Δισεκατομμυριούχος George Soros: Η παράλληλη εξουσία με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
27 Μαΐου 2023 Ο συναισθηματικός αντίκτυπος των αναφορών για πραγματικές ή σκηνοθετημένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν πρέπει να υποτιμάται. Μπορούν να είναι η δικαιολογία για τον πόλεμο.
Άρθρο της Maria Müller για το RT DE
Οι γκροτέσκες εκστρατείες τρόμου εναντίον των αντίστοιχων προέδρων συχνά ανοίγουν το δρόμο για επιθέσεις σε κράτη. Οι ανθρωπιστικές μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) διαδραματίζουν ιδιαίτερο ρόλο σε αυτό. Ως δήθεν «ουδέτεροι» παρατηρητές διώξεων και καταστολής, παρέχουν τις κατηγορίες και τις φέρνουν ενώπιον διεθνών δικαστηρίων, για παράδειγμα στο Στρασβούργο και τη Χάγη. Εκεί, ειδικοί δικαστές στη συνέχεια επεξεργάζονται και καταδικάζουν αυτές τις υποθέσεις, οι οποίες κανονικά θα έπρεπε να παραιτηθούν λόγω μεροληψίας.
Είναι μέρος ενός συνεχώς αναπτυσσόμενου δικτύου, με επικεφαλής έναν οικονομικό κερδοσκόπο και δισεκατομμυριούχο ουγγρικής καταγωγής – τον George Soros. Με τη «βοήθεια» εκατομμυρίων δωρεών από το Ίδρυμα Ανοικτής Κοινωνίας, χρηματοδοτεί αυτόν τον «μηχανισμό ανθρωπίνων δικαιωμάτων» παγκοσμίως. Με αυτόν τον τρόπο, κατασκευάζει μια παράλληλη πολιτική εξουσία χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση στους διεθνείς θεσμούς. Το δίκτυό του δραστηριοποιείται επίσης στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) και ακόμη και στις δομές του Συμβουλίου της Ευρώπης, το οποίο παρέχει τακτικά με εκατομμύρια σε δωρεές.
Η ομολογία του Σόρος ότι «στις Βρυξέλλες, η Ανοικτή Κοινωνία εργάζεται για να διασφαλίσει ότι οι αξίες της ανοικτής κοινωνίας βρίσκονται στο επίκεντρο των δραστηριοτήτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης» είναι βαθιά αποκαλυπτική και θα πρέπει να προκαλέσει ανησυχία. Επηρεάζουν ήδη οι πολιτικές της τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ); Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Ίδρυμα Ανοικτής Κοινωνίας διαδραματίζει επίσης σημαντικό ρόλο στην Ουκρανία, όπου ισχυρίζεται ότι είναι παρόν εδώ και 30 χρόνια.
Σε κάθε περίπτωση, για πάνω από 10 χρόνια, οι αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΕΕ έχουν ανεχθεί τις συγκρούσεις συμφερόντων που προκάλεσε ο Σόρος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι οποίες ξεπερνούν την ανεξαρτησία του δικαστηρίου. Έρχονται σε πλήρη αντίθεση με το διεθνές δίκαιο και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία, σύμφωνα με το άρθρο 21 της Σύμβασης και το άρθρο 28 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου, απαιτεί σαφώς την ανεξαρτησία και την αμεροληψία του Δικαστηρίου.
Στη συνέχεια, θα ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε αυτές τις διαδικασίες.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο
Μια μελέτη παρακολούθησης που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δικαίου και Δικαιοσύνης (ECRG) με τίτλο «Η αμεροληψία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – Ανησυχίες και συστάσεις» εξέτασε τις διαδικασίες ενώπιον του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στο Στρασβούργο. Καθιστά σαφές ότι μια συστηματική, εξαιρετικά χρηματοδοτούμενη εμπλοκή με το λόμπι ανθρωπίνων δικαιωμάτων του δισεκατομμυριούχου George Soros συνέχισε να αυξάνεται τα τελευταία τρία χρόνια. Ήδη από το 2020, οι συγγραφείς είχαν επιστήσει την προσοχή του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε αυτή την εξέλιξη με μια αρχική μελέτη. Το παρόν κείμενο έχει αυτολεξεί:
«Ωστόσο, η νέα μας έκθεση σημειώνει ότι οι περιπτώσεις σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ δικαστών και μη κυβερνητικών οργανώσεων ΜΚΟ εξακολουθούν να υφίστανται και μάλιστα έχουν αυξηθεί. Μόνο την τελευταία τριετία, από το 2020 έως το τέλος του 2022, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δικαίου και Δικαιοσύνης εντόπισε 54 καταστάσεις σύγκρουσης συμφερόντων, 18 εκ των οποίων διαδραμάτισαν ακόμη και ρόλο στις αποφάσεις του τμήματος μείζονος συνθέσεως. Αυτές είναι οι σημαντικότερες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».
Και περαιτέρω:
«Αυτές οι συγκρούσεις αφορούν 12 από τους 46 δικαστές του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Έχουν συμμετάσχει 54 φορές σε δικαστικές διαδικασίες που υποβλήθηκαν ή υποστηρίχθηκαν από το ίδρυμα (Open Society) ή μια μη κυβερνητική οργανωση ΜΚΟ που ίδρυσαν, διηύθυναν ή με την οποία είχαν συνεργαστεί στο παρελθόν. Πρόκειται για τη Διεθνή Αμνηστία, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το Ίδρυμα Ανοικτής Κοινωνίας, την Interights, μια Επιτροπή ή Ίδρυμα του Ελσίνκι, το Κέντρο A.I.R.E. και τη Διεθνή Επιτροπή Νομικών».
Δώδεκα από αυτούς τους δικαστές συνδέονται στενά με την Ανοικτή Κοινωνία του George Soros, έξι από τους οποίους είναι ακόμη πρώην εθνικοί και διεθνείς ηγέτες του δικτύου. Η Ανοικτή Κοινωνία χρηματοδοτεί επίσης τους άλλους έξι οργανισμούς που κατονομάζονται στην παρούσα έκθεση. Οι συγγραφείς εξηγούν,
"... ότι πρόκειται για σαφείς συγκρούσεις συμφερόντων. Με τον τρόπο αυτό υπονομεύονται οι βασικοί κανόνες της δικαστικής δεοντολογίας και τίθεται υπό αμφισβήτηση η αμεροληψία του δικαστηρίου. Αυτοί οι δικαστές δεν θα έπρεπε να έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σε τέτοιες διαδικασίες, θα έπρεπε να είχαν αποσυρθεί».
Υπήρξαν επίσης επανειλημμένες περιπτώσεις στις οποίες το δικαστήριο απέρριψε τα αιτήματα των κυβερνήσεων για μεροληψία εναντίον δικαστών που ήταν πρώην υπάλληλοι ή ιδρυτές των μη κυβερνητικών οργανώσεων ΜΚΟ που υποβάλλουν τώρα την καταγγελία για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Μεταξύ αυτών των μη κυβερνητικών οργανώσεων, το Ίδρυμα Ανοικτής Κοινωνίας του George Soros διαδραματίζει ιδιαίτερο ρόλο. Χρηματοδοτεί τις προαναφερθείσες ΜΚΟ εν μέρει με εκατομμύρια δολάρια. Η γνωστή ομάδα "Human Rights Watch", για παράδειγμα, έχει λάβει 100 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ από το Ίδρυμα Ανοικτής Κοινωνίας από το 2010 με το αίτημα να ιδρύσει γραφεία παγκοσμίως. Ορισμένες από τις ΜΚΟ λαμβάνουν ένα τόσο μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού τους από τον Σόρος που είναι πρακτικά εξ ολοκλήρου θυγατρικές του ιδρύματός του. Οι συνολικές δαπάνες του Ιδρύματος Ανοικτής Κοινωνίας στην Ευρώπη, στα 90 εκατομμύρια δολάρια ετησίως, υπερβαίνουν τον ετήσιο προϋπολογισμό του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (70 εκατομμύρια δολάρια).
Η πρώτη έκθεση σχετικά με τις συγκρούσεις συμφερόντων (2020)
Ήδη στην πρώτη έκθεση του 2020, αναφέρεται ότι τουλάχιστον 22 από τους τελευταίους 100 δικαστές του ΕΔΔΑ ήταν πρώην υπάλληλοι επτά μη κυβερνητικές οργανώσεις ΜΚΟ και σε πολλές περιπτώσεις έχουν κρίνει υποθέσεις που υποστηρίζονται από δικές τους μη κυβερνητικές οργανώσεις ΜΚΟ. Από τις 185 υποθέσεις που εκδικάστηκαν μεταξύ 2009 και 2019 και αφορούσαν τουλάχιστον μία από αυτές τις μη κυβερνητικές οργανώσεις ΜΚΟ, η έκθεση εντόπισε 88 περιπτώσεις σύγκρουσης συμφερόντων ή το 48% αυτών των υποθέσεων σε δέκα χρόνια.
Δηλαδή, σε απλή γλώσσα, οι δικαστές κάθονται στην έδρα και αποφασίζουν για υποθέσεις που παραπέμπονται στο δικαστήριο από ΜΚΟ για τις οποίες είχαν εργαστεί προηγουμένως. Δεν αποκαλύπτουν σύγκρουση συμφερόντων, ούτε αποσύρονται από τη διαδικασία λόγω μεροληψίας. Οι συντάκτες της πρώτης μελέτης κατέληξαν στο συμπέρασμα εκείνη την εποχή:
«Η μαζική παρουσία δικαστών από το ίδιο δίκτυο μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ) καταδεικνύει τον έλεγχο μεγάλων ιδρυμάτων και ιδιωτικών ΜΚΟ στο ευρωπαϊκό σύστημα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θέτει υπό αμφισβήτηση την αμεροληψία τους».
Οι προηγούμενες δραστηριότητες των δικαστών στα προγράμματα του Open Society Foundation
Οι εκθέσεις αναφέρουν ως παραδείγματα τις ακόλουθες δραστηριότητες δικαστών σε ιδρύματα που χρηματοδοτούνται από τον Σόρος: συμμετοχή στο διοικητικό συμβούλιο ή στο εκτελεστικό συμβούλιο των μη κυβερνητικών οργανώσεων ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα ή δημιουργία τους. ανάθεση καθηκόντων διδασκαλίας στα εκπαιδευτικά τους ιδρύματα· κατάρτιση των μελών των μη κυβερνητικών οργανώσεων ΜΚΟ ώστε να παρίστανται ενώπιον του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων· Προετοιμασία γνωμοδοτήσεων εμπειρογνωμόνων. Επεξεργασία ατζέντας δημοσίων σχέσεων. Συμμετοχή στο πρόγραμμα «Άτομο ενάντια στο Κράτος» και πολλά άλλα. (Σύμφωνα με τους συγγραφείς, αυτές οι πληροφορίες προέρχονται από τη διαδικασία επιλογής των δικαστών που λαμβάνονται από την ιστοσελίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης PACE).
Δεν απαιτείται επαγγελματική πείρα για εκλεγμένους δικαστές
Οι διαρθρωτικές ελλείψεις του δικαστηρίου επηρεάζουν επίσης την ανεξαρτησία του. Η επαγγελματική πείρα ως δικαστής ή δικηγόρος δεν αποτελεί υποχρεωτική προϋπόθεση για την εκλογή σε θέση δικαστή. Ορισμένοι εκλεγμένοι δικαστές δεν έχουν καν πτυχίο νομικής. Με αυτόν τον τρόπο, κυρίως πολιτικά υποκινούμενοι ακτιβιστές με ιδεολογική συγγένεια με τις κυβερνήσεις τους – ή με τον Τζορτζ Σόρος – αποκτούν δικαστικές εξουσίες για τις οποίες δεν είναι καν εκπαιδευμένοι. Στην πραγματικότητα, 51 από τους 100 δικαστές του Δικαστηρίου δεν ήταν επαγγελματίες δικαστές. Επίσης, από τους 22 δικαστές που έχουν δεσμούς με αυτές τις μη κυβερνητικές οργανώσεις ΜΚΟ, οι 14 δεν είναι επαγγελματίες δικαστές. (βλέπε πρώτη έκθεση)
Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν προβλέπει επίσης διαδικασία απόρριψης δικαστών του Δικαστηρίου. Θα πρέπει να αναφέρουν τις συγκρούσεις συμφερόντων μόνοι τους, αλλά αυτό σχεδόν ποτέ δεν συμβαίνει. Επίσης, δεν χρειάζονται δηλώσεις κεκτημένου κατά την έναρξη της θέσπισής τους. Έτσι, δεν υπάρχει έλεγχος σε πιθανές περιπτώσεις διαφθοράς. Συνολικά, το Δικαστήριο του Στρασβούργου δεν υπόκειται στον έλεγχο ουδέτερης δικαστικής αρχής.
Από το 2012, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) είχαν το δικαίωμα να προτείνουν οι ίδιες υποψηφίους για το δικαστικό σώμα, τοποθετώντας τους στο ίδιο επίπεδο με τις κυβερνήσεις – χωρίς αμφιβολία μια μεγάλη επιτυχία και μια έκφραση της εξουσίας του George Soros. Σύμφωνα με ισχυρισμούς, εκπροσωπούν την κοινωνία των πολιτών. Ο κανονισμός αυτός αύξησε επίσης τον αριθμό των δικαστών με συγκρούσεις συμφερόντων.
Οι παραδοσιακοί νομικοί κανόνες για τη διασφάλιση της ανεξαρτησίας των δικαστηρίων
Οι κανόνες του Διεθνούς Δικαστηρίου, που ιδρύθηκε το 1946, είναι σαφείς, όπως αποδεικνύεται από το ακόλουθο απόσπασμα:
"... Τα άρθρα 16 και 17 του Οργανισμού προβλέπουν ότι οι δικαστές δεν μπορούν να συμμετέχουν στη διευθέτηση υποθέσεως στην οποία έχουν προηγουμένως ενεργήσει ως εκπρόσωποι, σύμβουλοι ή δικηγόροι, ως μέλη εθνικού ή διεθνούς δικαστηρίου, ως εξεταστικής επιτροπής ή υπό οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα για λογαριασμό ενός εκ των διαδίκων.
Η αντίδραση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις εκθέσεις έρευνας
Ήδη από τις 8 Απριλίου 2021, διπλωμάτες της ΕΕ επιβεβαίωσαν σε επίσημο έγγραφο ότι τα πορίσματα της έρευνας ήταν σωστά, υπό τον τίτλο: Το συστημικό πρόβλημα των συγκρούσεων συμφερόντων μεταξύ ΜΚΟ και δικαστών του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το παρόν έγγραφο καταλήγει με την υπόσχεση ότι οι μηχανισμοί επιλογής και εκλογής δικαστών για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θα αξιολογηθούν στα τέλη του 2024.
Συμπέρασμα: Ακόμη και τότε, οι εκπρόσωποι της ΕΕ θα χρειαστούν άλλα τέσσερα χρόνια για να διορθώσουν (ενδεχομένως) μια παράτυπη κατάσταση του ευρωπαϊκού δικαστικού σώματος. Εν τω μεταξύ, αποφάσεις με πολιτικά κίνητρα μπορούν να συνεχίσουν να εκτελούνται, αν και το Δικαστήριο δεν πληροί τα πρότυπα ανεξαρτησίας άλλων διεθνών και εθνικών δικαστηρίων, τα οποία το ίδιο ζητεί σε ορισμένες αποφάσεις.
Τέλος, πρέπει να καταστεί σαφές ότι δεν είναι πρόθεση του συγγραφέα να κάνει μια γενικευμένη, αρνητική κρίση σχετικά με τις ηθικές αρχές των ΜΚΟ. Αυτό θα ήταν λάθος. Εδώ μιλάμε για μια συγκεκριμένη επιλογή οργανισμών που εκτελούν τα περιγραφόμενα καθήκοντα στο πλαίσιο ενός μεγάλου δικτύου. Ορισμένες γνωστές ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα ενεργούν ως παράγοντες με ιδεολογικά κίνητρα υπό πίεση ή μετά από πληρωμή. Ωστόσο, προσπαθούν να διατηρήσουν το ουδέτερο προφίλ τους σε άλλα θέματα.
Άλλες έχουν ιδρυθεί ή ιδρύονται ρητά για αυτά τα καθήκοντα. Ο συχνά επιλεκτικός κομματισμός τους με δύο μέτρα και δύο σταθμά μιλούν από μόνα τους. Έτσι, παρά την παρουσία τους στην Ουκρανία, δεν έχουν πει ακόμη ούτε μια λέξη για τους χιλιάδες θανάτους αμάχων στο Ντονμπάς που είναι θύματα καθημερινών ουκρανικών βομβαρδισμών από το 2014. Ειδικά στην Ανατολική Ευρώπη, ασκούν αυξανόμενη επιρροή στα μέσα ενημέρωσης του Τύπου για να κατευθύνουν την αφήγηση εναντίον της Ρωσίας.
Περισσότερα για το θέμα - Ποιος χρηματοδοτεί τις διαμαρτυρίες για το κλίμα - και με ποιο στόχο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου