Η ΚΕΝΟΤΗΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΠΗΛΕΙΑ

Εφημερίδα "Καθημερινή"

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2007

αρ. φύλ. 26.688 σελ. 27

Επιφυλλίδα του Χρήστου Γιανναρά

Σε αυτό το ελάχιστο της Δημοκρατίας που είναι ο εμπορευματοποιημένος κοινοβουλευτισμός, κατορθώνει η κοινωνία να εκφράζεται με την ποσόστωση προτιμήσεων έστω και από ευτελέστατο δυναμικό πολιτικών της δυνάμεων. Κατά τούτο, το αποτέλεσμα των εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου 2007, με τη γλώσσα των αριθμών, γλώσσα των ποσοστώσεων, ήταν ελπιδοφόρο.

Η ψήφος των πολιτών χάρισε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως ισχυρό ράπισμα αφύπνισης, αφορμή και πρόσχημα για αλλαγή, επιτέλους της ηγεσίας του. Ο προκλητικά ολίγιστος αρχηγός υποχρεώνεται να περάσει στο περιθώριο. Αν τον διαδεχθεί ο μάλλον επικρατέστερος , άκρως προσοντούχος Θεσσαλονικέας δελφίνος, το επίπεδο των απαιτήσεων θα μεταβληθεί ριζικά στο συνολικό πολιτικό επίπεδο - όχι μόνο στο συγκεκριμένο κόμμα. Θα απαιτούνται άλλοι δείκτες ευφυΐας για να αντέξει κανείς ηγετικές ευθύνες σε οποιοδήποτε κόμμα. Και η ευφυΐα, έστω μακιαβελική, αν συνδυάζεται με δημιουργικές φιλοδοξίες και αντανακλαστικά πολύπλευρης καλλιέργειας, είναι ασύγκριτα προτιμότερη από την μετριότητα, έστω την ηθικότερη.

Εναλλακτική λύση μη χείρων για την ανάθεση της εξουσίας δεν υπήρχε. Έτσι η εντολή διακυβέρνησης παρέμεινε στους δραματικά ανεπαρκείς, αλλά με ποσοστά που τους εξαναγκάζουν να σοβαρευτούν (αν εκβιάζεται η σοβαρότητα). Αν λ.χ., δεν εξασφαλίσουν με άψοφα επιτελική οργάνωση τη δημόσια τάξη, την απρόσκοπτη λειτουργία της ζωής στην πρωτεύουσα, αν συνεχίσουν θρασύτατες μειοψηφίες να καταλύουν στους δρόμους τη δημοκρατία, θα οδηγηθεί και η κυβέρνηση συντομότατα σε ντροπιαστική πτώση. Αν δεν αναζητήσουν, ούτε τώρα, κοινωνικούς στόχους για την εκπαιδευτική τους πολιτική, αν δεν διαφοροποιηθούν από το μεταπρατικό, επαρχιώτικο μηδενισμό των "προοδευτικών" αντιπάλων τους, θα εξαναγκαστούν σε παραίτηση όταν σχολεία και πανεμιστήμια θα είναι και πάλι φέουδα θριαμβικής κυριαρχίας ψυχανωμάλων υπερασπιστών της αγραμματοσύνης και της αναίδειας.

Κορυφαίο συναγόμενο ελπίδας η βούληση των ψηφοφόρων να εξοβελίσουν από το κοινοβούλιο τη μέχρι χθες υπουργό Παιδείας. Για μια επιπλέον φορά η ελλαδική κοινωνία δήλωσε με την απερίφραστη γλώσσα των ψήφων τα όρια της ανοχής της. Ανέχεται συμπλεγματικούς ή όποιας άλλης αιτιολογίας ακκισμούς αρνησιπατρίας και τάχα κοσμοπολιτισμού, αλλά όχι απεριόριστα. Η ελλαδική κοινωνία, κατά ένα κρίσιμο για το εκλογικό αποτέλεσμα ποσοστό, αντλεί αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια από την ιστορική της ταυτότητα, τη νοσταλγία για την άλλοτε πολιτιστική της ιδιοπροσωπία, την άλλοτε γλώσσα της, τα σημάδια που άφησε στον στίβο του ανθρώπινου πολιτισμού η μεταφυσική της αναζήτηση. Αυτά όλα η πρώην υπουργός Παιδείας τα δολιεύτηκε. Και η ψήφος των πολιτών την έστειλε σπίτι της.

Την ανοχή τους απέναντι στην υπονόμευση του συλλογικού αυτοσεβασμού, των ερεισμάτων αξιοπρέπειας, την οριοθέτησαν οι ψηφοφόροι και με το να δώσουν είσοδο στη Βουλή σε ένα κόμμα που κραυγάζει σχεδόν κωμικά, τον καιροσκοπικό εθνικισμό και την τάχα φιλορθοδοξία του. Ίσως δεν είχε άλλο τρόπο το εκλογικό σώμα να διαδηλώσει τον θυμό του για την συμπλεγματική επαρχιωτίλα της αρνησιπατρίας και για τον απροκάλυπτο λακεδισμό των κομμάτων εξουσίας.

Πάντως, για νουνεχείς πολίτες, είναι σίγουρη ντροπή να υπερασπίζει η καπηλεία την ελλείπουσα γνησιότητα όταν πρόκειται για τα μέγιστα και τίμια της ελληνικότητας, δηλαδή του πολιτισμού. Σε κατ'επίφασιν ελληνεπώνυμο κοινοβούλιο.

Αυτόν τον θυμό κρίσιμης μερίδας ψηφοφόρων προσπάθησαν τα κόμματα εξουσίας να τον κατευνάσουν προεκλογικά με ρητορική ψευδολογία. Και τα δύο βρέθηκαν να πιπιλάνε την λέξη "Ελλάδα": Το ένα βεβαιώνοντας "Μαζί πάμε την Ελλάδα μπροστά", το άλλο αναμηρυκάζοντας "Μαζί για την Ελλλάδα". Αν οποιοσδήποτε άλλος, σε συνθήκες μη προεκλογικές ανέφερε την λέξη "Ελλάδα" ή "πατρίδα" στα κομματικά περιβάλλοντα εξουσίας, η χλεύη και οι προπηλακισμοί θα σηκώνονταν σύννεφο: Ο "ελληνάρας", ο "εθνικιστής", ίσως και ο "φασίστας" θα ήταν τα κοσμητικά επίθετα που θα εισέπραττε ο τολμητίας. Όμως για το προεκλογικό παραμύθιασμα των αφελών, με τη λέξη "Έλλάδα" σαν φύλλο συκής, συνθηματολογούσαν ακόμα και οι πειθήνιοι προπαγανδιστές της Πλεκτάνης Ανάν όσο και οι ασύστολοι αμύντορες του θλιβερού βιβλίου της ΣΤ Δημοτικού.

Το εκλογικό σώμα προέκρινε το μη χείρον: Να δώσει οριακή πλειοψηφία στους δραματικά ανίκανους. Ωστόσο, η εύνοια δεν επηρέασε τους ευνοηθέντες, φάνηκε αυτό ολοφάνερα στη συγκρότηση του καινούριου κυβερνητικού σχήματος: Κυριάρχησαν και πάλι φτηνές, μικρονοϊκές σκοπιμότητες εσωκομματικών ισορροπιών. Φανερός στόχος όχι η ποιότητα η ικανή να αναμετρηθεί με τις ουσιώδεις ανάγκες, αλλά απλά η ανακύκλωση των φθαρμένων. Η πορεία είναι επομένως προδιαγεγραμμένη. Ένα κόμμα που εξέφερε λόγο προεκλογικό ανατριχιαστικής κενότητας, χωρίς το παραμικρό σημάδι καινοτόμου τόλμης, δημιουργικής έμπνευσης, ετοιμότητας για γόνιμες ρήξεις, λόγο που προϋπέθετε τον άνθρωπο μόνο σαν πεπτικό σωλήνα, αυτό το κόμμα θα κληθεί ως κυβέρνηση να αναμετρηθεί με τον αδίστακτο αμοραλισμό και την προγραμματισμένη βία μιας γιγαντωμένης στο κοινοβούλιο πλαστογραφίας της Αριστεράς.

Αριστερά σημαίνει κοινωνιοκεντρικές, όχι ατομοκεντρικές(ατομικών συμφερόντων: οικονομικών ή ψυχολογικών - βιτσιόζικων) προτεραιότητες. Όχι οι λίγοι να ηδονίζονται βασανίζοντας τους πολλούς, όχι τους νόμους να τους ορίζει η βία των μειοψηφιών στους δρόμους. Απαθέστατοι και ολίγιστοι οι ηγέτες των "κομμάτων εξουσίας" άκουγαν στο προεκλογικό "ντιμπέιτ" των "πολιτικών αρχηγών" τους δύο εκπροσώπους της συντεχνιακής καπηλείας να εμφανίζουν σαν "Αριστερά" ωμή αντικοινωνική θρασύτητα και απειλητικό τσαμπουκά: "Τι σημασία έχουν οι νόμοι που ψηφίζει η Βουλή, τους νόμους τους ανατρέπει ο λαός στους δρόμους"!

Και δεν βρέθηκε εκείνη τη στιγμή ένας από τους πολιτικούς ή τους δημοσιογράφους με στοιχειώδη δημοκρατική ευαισθησία, να ζητήσει εισαγγελική παρέμβαση και ετυμηγορία Συνταγματικού Δικαστηρίου για τη δυνατότητα να καλύπτει ο νόμος τη συμμετοχή στις εκλογές "κομμάτων" που αρνούνται τον νόμο, χλευάζουν την αρχή της πλειοψηφίας, απορρίπτουν προγραμματικά τους όρους λειτουργίας του αντιπροσωπευτικού συστήματος. Κυρίως, "κομμάτων"που ευτελίζουν και ατιμάζουν το κοινωνιοκεντρικό όραμα της Αριστεράς, τη θυσιαστική ανιδιοτέλεια των μαρτύρων αυτού του οράματος, για χάρη ελεεινών συνασπισμένων συμφερόντων εξουσιολαγνείας και βολέματος.

Η ετυμηγορία του εκλογικού σώματος συνετή, αλλά ο χειμώνας προμηνύεται βαρύς. Η χώρα είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά καμένη, η μεθοδική υποβάθμιση της κατά κεφαλήν καλλιέργειας αρχίζει να δίνει καρπούς εφιαλτικούς.



Σχόλιο:

Καταπέλτης ο λόγος του Χρήστου Γιανναρά, παρ'ότι διατηρούμε σοβαρές επιφύλάξεις ως προς δύο σκέλη.

Την ικανότητα του κ.Βενιζέλου να αναλάβει τα ηνία της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ότι είναι έτοιμος για τις αλλαγές που χρειάζεται το κίνημα που ενδεχομένως θα ηγηθεί (ας μην ξεχνάμε την συνέντευξή του όσον αφορά το βιβλίο της ΣΤ Δημοτικού που ήταν σε απόλυτη ταύτιση με τις απόψεις της πρώην υπουργού, και αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα, εν γένει το αλαζονικό στυλ που προβάλει είναι κάθε άλλο παρά φιλολαϊκό, έτσι γράφει στους απλούς πολίτες)
και την εν μέρει αρνητική κριτική στο ΛΑΟΣ την στιγμή που δεν έχουμε δει δείγματα γραφής του στην Βουλή.

Σε γενικές γραμμές το άρθρο, με γλώσσα αιχμηρή, είναι μια πλήρη απεικόνιση της κοινωνίας σήμερα. Τολμά να καταγράψει την σημερινή πραγματικότητα μέσα από το πρίσμα της αντικειμενικότητας και όχι μέσα από μεγενθυντικούς φακούς σκοπιμοτήτων και φαρισαϊσμών. Μπήγει το μαχαίρι στο κόκκαλο, και δίνει μια αληθινή απεικόνιση της σκέψης του απλού πολίτη που δεν βρίσκει λέξεις να εκφραστεί, βιώνει σε καθημερινή βάση την υποβάθμιση και την απαξίωσή του και αισθάνεται την απειλή. Μοναδική έφρασή του η ψήφος ως ίστατο αντανακλαστικό αντίδρασης .