (αυτού που περιγράφει τη Σφαγή της Σμύρνης ως ένα απλό …συνωστισμό των Ελλήνων στην προκυμαία της πόλης) εξαπολύει νέα επίθεση εναντίον τα Ιστορίας του Ελληνισμού.

Αφού, έστω και αργά, το ελληνικό υπουργείο Παιδείας απέσυρε το εγχειρίδιο της ντροπής από τα σχολεία, η κυρία Ρεπούση επιχειρεί να βγει από την αφάνεια και την απομόνωση στην οποία έχει περιέλθει, αξιοποιώντας το πάντα πρόσφορο βήμα του ΔΟΛ.

Με ένα άρθρο-μνημείο πείσματος και στενοκεφαλιάς εγκαλεί τους Έλληνες που έχουν ιστορική μνήμη, χλευάζει το δόγμα «δεν ξεχνώ και αγωνίζομαι» και κάνει λόγο για εργολάβους μνήμης. Όλα αυτά, ενδύοντας τις απόψεις της με τον μανδύα ενός ψευτο-προοδευτισμού και μιας διεθνιστικής προσέγγισης. Με αφορμή εγκύκλιο του κυπριακού υπουργείου Παιδείας που πρότεινε κοινές δράσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων μαθητών, εφορμά καταδικάζοντας κάθε Έλληνα και Ελληνοκύπριο που θυμάται, που έχει στην ψυχή του τη διχοτομημένη Μεγαλόνησο.

Μάλιστα, η καθηγήτρια του ΑΠΘ έχει βρει και νέους εχθρούς, τους οποίους και στοχοποιεί: τους εργολάβους της μνήμης. «Ό,τι πάει να αμφισβητήσει την ακλόνητη ισορροπία μνήμης και λήθης, να ανοίξουμε μια συζήτηση πέρα από στερεότυπα του θύτη (σ.σ. δείτε εδώ τι μας θυμίζουν τα "στερεότυπα") και του θύματος, να απαλλάξει ίσως την εκπαίδευση από το βαρύ φορτίο αυτής της απόλυτα μεροληπτικής εκδοχής του παρελθόντος, να ιστορικοποιήσει τις εμπειρίες και τα βιώματα ενός λαού που διχάστηκε, βρίσκεται στο στόχαστρο των εργολάβων της μνήμης»,υποστηρίζει.
«Το καθήκον της μνήμης εγκλωβίζει το μέλλον των παιδιών σε οδυνηρό παρελθόν».

Η Μαρία Ρεπούση προκαλεί για μια ακόμη φορά, με μοναδικό σκοπό να υπενθυμίσει την παρουσία της και μοναδικό σύμμαχο τον ΔΟΛ, δεδομένου ότι οι γέφυρές της με τη σημερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έχουν κοπεί, παρά τις όποιες προσπάθειες κατέβαλε για να τις διατηρήσει.

Ο υπουργός κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης διατηρεί σαφείς αποστάσεις από την ομάδα των ελάχιστων πανεπιστημιακών που ευαγγελίζονται τη λήθη στην Ιστορία, με αρχηγό την κυρία Ρεπούση. Η ίδια παραμένει αναπληρώτρια καθηγήτρια του ΑΠΘ, αφού οι εντονότατες προσπάθειές της να καταλάβει μία θέση στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας δεν τελεσφόρησαν. Κρατά αποστάσεις από τους συναδέλφους της και επιμένει στα συχνά ταξίδια της στην Αθήνα με κύρια επιδίωξη να αλλάξει πανεπιστήμιο…

Όλγα Γκάλη

Πηγή: Πρώτο Θέμα
Αρ.φυλ.187
Σελ.31