Ένας άνδρας που επέζησε του κλινικού θανάτου διηγήθηκε τι συνέβη μετά το θάνατό του

Ένας άνδρας που επέζησε του κλινικού θανάτου διηγήθηκε τι συνέβη μετά το θάνατό του

"Έκανα διορθωτική χειρουργική επέμβαση στο αριστερό μου πόδι τον Οκτώβριο του 2020 και πέθανα ένα μήνα αργότερα στο τραπέζι του επείγοντος χειρουργείου από σηπτικό σοκ.

Δεν πέθανε για πολύ... Και δεν ήμουν ποτέ στη ζωή μου τόσο ήρεμος. Θα πω την ιστορία μου. Έχετε όμως υπόψη σας ότι μπορώ να το περιγράψω μόνο χρησιμοποιώντας περιορισμένες ανθρώπινες περιγραφές. Υπήρχαν χρώματα που δεν μπορώ να περιγράψω και ήχοι που δεν μπορώ να καταλάβω.

Υπήρχαν οι διαβόητες σήραγγες που αναφέρονται συχνά. Αλλά όχι μόνος. Ήταν παντού. Ήταν τόσα πολλά που ήταν αδύνατο να τα μετρήσεις.

Και μπορούσα να τα δω γιατί δεν ήμουν σε ένα από αυτά. Ήμουν έξω. Και ήμουν ακόμα στο σώμα μου. Όλοι οι άλλοι ήταν φως ή ενέργεια. Ήμουν ο μόνος που έπλεε ελεύθερα στο «drift»   "παρασυρόμενο", όπως είχα συνηθίσει να το αποκαλώ.

Καθώς αποκοιμήθηκα, μια πορτοκαλί φωσφορίζουσα σφαίρα στα δεξιά μου τράβηξε την προσοχή μου.

Δεν είχε κανένα χαρακτηριστικό του προσώπου, αλλά μπορούσα να πω ότι ξαφνιάστηκε που με είδε. Και ήταν τεράστιο.
Πλησίασε προς το μέρος μου και, χωρίς να μιλήσει ή να βγάλει άχνα, είπε: "Δεν έπρεπε να βρίσκεσαι εδώ. Και μου άπλωσε το ένα του χέρι. Φυσικά, άπλωσα το χέρι μου ως απάντηση, και τη στιγμή που πιάσαμε ο ένας τον άλλον, ξύπνησα σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Ήταν πρωί. Επέζησα από τη μόλυνση.
Αλλά ποτέ δεν έχασα την επαφή. Ακόμα το νιώθω να έρχεται προς το μέρος μου. Είναι πυκνό αλλά μαλακό. Είναι σαν ρεύμα νερού. Μόνο που αντί για νερό, είναι αέρας.
Επέστρεψα εκεί δύο φορές. Για την ακρίβεια, ούτε καν μέχρι τέλους. Αλλά αρκετά κοντά, ώστε ο ίδιος "άνθρωπος" με έσπρωξε πίσω. Τη δεύτερη φορά ήταν κίτρινο. Και δεν του άρεσε. Η ενέργειά του έγινε μαύρη στις άκρες και με κοίταξε ευθεία, λέγοντάς μου: "Δεν είσαι έτοιμος"... και η δύναμη που ένιωσα όταν συνδεθήκαμε ήταν τόσο συγκλονιστική που αποσυνδέθηκα και δεν προσπάθησα ποτέ ξανά να

επιστρέψω"