Ατζέντα 2030: Γιατί οι μικρές φάρμες στη Δύση οδηγούνται σε χρεοκοπία και τι πραγματικά αφορά
11 Ιανουαρίου 2024
Οι διαμαρτυρίες των αγροτών που γίνονται πρωτοσέλιδα δεν είναι γερμανικό φαινόμενο, αλλά σύμπτωμα μιας πολιτικής που εφαρμόζεται σε όλη τη Δύση για αναδιανομή της γεωργικής γης από τους μικρούς αγρότες σε μεγάλες εταιρείες. Αλλά αυτό είναι μόνο ένα μέρος ενός πολύ μεγαλύτερου προγράμματος.
Οι διαμαρτυρίες των αγροτών δεν είναι σε καμία περίπτωση γερμανικό φαινόμενο· τα τελευταία χρόνια, για παράδειγμα, υπήρξαν μαζικές διαμαρτυρίες αγροτών στην Ολλανδία. Ο λόγος για αυτό είναι ένα σχέδιο της ολλανδικής κυβέρνησης να κλείσει έως και 3.000 αγροκτήματα. Η ολλανδική κυβέρνηση τους προσφέρει πάνω από το 100 τοις εκατό της αξίας της περιουσίας τους, αλλά σε αντάλλαγμα πρέπει να αποδεχτούν την απαγόρευση εργασίας σε όλες τις χώρες της ΕΕ.
άρθρο του Thomas Röper
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια αναγκαστική απαλλοτρίωση γλυκαμένη με χρήματα, για την οποία οι Ολλανδοί αγρότες διαμαρτύρονται εδώ και χρόνια, γιατί όποιος αρνηθεί θα πρέπει να απαλλοτριωθεί αναγκαστικά.
Η καταπολέμηση της υποτιθέμενης ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής δίνεται για άλλη μια φορά ως δικαιολογία. Λέγεται ότι τα αγροκτήματα είναι παραγωγοί καυσαερίων και αζώτου που βλάπτουν το κλίμα.
Και στο Βέλγιο, οι αγρότες έχουν επανειλημμένα διαμαρτυρηθεί για κανονισμούς που απειλούν την ύπαρξή τους και συχνά επιβάλλονται από την Ε.Ε. Υπάρχει επίσης μείωση στις εκμεταλλεύσεις στο Βέλγιο· τα τελευταία 13 χρόνια ο αριθμός των εκμεταλλεύσεων μειώθηκε κατά 14 τοις εκατό . Στην Ολλανδία, ο αριθμός των εκμεταλλεύσεων έχει ήδη μειωθεί κατά περίπου ένα τρίτο μεταξύ 2010 και 2020 , που είναι παρόμοιο ποσοστό θανάτων από αγρότες όπως στη Γερμανία.
Θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει για μεγάλο χρονικό διάστημα με τον κατάλογο των χωρών στις οποίες εφαρμόζονται πολιτικές που στοχεύουν στη στοχευμένη μείωση των εκμεταλλεύσεων. Οι μέθοδοι και οι δικαιολογίες που προβάλλουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις είναι διαφορετικές, αλλά όλες έχουν το ίδιο αποτέλεσμα: Στις δυτικές χώρες, οι μικρές φάρμες πεθαίνουν και η γη τους συνήθως αγοράζεται από μεγάλες εταιρείες τροφίμων και γεωργικών προϊόντων. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, οι συνθήκες για τις μικρές επιχειρήσεις σταδιακά επιδεινώνονται για να αναγκαστούν να πουλήσουν τη γη τους.
Οι περικοπές για τις οποίες διαμαρτύρονται επί του παρόντος οι Γερμανοί αγρότες ταιριάζουν στη συνολική εικόνα που μπορεί να παρατηρηθεί σε όλες σχεδόν τις χώρες της συλλογικής Δύσης.
Και η γερμανική κυβέρνηση, δηλαδή ο ομοσπονδιακός υπουργός Περιβάλλοντος Özdemir, εργάζεται επίσης για τη μείωση του αριθμού των ζώων εκτροφής που διατηρούν οι αγρότες, κάτι που είναι επίσης ο στόχος στις περισσότερες δυτικές χώρες. Η ολλανδική κυβέρνηση θέλει να μειώσει τον αριθμό των εκτρεφόμενων ζώων έως και 50%.
Το φαινόμενο μπορεί επίσης να παρατηρηθεί στις ΗΠΑ, όπου ο θάνατος σε αγρόκτημα ήταν μέχρι στιγμής πιο αργός . Το 2000, υπήρχαν 2,167 εκατομμύρια αγροκτήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέχρι το 2022, ο αριθμός των αγροκτημάτων ήταν μόνο 2.003 εκατομμύρια. Αυτός είναι ένας χαμηλότερος ρυθμός θανάτου από αγρότες από ό,τι στην Ευρώπη, αλλά είναι η ίδια τάση. ( Οι διαμαρτυρίες των αγροτών και η ωμή κοσμοθεωρία του Spiegel )
Ο ΠΟΥ τώρα αισθάνεται επίσης ότι καλείται να μιλήσει για το θέμα και φυσικά η δικαιολογία είναι και πάλι η κλιματική αλλαγή. Σύμφωνα με τον επικεφαλής του ΠΟΥ Τέντρος Γκεμπρεγέσους, η παραγωγή τροφίμων συμβάλλει σε πάνω από το 30 τοις εκατό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και ευθύνεται για σχεδόν το ένα τρίτο του παγκόσμιου βάρους των ασθενειών. Επομένως, η διατροφή πρέπει να αλλάξει παγκοσμίως. ( Το εκρηκτικό ποίημα του Habeck προκαλεί αναταραχή - οι αγρότες σοβαρεύουν: πόλεις και αυτοκινητόδρομοι έχουν παραλύσει )
Ο κόσμος πρέπει να απομακρυνθεί από την κατανάλωση κρέατος και προς περισσότερα φυτικά τρόφιμα. Ο ΠΟΥ προωθεί επίσης τα έντομα ως τρόφιμα και κρέας που καλλιεργείται στο εργαστήριο.
Στην πρόσφατη διάσκεψη κορυφής για το κλίμα COP28, ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ (FAO) δημοσίευσε διατροφικές συστάσεις για τις χώρες του πρώτου κόσμου για μείωση των εκπομπών CO2. Το μήνυμα προς τις πλούσιες χώρες ήταν για άλλη μια φορά να τρώνε λιγότερο κρέας.
Ωστόσο, οι συγκεντρωμένοι συμμετέχοντες στη σύνοδο κορυφής για το κλίμα δεν ήθελαν να δώσουν το καλό παράδειγμα, επειδή το μενού στη σύνοδο κορυφής COP28 περιείχε μια μεγάλη ποικιλία από πιάτα όπως «ζουμερές φέτες κρέατος», «ζουμερό μοσχαρίσιο κρέας», μπιφτέκια Wagyu, αφρικανικό street BBQ , τυροπιτάκια Philly και άλλα πιάτα με κρέας.
Ωστόσο, μάταια έψαχνε κανείς για ψητά έντομα, αλευρόσουπα ή άλλα παρόμοια. Προφανώς οι διατροφικές συστάσεις ισχύουν μόνο για την τάξη, αλλά όχι για την πολιτική ελίτ.
Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι αυτή η «διατροφική αλλαγή» προωθείται από τις δυτικές χώρες. Απλώς θυμηθείτε ότι η ΕΕ επιτρέπει ολοένα και περισσότερα έντομα να προστίθενται στα τρόφιμα .
SDG: Η ατζέντα του 2030
Έχω γράψει συχνά για τους λεγόμενους «Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης» του ΟΗΕ (Sustainable Development Goal, SDG). Οι ΣΒΑ ονομάζονται επίσης Ατζέντα 2030 επειδή ορίζουν στόχους που θα πρέπει να υλοποιηθούν έως το 2030. Οι στόχοι που αναφέρονται εκεί, για παράδειγμα η κατάργηση της παγκόσμιας πείνας, ακούγονται όλοι πολύ θετικοί. Ωστόσο, όποιος κοιτάξει τα προγράμματα για την υλοποίηση των ΣΒΑ θα καταλάβει ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για θετικά προγράμματα.
Για παράδειγμα, τον Αύγουστο έκανα αναφορά για το C40 Cities, ένα πρόγραμμα που αποτελεί επίσης μέρος της υλοποίησης των ΣΒΑ. Μια επιλογή από τους στόχους που θέλει να επιτύχει το C40 έως το 2030 είναι οι ακόλουθοι δεσμευτικοί κανόνες για τους κατοίκους των πόλεων C40: μηδέν κιλά κατανάλωση κρέατος, μηδέν κιλά γαλακτοκομικών προϊόντων, έως τρία νέα ρούχα ανά άτομο ανά έτος. , μηδενική ιδιοκτησία ιδιωτικών οχημάτων, μία πτήση μικρών αποστάσεων (λιγότερο από 1500 χιλιόμετρα) κάθε τρία χρόνια ανά άτομο. Αυτό δεν είναι αστείο, όπως μπορείτε να διαβάσετε εδώ με όλες τις πηγές.
Η Ατζέντα 2030 καλύπτει σχεδόν όλους τους τομείς της ζωής και η εφαρμογή της ατζέντας προωθείται μαζικά. Οι στόχοι ασκούνται από τα θεμέλια των λεγόμενων «φιλάνθρωποι», δηλαδή των δυτικών ολιγαρχών που χρησιμοποιούν τον πλούτο τους για να καθορίσουν την πολιτική των δυτικών κρατών.
Αυτοί οι ολιγάρχες έχουν συγκεκριμένους στόχους, συμπεριλαμβανομένης της απόκτησης ελέγχου στον αγροτικό και τον τομέα των τροφίμων. Με αυτόν τον τρόπο, θα έπαιρναν τον έλεγχο της διαθεσιμότητας τροφίμων μακριά από τις πολιτείες.
Και αυτό ακριβώς βιώνουμε στην ΕΕ αυτή τη στιγμή, γιατί όταν τα αγροκτήματα πεθαίνουν και η γη τους πηγαίνει στις γεωργικές εταιρείες, λίγες εταιρείες αποκτούν τον έλεγχο της παραγωγής τροφίμων. Τα κράτη της ΕΕ εξαρτώνται από λίγους υπερπλούσιους ανθρώπους σε άλλη περιοχή.
Αυτοί οι υπερπλούσιοι παγκοσμιοποιητές αγοράζουν γεωργική γη σε όλο τον κόσμο εδώ και χρόνια και χρησιμοποιούν την επιρροή τους στην πολιτική για να καταστήσουν τους κανονισμούς για τους αγρότες όσο το δυνατόν πιο αδύνατες και δαπανηρές, έτσι ώστε οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αργά ή γρήγορα να χρεοκοπήσουν ή ακόμη και να χρεοκοπήσουν. αναγκάστηκε από το κράτος να το κάνει για να εγκαταλείψει τις επιχειρήσεις, βλέπε Ολλανδία.
Αυτό ακριβώς παρατηρούμε αυτή τη στιγμή στην ΕΕ. Και η τρέχουσα ακύρωση της φορολογικής ελάφρυνσης για τους Γερμανούς αγρότες ταιριάζει επίσης στην εικόνα ως ένα περαιτέρω, αν και όχι τόσο προφανές, βήμα.
Πώς οι «φιλάνθρωποι» βγάζουν χρήματα με τους ΣΒΑ
Το Ίδρυμα Bill and Melinda Gates (BMGF) επηρεάζει τη γερμανική γεωργική πολιτική μέσω έργων που ελέγχει. Το σύστημα ονομάζεται σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ppp) και λειτουργεί πάντα σύμφωνα με το ίδιο μοτίβο.
Το ίδρυμα ενός δυτικού ολιγάρχη, που αποκαλείται χαϊδευτικά «φιλάνθρωπος» από τα μέσα ενημέρωσης, ξεκινά ένα έργο, το χρηματοδοτεί με μερικά εκατομμύρια, μετά από το οποίο οι δυτικές κυβερνήσεις είναι πολύ ενθουσιώδεις γι' αυτό και συνεισφέρουν πολλαπλάσια (συχνά ακόμη και εκατό φορές όσο) σε χρήματα των φορολογουμένων.
Ο ολιγάρχης που ξεκίνησε το έργο ελέγχει αυτά τα κεφάλαια. Για να υλοποιηθούν τέτοια έργα, πρέπει πάντα να αγοράζεται κάτι (εμβόλια, φάρμακα, σπόροι κ.λπ.) και φυσικά αυτά τα πράγματα στη συνέχεια αγοράζονται από εταιρείες στις οποίες ο ολιγάρχης έχει μερίδιο ή τις οποίες κατέχει εξ ολοκλήρου. Με μια σχετικά μικρή οικονομική επένδυση, ο ολιγάρχης διοχετεύει πολλαπλάσια φορολογικά χρήματα στην τσέπη του.
Εξαιτίας αυτού του πραγματικά πολύ απλού επιχειρηματικού μοντέλου, οι λεγόμενοι «φιλάνθρωποι» γίνονται πλουσιότεροι και πλουσιότεροι ενώ υποτίθεται ότι δίνουν τα χρήματά τους γενναιόδωρα για να σώσουν τον κόσμο. Στο βιβλίο μου «Inside Corona» έδειξα λεπτομερώς και με πολλά συγκεκριμένα παραδείγματα ότι η λεγόμενη φιλανθρωπία δεν είναι στην πραγματικότητα τίποτα άλλο από ένα επιχειρηματικό μοντέλο.
Για να μείνουμε με τον Bill Gates ως παράδειγμα: Η γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση χρηματοδοτεί 31 έργα και προγράμματα στα οποία συμμετέχει το Ίδρυμα Gates. Το Ίδρυμα Gates είναι ο μοναδικός εταίρος σε 24 από τα έργα.
Αυτό έγινε γνωστό το καλοκαίρι του 2023 μέσα από ένα μικρό αίτημα της παράταξης του Αριστερού Κόμματος για συνεργασία μεταξύ της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και ιδιωτικών ιδρυμάτων. Συνολικά, ο Γερμανός φορολογούμενος μεταφέρει 3,8 δισ. ευρώ στο ίδρυμα του Μπιλ Γκέιτς, εκ των οποίων τα 3,35 δισ. είναι άμεση χρηματοδότηση που δεν σχετίζεται με έργα.
Το Ίδρυμα Gates έχει θέσει τους πιο σημαντικούς στόχους του όπως η υγεία (π. Η εκπαίδευση είναι τόσο σημαντική γιατί οι «φιλάνθρωποι» καθορίζουν de facto και το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων που χρησιμοποιούνται στα δυτικά σχολεία και πανεπιστήμια. Αυτό που διδάσκονται τα παιδιά του σήμερα στο σχολείο είναι αυτό που θα σκεφτούν οι μεγάλοι των επόμενων δεκαετιών.
Ως εκ τούτου, μέσα σε λίγες μόνο δεκαετίες ήταν δυνατό να αλλάξουν μαζικά οι αξίες των δυτικών κοινωνιών. Πριν από 50 χρόνια η οικογένεια ήταν ακόμα η πιο σημαντική αξία στη Δύση, σήμερα που έχει αντικατασταθεί από κάθε είδους συμβίωση και LGBT.
Αυτό είναι επίσης σκόπιμα, γιατί αν καταστρέψεις την οικογενειακή συνοχή, δηλαδή τους εδραιωμένους κοινωνικούς δεσμούς, κάνεις τους ανθρώπους μοναχικούς και ευκολότερους στη διαχείριση. Για το λόγο αυτό, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης (επίσης πληρωμένα από τους ολιγάρχες ) προπαγανδίζουν επίσης την αγαμία, την έλλειψη παιδιών και τις μεταβαλλόμενες συνεργασίες, ιδανικά με αλλαγή φύλου.
Και γι' αυτόν τον λόγο, αυτά τα πράγματα έχουν επίσης βρει τον δρόμο τους στα προγράμματα σπουδών στα δυτικά σχολεία και πανεπιστήμια: είναι το απλό και αποτελεσματικό όργανο του κανόνα «διαίρει και βασίλευε», το οποίο εφευρέθηκε από τους αρχαίους Ρωμαίους, και το οποίο έτσι μεταφέρθηκε στο τελειότητα.
Η υποτιθέμενη καταπολέμηση της πείνας ως επιχειρηματικό μοντέλο
Αλλά ας επιστρέψουμε στη διατροφή και τη γεωργία, για το οποίο μιλάμε εδώ. Και ας μείνουμε ξανά στον Μπιλ Γκέιτς, το παράδειγμα του οποίου χρησιμοποιώ ως σύμβολο για τους δυτικούς ολιγάρχες.
Ο Μπιλ Γκέιτς είναι πλέον ο μεγαλύτερος ιδιωτικός ιδιοκτήτης γεωργικής γης στις Ηνωμένες Πολιτείες . Ο Μπιλ Γκέιτς δραστηριοποιείται στον αγροτικό τομέα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε πολλές χώρες· σύμφωνα με την προαναφερθείσα ερώτηση της Αριστεράς, το Ίδρυμα Γκέιτς έχει τώρα όγκο δισεκατομμυρίων στον γερμανικό αγροτικό τομέα
Ο Μπιλ Γκέιτς συνδέεται οικονομικά με τη διαβόητη γεωργική εταιρεία Monsanto και σε αυτό το πλαίσιο έχει αναλάβει γεωργικές εκτάσεις στην Ινδία και το Μεξικό. Ανέφερα επίσης για τις διασυνδέσεις μεταξύ Gates και Monsanto στο «Inside Corona», το οποίο αφορούσε το παράδειγμα ενός κοινού έργου μεταξύ Gates και Rockefeller στην Αφρική, το οποίο επίσης χρηματοδοτήθηκε με πολλά χρήματα από φόρους από δυτικές χώρες και είχε σκοπό να πολεμήσει Πείνα.
Οι Αφρικανοί αγρότες αναγκάστηκαν να στραφούν σε γενετικά τροποποιημένους σπόρους από τη Monsanto και έτσι οδηγήθηκαν στην εξάρτηση από τη Monsanto, από την οποία ο Γκέιτς και ο Ροκφέλερ έβγαλαν χρήματα. Δυστυχώς, ο επίσημος στόχος της αύξησης των αποδόσεων των αγροτών και κατά συνέπεια της καταπολέμησης της πείνας στην περιοχή δεν επετεύχθη.
Γενικά, αναρωτιέται κανείς πώς θέλει η Δύση να καταπολεμήσει την πείνα εάν ακολουθεί μια πολιτική που αναγκάζει τους μικρούς αγρότες να εγκαταλείψουν και έτσι τον αγροτικό τομέα στα χέρια μεγάλων εταιρειών και ολιγαρχών. Ως γνωστόν, οι εταιρείες δεν είναι μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί που θέλουν να καταπολεμήσουν την πείνα, θέλουν να βγάλουν χρήματα.
Εάν η γεωργική βιομηχανία και η βιομηχανία τροφίμων αναδιανεμηθεί από μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε λίγες μεγάλες εταιρείες, τότε θα δημιουργηθεί μια ισχύς στην αγορά που οι μικρές επιχειρήσεις δεν είχαν ποτέ. Και τέτοιοι αστερισμοί, στους οποίους λίγοι παίκτες ελέγχουν μια αγορά, δεν οδηγούν σε πτώση των τιμών, αλλά σε συμφωνίες τιμών και άρα σε άνοδο των τιμών.
Η Bayer έχει πλέον καταπιεί τη Monsanto, και οι δύο ήταν αξιοσημείωτες για την εξαγορά άλλων γεωργικών εταιρειών εδώ και χρόνια . Αυτή ακριβώς είναι η συγκέντρωση της ισχύος στην αγορά σε πολύ λίγα χέρια για την οποία έγραψα εδώ. Σε εξέλιξη βρίσκονται διαδικασίες για τη δημιουργία μονοπωλίων ή ολιγοπωλίων στον κλάδο των τροφίμων, κάτι που στην πραγματικότητα σημαίνει εξουσία στις σχετικές αγορές.
Παράδειγμα Ουκρανία
Η Ουκρανία είναι ένα καλό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο εφαρμόζονται τέτοια σχέδια. Όταν τα αγροκτήματα χρεοκοπούν, η γη τους μπορεί να αγοραστεί φτηνά.
Το 2020, το ΔΝΤ, που ελέγχεται από τη Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, υπαγόρευσε ότι η Ουκρανία πρέπει να επιτρέψει νόμιμα την πώληση της μαύρης γης, της πιο εύφορης γης στον κόσμο, σε ξένους ως προϋπόθεση για περαιτέρω δάνεια . Επίσημα υπήρχαν διάφοροι περιορισμοί, αλλά οι νόμοι θεσπίστηκαν έτσι ώστε να μπορούν εύκολα να παρακαμφθούν χρησιμοποιώντας άχυρα άτομα και περίπλοκες εταιρικές δομές.
Στην Ουκρανία, έναν από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς σιτηρών στον κόσμο, σημειώθηκαν μαζικές αρπαγές γης κατά τις οποίες λίγοι, κυρίως Αμερικανοί, επενδυτές αγόρασαν μεγάλες ποσότητες γεωργικής γης σε γελοία τιμή. Το γεγονός ότι η χώρα μπορεί να αγοραστεί σε χαμηλές τιμές γίνεται δυνατό, μεταξύ άλλων, από τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Εκτός από τη Monsanto, γερμανικές εταιρείες συμμετείχαν επίσης σε μεγάλης κλίμακας αρπαγή γης στην Ουκρανία. Η παραγωγή κρέατος πουλερικών στην Ουκρανία βρίσκεται επίσης στα χέρια μεγάλων διεθνών επενδυτών. Η Ουκρανία θα μπορούσε επίσης να είναι ενδιαφέρουσα για την καλλιέργεια σόγιας . Ο πόλεμος που κάνει τη γη φθηνή είναι μια νίκη στο λαχείο για τους αγοραστές.
Στόχος τους είναι να επιτύχουν ένα (κατά προτίμηση παγκόσμιο) μονοπώλιο τροφίμων κατέχοντας την καλλιεργήσιμη γη καθώς και (βλ. Monsanto και άλλες εταιρείες) αποκτώντας έλεγχο στους σπόρους, τα λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα.
Όλη αυτή η δύναμη συγκεντρώνεται σε πολύ λίγα χέρια, γιατί οι πολιτικές των δυτικών κυβερνήσεων προωθούν τη διαδικασία συγκέντρωσης των περιουσιακών στοιχείων κάνοντας ολοένα και χειρότερες τις συνθήκες για τους μικρομεσαίους αγρότες, ώστε αργά ή γρήγορα να αναγκαστούν να πουλήσουν τα αγροκτήματα τους.
Ακόμη και οι εκτοξευόμενες τιμές της ενέργειας στην Ευρώπη παίζουν σε αυτό, διότι αυτό έχει καταστήσει την παραγωγή λιπασμάτων στην ΕΕ de facto ασύμφορη, γεγονός που θα μπορούσε να αναγκάσει πολλές μεσαίες εταιρείες να πουλήσουν τις επιχειρήσεις τους φτηνά σε μεγάλες εταιρείες εάν δεν θέλουν να χρεοκοπήσουν και να χάσει τα πάντα.
Η ΕΕ δικαιολογεί τις κυρώσεις της κατά του ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου, που προκάλεσαν την έκρηξη των τιμών, με τα γεγονότα στην Ουκρανία. Αλλά δεν ήταν η Ρωσία που αύξησε τις τιμές ή σταμάτησε τις παραδόσεις στην Ευρώπη, αλλά οι κυρώσεις της Δύσης. Επομένως, δεν φταίνε τα γεγονότα στην Ουκρανία για τις υψηλές τιμές, αλλά οι αντιδράσεις της ΕΕ σε αυτά.
Μπορεί να φανεί ότι τα γεγονότα στην Ουκρανία είναι χρήσιμα για τις σχετικές δυτικές εταιρείες και τους ολιγάρχες για πολλούς λόγους, επειδή όχι μόνο η δυτική βιομηχανία όπλων επωφελείται από αυτά, αλλά και, για παράδειγμα, η δυτική βιομηχανία τροφίμων.
Το SDG και οι ολιγάρχες
Η γεωργία είναι επίσης ένα από τα βασικά θέματα των ΣΒΑ, δηλαδή της Ατζέντας 2030. Στις συναντήσεις όπου αυτό συζητείται κυριαρχούν ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από τον Μπιλ Γκέιτς, τον Τζορτζ Σόρος ή άλλους ολιγάρχες όπως ο Ροκφέλερ ή ο Φορντ. Η χρηματοδότηση των διοργανωτών των συναντήσεων για τη συζήτηση της κατάστασης εφαρμογής της Ατζέντας 2030 συχνά συγκαλύπτεται.
Ως παράδειγμα, θα αναφέρω το Παγκόσμιο Φόρουμ Τροφίμων, το οποίο συνεργάζεται μεταξύ άλλων με τις γυναίκες του ΟΗΕ. Και το UN Women χρηματοδοτείται από τον Μπιλ Γκέιτς, τον Τζορτζ Σόρος, το Ίδρυμα Φορντ, τον Ροκφέλερ και άλλους συνήθεις υπόπτους.
Έχω δείξει επίσης αυτή την αρχή της συγκαλυμμένης χρηματοδότησης αρκετές φορές στο «Inside Corona». Για να δώσουν την εντύπωση ότι υπάρχουν πολλές οργανώσεις που υποστηρίζουν τέτοια έργα, οι ολιγάρχες χρηματοδοτούν πολλούς οργανισμούς. Οι χρηματοοικονομικές ροές συχνά κατευθύνονται μέσω ενδιάμεσων οργανισμών προκειμένου να συγκαλυφθεί το γεγονός ότι στην πραγματικότητα είναι μόνο μερικά ολιγαρχικά ιδρύματα που προωθούν έναν στόχο.
Σε αυτό το άρθρο μπορώ μόνο να αναφερθώ στο θέμα πολύ επιφανειακά γιατί είναι τόσο εκτεταμένο που θα μπορούσε κανείς να γράψει ένα αρκετά μεγάλο βιβλίο γι' αυτό. Θα πρέπει να εξετάσετε τους 17 ΣΒΑ και τα υποσημεία τους και τα προγράμματα με τα οποία υλοποιείται καθένας από αυτούς. Υπάρχουν πάνω από 200 προγράμματα που πρέπει να παρακολουθήσετε. Μόνο η Γερμανική Στρατηγική Αειφορίας της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης , με την οποία θέλει να εφαρμόσει τους ΣΒΑ, περιλαμβάνει επί του παρόντος 391 σελίδες.
Αλλά αυτό το άρθρο ξεκαθαρίζει ήδη ένα πράγμα, δηλαδή ότι οι διεθνείς οργανισμοί και τα σχέδιά τους ελέγχονται από τα θεμέλια λίγων ολιγαρχικών (π.χ. Γκέιτς και Σόρος) ή ολιγαρχικών φυλών (π.χ. Ροκφέλερ και Φορντ) και ότι τα χρήματα που αντλούν οι δυτικές κυβερνήσεις τα έργα αυτά, ελέγχουν και χρησιμοποιούν για δικό τους οικονομικό όφελος. Αυτό σημαίνει ότι οι μη εκλεγμένοι, αλλά προσανατολισμένοι στο κέρδος άνθρωποι καθορίζουν τις πολιτικές της Δύσης, τις οποίες θέλουν να επιβάλουν στον κόσμο.
Αυτό που συμβαίνει στη γεωργία είναι μόνο ένα παράδειγμα. Πριν από λίγο καιρό απέδειξα χρησιμοποιώντας την Πράσινη Συμφωνία της ΕΕ ότι ήταν όλα για τη διοχέτευση χρημάτων από φόρους σε μια ομάδα ολιγαρχών. Το ίδιο συνέβη και με τον Covid, όταν τα δισεκατομμύρια που συγκέντρωσε η ΕΕ για την καταπολέμηση της «πανώλης» πήγαν σχεδόν όλα σε οργανισμούς που ελέγχει ο Μπιλ Γκέιτς .
Παρεμπιπτόντως, ο Μπιλ Γκέιτς θα γίνει επίσης κύριος των δεδομένων των ανθρώπων στην ΕΕ , κάτι που κατέστησαν εφικτό τα ψηφιακά διαβατήρια εμβολιασμού, και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ήδη διαφημίζει αυτήν την έννοια της «ψηφιακής ταυτότητας» ως πρότυπο για τους υπόλοιπους ο κόσμος. Και αυτά ήταν απλώς παραδείγματα, η λίστα συνεχίζεται.
Ψηφιακές ταυτότητες
Ας επιστρέψουμε στις διαμαρτυρίες των αγροτών: Δεν πρόκειται για λίγες επιδοτήσεις για το γεωργικό ντίζελ, είναι για ένα συστημικό πρόβλημα και μια σοβαρή απειλή για την ελευθερία και την ευημερία, δείτε τις πόλεις C40 με την απαίτησή τους για χωρίς κρέας, νέα ρούχα, δικά τους στο μέλλον Αυτοκίνητα και ακόμη και αεροπορικά ταξίδια για να ζήσουν. Και δεν είναι μόνο μερικές τρελές φαντασιώσεις μου, αυτά τα πράγματα υλοποιούνται με πολλά χρήματα και με μεγάλη συνέπεια.
Η «ψηφιακή ταυτότητα» που η Ursula von der Leyen επαινεί τόσο πολύ θα είναι το απόλυτο και περιεκτικό όργανο ελέγχου. Αυτό είναι επίσης μέρος του ΣΒΑ, επειδή ο ΣΒΑ αριθμός 16 είναι «Ειρήνη, δικαιοσύνη και ισχυροί θεσμοί», στους οποίους κανείς δεν μπορεί στην πραγματικότητα να αντιταχθεί. Ένας από τους στόχους για να επιτευχθεί αυτό είναι ο SDG 16.9 και είναι «Μέχρι το 2030, να δημιουργηθεί νομική ταυτότητα για όλους, συμπεριλαμβανομένης της εγγραφής γεννήσεων».
Και παρεμπιπτόντως, ο Bill Gates εργάζεται ξανά σε αυτό, υποστηρίζοντας διάφορους οργανισμούς προκειμένου να αποκτήσουν τον έλεγχο αυτών των ψηφιακών ταυτοτήτων. Ένας από τους οργανισμούς ονομάζεται Modular Open Source Identity Platform (MOSIP) και το Ίδρυμα Gates υπερηφανεύεται που κάνει αυτήν την πλατφόρμα διαθέσιμη δωρεάν σε χώρες σε όλο τον κόσμο. Μόνο που ο Γκέιτς είναι τότε ο κύριος όλων των δεδομένων.
Ένας άλλος οργανισμός που ελέγχεται από τους Gates και Rockefeller ονομάζεται ID2020. Το ID2020 ανέπτυξε τον οδηγό ψηφιακού διαβατηρίου εμβολίων για τον ΠΟΥ (ελέγχου επίσης από τον Gates) , ο οποίος αποτελεί τη βάση για το έργο ψηφιακής ταυτότητας της von der Leyen για πολίτες της ΕΕ.
Αυτό εισάγεται ήδη στην ΕΕ. Αυτός είναι ο ηλεκτρονικός φάκελος ασθενούς. Σύμφωνα με τη γερμανική νομοθεσία, μπορεί κανείς να αντιταχθεί στον ηλεκτρονικό φάκελο ασθενούς, αλλά δεδομένου ότι το δίκαιο της ΕΕ υπερισχύει του εθνικού δικαίου, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι το δικαίωμα του ασθενούς να αντιταχθεί στον ηλεκτρονικό φάκελο ασθενούς δεν θα πρέπει πλέον να ισχύει στην αντίστοιχη νομοθεσία της ΕΕ .
Ο τελικός πλησιάζει
Έτσι, τέτοια πράγματα εισάγονται από την πίσω πόρτα. Τα προβλήματα των αγροτών είναι απλώς ένα πολύ μικρό κομμάτι από το μωσαϊκό ενός πολύ μεγαλύτερου έργου που θα αλλάξει εντελώς τον κόσμο όπως τον ξέρουμε. Τουλάχιστον στις χώρες όπου εφαρμόζεται, δηλαδή στη συλλογική Δύση.
Είναι αμφίβολο αν ο υπόλοιπος κόσμος θα παίξει μαζί. Η 77η Συνέλευση Υγείας του ΠΟΥ, η οποία έχει προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί τον Μάιο του 2024, είναι πιθανό να είναι ενδιαφέρουσα εδώ, καθώς ένα άλλο από τα σχετικά έργα θα ψηφιστεί εκεί.
Πρόκειται για την αλλαγή των Διεθνών Κανονισμών Υγείας (IHR) και της νέας συνθήκης για την πανδημία του ΠΟΥ, η οποία έχει σκοπό να δώσει στον ΠΟΥ που ελέγχεται από τον Γκέιτς εντελώς νέες εξουσίες. Είναι πέραν του πεδίου εφαρμογής να προχωρήσουμε σε αυτό τώρα, αλλά αν σας ενδιαφέρει, μπορείτε να διαβάσετε περί τίνος πρόκειται εδώ .
Αλλά σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να σημειώσουμε τον Μάιο στο ημερολόγιο και να παρακολουθήσουμε τι αποφασίζει η Συνέλευση Υγείας του ΠΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου